Ο Χολ θα είναι τόσο καλός (ή όχι) όσο οι απαιτήσεις που θα έχει από αυτόν ο Μπαρτζώκας

Η πιο μεγάλη είδηση που αποκαλύπτεται από την υπογραφή του Ντόντα Χολ στον Ολυμπιακό είναι ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ίσως και να μην είναι πια τόσο δογματικός, όσο είχε (επιτρέψει ο ίδιος να) φανεί.

Η απόκτηση του Χολ, που διαθέτει ένα από τα πιο σημαντικά πακέτα για παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, ειδικά μετά από πικ εν ρολ, αφήνει σοβαρές υπόνοιες, ότι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να γίνει περισσότερο συμβατός με το μπάσκετ της Ευρωλίγκας, άρα περισσότερο πολυμορφικός και αθλητικός στην επίθεση του. Η έστω στο άνοιγμα των επιθέσεών του, που θα έχουν (Χολ παρόντος) περισσότερη pnr αφετηρία. 

Αυτό δε σημαίνει ότι ο Μπαρτζώκας θα απαρνηθεί ή θα εγκαταλείψει τις αρχές του, αυτές που έχουν θεμελιώσει τη δική του, πολύ ξεχωριστή φιλοσοφία. Αν όμως, επιβεβαιωθεί η αλλαγή προς την …πολυμορφικότητα όπου οδηγεί το όνομα Χολ, είναι πολύ σημαντικό να αποδώσουμε στον Έλληνα κόουτς τα credits που του ανήκουν. Τα δόγματα και τα προπονητικά στερεότυπα έχουν ταλαιπωρήσει αρκετές φορές στο παρελθόν σπουδαίους κόουτς. Πριν από λίγες ημέρες ρώτησα κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου της Ευρωλίγκας, έναν πολύ σημαντικό νέο προπονητή: «Τι είναι αυτό που κάνει τον Ομπράντοβιτς τόσο ξεχωριστό;». Και η απάντηση του ήταν: «Το γεγονός ότι δεν είχε αγκυλώσεις σε τίποτα. Κάθε χρόνο οι ομάδες του ήταν διαφορετικές, ανάλογα με προσωπικό που είχε. Μπορούσε να επιβάλλει τις αρχές του, σε κάθε μοντέλο μπάσκετ και ο ίδιος εξελισσόταν με τον ίδιο ρυθμό που εξελισσόταν το ίδιο το άθλημα».

Η προσαρμογή, έστω κι αν παίρνει λίγο χρόνο, είναι παραδοχή. Και αποτελεί γνώρισμα των κορυφαίων.

Σε διάφορες αναλύσεις και αναφορές στα social media είναι διακριτό ότι το όνομα του Χολ δεν κάνει γκελ. Αλλά οι ομάδες δεν χτίζονται με την επικοινωνία. Η αμετροέπεια ταξιδεύει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ταυτόχρονα με τις ευκαιρίες έκφρασης της σημερινής εποχής. Υπάρχουν όμως και πολλές πολύ σοβαρές προσεγγίσεις. Από καταρτισμένες και λιγότερο καταρτισμένες φωνές, που δεν εκμηδενίζουν και απλά παραθέτουν facts, χωρίς προβλέψεις σχετικά το route που θα ακολουθήσει ένας παίκτης, εν προκειμένω ο Χολ.

Ο Αμερικάνος σέντερ είναι παίκτης EuroLeague και για αυτό δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Αν είναι starter, αν είναι back up και αν είναι αρκετά καλός για να παίρνει περισσότερο χρόνο (ομολογώ ποτέ δεν κατάλαβα με ποια κριτήρια ακριβώς λέει βαθυστόχαστα κάποιος ότι ένας παίκτης είναι των 10-12 λεπτών… και γιατί όχι των 13-14, ή των 14-15), έχει να κάνει με ένα και μοναδικό πράγμα: Τι ζητάει ο προπονητής από αυτόν και πόσο απορροφητικός είναι πνευματικά για να υπηρετήσει αυτές τις απαιτήσεις. Ένας άλλος προπονητής, μου είπε πρόσφατα: «Δεν υπάρχει καλός και κακός παίκτης. Υπάρχουν παίκτες που μπορεί να κάνει αυτά που ζητάει ένας κόουτς και η φιλοσοφία του και αυτοί που δεν μπορούν».

Με λίγα λόγια, ο τύπος που λεγόταν Αντρέ Ρόμπερσον στα χρόνια της Οκλαχόμα την εποχή που λόγω Στεφ Κάρι, το μπάσκετ είχε αλλάξει δραματικά, ήταν ίσως ο χειρότερος σουτέρ του πλανήτη μπάσκετ. Κάθε σουτ ήταν μία αδιανόητη ταλαιπωρία για την ομάδα του, τους φιλάθλους, του τηλεθεατές, ακόμα και για τους αντιπάλους διότι δεν ήξεραν σε ποιο σημείο του γηπέδου θα έπρεπε να σταθούν για να διεκδικήσουν το ριμπάουντ. Από το 2014 μέχρι το 2018 που υπέστη τον ανατριχιαστικό τραυματισμό του, ο Ρόμπερσον, είχε ξεκινήσει και στα 285(!!!) παιχνίδια της ομάδας του. Διότι ο Μπίλι Ντόνοβαν, έπαιρνε από τον παίκτη του, αυτό ακριβώς που είχε στο μυαλό του.

Ο Χολ, με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που διαθέτει, θα είναι τόσο καλός, όσο καλά θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κόουτς Μπαρτζώκα. Που για άλλους μπορεί να είναι ελάχιστα, αλλά για αυτόν που αποφασίζει και παίρνει το credit ή το ανάθεμα, μπορεί να είναι υπεραρκετά.

Όπως ίσως θα έχετε πληροφορηθεί ήδη ο Ντόντα Χολ είναι εξαιρετικά αθλητικός ψηλός, που εκτελεί με σπουδαία ποσοστά μέσα από το ζωγραφιστό. Από το σημείο δηλαδή απ’ όπου παίρνει την συντριπτική πλειονότητα των φάσεών του.

Η ικανότητα του να ανοίγει σωστά με το pick n roll, να τρέχει στο σημείο που πρέπει ώστε να δεχτεί τη λόμπα από τον χειριστή, δεν είναι ένα προσόν που θα αλλάξει μόνο τον Ολυμπιακό. Θα αλλάξει, υποχρεωτικά, και τις αντίπαλες άμυνες, όταν ο Χολ είναι στο παρκέ. Οι χώροι θα είναι πιο ανοιχτοί, τα διανύσματα της weak side για τους αμυντικούς θα είναι μεγαλύτερα και τα σώματα των παικτών που θα δίνουν τις βοήθειες μετα τα roll θα πρέπει να μπαίνουν και πιο γρήγορα και πιο δυνατά, διότι θα γνωρίζουν ότι αν δεν τρέξουν καλά και δε βάλουν γερά το κορμί για να σταματήσουν το dive του ψηλού, το πιθανότερο θα είναι να φάνε κάρφωμα. Κάτι που δεν ίσχυε, ούτε για τον Φαλ και δεν ισχύει ούτε για τον Μιλουτίνοφ.

Με τον Χολ, ο Ολυμπιακός θα στερηθεί στα δικά του λεπτά τη δημιουργία από το λόου ποστ, σε επίπεδο πάσας και 1vs1 παιχνιδιού, αλλά προσωπικά δε θα μου κάνει καθόλου εντύπωση, αν, εκτός των άλλων, ο Χολ μετατραπεί (και) σε έναν short roll παίκτη στα χέρια του Μπαρτζώκα. Μέχρι τώρα δεν έχει δείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε κάτι τέτοιο, οι πάσες του και η αντίληψη του continuity του παιχνιδιού δεν ταιριάζουν σε αυτόν τον ρόλο, αλλά για να είμαστε σίγουροι ότι κάτι δεν μπορεί να γίνει, πρέπει να είμαστε και σίγουροι ότι κάποιος προπονητής το δοκίμασε, δούλεψε, επένδυσε σε αυτό, και δεν του πέτυχε. Με δεδομένο ότι απ’ οποιοδήποτε σημείο μέσα στο ζωγραφιστό ο Χολ εκτελεί με πολύ καλά ποσοστά (ακόμα και όταν σουτάρει με πρόσωπο από αυτές τις αποστάσεις) μία τέτοιου είδους αναβάθμιση στο παιχνίδι του, θα τον έκανε πολλαπλά πιο απειλητικό.

Ο Χολ επίσης, είναι πολύ καλό fit με τον Μιλουτίνοφ, με τον οποίο συγκεντρώνει διαφορετικά χαρακτηριστικά σε άμυνα κι επίθεση… Ο Χολ ταιριάζει καλά με τον Έβανς (όπως τον γνωρίζαμε στη Ζαλγκίρις) αλλά και με τον Φουρνιέ, ο οποίος πέρσι είχε στα χέρια του τις περισσότερες από τις λίγες pnr καταστάσεις του Ολυμπιακού αναλαμβάνοντας ρόλο χειριστή όταν το παιχνίδι του Ολυμπιακού είχε ανάγκη από μία πρωτοβουλία. Το ερώτημα είναι αν βάζει πραγματικά και ουσιαστικά στο κάδρο τον Σέιμπεν Λι. Ο Αμερικάνος γκαρντ, αν τρέξει περισσότερα pick n roll και μάλιστα με έναν ψηλό που μπορεί να απειλήσει από τέτοια κατάσταση, πιθανώς να βρει ευκαιρίες να ξεδιπλώσει δεδομένες ικανότητες που στη φετινή σεζόν ήταν αρκετά πιο σύνθετο και δύσκολο να το κανει.

Η αμυντική παρουσία του Χολ τίθεται υπό συζήτηση αλλά και σε αυτή, το κεντρικό θέμα δεν είναι τόσο η ικανότητα του Χολ, μα οι απαιτήσεις που θα εκφράσει από αυτόν ο κόουτς Μπαρτζώκας. Ο νέος σέντερ του Ολυμπιακού θα χρειαστεί χρόνο. Προσαρμογής, επεξεργασίας, αφομοίωσης, εκτέλεσης. Λέγεται ότι η συγκέντρωση του και στα δύο μισά του γηπέδου διαταράσσεται πολύ εύκολα. Αλλά και πάλι αυτό μπορεί να οφείλεται είτε σε μία πραγματικά αδυναμία του ίδιου, αλλά και στον τρόπο των προπονητών που εργάστηκαν μαζί του. Θα αποδειχτεί! Σωματικά έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε κάθε αμυντική προσέγγιση. Αν πνευματικά θα είναι δυνατός για να αντιληφθεί και να εκτελέσει, μένει να φανεί!

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ντόντα Χολ, στη Μονακό, αλλά και στη Μπασκόνια έχει παρουσιάσει κάποιες αδιανόητες διαφορές σε defensive και offensive rating...

2022-23: 150.4 - 109.2

2023-24: 145.3 - 105.2

2024-25: 143.1 - 114.9...

που μπορεί να λένε πολλά, αλλά και τίποτα. 

Εντούτοις, ο Ολυμπιακός υπέγραψε έναν πολύ καλό χαρακτήρα, με σοβαρό work ethic, που θα προσπαθήσει να φέρει εις πέρας όποιον ρολο κι αν του ανατεθεί. Κι αν δεν μπορεί, θα δουλέψει σκληρά για να τα καταφέρει. 

Είναι κι αυτο ένα asset. Σοβαρό!