Την αξία του «δύο παίκτες ανά θέση» αρχίζει να την καταλαβαίνει ο Παναθηναϊκός στην Αυστρία

Έχετε απόλυτο δίκιο πριν καν μπω στην ουσία, να «κολλάτε» πολλοί με το «δύο παίκτες ανά θέση» του τίτλου και να φωνάζετε πως «...αυτά αδερφέ τα έχουμε ξανακούσει δεκάδες φορές στο παρελθόν».

Διότι όσο θυμάμαι κι εγώ τον εαυτό μου στα του Παναθηναϊκού ρεπορτάζ -δηλαδή απ’ το 2001/02 που έγραφα σα «γατί» ρεπορτεράκι στην ανεπανάληπτη «Αθλητική Ηχώ» συνεντεύξεις παικτών του «τριφυλλιού» μέχρι και σήμερα- το συγκεκριμένο αποτελούσε επωδό σε κάθε «χτίσιμο» του «τριφυλλιού», με εξαίρεση κάτι καλοκαίρια που η ομάδα τραβούσε τεράστια οικονομικά «ζόρια».

Πέρσι ο Παναθηναϊκός έριξε πάρα πολύ χρήμα στην αγορά, όχι απλώς σε συμβόλαια, αλλά και σε αγορές παικτών από ομάδες, φτάνοντας το νούμερο στα 22,7 εκατ. ευρώ. Λεφτά που σε κλαμπ για αγορές δεν έδωσε ούτε την εποχή της πολυμετοχικότητας. Πέρα όμως απ’ την καταστρατήγηση του Cost Control της UEFA την οποία τη βρήκε μπροστά του φέτος το κλαμπ, ο Παναθηναϊκός άφησε τρανταχτά κενά σε συγκεκριμένες θέσεις, τα οποία επίσης τα βρήκε μπροστά του.

Είτε επειδή δεν «βγήκε» η μεταγραφή του Φίλιπ Μαξ κι έπρεπε να δουλεύει διπλοβάρδιες και υπερωρίες μαζί ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς για να βγει η χρονιά. Είτε γιατί στους εξτρέμ «μπάταρε» απ’ τη μία πλευρά κι ευτυχώς για τους «πράσινους» ο Φίλιπ Τζούριτσιτς έκανε σεζόν... καριέρας. Είτε γιατί άργησε χαρακτηριστικά να αποκτήσει δεύτερο φορ, είτε γιατί του έλειπαν στοιχεία στον άξονα της μεσαίας γραμμής σε ένταση και playmaking, τα οποία δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να του τα δώσει ο Γουίλιαν Αράο, διότι ήταν άλλης «κοπής» παίκτης.

Όλη αυτή η ανισορροπία σε συγκεκριμένα «κομμάτια» του ρόστερ, αλλά και στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του ήταν ένα απ’ τα βασικά προβλήματα της περασμένης σεζόν στον Παναθηναϊκό κι ένα απ’ τα πρώτα ζητήματα που διέγνωσε ο Ρουί Βιτόρια κι έβαλε ως προαπαιτούμενο στο τραπέζι του σχεδιασμού της νέας σεζόν.

Κι όσο κι αν στο μόνιμο κλίμα εσωστρέφειας και «γκρίνιας» που ευδοκιμεί πέριξ του «τριφυλλιού», δεν υπάρχει καμία διάθεση απ’ ορισμένους να δουν την αλλαγή που συντελείται, ο Πορτογάλος τεχνικός προσπαθεί αυτό το καλοκαίρι μαζί με τους ανθρώπους της ομάδας -αλλά με κινητήρια δύναμη τα δικά του «θέλω»- να το διορθώσει όλο αυτό.

Σταθερά, μεθοδικά και στοχευμένα. Πρώτα «...κλείνουμε την αριστερή πλευρά κι επαναφέρουμε την σταθερότητα και την ασφάλεια με την ανανέωση του Μλαντένοβιτς και την απόκτηση του Κυριακόπουλου». Μετά «...βάζουμε στο ρόστερ στοιχεία που έλειπαν με έναν αριστεροπόδαρο στόπερ (Τουμπά) που είναι εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια όπως ο Μάγκνουσον, αλλά αρκετά πιο σκληροτράχηλος και με έναν play-maker πίσω ζώνης με τρομερά ποιοτικές επαφές με την μπάλα και δυναμική για να οργανώσει (επιτέλους) ξανά το παιχνίδι του Παναθηναϊκού όπως είναι ο Πέδρο Τσιριβέγια». Και μετά ο αριστερός εξτρέμ που θα έρθει για να πάρει φανέλα βασικού, ο δεξιός μπακ που θα αποτελέσει back-up του Βαγιαννίδη με πολύ κοντινά “κυβικά”, ο γκολκίπερ που θα είναι καλός (και) με την μπάλα στα πόδια, αλλά κι ο τρίτος φορ που θα έρθει να πάρει τη θέση του Γερεμέγεφ. Συν όποιος άλλος αποκτηθεί, σε κάθε πιθανή πώληση».

Αυτό θα του δώσει την ευκαιρία να «αντέξει»

Ο στόχος του Βιτόρια και των ανθρώπων του Παναθηναϊκού δεν είναι μόνο να αναβαθμίσουν το ρόστερ του «τριφυλλιού» σε συγκεκριμένες θέσεις, αλλά να το κάνουν όσο το δυνατόν πιο «ισορροπημένο».

Διότι στο τέλος της ημέρας τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, όταν θα «παίζονται» ταυτόχρονα και οι τρεις στόχοι του Παναθηναϊκού, αυτό είναι το στοιχείο που θα του δώσει την πολυτέλεια και την ευκαιρία να «αντέξει». Εκεί όπου δεν «άντεξε» την προηγούμενη διετία και πλήρωνε διπλά και τριπλά κάθε απώλεια που είχε λόγω τραυματισμού ή καρτών.

Την αξία του «δύο παίκτες ανά θέση» θ’ αρχίσει να την καταλαβαίνει ο Παναθηναϊκός εδώ στην Αυστρία. Ήδη την «καταλαβαίνει» απ’ την πρώτη κιόλας εφετινή προπόνηση, την οποία είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε οι απεσταλμένοι των ελληνικών ΜΜΕ.

Διότι ο εσωτερικός ανταγωνισμός έχει αρχίσει να ανεβαίνει κατακόρυφα και θα συνεχίσει να ανεβαίνει κι άλλο. Ο Μλαντένοβιτς νιώθει πως δεν θα έχει φέτος «καπαρωμένη» θέση στην ενδεκάδα λόγω του εξίσου ποιοτικού Κυριακόπουλου και στο μίνι-δίτερμα της προπόνησης «σκιζόταν» και για την τελευταία μπαλιά.

Ο Τουμπά, βλέποντας πως ήρθε σε ένα γκρουπ που έχει τετραπλάσια και πενταπλάσια ποιότητα απ’ την Μαλίν, τα δίνει... όλα απ’ τις πρώτες προπονήσεις για να βρει θέση στην ενδεκάδα. Ο Τσιριβέγια έδειξε απ’ τις πρώτες επαφές του με την μπάλα πως είναι σούπερ ποιοτικός παίκτης κι έδωσε έξτρα κίνητρα στον Σιώπη όχι πως το είχε... ανάγκη εδώ που τα λέμε) για να πέφτει σαν «Σαμουράι» πάνω σε κάθε διεκδίκηση.

Η εξισορρόπηση του ρόστερ και της δυναμικής των «διδύμων» ανά θέση, μπορεί να φαντάζει... ευχολόγιο για πολλούς, όμως αυτή τη φορά στον Παναθηναϊκό γίνεται μία πολύ σοβαρή προσπάθεια για να μετουσιωθεί σε πράξη. Κι αυτό ήδη έχει αρχίσει να… αχνοφαίνεται. Περισσότερα προσεχώς...