Ανάλυση: Οι 51 ντρίμπλες πριν την εκτέλεση, δεν θυμίζουν Ολυμπιακό
Ακριβώς στα μισά της τρίτης περιόδου, μέσα στην καυτή Μπεογκράτσκα Αρίνα και κόντρα σε μία από τις πιο φορμαρισμένες και επικίνδυνες ομάδες της φετινής Ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός καθοδηγούμενος από τον Βεζένκοφ και την πολύ αποτελεσματική άμυνα του, δημιουργεί ένα φαινομενικά ανθεκτικό μαξιλαράκι ασφαλείας 12 πόντων
Εκείνη τη στιγμή οι ερυθρόλευκοι προηγούνται με 60-48 και όλα δείχνουν ότι έχουν το κατάλληλο πνευματικό υπόβαθρο να προσπεράσει την παγίδα αποφεύγοντας το δόκανο.
Και ξαφνικά, είτε λόγω έλλειψης καθοδήγησης από τα γκαρντ, είτε λόγω του ενθουσιασμού και της ελλιπούς διαχείρισης των συναισθημάτων, ο Ολυμπιακός αρχίζει να παίζει ένα πράγμα το οποίο απέχει πάρα πολύ από αυτό που έχει ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο μυαλό του.
Επειδή, η γενικές αναφορές, όσο χρήσιμες κι αν είναι, πολλές φορές δεν εξηγούν επαρκώς, θα κάνουμε την ανάλυση κατοχή ανά κατοχή μετά το 60-48…
Το σχήμα του Ολυμπιακού είναι: Γουόκαπ, Γουόρντ, Ντόρσεϊ, Βεζένκοφ, Μιλουτίνοφ και στο 27΄, ο Γιώργος Μπαρτζώκας επαναφέρει τους Φουρνιέ και Λι…
1η κατοχή: Στο μισό γήπεδο, ο Ολυμπιακός, αλλάζει τρεις πάσες και μετά από 8 ντρίμπλες (!!!), ο Ντόρσει εκτελεί πάνω σε άμυνα… Άστοχο!
2η κατοχή: Οι παίκτες του Ολυμπιακού αλλάζουν τρεις πάσες πάλι, και ο Ντόρσεϊ εκτελεί μετά από 4 ντρίμπλες! Άστοχο!
3η κατοχή: Μετά από μία πάσα (!!!), ο Βεζένκοφ κάνει λάθος που οδηγεί σε καλάθι στο τρανζίσιον από τον Αστέρα (53-60)
4η κατοχή: Ο Ολυμπιακός αλλάζει δύο πάσες με τη μπάλα να μένει 4 δευτερόλεπτα στα χέρια του Φουρνιέ αρχικά και άλλα 4 σε αυτά του Βεζένκοφ που προσπαθούσε να απελευθερωθεί από την αιχμαλωσία του Μονέκε. Ο Βεζένκοφ ευστόχησε σε δύο βολές (53-62)
5η κατοχή: Ο Γουόρντ, πάλι απέναντι σε set άμυνα, εκτελεί μετά από 6 ντρίμπλες χωρίς να αλλάξει πάσα!
6η κατοχή: Μετά από 8 ντρίμπλες χωρίς να αλλάξει χέρια η μπάλα, ο Λι κερδίζει φάουλ κι ευστοχεί σε μία βολή (57-63)
7η κατοχή: Μετά από μία πάσα στο μισό γήπεδο, η μπάλα καταλήγει στα χέρια του Φουρνιέ που μετά από 6 ντρίμπλες (!!!) κερδίζει φάουλ… (59-65)
Στην τέταρτη περίοδο ο Μπαρτζώκας ξεκινά με: Λι, Φουρνιέ, Παπανικολάου, Βεζένκοφ και Χολ. Στο 33, ο Γουόκαπ πήρε τη θέση του Λι!
8η κατοχή: Μετά από 3 πάσες η μπάλα φτάνει στα χέρια του Φουρνιέ και αυτός εκτελεί μετά από 10 ντρίμπλες (!!!). Άστοχο και ο Αστέρας με τρίποντο Μπάτλερ μειώνει ακόμα περισσότερο (64-65)
9η κατοχή: Ο Ολυμπιακός δεν αλλάζει καμία πάσα στο μισό γήπεδο, ο Λι μετά από 9 ντρίμπλες, αφού δεν βρίσκει ξεμαρκάριστο παίκτη για να ξεκινήσει το play, κάνει λάθος και με νέο τρίποντο ο Αστέρας ανεβάζει τη διαφορά στους 4π. (69-65)
10η κατοχή: Η πρώτη “Ολυμπιακός” επίθεση μετά από πάρα πολλή ώρα… Ο Γουόκαπ κερδίζει φάουλ, μετά από 4 πάσες και στη συνέχεια σε ακόμα μία επίθεση που οι ερυθρόλευκοι κυκλοφορούν τη μπάλα όπως ξέρουν, βγάζουν ένα καλό σουτ αλλά ο Παπανικολάου αστοχεί.
11η κατοχή: Μετά από 4 πάσες, ο Φουρνιέ εκτελεί τρίποντο πάνω σε άμυνα. Άστοχο! Και στην επόμενη επίθεση των γηπεδούχων, ο Αστέρας κάνει το 72-65!
Σε αυτό το διάστημα οι παίκτες του Ολυμπιακού που τελικά εκτέλεσαν χρησιμοποίησαν συνολικά 51 ντρίμπλες! Μόνο οι χειριστές δηλαδή, πριν εκτελέσουν έβαλαν τη μπάλα στο παρκέ 51 φορές. Για να βρουν ή να δημιουργήσουν χώρο να εκτελέσουν. Μόνο οι χειριστές. Αυτό δε μοιάζει και πολύ με το γνωστό παιχνίδι του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Απομένουν 6.40 και μετά το 48-60, ο Αστέρας τρέχει ένα επιμέρους σκορ 24-5 σε περίπου 8 αγωνιστικά λεπτά!
Με τον Ολυμπιακό στο ίδιο διάστημα να σκοράρει μόνο από βολές… Μπορεί εν συνεχεία η ομάδα του Μπαρτζώκα να επέστρεψε σε 72-71, δεν κατάφερε να αντέξει.
Σε αυτό το 8λεπτο ο Ολυμπιακός έχασε τη μεγάλη ευκαιρία που ο ίδιος δημιούργησε, να ρίξει στο καναβάτσο την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Και παρότι δέχθηκε 91 πόντους, το πρόβλημα δεν ήταν κατά βάση αμυντικό! Ήταν ξεκάθαρα επιθετικό! Διότι έπαιξε με έναν τρόπο που δεν αρέσει στον προπονητή του και δεν το έχει διδάξει. Ο Μπαρτζώκας ονόμασε το πρόβλημα: “Διαχείριση συναισθημάτων”.
Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι παιχνίδι με εξωφρενικά πολλές ντρίμπλες πριν την εκτέλεση, τόσο λίγες πάσες, ή με τη μπάλα να μένει για τόσο πολλή ώρα στα χέρια ενός παίκτη, δεν εξυπηρετεί καμία από τις αρχές του Ολυμπιακού! Αντιθέτως τις υποθάλπτει.
Το γεγονός ότι το Bartzokas Ball έχει μεταλλαχτεί (αν όχι παραμορφωθεί) είναι ξεκάθαρο πια και πολύ σύντομα θα σας το παρουσιάσουμε.
Το ερώτημα είναι: Που σταματάει η παλιά φιλοσοφία του passing game, του flow, της γρήγορης σκέψης και αντίδρασης, της εναλλαγής χεριών πάνω στη μπάλα, των off ball λύσεων και που ξεκινάει το “I” που δεν υπάρχει στο Team, αλλά υπάρχει στο Win
Είναι απολύτως σεβαστό και οκ ο κόουτς Μπαρτζώκας να έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες ώστε να κάνει τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ευρώπης μακιγιάροντας κάποιες ρυτίδες του παλιού λατρεμένου παιχνιδιού του, που οδήγησε σε πολλά φάιναλ φορ, αλλά όχι πιο ψηλά.
Ούτε έχει δικαίωμα να ασκήσει κανείς κριτική στον κόουτς για την επιλογή του να αναθεωρήσει κάποια άρθρα της φιλοσοφίας του.
Αυτό που πρέπει να απαντηθεί όμως, άμεσα, εντός των αποδυτηρίων του Ολυμπιακού είναι: Τι μπάσκετ θέλει να παίξει. Και τι να διδάξει! Το πάντρεμα δύο διαφορετικών λογικών είναι σούπερ, αλλά όταν η μία συγκρούεται με την άλλη, τότε θα βλέπουμε
φαινόμενα Βελιγραδίου, όπου πριν από ένα σουτ θα χρειάζονται 10 ντρίμπλες. Στην ομάδα που είχε ως αρχή την απόφαση του ενός δευτερολέπτου και της μίας ντρίμπλας πριν την απόφαση.
Κάτι δεν ταιριάζει πολύ καλά σε αυτό.
Το σχέδιο του Μπαρτζώκα για μεγάλο διάστημα δούλεψε, αλλά τελείωσε ένα παιχνίδι εκτός έδρας, κόντρα στην καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας επιτρέποντας στον αντίπαλο 20 πόντους σε 12 κατοχές στο transition (1.667 ανά κατοχή) και 13 πόντους από καλάθιο του Ρόλερ μετά το πικ εν ρολ. Σε μία ομάδα που ουσιαστικά έπαιζε χωρίς σέντερ.
Και πάμε τώρα:
Στη Μπεογκράτσκα Αρίνα, ο Ολυμπιακός, είχε δεύτερο πιο συνηθισμένο τρόπο επίθεσης το transition (πήρε 20 πόντους σε 14 κατοχές), από το spot up πήρε μόλις 17 πόντους σε 20 κατοχές.
Οι ερυθρόλευκοι δεν έκαναν άσχημα που έτρεξαν, διότι ο Αστέρας έχει αδυναμία στην αναχαίτιση των transition των αντιπάλων. Το πρόβλημα είναι ότι επιτέθηκαν πάρα, μα πάρε πολλές φορές βιαστικά. Κι ως γνωστόν, αλλά γρήγορα, άλλο βιαστικά.
Επιμέρους προβλήματα υπήρξαν, πράγματι. Το γεγονός ότι ο Μιλουτίνοφ, ή ο Χολ τελείωσαν και οι δύο μαζί μόλις 5 κατοχές κόντρα σε μία ομάδα που για μεγάλο διάστημα έπαιζε με τον Μονέκε στο 5, σηκώνει συζήτηση. Η άμυνα στον τρίτο καλύτερο παίκτη στο isolation φέτος στην Ευρωλίγκα με 5.5 κατοχές ανά παιχνίδι, τον Μακ Ιντάιρ, επίσης είναι θέμα.
Όπως φυσικά και η έλλειψη ενός γκαρντ. Για πολλούς είναι το σημαντικότερο πρόβλημα. Ίσως όμως και να μην είναι. Διότι αν με τον Γουόκαπ στο παρκέ, οι παίκτες που τους αρέσει να παίζουν με τη μπάλα, δεν μπορούν να ελεγχθούν και να μην εκτελέσουν μετά από 10 ντρίμπλες, γιατί να το κάνουν με κάποιον άλλον;
