Το αγωνιστικό πλάνο του Παναθηναϊκού για τη νέα σεζόν

Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνει ότι το ρόστερ του Παναθηναϊκού για την επόμενη σεζόν, δεν θα παρουσιάσει πιο βαθιές αλλαγές από την εικόνα που έχει σήμερα και μετά την απόκτηση του Νίκου Ρογκαβόπουλου.

Ο Γιόνας Βαλαντσιούνας όπως όλα δείχνουν, θα χρειαστεί να περιμένει ένα χρόνο τουλάχιστον για να υλοποιήσει τη φετινή επιθυμία του… Είναι δεδομένο ότι θα αποκτηθεί ένας δεύτερος σέντερ πίσω (ή μπροστά) από τον Λεσόρ, αλλά τα στοιχεία που θα κομίζει (ιδιαίτερα αν είναι ο Χολμς) θα ενισχύσουν το οπλικό σύστημα του Παναθηναϊκού στη θέση “5”, χωρίς όμως να τη μεταμορφώνουν. Άλλωστε, πόσο εύκολο είναι να βρεθεί κάποιος ψηλός που θα είναι καλύτερος από τον -υγιή και έτοιμο- Λεσόρτ;

Ο Ομέρ Γιουρτσεβέν θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο τρίτος ψηλός του Παναθηναϊκού, που πράττοντας σοφά αποφάσισε να διατηρήσει τουλάχιστον έναν από τους δύο σέντερ που είχε στο ρόστερ του ήδη.

Στην ανάλυση που ακολουθεί, λαμβάνεται ως δεδομένο κάτι που αυτή τη στιγμή μοιάζει με “αν”… Δηλαδή: Ότι ο Λεσόρ και (κατά δεύτερον, μετά την απόκτηση Ρόγκα) ο Γκριγκόνις θα είναι απόλυτα υγιείς και έτοιμοι.

Κάπως έτσι, το depth chart του Παναθηναϊκού διαμορφώνεται ως εξής:

PG: Σορτς, Σλούκας, Γκραντ
SG: Ναν, Τολιόπουλος
SF: Οσμάν, Ρογκαβόπουλος, Γκριγκόνις, Καλαϊτζάκης
PF: Χουάντσο, Μήτογλου, Σαμοντούροφ
C: Λεσόρτ, 2ος Ψηλός, Γιούρτσεβεν, Κουζέλογλου

Αρχικά αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο Εργκίν Αταμάν, στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας, από τα ονόματα που αναφέρονται, πρέπει να αφήνει τέσσερα εκτός δωδεκάδας. Στους αγώνες της GBL δε, οι τρεις πρέπει να είναι ξένοι. Όχι και τόσο απλό.

Φυσικά το depth chart δεν απεικονίζει τον ρεαλισμό ενός ζωντανού οργανισμού, όπως μία ομάδα μπάσκετ… Τα ανεβάσματα και τα κατεβάσματα των παικτών στις θέσεις, ανάλογα με τις επιθυμίες του κόουτς θα είναι τακτικά και ιδιαίτερα στις θέσεις των γκαρντ όπου ο Αταμάν, για ακόμα μία σεζόν, θα χρησιμοποιήσει τα αγαπημένα σχήματά του με 3 γκαρντ.

Ταχύτητα, κατοχές στο ανοιχτό γήπεδο, Σποτ Απ

Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν, που απασχολεί ευχάριστα αυτούς που αγαπούν το μπάσκετ και αδημονούν να διαπιστώσουν τις σκέψεις του Εγκίν Αταμάν, είναι:

Χωράνε ο Ναν και ο Σορτς στο ίδιο σχήμα;

Η απάντηση αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να δοθεί, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο στηρίζεται σε συγκεκριμένους πυλώνες, αλλά και απαιτήσεις/διαφοροποιήσεις σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν.

Ο Εργκίν Αταμάν, γνωρίζοντας ότι έχει 3 παίκτες, που ανήκουν στην short list των καλύτερων στην Ευρώπη με τη μπάλα στα χέρια, θα πρέπει να μανατζάρει ταλέντα, ικανότητες, χρόνο, ρόλους. Είναι δεδομένο ότι οι παίκτες θα γνωρίσουν/ακούσουν πολύ σύντομα ότι οι μπάλες και οι κατοχές πρέπει να μοιραστούν και ο καθένας να έχει το ρόλο του.

Ο Παναθηναϊκός την επόμενη σεζόν θα επιχειρήσει να ανεβάσει το ρυθμό του, να παίξει σε πιο λίγα δευτερόλεπτα κάποιες από τις κατοχές, για να βρει περισσότερες ευκαιρίες να επιτεθεί σε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου και όχι στο 5 Vs 5…

Για να συμβεί αυτό όμως, πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν και οι πέντε που βρίσκονται στο παρκέ. Όχι μόνο οι γκαρντ. Δεν αρκεί. Άρα βασικό μέλημα του Παναθηναϊκού την επόμενη σεζόν, θα είναι να ανεβάσουν όλοι μία ταχύτητα και να μπορέσουν να πάρουν ό,τι καλύτερο μπορεί να δώσει ο Σορτς. Χωρίς χάσματα, χωρίς αναμονές να αφιχθούν οι υπόλοιποι στο επιθετικό μισό.

Ρυθμός: Το τρικ της πνευματικής ισορροπίας

Αυτό που θα κερδίσει, δεν είναι μόνο η απόλυτη εξόρυξη όλων των ξεχωριστών ικανοτήτων που φέρνει ο Τι Τζεν Σορτς, αλλά και διάφορα παρελκόμενα οφέλη που έχουν σχέση με την ηρεμία και την ευζωία των άλλων.

Κι ας ξεκινήσουμε από τους υπόλοιπους παίκτες…

Ο Τσεντί Οσμάν είναι ίσως ο καλύτερος φόργουρντ στην Ευρώπη στο ανοιχτό γήπεδο. Τρέχει σαν ταχύπλοο τανκ, και τα τελειώματα του είναι αποτελεσματικά. Με τον Σορτς σε ρόλο στρατηγού έχει τη μεγάλη ευκαιρία του να ξεδιπλώσει ακόμα περισσότερο ένα θεσπέσιο ταλέντο, που πέρσι το ανέδειξε κάποιες φορές, αλλά όχι στο βαθμό που θα μπορούσε (να του το προσφέρει η ομάδα). Ο Σορτς με τον Οσμάν θα έχει σχεδόν πάντα έναν στόχο στο transition για μία μακρινή, ή και όχι τόσο μακρινή ασίστ που θα αφήνει την άμυνα άναυδη, αν δεν έχει προετοιμαστεί κάποιο πολύ συγκεκριμένο πλάνο για την αντιμετώπιση του. Είναι ο παίκτης που μάλλον θα λατρέψει ο Σορτς να πασάρει.

Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος… Ίσως και να είναι υπερβολή, αλλά στα μάτια μου είναι ο πιο badass σουτέρ στο ανοιχτό γήπεδο. Στην ηλικία του σίγουρα, αλλά ίσως και σε πιο ψηλά στρώματα. Ξέρει να τρέχει, ξέρει να παραλαμβάνει, ξέρει να σουτάρει στα 3-4 πρώτα δευτερόλεπτα της κατοχής. Και είτε βρει στόχο, ή σίδερο, απλά… δεν τον νοιάζει! Δεν τον επηρεάζει το αποτέλεσμα. Ξέρει ότι σχεδόν πάντα έχει κάνει την επιλογή που επιβάλει το ένστικτό του, αλλά και η φιλοσοφία της ομάδας του. Το γεγονός ότι δε θα επηρεαστεί από το αποτέλεσμα ενός τέτοιου σουτ, είναι ακόμα πιο σημαντικό από το γεγονός ότι σουτάρει με εξαιρετικά ποσοστά από το τρίποντο.

By the way, ο Ρόγκα είναι το τέλειο fit για τον Παναθηναϊκό με τον Οσμάν, καθώς διαθέτουν διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Ελληνας φόργουορντ είναι καλύτερος εκτελεστής από τον Τούρκο, ο οποίος είναι πολύ αποτελεσματικός στο close out παιχνίδι με τον δυναμισμό του και τα μεγάλα βήματά του.

Πάμε όμως και λίγο πιο βαθιά…

Η κοινή παρουσία του Σορτς και του Ναν όλοι ξέρουν ότι μπορεί να δημιουργήσει conflicts όταν ο Παναθηναϊκός παίζει στο 5 εναντίον 5, καθώς και οι δύο είναι ball dominants.

Αρχικά, καλό θα ήταν να θεωρήσουμε ως αξίωμα, ότι σχήμα με Σορτς, Ναν, Σλούκα είναι ισοδύναμο του απίθανου να βρεθούν στο παρκέ. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως, για παράδειγμα, όταν οι πράσινοι σε ένα κλειστό ματς θα κυνηγήσουν το σκορ, ή ένα νικητήριο σουτ.

Ο Σορτς και ο Ναν στη συνύπαρξη τους θα μοιραστούν κατοχές. Ο Σορτς σε όλες τις περιπτώσεις θα είναι ο γκαρντ που θα λαμβάνει την πρώτη πάσα μετά το ριμπάουντ. Και μετά… τρέξιμο. Τι θα γίνει όμως όταν δε θα υπάρξουν τέτοιες φάσεις; Θα χρειαστεί να γίνει παιχνίδι στο μισό γήπεδο με οργανωμένη άμυνα!

Κι εκεί οι πιο βασικές αξίες που θα (πρέπει να) διδαχθούν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στην προετοιμασία είναι οι εξής

 - Καλές αποστάσεις! Είναι το μεγάλο μυστικό, το μεγάλο στοίχημα του Παναθηναϊκού για την επιτυχία την επόμενη σεζόν, αλλά και για να δουλέψει το σχήμα Ναν, Σορτς. Το μεγάλο στοίχημα του Αταμάν είναι να πείσει τους σούπερ σταρ του (τους δύο συν τον Σλούκα) ότι δεν μπορούν να γίνουν εκπτώσεις στις θέσεις πάνω στο παρκέ. Ο χώρος είναι πολύ μικρός για να χάνεται έστω κι ένα εκατοστό απόστασης. Πως θα επιτευχθεί αυτό; Όταν όλοι αποδεχτούν ότι ανάλογα με την κατάσταση κάποιοι μπορεί να είναι χειριστές και κάποιοι αποδέκτες (spot up). Αν το ενστερνιστούν, θα πρέπει να βρίσκονται σε πολύ συγκεκριμένες θέσεις πάνω στο παρκέ. Και κυρίως ο Spot Up (Ναν), να δεχτεί ότι θα παίζει μακριά από τη μπάλα και χωρίς αυτή στα χέρια του, πολλές φορές. Ο Παναθηναϊκός στη φετινή σεζόν, πλήρωσε το γεγονός ότι διάφοροι παίκτες δεν προσαρμόζονταν στη γεωμετρία της τακτικής του Αταμάν, με αποτέλεσμα οι χώροι να είναι πιο μικροί. Αυτό, είναι αδύνατον να συμβεί και φέτος.

- Οι Καλές αποστάσεις δεν αφορούν μόνο στους γκαρντ (που δεν θα πρέπει να μαγνητίζονται από τη μπάλα όταν δεν την έχουν, με αποτέλεσμα να την κυνηγούν, αντί να μένουν στις θέσεις τους), αλλά και στους ψηλούς, όσο και στους παίκτες που θα παίξουν στο “3”. Και ειδικά αυτούς. Που θα πρέπει να έχουν την ευφυία να αποφασίσουν πότε θα κάτσουν στη γωνία τους, πατώντας σχεδόν τις γραμμές του γηπέδου (τόσο ανοιχτά) και πότε θα παίξουν χωρίς τη μπάλα αναγνωρίζοντας του χώρους ανοιχτών διαβάσεων όπου θα πρέπει να κόψουν. Για να δουλέψει το σύστημα, είναι αδύνατον να μην υπάρχουν όσο μεγαλύτεροι χώροι γίνεται. Κι αυτό είναι ευθύνη και των 5! Κυρίως όμως του προπονητή που θα βάλει τις βασικές αρχές.

Ταυτόχρονα όμως…

Στο μυαλό του Αταμάν, αυτό που πιθανότητα υπερισχύει είναι ο Κέντρικ Ναν και ο Τι Τζεν Σορτς (μαζί με τον Σλούκα όταν είναι στο παρκέ) να μοιράζονται τα πρώτα δύο πικ εν ρολ. Και κυρίως ο Ναν, να είναι ο αποδέκτης. Στον Παναθηναϊκό, κυριαρχεί η (όχι και τόσο διαδεδομένη) αντίληψη ότι παρά το σκληρό ύφος του, παρά την εικόνα που έδειξε από την ημέρα που κατέκτησε τον τίτλο του MVP και μετά, ο Κέντρικ Ναν είναι μία πάρα πολύ δεκτική σε συμβουλές και παρατηρήσεις προσωπικότητα. Και την ίδια στιγμή λογίζεται από αυτούς που τον ζουν κάθε μέρα, ως ένας θαυμάσιος Spot up παίκτης. Είναι εντελώς focus όταν δέχεται οδηγίες και πολλές φορές, θα ζητήσει μόνος του μία επιπλέον καθοδήγηση στην προπόνηση, πριν, ή μετά από αυτή. Με βάση αυτή την εικόνα λοιπόν, θεωρείται ότι ο Ναν θα αποδεχτεί το ρόλο του δέκτη μετά το πρώτο πικ εν ρολ του Σορτς και τότε θα γίνει κι αυτός που θα πρέπει να αποφασίσει. Να εκτελέσει το Spot up ή να δημιουργήσει.

Την ίδια στιγμή, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι και στη φετινή σεζόν, ο Ναν ήταν ο παίκτης που έπαιρνε το πρώτο πικ εν ρολ του Παναθηναϊκού και από τα δικά του χέρια ξεκινούσαν τα πάντα. Αυτό θα συμβεί και στην επόμενη σεζόν, με τον Σορτς, όμως, που δεν είναι ο πιο συνεπής σουτέρ, να είναι ο παραλήπτης της πάσας που πολλές φορές θα του δίνει ξεμαρκάριστο σουτ. Οι πολύ καλές ομάδες τη Ευρωλίγκας, είναι σχεδόν αδύνατον, μετά την πρώτη δημιουργία του Ναν και όταν η μπάλα φτάσει στον Σορτς, να τρέξουν σε ένα πολύ δυναμικό close out. Κανείς δεν μπορεί να μαρκάρει τον Αμερικανό σε τέτοια κατάσταση γιατί θα δει τη μπάλα μέσα από ένα mid range του. Άρα, η αντίπαλη τακτική θα επιβάλει ένα πιο παθητικό close out. Και τότε ο Σορτς, όταν δεν εκτελεί από μακριά, θα είναι ο παίκτης που θα παίρνει το δεύτερο πικ εν ρολ…

Το μεγάλο στοίχημα του Αταμάν…

Και πάμε τώρα στο τρικ του ρυθμού, που έχει και άμεση σχέση με το μεγάλο στοίχημα του Αταμάν, που αφορά στην ανάγκη να πείσει τον Ναν ότι δεν πρέπει να αποκτά την αυτοπεποίθησή του μέσα από το over dribbling. Είναι αλήθεια ότι στην Ευρώπη, σπάνια θα συναντήσει κανείς παίκτη με τέτοια αυτοπεποίθηση που έχει ο Ναν όταν εκτελεί και ιδιαίτερα όταν επιχειρεί να δημιουργήσει χώρο για τον εαυτό του για ένα mid range. Είναι εμφανές πάμπολλες φορές ότι -μέσα του- πιστεύει ότι δε γίνεται να αστοχήσει ποτέ. Όμως επειδή το μπάσκετ είναι ομαδικό κι όχι ατομικό άθλημα, όπου και οι 5 πρέπει να είναι χαρούμενοι, είτε στο πρώτο πικ εν ρολ, είτε στο δεύτερο, ο Ναν οφείλει…

Να παίρνει γρήγορες αποφάσεις
Να μην ντριμπλάρει πολύ
Να πασάρει γρήγορα

Πως θα επιτευχθεί αυτό; Όταν ο Ναν νιώθει χαρούμενος, ολοκληρωμένος και χρήσιμος στην ομάδα του. Ανεβάζοντας παράλληλα και τα νούμερα του.

Κι αυτό θα γίνει στο παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο που θα τρέξει ο Σορτς.

Ο στόχος του Παναθηναϊκού την επόμενη σεζόν θα είναι να πάρει όσες περισσότερες κατοχές μπορεί σε σχέση με την προηγούμενη, στο ανοιχτό γήπεδο. Κι εκεί, το αφεντικό θα είναι ο Ναν, εν συνεχεία ο Οσμάν και ο Ρόγκα. Σε τέτοια κατάσταση ο Σορτς θα ξέρει ότι παίζει για τους άλλους.

Όταν ο Ναν, θα μπορέσει να βρει κατοχές κι εκτελέσεις σε ανοιχτό γήπεδο με κάμποσα uncontested σουτ, τότε όταν έρθει η ώρα να παίξει στο 5 vs 5, θα νιώθει καλά και δεν θα έχει την υπερβάλουσα ανάγκη να εκτελέσει για να δικαιολογήσει το legacy του. Φυσικά και θα το κάνει, αλλά όταν έχει αρκετές μπάλες έτσι κι αλλιώς στο ανοιχτό γήπεδο, όταν φτάσει η στιγμή για το 5 vs 5, θα είναι πιο ήρεμος και σίγουρα πιο δεκτικός να παίξει το ρόλο του Spot Up και να περιμένει τις δημιουργίες των άλλων. Που και πάλι το πιο πιθανό είναι ότι σε αυτόν θα καταλήξουν.

Το κεφάλαιο Γιουρτσεβέν

Η διατήρηση του Τούρκου στο ρόστερ ίσως αποδειχθεί σοφή για τους πράσινους. Διότι όσοι γνωρίζουν καλά υποστηρίζουν μανιωδώς ότι ο Γιουρτσεβέν στην πραγματικότητα είναι απείρως καλύτερος παίκτης από αυτό που παρουσίασε στην πρώτη χρονιά του στον Παναθηναϊκό.

Εντός των αποδυτηρίων του ΟΑΚΑ, έχουν να λένε για τα αδιανόητα προσόντα του, τη δύναμή του, την εκτελεστικότητά του, το ταλέντο του… Γενικώς… “Ο τύπος τα έχει όλα”, όπως λένε. Τι δεν είχε:

Χρόνο συμμετοχής
Ευθύνη
Προσαρμογή στο ανώτερο επίπεδο.

Ο Γιουρτσεβέν επί της ουσίας δεν έπαιξε ποτέ ανταγωνιστικό -σε τέτοια επίπεδο- μπάσκετ. Αμέσως μετά το κολέγιο, πήγε στο ΝΒΑ, όπου κάθε χρόνο πάλευε να βρει έναν ρόλο. Και δεν τον βρήκε. Στον Παναθηναϊκό γνώρισε τον κόσμο των πολύ υψηλών απαιτήσεων αλλά και των ευθυνών, τις οποίες δεν είχε ποτέ. Δεν ανταποκρίθηκε, αλλά σίγουρα δικαιούται πολλών ευκαιριών ακόμα.

Πληροφορίες (επιβεβαιωμένες) αναφέρουν ότι τους πρώτους μήνες της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό, αυτός που ωφελήθηκε περισσότερο από την παρουσία του Τούρκου, ήταν ο Ματίας Λεσόρ. Διότι πολύ γρήγορα αντιλήφθηκε ότι αν δεν παίζει 110% στην προπόνηση απέναντί του, ο Γιουρτσεβέν θα του δημιουργούσε τεράστια προβλήματα. Όπως και συνέβη αρκετές φορές που ο Τούρος τον έκανε μία χαψιά. Ο Λεσόρτ, κάνοντας προπόνηση με απόλυτη ενέργεια από εκείνο το σημείο κι έπειτα, πήρε τα ηνία φυσικά. Αλλά ήξερε ότι αν χαλαρώσει, τα πράγματα δε θα είναι εύκολα για αυτόν.

Φυσικά θα αποκτηθεί και δεύτερος ψηλός, αλλά ο Τούρκος θα έχει διαφορετική αντιμετώπιση. Διότι είναι αδιανόητα μεγάλο κορμί, έχει ρεπερτόριο στην εκτέλεση και στην άμυνα απλά, ήρθε στην Ευρώπη με κακές συνήθειες λόγω ΝΒΑ, που προσεγγίσεις τύπου hedge out για τους ψηλούς η high flat κτλ κτλ δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Όταν λοιπόν, ο Γιουρτσεβέν, θα αναγνωρίσει τους χώρους μετά τα πικ εν ρολ, θα κάνει γρήγορο dive (είναι πολύ καλός roll player) και στην άμυνα μετά το πρώτη αντίδραση, επιστρέφει γρήγορα στη ρακέτα και έχει αίσθηση χώρου ή ρόλους (να σπρώξει τον αντίπαλό του, να καλύψει χώρους, να τρέξει σε μία άλλη αντιμετώπιση κτλ κτλ) η εικόνα του θα είναι διαφορετική. Γιατί υπάρχει η πίστη ότι μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, αλλά η απειρία του ήταν ανασταλτική.