9 δολάρια και 87 σεντς, που τελικά άξιζαν εκατομμύρια

Είναι από τις περιπτώσεις που οι πρόλογοι δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Πολύ σύντομα: Μετά από δύο χρόνια σε junior colleges, αφού δεν είχε λάβει υποτροφία από κανένα σχολείο του ΝCAA, ο Τι Τζέι Σορτς υποδέχθηκε την πρώτη και μοναδική υποτροφία για να παίξει μπάσκετ στο ανώτατο επίπεδο του κολεγιακού πρωταθλήματος. Από το UC Davis…

Αν δεις συνεντεύξεις του, μιλώντας για αυτή την ευκαιρία, να γίνει μέρος του NCAA, νιώθεις ότι ο Σορτς έχει κατακτήσει όλα τα όνειρα του μαζί. Εκεί ο Τι Τζέι μπήκε ως Τζούνιορ (τριτοετής) και εκεί συνάντησε τον τύπου που στη χρονιά της αποφοίτησης ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του σχολείου και ο αρχηγός της. Το όνομα του: Τσίμα Μονέκε. Από την πρώτη στιγμή τους ένωσαν τα πάντα. Όπως και ο Τι Τζέι, έτσι και ο Μονέκε είχαν αντιμετωπίσει πάρα πολύ σκληρή αμφισβήτηση. Και θα συνέχιζαν για πολλά χρόνια να αναγκάζουν σχετικούς ή άσχετους επικριτές να το βουλώσουν.

Εκείνη την ημέρα που ο Σορτς επισκέφθηκε για πρώτη φορά το UC Davis, ο Μονέκε βρήκε έναν μικρό αδελφό. Ένα alter ego βουτηγμένο κι αυτό μέσα στην αμφισβήτηση, την άρνηση, την απόρριψη. Αλλά ένα alter ego μεγαλωμένο με απύθμενη πίστη και αυτοπεποίθηση. Οι δυο τους έγιναν από την πρώτη μέρα εξαιρετικοί φίλοι. Η χημεία που ανέπτυξαν ήταν μοναδική.

Πέτυχα τον Τσίμα στο τηλέφωνο μετά από τις συστάσεις του καλού φίλου Γιώργου, στον οποίο χρωστάω πολλά για αυτή τη συνομιλία.

Από τον τρόπο που μιλούσε υποθέτω ότι ήταν ξεδιπλωμένος (αν όχι στο έδαφος) αλλά σε 3-4 καθίσματα των καναπέδων του αεροδρομίου του Μονάχου, καθώς η πτήση του με προορισμό το Μονανό και από εκεί για Σύρο και μετά Μύκονο είχε αναβληθεί.

Ακολουθεί η συνομιλία… Σχεδόν αυτολεξεί. Για το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος ο Τι Τζέι, για την τελευταία πολύ έντονη διαφωνία που είχαν με θέμα τον Παναθηναϊκό, για τις ανάγκες που έχει ο Σορτς προκειμένου να διακριθεί. Για όλα… Πολλές λέξεις, αλλά με μεγάλο ενδιαφέρον.

Meet TJ Shorts θα μπορούσε να είναι ο τίτλος. Μέσα από τα μάτια του κολλητού φίλου του και με τρόπο που μάλλον δεν έχεις συνηθίσει.

Ξεκινώντας από την κοινή εμπειρία τους στο UC Davis...

«Ξέρεις, όπως λειτουργεί η στρατολόγηση στα κολέγια, πολλά παιδιά πάνε για επισκέψεις και δεν ξέρεις πόσο εκτιμούν το UC Davis ή που το κατατάσσουν.

Αλλά ως ένας από τους πιο παλιούς στην ομάδα, ήταν ευθύνη μου να κάνω τα παιδιά να νιώσουν ευπρόσδεκτα. Και δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ, αλλά με το ποιοι είναι ως άνθρωποι.

Και νομίζω ότι με τον TJ συνδεθήκαμε αμέσως σε προσωπικό επίπεδο. Τον συμπάθησα πολύ. Εκείνη την ημέρα που ήρθε στο κάμπους δεν έπαιξε καν μπάσκετ, ή τουλάχιστον δεν τον είδα εγώ να παίζει. Αυτό που κάναμε ήταν να δει τις εγκαταστάσεις και να πάμε για φαγητό.

Θυμάμαι πήγα για δείπνο μαζί του και έναν βοηθό προπονητή. Περάσαμε καλά, γελάσαμε, αστειευτήκαμε, είχαμε παρόμοιο μπακγκράουντ και εμπειρίες. Δέσαμε.

Θυμάμαι ότι ήθελα πολύ να έρθει στο Davis. Και ήρθε. Ήμουν ενθουσιασμένος. Τον πίστεψα προτού καν τον δω να παίζει.
Και όταν τελικά τον είδα να παίζει, κατάλαβα ότι είναι ξεχωριστός».

- Από τι υλικό είναι φτιαγμένος ο Τι Τζέι;

«Είναι φτιαγμένος από πίστη, από αυτοπεποίθηση, από αμφιβολίες που τον “έριξαν”, από το γεγονός ότι τον αγνόησαν, τον υποτίμησαν. Έχει καλό υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω του. Η οικογένειά του, ειδικά η μητέρα του, είναι η μεγαλύτερη θαυμάστριά του. Η αγάπη και η επικοινωνία τους είναι απίστευτη.

Και τώρα, πρόσφατα, μπήκε στη ζωή του η Alma, η αρραβωνιαστικιά του. Την αγαπάω πολύ. Είναι υπέροχη. Ταιριάζει τέλεια μαζί του. Το πιστεύω πραγματικά. Είναι πολύ καλός άνθρωπος, πολύ ευγενικός, αλλά ο κύκλος του είναι πολύ μικρός. Δεν μπορείς να μπεις στον κύκλο κάποιου με το ζόρι. Αν μπεις, είναι επειδή το έφερε έτσι ο Θεός.

Εγώ είχα αυτή την τύχη, συνδεθήκαμε, του έδειξα αγάπη, εμπιστοσύνη, συνέπεια. Και τώρα με στηρίζει όπως κι εγώ αυτόν. Η σχέση μας είναι τρελή. Πρέπει να γίνει ντοκιμαντέρ για να καταλάβεις πόσο βαθιά είναι.

Και τώρα, που υπέγραψε στον Παναθηναϊκό, παίρνει 2,5 εκατομμύρια, αλλά ακόμα νιώθει αουτσάιντερ. Ακόμα νιώθει ότι κάποιοι, πολλοί τον αμφισβητούν.

Κι εμένα, με ρωτούν διάφοροι... Γιατί πάει εκεί να παίξει με τον Kendrick Nunn; Γιατί το ένα, γιατί το άλλο. Γιατί καταστρέφει την καριέρα του; Γιατί, γιατί, γιατί και μπλα μπλα μπλα… Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα χρησιμοποιήσει όλη αυτή την αμφισβήτηση για να γίνει καλύτερος και θα τους διαψεύσει όλους.

Το αστείο ξέρεις ποιος είναι; Σήμερα το πρωί, ενώ μόλις χθες είχε τελειώσει η σεζόν με την Παρί στη Γαλλία και είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα, μου έστειλε μήνυμα. Και μου έγραφε: “Τώρα πρέπει να γίνω ακόμα καλύτερος". Αυτό ήταν το πρώτο του συναίσθημα μετά από μία σεζόν με τόσους τίτλους και βραβεία. Απίστευτο!»

- Πως θυμάσαι να αντιπαρέρχεστε τις δύσκολες στιγμές που ζήσατε μαζί, ή χώρια;

«Με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζαμε και τις όμορφες. Κάνουμε πολλές πλάκες. Αν έβλεπε κάποιος απ’ έξω πώς μιλάμε στο FaceTime, τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, δε θα πίστευε ότι είμαστε κολλητοί. Δε θα μπορούσε να πιστέψει ότι έχουμε μία σχέση περισσότερο από φιλική. Αλλά έτσι επικοινωνούμε.

Αυτό είμαστε. Αγαπιόμαστε, εκφραζόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Στις καλές και στις δύσκολες στιγμές, πάντα θα υπάρχει γέλιο.
Το χιούμορ πάντα θα είναι εκεί. Αλλά και η σοβαρότητα. Έχουμε κάνει πολλές βαθιές και δύσκολες συζητήσεις. Και μετά από κάθε σοβαρή κουβέντα, κάποιος θα πει κάτι αστείο για να ξαναγελάσουμε. Χρησιμοποιούσαμε και χρησιμοποιούμε ακόμα κάτι αρνητικό που θα ειπωθεί για εμάς, σαν κίνητρο.

Έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές, απογοητεύσεις. Τον υποτίμησαν για το ύψος του, και ακόμα το κάνουν χωρίς να έχει σημασία τι έχει καταφέρει. Συνεχίζουν και τον υποτιμούν λόγω ύψους.

Αλλά δεν έχει σημασία. Περάσαμε δύσκολες στιγμές, φτάσαμε χαμηλά. Υπήρξαν επίσης πολλές λυπηρές στιγμές. Έχουμε αντέξει. Και τα αστεία μάς βοηθούν να συνεχίζουμε. Αλλά σίγουρα είχαμε και πάρα πολλές βαθιές, δύσκολες και σοβαρές συζητήσεις μεταξύ μας».

- Θα ήταν οκ να σε ρωτήσω ποια ήταν η τελευταία από αυτές;

«Ναι είναι οκ. Η τελευταία πολύ "έντονη" συζήτησή μας ήταν όταν υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. Δεν συμφωνούσα. Ήθελα να πάει σε ομάδα που δεν έχει κερδίσει την Ευρωλίγκα πρόσφατα, να είναι ο απόλυτος ηγέτης. Και κατάλαβα ότι είναι τόσο αφοσιωμένος στην ιδέα να πάει στον Παναθηναϊκό που αντιλήφθηκα ακριβώς το σκεπτικό του. Είναι 27, σχεδόν 28, και πίστευα ότι έπρεπε να πάει σε ομάδα όπως το Μιλάνο ή η Μπαρτσελόνα για να γράψει τη δική του ιστορία επειδή είναι τόσο νέος ακόμα. Ήθελα να πάει σε μία ομάδα που δε θα είναι απλά ο κορυφαίος πλέι μέικερ, αλλά θα είναι ο καλύτερος παίκτης της Λίγκας. Σε μία ομάδα όπου θα ήταν αυτός που θα την οδηγούσε στο Φάιναλ Φορ με προοπτική να το κερδίσει.

Σε μία ομάδα όπως η Μπαρτσελόνα, ή το Μιλάνο, θα έκανε ακόμα μεγαλύτερο τον θρύλο του, την κληρονομιά του. Αν κέρδιζε εκεί, θα το είχε χτίσει μόνος του. Στον Παναθηναϊκό έχουν ήδη κερδίσει την Ευρωλίγκα.

Είχαμε, ας πούμε, μια πολύ έντονη συζήτηση. Αλλά έντονη με την έννοια του "είσαι ο αδερφός μου, σ' αγαπάω, απλώς έτσι νιώθω”, και “αυτή είναι η γνώμη μου. Προφανώς και ξέρεις εσύ τι θες να κάνεις. Κάνε αυτό που θες”. Προφανώς, είναι η γνώμη μου, και ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι σκέφτονται το ίδιο αλλά η γνώμη μου και το γεγονός ότι του τα είπα εγώ, έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από κάποιον τυχαίο που τα λέει σε ένα post στο Instagram.

Η δική του στάση ήταν ότι θέλει να κερδίζει. Θέλει να κερδίζει και ξέρει ότι μπορεί να συνεχίσει να είναι ο TJ Shorts, ο εαυτός του και στον Παναθηναϊκό. Και το γεγονός ότι θα παίζει με τον Κέντρικ Ναν δεν είναι πρόβλημα. Το να παίζει με όλους αυτούς τους σπουδαίους παίκτες δεν είναι πρόβλημα για αυτόν. Και, ξέρεις, τελικά άρχισα να καταλαβαίνω τη δική του οπτική και συμφωνώ απόλυτα: Θα είναι ο TJ όπου κι αν πάει, γιατί είναι τόσο, μα τόσο καλός.

Πραγματικά πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και πλέον έχουν ουσιαστικά τους δύο καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη στον Παναθηναϊκό.

Οπότε είναι φοβερό, θα είναι κάτι ξεχωριστό. Θα χρειαστεί βέβαια να μάθουν πολλά ακόμα, αλλά η νοοτροπία του είναι ότι θέλει να κερδίζει και, ναι, μπορεί να προσαρμοστεί. Θα κάνει ό,τι χρειάζεται για την ομάδα και αυτό είναι όλο. Τώρα κι εσύ έχεις στα χέρια σου μια πολύ καλή αποκλειστική ιστορία.

- Τον έχεις δει ποτέ να αμφιβάλλει για τον εαυτό του;

«Όχι, όχι. Πραγματικά, όχι, όχι, όχι, όχι. Δεν έχει αμφισβητήσει ποτέ τον εαυτό του γιατί δουλεύει τόσο σκληρά και πιστεύει στη δουλειά του. Προφανώς, θα υπάρξουν μέρες που θα κάνει ένα κακό παιχνίδι. Μετά το παιχνίδι, του λέω ότι είναι ο χειρότερος παίκτης στον κόσμο” ή του λέω, «τι κάνεις, βάλε τις βολές σου» ή, ξέρεις, «σούταρες 6/20 σήμερα. Τι διάολο κάνεις;». Ξέρεις, τέτοια πράγματα. Και αυτός μιλάει με τον ίδιο τρόπο, έτσι μιλάμε μεταξύ μας. Αλλά τα λέμε και μετά το αφήνουμε πίσω μας αφού του υπενθυμίζω ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο.

Και δεν είναι ότι το λέει ο ίδιος, δεν είναι τόσο εξωστρεφής όσο εγώ ώστε να πει «είμαι ο καλύτερος στον κόσμο. Το πιστεύει όμως. Πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη, προφανώς. Αλλά, ξέρεις, μας αρέσει να τον αποθεώνουμε, εγώ λατρεύω να τον αποθεώνω. Δουλεύει τόσο σκληρά που πιστεύει στη δουλειά του, εμπιστεύεται τη δουλειά του όσο τίποτα». Προφανώς, ως άνθρωπος, θα έχεις στιγμές που αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, αλλά οι δικές του στιγμές είναι πολύ, πολύ μικρές. Επανέρχεται γρήγορα και δουλεύει σαν να είναι ο καλύτερος».

- Θυμάσαι κάτι από την κολεγιακά εμπειρία του που ήρθε μετά από τόση απόρριψη και σου έκανε εντύπωση;

«Ξέρεις, εγώ ήμουν τελειόφοιτος, εκείνος ήταν τρίτο έτος. Εγώ ήμουν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, είχαμε πάει στο τουρνουά του NCAA την προηγούμενη χρονιά. Εγώ επρόκειτο να αναδειχθώ παίκτης της χρονιάς κι εκείνος ήταν ο «ρούκι».

Ήταν πολύ συγκρατημένος, δεν ήθελε να ενοχλήσει κανέναν, απλώς ήθελε να κάνει ό,τι χρειαζόταν η ομάδα. Το μόνο πράγμα που θυμάμαι από τότε είναι το εξής: Κάποια στιγμή του είπα, ότι είναι καταπληκτικός, και ότι πρέπει να παίζει με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Να κάνει περισσότερα πράγματα. Στο κολέγιο το μπάσκετ είναι πολύ πάσα-πάσα, τρέξιμο-τρέξιμο. Στο κολέγιο πρέπει να ακολουθείς το σύστημα του προπονητή και να ρίχνεις τον χρόνο κάτω από τα επτά δευτερόλεπτα πριν σουτάρεις…

Του είχα πει πολλές φορές: «Φίλε, είσαι πολύ γρήγορος, είσαι ασταμάτητος, απλώς παίξε, παίξε επιθετικά. Μόνο και μόνο επειδή ο κόουτς κάλεσε ένα σύστημα, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ψάξεις ευκαιρίες για σένα και για εμάς να σκοράρουμε». Και ναι, έκανε φοβερή δουλειά. Εξελίχθηκε σε αυτόν τον ρόλο από τότε που ήρθε μέχρι τη μέρα που αποφοίτησε. Είναι φοβερό να το βλέπεις αυτό. Πιστεύω πως το γεγονός ότι ήρθε στην Ευρώπη μόνος του και ξεκίνησε από τόσο χαμηλό επίπεδο λειτούργησε ως τεράστιο κίνητρο… Ξέρεις, μετά το κολέγιο δε βρήκε αμέσως δουλειά. Έπρεπε να πάει στην Κίνα για να παίξει σε ένα τουρνουά, για μερικές εβδομάδες. Θυμάμαι που μου έλεγε ότι έπαιξε εναντίον του Τζέιλεν Ρέινολντς, που τον έβλεπε σαν ένα πολύ μεγάλο όνομα, που έβγαζε πολλά λεφτά και είχε ήδη χτίσει το όνομά του στην Ευρώπη και ταίριαξε αμέσως.

Το γεγονός λοιπόν ότι μετά από αυτό, το πρώτο του συμβόλαιο ήταν με τη Βέντσπιλς στη Λετονία, απλώς τον παρακίνησε ακόμα περισσότερο. Η πείνα ήταν εκείαι παρέμεινε πεινασμένος για χρόνια. Νομίζω πως τότε ήταν που του μπήκε για τα καλά στο μυαλό: “Πρέπει να βρω τρόπο να φτάσω στην Ευρωλίγκα, γιατί ξέρω ότι μπορώ”.

Θυμάμαι, τη δεύτερη χρονιά του στο Αμβούργο έπαιξε καλά, αλλά ήταν την επόμενη σεζόν που πήγε όλο το πράγμα μόνος του σε άλλο επίπεδο. Άρχισε να προπονείται με έναν trainer στην Καλιφόρνια, τον Mo, με τον οποίο δουλεύουν ακόμα μαζί, μέχρι σήμερα. Πρωινές προπονήσεις, δύο φορές τη μέρα, μαζί με βάρη. Είναι σταθερός σ’ αυτό, τόσο μέσα στη σεζόν όσο και το καλοκαίρι. Και νομίζω πως εκείνη τη χρονιά στην Κράιλσχαϊμ ήταν που εγώ έπιασα τον εαυτό μου να λέει “ουάου”. Δηλαδή, σκεφτόμουν ότι δεν ξέρω γιατί δεν ήταν ήδη στην Ευρωλίγκα. Προφανώς ήξερα τι έλεγαν οι άλλες ομάδες, ότι "είναι πολύ κοντός", και μπλα μπλα μπλα.

Αλλά εκείνη ήταν η χρονιά που έλεγα σε όλους: “Αυτός είναι ο καλύτερός μου φίλος και είναι ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη”. Κανείς δεν με πίστευε, αλλά συνέχιζαν να βλέπουν τα νούμερα που έκανε και ήταν σε φάση “ουάου, αυτός ο τύπος είναι τρελός. Όμως πάντα υπήρχε σκεπτικισμός, γιατί ήταν στην Κράιλσχαϊμ, έπαιζε στο FIBA Europe Cup… Μετά πήγε στη Βόννη, και ήταν στο Basketball Champions League… Μετά EuroCup… Και τώρα επιτέλους, φέτος, έκλεισε πολλά στόματα, κάνοντάς τρομερή σεζόν στην Ευρωλίγκα.

Αλλά αν δεις τα νούμερά του τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ήταν σταθερά, και κάθε χρόνο ανέβαινε επίπεδο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα συνεχίσει να δουλεύει, να δουλεύει, να δουλεύει τόσο σκληρά αυτό το καλοκαίρι και μέσα στη σεζόν, για να μείνει στο κορυφαίο επίπεδο. Είναι ξεχωριστός τύπος».

- Υπάρχει κάτι που έχει ανάγκη προκειμένου να προσφέρει; Σε επίπεδο συνθηκών, κλίματος, οτιδήποτε…;

«Ό,τι χρειάζεται το έχει. Έχει ένα δυνατό υποστηρικτικό σύστημα. Δεν υπάρχει τίποτα καινούριο που να έρχεται τώρα στη ζωή του και να μπορεί να τον αλλάξει ή να τον κάνει να ξεχάσει ποιος είναι. Όλα όσα χρειάζεται, τα έχει ήδη. Θα είναι σπουδαίος ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Πιστεύω ότι οι μόνοι που μιλάνε υποτιμητικά είναι αυτοί που δεν έχουν παίξει ποτέ ούτε στο BCL. Οπότε δεν έχω να πω κάτι σ’ αυτούς. Ξέρεις, τα λέγανε αυτά και για πολλούς άλλους παίκτες…»

Σε ενοχλεί όλα αυτά που λέγονται και η αμφισβήτηση που υπάρχει για παίκτες όπου έρχονται από διοργανώσεις όπως το BCL;

«Φυσικά. Βλέπεις συνέχεια τέτοια σχόλια και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που σχολιάζουν “α, δεν μπορεί να το κάνει αυτό σε μια κορυφαία ομάδα”, ή “του χρόνου θα έχει μέσο όρο μόνο 8 πόντους”. Δεν πρέπει να ακούς άσχετους ανθρώπους που δεν έχουν παίξει ποτέ ούτε καν σε κάτι που να μοιάζει κοντινό στο BCL. Αν δεν έχεις παίξει ποτέ επαγγελματικό μπάσκετ, δεν μπορείς να δίνεις συμβουλές σε έναν επαγγελματία μπασκετμπολίστα. Απλώς δεν μπορείς. Μπορείς να έχεις την άποψή σου, αλλά οποιοσδήποτε επαγγελματίας μπασκετμπολίστας που κάθεται και ακούει κάποιον που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ, δεν έχει ιδρώσει, δεν έχει παίξει σε τέτοιο επίπεδο, και του λέει “α, μόνο στο BCL μπορείς να παίξεις, δεν είσαι για το επίπεδο της Ευρωλίγκας”, είναι μεγάλη ανοησία. Κι εγώ τα έχω ακούσει».

- Υπάρχει κάποιο κρυφό κίνητρο του Τι Τζέι, το οποίο υπάρχει, εκεί βαθιά, κι εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε;

«Όχι, δεν το νομίζω. Πραγματικά όχι. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το δεις πιο βαθιά. Δεν υπάρχει κάτι πιο βαθύ πίσω από αυτό. Νομίζω ότι είναι μια ιστορία που πολλοί από εμάς —κι εγώ μέσα σ’ αυτούς— έχουμε περάσει ή περνάμε αυτή τη στιγμή. Είναι μια ιστορία για το πώς ξεπερνάς τις αμφιβολίες και αποδεικνύεις στους άλλους ότι κάνουν λάθος, και ότι η σκληρή δουλειά πολλές φορές αρκεί.

Προφανώς δεν είναι μόνο η σκληρή δουλειά. Σε κάποιες στιγμές στάθηκε και τυχερός. Μπορεί να πήγε στην κατάλληλη ομάδα, διότι αν είχε πάει κάπου αλλού ίσως να μην ήταν το ίδιο ή να του έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Δεν το ξέρουμε. Αλλά ο τρόπος που έχει εξελιχθεί η ζωή του μέχρι τώρα είναι... είναι απλά απερίγραπτος.

Στο Instagram πριν αρκετά χρόνια, έχουμε ανεβάσει ένα κοινό post και μπορείς να σκρολάρεις για να δεις διάφορες στιγμές απ’ το παρελθόν μας. Και αυτή η φωτογραφία, που πάντα θυμάμαι, είναι μία που δείχνει το υπόλοιπο στον τραπεζικό λογαριασμό του Τι Τζέι. Αυτή η φωτογραφία ήταν από το 2019. Εγώ είχα μόλις τελειώσει τη ρούκι χρονιά μου και συζητούσαμε για χρήματα, πτυχία και τέτοια. Κάναμε πλάκα για το πόσο άφραγκοι ήμασταν. Κι εγώ φυσικά. Και τότε μου έδειξε τον λογαριασμό του. Είχε μέσα 9 δολάρια και 87 σεντς.

Και το βλέπαμε χαλαρά, γελάγαμε μ’ αυτό, λέγοντας “θα το θυμόμαστε αυτό μετά από χρόνια και θα λέμε δες από πού ξεκινήσαμε. Και τώρα μόλις υπέγραψε συμβόλαιο για 2,5 εκατομμύρια. Δηλαδή... είναι τρελό. Δεν βγάζει καν νόημα. Δεν είναι κάτι βαθύτερο ή κάτι μαγικό. Είναι απλά σκληρή δουλειά και πίστη.

Και τέλος, ο τύπος είναι 5’2’’ ιντσες. Βάλ’ το κι αυτό. Όχι 5’9’’, όπως λέει. 5’2’’!!!! Αυτό είναι που το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό. Ο τύπος είναι 5’2’’. Εκπληκτικό».