Αυτό είναι το πρώτο που θέλει να αλλάξει ο Ρουί Βιτόρια στον «δικό του» Παναθηναϊκό

Λιγότερο από τρεις εβδομάδες πριν απ’ την εκκίνηση της καλοκαιρινής προετοιμασίας του Παναθηναϊκού, για την ώρα στο «τριφύλλι» δεν έχει κουνηθεί ούτε... φύλλο, πέρα απ’ τις προβλεπόμενες αποχωρήσεις και τους αποχαιρετισμούς μέσω ανακοινώσεων και την επικείμενη ανανέωση της συνεργασίας με τον Φίλιπ Μλαντένοβιτς για άλλον ένα χρόνο, που αναμένεται να επικυρωθεί μέσα στα επόμενα 24ωρα.

«Ανησυχητικό» θα πουν οι περισσότεροι φίλοι του «τριφυλλιού», που είδαν την περσινή σεζόν σαν ένα μεγάλο «καρδιογράφημα» με ατελείωτα σκαμπανεβάσματα στην εικόνα κι αμέτρητα «σκωτσέζικα ντους» στα αποτελέσματα.

«Ακόμη δεν έχει βγει ο Μάιος...» θα πουν κάποιοι άλλοι, πιο μετριοπαθείς που ανανεώνουν κάθε καλοκαίρι την ελπίδα μέσα τους, ακόμη και μετά από 15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα.

Ανεξάρτητα όμως απ’ το πώς μπορεί να το βλέπει ή να το προσεγγίζει ο καθένας εκτός του στενού περιβάλλοντος των αποδυτηρίων της ομάδας, το βασικότερο όλων αυτή την στιγμή είναι τι έχει στο μυαλό του ο άνθρωπος που θα αναλάβει να καθοδηγήσει τον Παναθηναϊκό της επόμενης σεζόν, ο Ρουί Βιτόρια.

Αυτοί οι πρώτες 7,5 μήνες του Πορτογάλου τεχνικού στον πάγκο του «τριφυλλιού» ήταν πολύ δύσκολοι και για τον ίδιο. Όχι μόνο γιατί ανέλαβε μία ομάδα η οποία βρισκόταν σε πολύ μεγάλη πίεση κι έπρεπε να την ξαναβάλει σε μία σειρά μέσα σε χρόνο dt και να την οδηγήσει στη διεκδίκηση των στόχων της, συμμαζεύοντας ταυτόχρονα ένα σωρό αγωνιστικές ανορθογραφίες.

Ήταν «δύσκολοι» πάνω απ’ όλα, διότι από ένα σημείο και μετά, όταν έμαθε, είδε, «διάβασε» τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του ρόστερ που είχε στα χέρια του, οδηγήθηκε εκ των πραγμάτων στο να προσαρμοστεί πάνω σ’ αυτό το δυναμικό και να παίξει ένα ποδόσφαιρο, που για τον ίδιο ήταν πολύ διαφορετικό και «ξένο» σε σχέση με τις βασικές αρχές, την κεντρική φιλοσοφία και ιδέα του γύρω απ’ το άθλημα.

Όσοι γνωρίζουν καλά τον Βιτόρια και είχαν παρακολουθήσει πιο στενά όλη την προπονητική διαδρομή του, απ’ τη Βιτόρια Γκιμαράες όπου έκανε την πρώτη «αίσθηση» στην Πορτογαλία κατακτώντας το Κύπελλο του 2013 (προ ημερών «ανέβασε» κι ο ίδιος ένα σχετικό ποστάρισμα στο Instagram με αναμνήσεις απ’ αυτή την κατάκτηση), μέχρι την απόλυτη επιτυχία του στην Μπενφίκα κι απ’ την Αλ-Νασρ (που της χάρισε το πρωτάθλημα το 2019, πολύ πριν πάει εκεί ο Κριστιάνο Ρονάλντο) ως την Σπαρτάκ Μόσχας και την εθνική Αιγύπτου, έβλεπαν έναν προπονητή που χειριζόταν πολύ αθλητικά σύνολα και υπηρετούσε ένα ποδόσφαιρο υψηλών εντάσεων.

Με πίεση ψηλά στο χτίσιμο των επιθέσεων του αντιπάλου για άμεση ανάκτηση της μπάλας, όχι τόσο με στόχο να παίξει άμεσο ποδόσφαιρο και να εκτελέσει με 2-3 πάσες στο χώρο, αλλά με μεγαλύτερο έλεγχο και κοντρόλ του παιχνιδιού και γρήγορους συνδυασμούς, για να δημιουργούνται διαφορετικά ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Πάντα όμως με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Την ένταση!

Ομάδα πιο aggressive και υψηλών «στροφών»

Αυτό ακριβώς είναι και το πρώτο πράγμα που θέλει να αλλάξει και να βάλει ο 55χρονος τεχνικός στον «δικό του» Παναθηναϊκό: Ένταση σε όλα τα σημεία του γηπέδου από μία ομάδα η οποία θα βγάζει aggressive χαρακτήρα στο παιχνίδι της, θα είναι καλογυμνασμένη και θα παίζει στο μεγαλύτερο μέρος των αγώνων σε υψηλές «στροφές».

Θεωρώντας πως μέσα απ’ αυτό το στοιχείο ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να βελτιώσει αντίστοιχα τις επιδόσεις του και στα δύο μέρη του γηπέδου. Και αμυντικά προκειμένου να ανταποκρίνεται πολύ πιο ικανοποιητικά όλη η ανασταλτική λειτουργία στο κομμάτι των καλύψεων, όταν η ομάδα βρίσκεται πιο ψηλά στο γήπεδο και στο press του αντιπάλου πάνω στο «χτίσιμο» των επιθέσεων (αυτό δηλαδή που επιχειρεί και κάνει με επιτυχία ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ).

Αλλά και επιθετικά, όπου το press που θα (επιχειρήσει να) ασκήσει ο Παναθηναϊκός στις αντίπαλες ομάδες, θα έχει ως στόχο να δημιουργήσει πολύ πιο γόνιμες συνθήκες για να «χτυπήσει» την αντίπαλη άμυνα και να βρεθεί σε θέση βολής υπό καλύτερες προϋποθέσεις, προκειμένου να είναι πολύ πιο αποτελεσματικός. Αυτό δηλαδή που του έλλειψε πάρα πολύ φέτος...

Εκεί είναι και η στόχευση στις μεταγραφές του

Το δικό του ποδόσφαιρο και η δική του φιλοσοφία, την οποία στον Παναθηναϊκό της σεζόν που ολοκληρώθηκε, δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει με τον τρόπο που θα ήθελε λόγω των -πολύ πιο αργών- χαρακτηριστικών που υπήρχαν ήδη στο ρόστερ. Με μικρές εξαιρέσεις το δεύτερο ημίχρονο με τον ΟΦΗ και τη Φιορεντίνα στο ΟΑΚΑ, αλλά και τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στα playoffs, όπου οι «πράσινοι» έβγαλαν στο γήπεδο πάρα πολλά απ’ αυτά τα στοιχεία και τις ιδέες του Βιτόρια. Όχι όμως στη διάρκεια που θα ήθελε ο ίδιος...

Το παραπάνω βεβαίως απαιτεί δύο πράγματα: Καινούργιους παίκτες με μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι τους (πέρα απ’ τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του καθενός ανά θέση) και πολύ πιο νεαρής ηλικίας, προκειμένου να υπάρχουν και οι αντίστοιχες αντοχές για να υπηρετηθεί ένα τέτοιο έντονο ποδοσφαιρικό πλάνο.

Διόλου τυχαίο λοιπόν το γεγονός πως η κεντρική στόχευση των μεταγραφών που θα γίνουν το εφετινό καλοκαίρι (με βάσει αυτά που έχουν ζητηθεί απ’ τους «πράσινους» στους ατζέντηδες κι έχει καταθέσει ρεπορταζιακά το Athletiko απ’ τις 14 Μαΐου) αφορά ηλικίες έως 27-28 ετών -ή και μικρότερες σε κάποιες θέσεις- προκειμένου να σχηματιστεί ένα ρόστερ πολύ πιο κοντά στα δικά του «θέλω» κι ένας πολύ πιο «διαφορετικός» Παναθηναϊκός...