«Έλα Τάισον, αρκετά! Ξεκούραση τώρα» - «Όχι! Θέλω ακόμα ένα»
Ο Ολυμπιακός κινήθηκε εξαιρετικά στοχευμένα και άμεσα. Η ανάγκη του για μία επιπλέον επιλογή στο «3» ήταν δεδομένη και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η δεξαμενή της Παρί θα απασχολούσε τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Η αθλητικότητα και η ταχύτητα που τόσο χαοτικά δημιουργικά έφεραν ο Γάλλοι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν άφηνε αδιάφορες ομάδες με υψηλές φιλοδοξίες.
Ο Τάισον Γουόρντ είναι επίσημα παίκτης του Ολυμπιακού και με δεδομένο ότι τα αγωνιστικά και αθλητικά χαρακτηριστικά του έχουν αναλυθεί εν μέρει, το Αthletiko προσπαθεί να σας προσφέρει μία διαφορετική ματιά. Μία ματιά στηριγμένη σε βιώματα και εμπειρίες.
Ποιος είναι λοιπόν, ο παίκτης που απέκτησε ο Ολυμπιακός;
Ξεκινώντας από τον πυρήνα του DNA του, ο Τάισον Γουόρντ δεν είναι τίποτα λιγότερο από αυτό που συστήθηκε ότι θα είναι στις πρώτες δηλώσεις του ως παίκτης του Ολυμπιακού…
«Energizer bunny»! Σε ελεύθερη μετάφραση… «Χορηγός θετικής ενέργειας». Όλοι όσοι αναφέρθηκαν στον απόφοιτο του Νορθ Ντακότα Στέιτ συμφώνησαν: «Πολλές φορές μοιάζει η ενέργειά του να μην είναι πεπερασμένη. Δεν σταματά ποτέ».
Η έκφραση που κυριολεκτικά έγινε το «σύνθημα» της Παρί στη φετινή σεζόν, στα αποδυτήρια, στην αίθουσα του βίντεο και κυρίως, εκεί, μπροστά από τον πάγκο, στο τελευταίο κουλούριασμα των παικτών πριν βγουν για τον τζάμπολ, ήταν η εξής: «Tyson, you set the tone», που σημαίνει… «Ταϊσόν, εσύ ορίζεις τον ρυθμό».
Γιατί όμως;
Το γεγονός ότι οι περισσότεροι από εμάς ασχοληθήκαμε με τις επιθετικές ικανότητες του, τα συν και τα πλην του όταν έγινε γνωστή η συνεργασία, είχε ενδιαφέρον.
Για την Παρί ήταν κάτι πολύ περισσότερο: Ήταν ο άνθρωπος που μέσω της εκρηκτικής ενέργειάς του στην άμυνα είχε αποδεχθεί το ρόλο του παίκτη που η δική του ενέργεια θα καθόριζε την τύχη της ομάδας του. Τα δικά του stops έδιναν την ευκαιρία στην Παρί να τρέξει ακόμα περισσότερο. Να βρει ακόμα πιο πολλές φάσεις σε ανοιχτό γήπεδο.
Και με μία σιωπηλή ομοφωνία, ήταν κάτι που είχαν αποδεχθεί και περίμεναν όλοι οι συμπαίκτες του. Πολλές φορές, στην προβολή του βίντεο, ο Σπλίτερ και οι συνεργάτες του έλεγαν στον Γουόρντ ότι κάποια διαστήματα δεν πήγαιναν καλά επειδή αυτός δεν έδινε με τον σωστό τρόπο το ρυθμό από την άμυνα.
Αυτή η φράση ήταν ο πιο πολύφερνη και πιο συχνά ειπωμένη στο Παρίσι φέτος. «Tyson, you set the tone».
Μιλώντας για άμυνα, αυτή είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον αθλητικό χαρακτήρα του νέου παίκτη του Ολυμπιακού.
«Ήταν τόσο καλός που εντυπωσίασε ακόμα και αυτούς που ήξεραν ότι μπορεί να παίξει εναντίον κάθε περιφερειακού παίκτη”, μας είπαν! Άνθρωποι που πραγματικά γνωρίζουν.
Στο Παρίσι, αλλά και στη Γερμανία, ο χαρακτηρισμός που του έχει αποδοθεί είναι: «Αληθινός στρατιώτης. Ο Γουόρντ έχει την ψυχή ενός στρατιώτη του συστήματος, του προπονητή και των φιλοδοξιών του». Αυτό συνεπάγεται βεβαίως και πειθαρχία. Έστω κι αν σε κάποια κλιπ, εξαιτίας του τρόπου που η Παρί αγωνιζόταν πέρσι, ο Γουόρντ μοιάζει να παίρνει κάποιες ανεξήγητες αποφάσεις, ιδιαίτερα στο transition, ήταν κι αυτό ένα ισχυρό σκέλος της φιλοσοφίας της Παρί.
Η «αποκάλυψη» Γουόρντ, ειδικά στη φετινή σεζόν, συνοψίζεται σε μία συνήθεια του: Ήθελε πάντα, να είναι αυτός που θα μαρκάρει τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Κι αν κάποιες φορές δε συνέβαινε, θα έλεγε στους προπονητές του: «Γιατί δεν αφήνεις εμένα να τον μαρκάρω αυτόν;». Και θα κέρδιζε αυτό που ήθελε. Η μάλλον, πιο σωστά, το είχε κατακτήσει.
Στο Παρίσι οι κορυφαίες στιγμές του φέτος θεωρούνται τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και τη Μονακό και ο τρόπος που αντιμετώπισε τον Κέντρικ Ναν και τον Μάικ Τζέιμς.
«Να σταματήσει τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας ήταν όχι μόνο κάτι που ήθελε, αλλά το ζητούσε με πάθος” μας λένε.
«Κάθε φορά που συνέβαινε, ο Ταϊσόν έμοιαζε να είναι σε αποστολή».
Και τώρα, πιθανώς να εξηγείται ακόμα καλύτερα για ποιο λόγο στην Παρί θεωρείτο ο άνθρωπος που έδινε τον τόνο.
«Ήταν αυτό που έλειπε από την ομάδα. Αν ο ίδιος έβγαινε εκεί έξω, ασκούσε την πίεση που μπορούσε, έδινε τα αμυντικά stops που χρειάζονταν, όλα ήταν πολύ καλύτερα. Ήταν το κλειδί στο ξεκίνημα κάθε αγώνα».
Ο Γουόρντ τροφοδοτούσε την ύπαρξη του μέσα από αυτή τη διαδικασία. Γνωρίζοντας ότι είναι σε θέση να αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή στην άμυνα, ήταν κάτι που τον οδηγούσε σε εσωτερική ανάταση.
Η αλήθεια είναι ότι μετά την πρώτη ευρωπαϊκή σεζόν του στην Βούρτζμπουργκ, ο Γουόρντ, παρότι έπαιξε καλά, ήταν λίγο κουρασμένος, απηυδισμένος με τον τρόπο που το παιχνίδι παίζεται στα μέρη μας. Δεν ήταν συνηθισμένος. Του πήρε αρκετό χρόνο να προσαρμοστεί και φυσικά το γεγονός ότι αμέσως μετά, πηγαίνοντας σε ένα γκρουπ όπως η Βόννη, με τους συμπαίκτες που είχε, ήταν σχεδόν σωτήριο για αυτόν.
«Όταν πήγε στην Βόννη, την πρώτη χρονιά, ήταν λίγο …κάπως. Προσπαθούσε να προσαρμοστεί. Μετά από 4 χρόνια έχει καταφέρει να εξελιχθεί τόσο πολύ κι αυτό είναι απλά απίστευτο». Λόγια που βγαίνουν από χείλη ανθρώπων που τον έχουν παρακολουθήσει και στα 4 χρόνια της διαδρομής του στην Ευρώπη. Εξέπληξε ακόμα και αυτούς.
«Είναι άλλος πράγμα να βλέπεις ένας άνθρωπο που θέλει να νικήσει και είναι “κλειδωμένος” σε αυτό, και είναι άλλο να βλέπεις τον ίδιο άνθρωπο να εξελίσσεται σε ηγέτη και να κουβαλάει τους συμπαίκτες του στη δική του πλάτη».
Η εξέλιξη του, τόσο ως αθλητής, όσο και ως άνθρωπος είναι εντυπωσιακή.
Στα πρώτα χρόνια της καριέρας του στην Ευρώπη, υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε να είναι λίγο χαμένος στο παρκέ. Είτε λόγω της πιο σύνθετης τακτικής, είτε λόγω του πιο ελεγχόμενου τέμπο του παιχνιδιού, ο Γουόρντ ζορίστηκε. Αλλά δούλεψε πολύ. Ωστόσο… «Ο πιο κατάλληλος τρόπος για να πάρει ο Ολυμπιακός το καλύτερο από τον Γουόρντ είναι να του δίνονται σαφείς και ξεκάθαρες οδηγίες. Όσο πιο συγκεκριμένες είναι οι απαιτήσεις που υπάρχουν, τόσο πιο σπουδαίος θα παρουσιάζεται. Αν υπάρχει κάποια πιθανότητα σύγχυσης στις εντολές και τις οδηγίες που παίρνει, κάτι που να μην είναι απόλυτα σαφές, μπορεί να επηρεαστεί. Δεν είναι το καλύτερο του. Αν το μήνυμα είναι 100% σαφές και απλό, θα βγει έξω και θα σαρώσει»
Φυσικά και στην επίθεση ο Γουόρντ έχει εξαιρετικές ικανότητες. Στη Βόννη και στο Παρίσι δεν ανησύχησαν ποτέ για τις αποφάσεις που έπαιρνε, ιδιαίτερα στο ανοιχτό γήπεδο, διότι ακόμα και αυτές που έμοιαζαν ανορθόδοξες, ήταν οδηγίες των προπονητών του να μην διστάζει και να τις παίρνει.
«Έχει μεγάλη ικανότητα να τρέξει την ομάδα στο transition έχοντας τη μπάλα στα χέρια του και είναι κάτι που πρέπει να το κάνει περισσότερο» σημείωσαν οι συνομιλητές μας.
«Εκεί που πρέπει να στοχεύσει περισσότερο είναι στο παιχνίδι στο low post και στη δημιουργία από εκεί. Πρέπει να παίζει πιο πολύ από εκείνο το σημείο του παρκέ. Εχει πραγματικά μεγάλη ικανοτητα, ιδιαίτερα στο transition, στα early posts, όταν μάλιστα συμβαίνει να έχει και miss match».
Όλοι οι συνομιλητές μας συμφώνησαν επίσης ότι… «Ο Ολυμπιακός πήρε έναν εξαιρετικό παίκτη που ταιριάζει απόλυτα στο σχήμα του».
Όμως…
«Καλό θα είναι να υπάρχει λίγη υπομονή και μια περίοδος προσαρμογής. Είναι κάτι που χρειάζονται όλοι οι παίκτες, ιδιαίτερα αυτοί που αγωνίζονταν με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Δεν υπάρχει όμως καμία αμφιβολία ότι θα το βρει και μάλιστα γρήγορα».
Είναι χαρακτηριστικό, όπως μας αναφέρθηκε, ότι… “Υπήρχαν στιγμές στα πρώτα χρόνια που έδειχνε σαν να είναι ντροπαλός. Δεν ήταν σίγουρος αν έπρεπε να σουτάρει, να αναλάβει κάποιες πρωτοβουλίες”. Οι ίδιοι άνθρωποι εντυπωσιάστηκαν από τη μεταστροφή του από ένα μάλλον αναποφάσιστο πλάσμα (ώστε να μην κάνει κάτι που θα ζημιώσει την ομάδα του), σε έναν παίκτη που έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, που θα πάρει με μεγάλη αυτοπεποίθηση τα σουτ του, ακόμα και τα πολύ κρίσιμα χωρίς να διστάζει καθόλου.
«Είναι μεγαλειώδες να τον βλέπεις να αντλεί την υπερηφάνεια του από κομμάτια του παιχνιδιού που πριν από λίγα χρόνια δεν ήταν τόσο εξοικειωμένος με αυτά. Και να γνωρίζει άριστα ποιες είναι οι δυνατότητες του. Πάντα είχε τα εργαλεία και τις δυνατότητες, αλλά χρειάστηκε λίγο χρόνο για να το νιώσει και ο ίδιος».
Το γεγονός ότι η Παρί ήταν η πιο fun to watch ομάδα της Ευρωλίγκας και οι ρουτίνες που είχαν οι παίκτες της πριν τα ματς ήταν απλά μοναδικά απολαυστικές, δε σημαίνει ότι σε ένα σύνολο με λιγότερο fun στα αποδυτήρια θα χαθεί… “Μπορεί να μην υπάρχουν χοροί και μουσικές ρουτίνες στην Ελλάδα, όπως στη Γαλλία, αλλά… Πρόσεξε… Οχι ακόμα! Μπορεί και να υπάρξουν τώρα”, μας προειδοποίησε χαμογελώντας κάποιος γνώριμος του Ταϊσόν Γουόρντ.
Και… «Αν συμβεί όμως, θα μου χρωστάς μία μπύρα»
Αλλά και πάλι: «Μπορεί στην αρχή να είναι διαφορετικό το κλίμα για αυτόν, αλλά θα προσαρμοστεί γρήγορα».
Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο το οικοσύστημα του Ολυμπιακού θα εντάξει τον Γουόρντ.
Το work ethic του είναι ασύγκριτο, όπως και η αίσθημα της αποδοχής στην ευθύνη… Είναι από τους παίκτες που δε θα αναζητήσουν δικαιολογίες. Πρόκειται για έναν πολύ αυστηρό κριτή του εαυτού του που αναλογίζεται το ρόλο και την υπευθυνότητα που έχει.
«Πάντα ανησυχεί αν έχει κάνει καλή δουλειά. Και αν τελικά βοήθησε την ομάδα πετύχει το στόχο της. Σε κακές βραδιές έλεγε… «Αυτός ο αντίπαλος σκόραρε ενώ τον μάρκαρα εγώ. Είναι δικό μου λάθος και πρέπει να κάνω τα πάντα για να βοηθάω την ομάδα. Αν ο παίκτης μου σκοράρει, τότε υπάρχει πρόβλημα για το σύνολο”. Κι αυτόν τον καθιστά πραγματικά ένα πολύ σπέσιαλ άτομο».
Οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι είναι πάρα πολύ δεκτικός στο feedback από τον προπονητή, ακόμα και στην καλόπιστη κριτική από τους συμπαίκτες του. Δε θα αντιδράσει ποτέ. Είναι τόσο ανοιχτός στην πρόσληψη σχολίων για τον ίδιο και την απόδοση του. Δε θα πει ποτέ ότι “Δεν μπορώ να το κάνω αυτό”, ή “Ο κόουτς με πιέζει πολύ”. Απεναντίας, είναι κάτι που το έχει ανάγκη, το χρειάζεται. Τόσο από τον προπονητή, όσο και από τους συμπαίκτες του. Του αρέσει να τον οδηγούν στα όρια του. Γιατί θέλει πολύ να βελτιωθεί.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποιες μικρές αδυναμίες που… “Είναι από εκείνες που ένας προπονητής δεν είναι εύκολο να δει μέσα σε 100 κλιπς. Χρειάζεται χρόνος, να την ζήσει για να τα αντιληφθεί και να τις μανατζάρει”.
Το off ball παιχνίδι του είναι κάτι που θα ταιριάξει πάρα πολύ στον Ολυμπιακό. Κυρίως τα κοψίματά του από τη αδύνατη πλευρά, το close out παιχνίδι του, όπου μπορεί να “σκοτώσει” κάθε άμυνα, αλλά και το spot up σουτ του.
Ο Ολυμπιακός σίγουρα θα του ζητήσει να παίξει διαφορετικά καθώς η φιλοσοφία Μπαρτζώκα δεν έχει σχεδόν καμία κοινή συνισταμένη με την Παρί (αν κι αυτό, εν τέλει, είναι υπό συζήτηση).
«Είναι βέβαιο ότι θα προσαρμοστεί. Πρόκειται για πολύ έξυπνο παιδί».
Αυτό που δεν πρόκειται να αλλάξει και ταιριάζει σε κάθε ομάδα είναι η αφοσίωση που έχει στην εξέλιξη, στη βελτίωση και στην προπόνηση…
Μία μέρα, στο Παρίσι… “όπου έγινε μία από τις πρώτες προπονήσεις της Παρί, το ζέσταμα περιελάμβανε κάποιες close out ασκήσεις. Εγινε ανάμνηση πρώτου μεγέθους στο γραφείο των προπονητών εκείνη την ημέρα, η ένταση που είχε το σώμα του σε αυτές τις ασκήσεις. Ήταν ακόμα στο ζέσταμα η ομάδα και ο Τάισον ήταν τόσο ιδρωμένος, τόσο συγκεντρωμένος που όλο το κορμί του έτρεμε από την ένταση. Και τότε, οι προπονητές είπαν: “Αυτός ο τύπος είναι πραγματικά έτοιμος να παίξει μπάσκετ”.
Όσοι έζησαν εκείνη την εμπειρία, την περιγράφουν ως κάτι πολύ διαφορετικό απ’ότι είχαν βιώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή…
Και μία άλλη μέρα… “Είναι από τους παίκτες που μετά την προπόνηση πάντα θα κάτσουν για να εκτελέσουν σουτ, ή μερικά drills. Tο πρόβλημα είναι ότι αν δεν τον διακόψει ένας προπονητής, βίαια, με το ζόρι, μπορεί να μείνει εκεί για ώρες. “Έλα Τάισον, αρκετά ήταν. Πήγαινε σπίτι τώρα” του έλεγαν μπουχτισμένοι κάποιες φορές και οι προπονητές. Και η απάντησή του ήταν: “Come on man…Just one drill more… Ακόμα μία άσκηση”. Που για τον Ταϊσόν σημαίνει ακόμα μία πρόκληση”. Αυτή ήταν η ορολογία του. Ζει για να γίνεται καλύτερος, κάθε μέρα.
«Αλλά πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Και πάντα ανοιχτός για να μιλήσει. Και να ακούσει τον προπονητή του. Κι αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό, συγκριτικά με τους τύπους που λένε “ναι, ακούω τι μου λες», αλλά επί της ουσίας δεν ακούνε ποτέ”.
Αρκεί να μην το πεις ψέματα. Γιατί θα σε καταλάβει…
«Κάποιες φορές που προσπάθησε το σταφ της Παρί να τον εμψυχώσει, λέγοντας ότι έκανε καλή δουλειά σε μία φάση, ή σε ένα παιχνίδι, θα απαντούσε: “Ηey man… Μη μου λες ψέματα. Δεν το χρειάζομαι. Ξέρω ότι μπορώ καλύτερα. Άρα μη μου λες ψέματα».
Ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν παίκτη με ισχυρά προσόντα, τεράστιες δυνατότητες, αλλά και αδυναμίες…
Απέκτησε όμως, έναν παίκτη που στη νοοτροπία του υπάρχει μόνο μία φράση: «I got to do better».
