Ο προπονητής της προσφυγιάς που έγινε ο ήρωας της Τότεναμ – Η συγκλονιστική πορεία του Άγγελου Ποστέκογλου

Όπως αναμενόταν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ έκλεισαν την θέση τους στον μεγάλο τελικό του Europa League, συνθέτοντας έναν αγγλικό... εμφύλιο, με φόντο το δεύτερο τη τάξει ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Κάπως έτσι, ο Άγγελος Ποστέκογλου κατάφερε να γράψει ιστορία με χρυσά γράμματα, καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που θα βρεθεί σε πάγκο ομάδας, σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Και θα το κάνει ως προπονητής της Τότεναμ.

Το καλοκαίρι του 2023 και αφού για δεύτερη σερί σεζόν οδήγησε τη Σέλτικ στην κορυφή της Σκωτίας, πανηγυρίζοντας το τέταρτο τρόπαιο από τότε που ανέλαβε την ομάδα, ο 59χρονος τεχνικός έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, αναλαμβάνοντας τα ηνία της Τότεναμ. Παράλληλα εκείνη τη χρονιά, οι Κέλτες πέτυχαν το τρεμπλ και γιόρτασαν το 53ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους αλλά και την κατάκτηση του Κυπέλλου. Δύο τρόπαια τα οποία γι' ακόμη μία φορά φέρουν φαρδιά πλατιά του Ελληνοαυστραλού προπονητή.

Μετά την «σκωτσέζικη» περιπέτειά του, ο Ποστέκογλου βρίσκεται μπροστά σε μία νέα πρόκληση. Και αυτή δεν είναι άλλη πέρα από την κατάκτηση του Europa League, ενός τίτλου, που οι οπαδοί των Λονδρέζων, ούτε που θα μπορούσαν να φανταστούν αν δεν είχαν τον Έλληνα τεχνικό στον πάγκο της ομάδας του.

Χούντα, Αυστραλία και Νέα Φιλαδέλφεια

Γεννημένος στη Νέα Φιλαδέλφεια αλλά μεγαλωμένος στην Αυστραλία, επειδή οι γονείς του κλήθηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα λόγω της Χούντας, ο ομογενής κόουτς, έχει κάνει τους φίλους της Τότεναμ να ονειρεύονται ευρωπαϊκό τίτλο, μετά από 41 χρόνια. Στα social media κυκλοφορεί η παρακάτω φωτογραφία η οποία απεικονίζει τον Ποστέκογλου, σε ηλικία πέντε ετών, να κρατάει ένα χαρτί με τον αριθμό «24».

Αυτός ήταν ο αριθμός μετανάστευσης όταν οι γονείς του τον οδήγησαν από το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας της Αθήνας, σε ένα ασφαλέστερο καταφύγιο της Μελβούρνης στην Αυστραλία. Από εκεί ξεκίνησαν όλα.

«Ήμουν πέντε χρονών όταν μπήκαμε σε ένα καράβι για ένα μήνα και κατευθυνθήκαμε προς την Αυστραλία. Δεν έχω καλές αναμνήσεις από αυτό. Τότε υπήρχε μια αναστάτωση στην Ελλάδα και, δυστυχώς, το καταλάβαμε. Κάπως έτσι ο πατέρας μου πήρε την απόφαση ότι έπρεπε να μετακομίσουμε στο εξωτερικό. Μιλάμε ότι έπρεπε να κάνουμε το μισό γύρο του κόσμου σε ένα μέρος όπου κυριολεκτικά δεν ξέραμε κανέναν, δεν ξέραμε τη γλώσσα, δεν είχαμε καμία εγγύηση για στέγαση, οποιαδήποτε εργασία. Το μόνο που πραγματικά είχαμε ήταν ένα εισιτήριο».

Τα πάντα για τον πατέρα του

Μέσα από το ντοκιμαντέρ «Age of Ange» ξετυλίγεται η ζωή του προπονητή. Ο πατέρας του Δημήτρης -γνωστός ως Τζιμ, εργαζόταν σκληρά και το ποδόσφαιρο ήταν η διαφυγή του. Τις Κυριακές, πήγαινε με τον Άγγελο Ποστέκογλου στη South Melbourne Hellas, έναν σύλλογο που είχε δημιουργηθεί για τους Έλληνες μετανάστες. Το πρωί ήταν εκκλησία και το απόγευμα ποδόσφαιρο. Κάπως έτσι κυλούσε η ζωή.

«Έχω την αίσθηση ότι ο πατέρας μου πίστευε ότι θα πήγαινε σε άλλη χώρα, θα εδραιωνόταν και ότι θα μπορούσε να φέρει την οικογένειά του σε μια κατάσταση, όπου θα ήταν αρκετά άνετα για να επιστρέψει και να ζήσει τη ζωή μας στην Ελλάδα. Όμως, εκεί υπήρχε ένας ατελείωτος αγώνας για να τα καταφέρουμε. Δούλευε μέρα και νύχτα, η μαμά μου δούλευε, ήμασταν στο σχολείο, εξοικονομούσαμε χρήματα για να αγοράσουμε ένα σπίτι. Μοιραστήκαμε ένα σπίτι με μια άλλη οικογένεια για πολλά χρόνια», σημείωσε στο «Sky Sports».

Μπορεί ο πατέρας του να είχε «φύγει» από τη ζωή αλλά θα είναι ο άνθρωπος που πάντα τον βρίσκεται στο μυαλό του. «Η ρίζα και τα θεμέλια αυτού που είμαι δεν είναι πλέον δίπλα μου. Πού είναι ο σκοπός τώρα; Η φωνή του είναι στο κεφάλι μου. Η φλόγα που άναψε είναι ακόμα εκεί. Πρέπει να συνεχίσω να τιμώ τις θυσίες του», έγραψε στο Athletes Voice.

«Καταλαβαίνω τι σημαίνει τίμια δουλειά. Καταλαβαίνω τι σημαίνει θυσία, καταλαβαίνω τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε μια προνομιούχα θέση όπως είμαι τώρα», είχε πει λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την Σέλτικ.

Οταν όλοι έλεγαν ότι δεν μπορεί, ο Ποστέκογλου γέμιζε τρόπαια

Ο Άγγελος Ποστέκογλου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στα 27 του λόγω τραυματισμού. Κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα Αυστραλίας, ενώ ο σπουδαίος Φέρεντς Πούσκας ήταν ο μάνατζέρ του. Ομως ο Ελληνοαυστραλός ήξερε βαθιά μέσα του ότι η προπονητική ήταν το μέλλον του.

«Τι θα σήμαινε αυτό για τον μπαμπά και εμένα; ​​Πώς θα γεμίζαμε το κενό;», ήταν τα λόγια του Ποστέκογλου ο οποίος έδωσε απαντήσεις με κατακτήσεις δύο εθνικών πρωταθλημάτων ως προπονητής της Νότιας Μελβούρνης, όταν όλοι είπαν ότι δεν μπορούσε.

Στα πρώτα του προπονητικά βήματα ο Ποστέκογλου κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα Αυστραλίας, τέσσερις Εθνικούς Τίτλους, οδήγησε την εθνική Αυστραλίας σε δύο Μουντιάλ, πανηγύρισε το Κύπελλο Ασίας με τους «Socceroos» το 2015, έγραψε ιστορία με τους Μπρισμπέιν Ρόουρ όντας αήττητος σε 36 σερί παιχνίδια και αναδείχθηκε κορυφαίος τεχνικός της δεκαετίας (2005-15).

Η Παναχαϊκή

Επειτα από επτά χρόνια θητείας ως προπονητής στην U20 της εθνικής Αυστραλίας, ο Άγγελος Ποστέκογλου επέστρεψε τον Μάρτιο του 2008 στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας την Παναχαϊκή έπειτα από πρόταση που του έγινε από τον τότε πρόεδρο της ομάδας Κώστα Μακρή.

«Ήταν όνειρό μου να τον φέρω στην Παναχαϊκή», είχε πει τότε ο Μακρής. «Δεν πίστευα ότι θα ερχόταν στην ομάδα ένας τεχνικός της αξίας του. Έχει κερδίσει τα πάντα, έχοντας εμπειρία και ψυχολογία. Είναι ελεύθερος από εμένα να κάνει ό,τι θέλει. Του ζήτησα να φτιάξει την ομάδα του μέλλοντος».

Από την πλευρά του ο Ποστέκογλου κατά την παρουσίασή του είχε δηλώσει: «Έκανα καριέρα στην Αυστραλία, αλλά το όνειρό μου ήταν πάντα να έρθω στην Ελλάδα. Δεν θέλω να πω πολλά, μου αρέσει να δουλεύω. Δεν έχει σημασία τι έχω πετύχει μέχρι τώρα, αλλά τι θα πετύχω από εδώ και πέρα. Το μόνο που ζητάω είναι λίγη υπομονή μέχρι να γνωρίσω την ομάδα. Μου αρέσει να κάνω σταθερά και σίγουρα βήματα. Αν δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω στην Παναχαϊκή, δεν θα ερχόμουν. Η φιλοσοφία μου είναι να παίρνει αποτελέσματα η ομάδα, γιατί αυτό μετράει, αλλά και να παίζει καλό ποδόσφαιρο και να φέρνει κόσμο στο γήπεδο.

Η έλευση όμως του Αλέξη Κούγια στα διοικητικά του συλλόγου είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Με την Παναχαϊκή κατέγραψε 17 νίκες, εννέα ισοπαλίες και οκτώ ήττες σε 34 αγώνες. Από το 2009 έως το 2013 ήταν προπονητής της Μπρισμπέιν Ρόαρ, ενώ από τον Οκτώβριο του 2013 μέχρι το 2017 διετέλεσε ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής Αυστραλίας, με την οποία κατέκτησε το Ασιατικό Κύπελλο του 2015.

Η αγάπη του για την ΑΕΚ

Ο Άγγελος Ποστέκογλου σε παλαιότερη συνέντευξή του στο «BBC», είχε μιλήσει για τα παιδικά του χρόνια, την απόφασή του να εγκαταλείψει την Ελλάδα. τις σχέσεις με τον πατέρα του, αλλά και για την αθλητική του καριέρα.

«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανα εδώ, για να είμαι ειλικρινής, όχι λόγω της ικανότητάς μου, αλλά απλώς επειδή κανείς δεν κοίταζε προς αυτή την κατεύθυνση», ξεκίνησε ο Ποστέκογλου. «Τελείωσα πολύ αργά την καριέρα μου, διοικώντας έναν από τους πιο διάσημους συλλόγους στον κόσμο, τη Σέλτικ και έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους στον κόσμο, την Τότεναμ. Ήρθε αργά, απλά χρειάστηκε κάποιος να κοιτάξει πέρα ​​από τον κανόνα», ανέφερε ο Ελληνοαυστραλός τεχνικός.

«Ήμασταν μετανάστες. Δεν μοιάζω με τον τυπικό πρόσφυγα, αλλά ήμουν πέντε χρονών όταν φύγαμε. Πήραμε μια βάρκα και δεν είχαμε καμία βεβαιότητα για τίποτα» είπε θυμούμενος τα παιδικά του χρόνια. «Την εποχή που η Αυστραλία έψαχνε για μετανάστες για να βοηθήσει με το εργατικό δυναμικό, ο πατέρας μου ήταν ανειδίκευτος εργάτης, οπότε κάναμε αυτό το άλμα, μείναμε σε έναν καταυλισμό προσφύγων για λίγο και μετά αποκτήσαμε ένα σπίτι».

«Πήραμε μια βάρκα από την Ελλάδα και φύγαμε, ο πατέρας μου ήταν φανατικός ΑΕΚτζής»

Ο Ποστέκογλου αγαπούσε πάντα το ποδόσφαιρο και εξομολογείται ότι ήταν η κύρια σχέση του με τον πατέρα του όσο μεγάλωνε. «Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που τον έκανε ως άνθρωπο και ήθελα να τον πλησιάσω περισσότερο. Καθόμασταν αργά και παρακολουθούσαμε τους αγώνες. Το μόνο που κράτησε μέσα του από την παλιά χώρα ήταν η αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ ήταν η ομάδα του, γεννήθηκα μερικά χιλιόμετρα από το γήπεδο.

Λάτρευε το ποδόσφαιρο και, μεγαλώνοντας, αυτή ήταν η σύνδεσή μου. Η τοπική μας ομάδα ήταν ελληνική, ομάδα μεταναστών, και πηγαίναμε εκεί τις Κυριακές και μπορούσαμε να μιλάμε ελληνικά, ένιωθε άνετα για δύο ώρες».

Ευκαιρία να γράψει ιστορία μετά από 41 χρόνια

Σήμερα, ο Άγγελος Ποστέκογλου παρά την σφοδρή κριτική που έχει δεχθεί από τους φίλους της Τότεναμ, για την κάκιστη σεζόν που διανύει στην Premier League, ο Ποστέκογλου θα συνεχίσει να ονειρεύεται τίτλους και αν μπορέσει να συνεχίσει έτσι στις 22 Μαΐου εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα πετύχει ιστορία με χρυσά γράμματα, όντας προπονητής της Τότεναμ.

Αυτός θα είναι ο έκτος ευρωπαϊκός τελικός της Τότεναμ - ο τελευταίος ήταν το 2019, όταν έχασε από τη Λίβερπουλ στο Champions League. Από την κατάκτηση του Carabao Cup το 2008, οι «Spurs» έχουν χάσει τρεις τελικούς και έχουν ηττηθεί σε τρεις ημιτελικούς. Έχουν επίσης φτάσει σε τέσσερις ημιτελικούς του FA Cup χωρίς να προκριθούν.

Ο σύλλογος δεν έχει κατακτήσει το Europa League εδώ και 41 χρόνια, από τότε που νίκησε την Άντερλεχτ για να κατακτήσει το τότε Κύπελλο UEFA.

«Έχω πει εξαρχής ότι αυτό είναι σημαντικό», ανέφερε ο Ποστέκογλου μετά την πρόκριση στον τελικό. «Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι ο κόσμος φοβάται ότι μπορεί όντως να συμβεί, και ας δούμε πώς μπορούμε να το γκρεμίσουμε με κάποιο τρόπο και να το μειώσουμε λέγοντας ότι ήταν μια κακή σεζόν και δεν το αξίζουμε αυτό ή δεν το αξίζουμε εκείνο, ή με κάποιο τρόπο συγκρίνοντάς μας με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ίσως αν είχαμε την επιτυχία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε ίσως να είχα διαφορετική άποψη. Οπότε, φυσικά και είναι τεράστιο. Φυσικά και είναι, επειδή πρέπει να το συγκρίνεις με αυτά που έχει περάσει αυτός ο σύλλογος τα τελευταία 15 ή 20 χρόνια και με αυτά που έχουν περάσει οι οπαδοί. Τους έχουμε δώσει πραγματική ελπίδα και κάτι για να ονειρευτούν ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι ξεχωριστό φέτος».