Τι θα γινόταν αν η Άρσεναλ δεν έφευγε από το Χάιμπουρι; (vids)

Στις 7 Μαΐου του 2006, η Άρσεναλ είπε «αντίο» στο Χάιμπουρι μετά από 93 χρόνια έντονων συγκινήσεων και σημαντικών επιτυχιών. Οι φίλοι των Λονδρέζων παρά την μετακόμιση της ομάδας στο εντυπωσιακό και σύγχρονο «Emirates», δεν ξεχνούν ποτέ αυτή την ημερομηνία.

Το γήπεδο σχεδιάστηκε από τον Άρτσιμπαλντ Λιτς, Σκωτσέζο αρχιτέκτονα πολλών ποδοσφαιρικών γηπέδων της εποχής Με τη μίσθωση συμφωνήθηκε ότι δεν έπρεπε να γίνονται αγώνες στις «ιερές μέρες» και ότι δεν θα δίνονταν στο γήπεδο κανένα «μεθυστικό οινόπνευμα»! Ωστόσο, αυτές οι διατάξεις μειώθηκαν μέσα σε έναν μόλις χρόνο.

Το Χάιμπουρι είχε χωρητικότητα 60.000 θεατών ως τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Τότε οι εξέδρες ορθίων μετατράπηκαν σε θέσεις καθήμενων για λόγους ασφαλείας. Έτσι, από το 1993 η χωρητικότητά του μειώθηκε στις 38.419 θέσεις, οι οποίες στα ευρωπαϊκά παιχνίδια ήταν ακόμα λιγότερες αφού ένα μέρος δινόταν σε χορηγούς και δημοσιογράφους. Γι’ αυτό τις σεζόν 1998–99, 1999–2000 η Αρσεναλ έδινε τα παιχνίδια για το Τσάμπιονς Λιγκ στο Στάδιο Γουέμπλεϊ.

Μέσα στο πέρασμα αυτών των χρόνων, η Άρσεναλ έδωσε 2010 παιχνίδια για όλους τους θεσμούς στο «Χάιμπουρι». Για το πρωτάθλημα είχε 981 νίκες, 412 ισοπαλίες και 296 ήττες. Για το FA Cup 92 νίκες, 32 ισοπαλίες και 18 ήττες, για το Λιγκ Καπ 69 νίκες, 14 ισοπαλίες και 15 ήττες, για την Ευρώπη 50 νίκες, 17 ισοπαλίες και εννέα ήττες, ενώ τέλος για το Τσάριτι Σιλντ, τέσσερις νίκες και μία ήττα.

Αλλαγή γηπέδου και στόχος η κορυφή

Το «Χάιμπουρι» θα είναι πάντα το πνευματικό σπίτι της Αρσεναλ, αλλά το «Emirates» θεωρήθηκε το κλειδί για το μέλλον. Με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής στον χώρο, τον Φεβρουάριο του 2004 μετά την ολοκλήρωση της χρηματοδότησης. Οι επιβλητικές βόρειες και νότιες γέφυρες ήταν εγκατεστημένες εντός έξι μηνών και, τον Οκτώβριο του 2004, ο χώρος ονομάστηκε επίσημα «Emirates Stadium».

Ο πρώτος αγώνας, πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιουλίου του 2006, όταν η Άρσεναλ αντιμετώπισε τον Άγιαξ (για την ιστορία, 2-1 νίκησε η Άρσεναλ) σε αγώνα προς τιμήν του θρυλικού Ολλανδού επιθετικού Ντένις Μπέργκαμπ. Το πρώτο επίσημο ματς ήταν με την Άστον Βίλα, για την Premier League. Με συνολική χωρητικότητα 60.260 και με περισσότερες από 150 executive σουίτες, το «Εmirates» αποτελεί ένα από τα πιο σύγχρονα στάδια και τρίτο μεγαλύτερο γήπεδο στην Αγγλία, μετά το Γουέμπλεϊ και το Όλντ Τράφορντ.

Τι θα γινόταν αν έμενε στο Χάιμπουρι;

Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, ο Αρσέν Βενγκέρ, ο άνθρωπος που ουσιαστικά άλλαξε την σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, έχει αναφερθεί στην ιδιαίτερη σημασία που είχε για την Άρσεναλ το Χάιμπουρι.

«Η ψυχή της Άρσεναλ έμεινε στο Χάιμπουρι...»

«Πολλές φορές οδηγώ προς τα εκεί, απλά για να το δω και να θυμηθώ τις στιγμές που ζήσαμε σε αυτό το γήπεδο» είπε μεταξύ άλλων ο Αλσατός.

Τη χρονική στιγμή που έγινε η μετακόμιση στο «Emirates» η Άρσεναλ βρισκόταν στα καλύτερά της χρόνια, με τις μνήμες από το αήττητο πρωτάθλημα της σεζόν 2003-2004 να είναι νωπές και την ομάδα να έχει φτάσει μια ανάσα από την κατάκτηση του Champions League τη σεζόν 2005-2006, παίζοντας κατά γενική ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο στο Νησί.

Το ρόστερ της ομάδας, υπό την καθοδήγηση του Αρσέν Βενγκέρ ήταν μια μίξη εμπειρίας και ταλέντου με παίκτες όπως ο Τιερί Ανρί, ο Ντένις Μπέργκαμπ και ο Πατρίκ Βιεϊρά να καθοδηγούν τη νέα γενιά των Σεσκ Φάμπρεγας και Ρόμπιν Φαν Πέρσι.

Ουσιαστικά, ένας από τους βασικούς λόγους που η Άρσεναλ αποφάσισε να μετακομίσει ήταν το γεγονός πως είχε γίνει πολύ... διάσημη για να αγωνίζεται σε ένα γήπεδο με χωρητικότητα που δεν έφτανε ούτε τις 40.000 θέσεις. Πιο πολύ, θα έλεγε κανείς, πως ήταν μια απόφαση επιχειρηματική, παρά συναισθηματική.

Η «σφιχτή» οικονομική πολιτική

Η απόφαση να μετακομίσει η Άρσεναλ στο «Emirates» είχε αντίκτυπο και στο μπάτζετ που κλήθηκε να διαχειριστεί ο Βενγκέρ, καθώς η ομάδα έπρεπε να ακολουθήσει συγκεκριμένη οικονομική πολιτική ώστε να αποπληρώσει την κατασκευή του νέου γηπέδου. 

Έτσι, σταδιακά αποχώρησαν θρύλοι της ομάδας όπως οι Πατρίκ Βιεϊρά, Ρομπέρ Πιρές και Τιερί Ανρί ενώ η ομάδα έκανε... focus σε νεαρούς ποδοσφαιριστές, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να προσελκύσει μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, μένοντας πίσω σε σχέση με τους ανταγωνιστές της.

Πολλές φορές έκτοτε, οι φίλοι της ομάδας έχουν αναρωτηθεί, πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία των «Κανονιέρηδων» αν είχε παραμείνει στο Χάιμπουρι, μια ερώτηση που δύσκολα θα βρει κάποιος ξεκάθαρη απάντηση!