Η δουλειά δεν έχει τελειώσει...

Κανείς μα πραγματικά κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει την εμφάνιση της Εθνικής μας ομάδας απέναντι στην Τουρκία. Λες και άπαντες ήταν επηρεασμένοι από κάποιου είδους τουρκικά μάγια. Κατώτερη των συνθηκών και της κρισιμότητας ενός τέτοιου αγώνα όπως ένας ημιτελικός Eurobasket η Εθνική μας ομάδα πλέον οφείλει να δείξει λίγο σεβασμό στον εαυτό της.

Ένα ανεξήγητο άγχος, μία νευρικότητα που τρεις εβδομάδες τώρα που ακολουθούμε την Εθνική σε αυτό της το ταξίδι δεν έχουμε ξαναδεί. Όσο ψυχρό και αν ακούγεται όμως η δουλειά της Εθνικής δεν έχει τελειώσει...

Locked out 

Και αν λέγαμε σε όλο το τουρνουά ως τώρα πως η Εθνική ήταν προσηλωμένη στον στόχο της, απόλυτα συγκεντρωμένη σε αυτό που ήρθε να κάνει και τα σχετικά, στον ημιτελικό με την Τουρκία, στο πιο κρίσιμο ματς αυτού του Eurobasket έδειξε το εντελώς αντίθετο πρόσωπο. 

Βιασύνη, άθλο για να φτάσει στο αντίπαλο καλάθι, λάθη και όλα αυτά χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ο οποίος ήταν εκτός κλίματος αγώνα. Ξεχνάμε μια σημαντική παράμετρο που γνωρίζει πολύ καλά το παιχνίδι των περισσότερων παικτών μας και αυτή ακούει στο όνομα, Εργκίν Αταμάν.

Έχοντας τους περισσότερους παίκτες όλη τη σεζόν στον Παναθηναϊκό, ο Τούρκος τεχνικός ήταν διαβασμένος σε εντυπωσιακό βαθμό χτυπώντας μάλιστα πρώτα στις αδυναμίες των δικών του παικτών, πριν ασχοληθεί με το πώς θα σταματήσει τον Γιάννη.

Η τουρκική άμυνα έβαλε τις βάσεις

Η Εθνική μας πάλευε συνεχώς σε όλη τη διάρκεια του αγώνα να περάσει προς το καλάθι. Και όλο αυτό γιατί η άμυνα της Τουρκίας ήταν πραγματικά ένα οχυρό, είχε κλείσει κάθε πιθανό και απίθανο διάδρομο, αναγκάζοντας την Ελλάδα να πάει σε λύσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά, που προφανώς δεν ήταν λύσεις. 

Στην πραγματικότητα η ελληνική άμυνα δεν εμφανίστηκε ποτέ στο παρκέ ώστε να πάρει ώθηση και να κάνει...κάτι στην άλλη πλευρά του παρκέ. Μία ταινία τρόμου που ουσιαστικά δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου. Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό το ματς.

Ο παράγοντας Οσμάνι

Ποιος να το έλεγε πως ένας παίκτης με μέσο όρο 15' συμμετοχής και 5 πόντους στην Ευρωλίγκα με την Εφές την περασμένη σεζόν θα έβαζε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε έναν ημιτελικό Ευρωμπάσκετ. 

Ο Οσμάνι έκανε το ματς της ζωής του, πυροβολούσε από παντού και σε όλο το ματς και ειλικρινά δεν μπορούσε κανένας να τον σταματήσει.

Job is not done yet

Όσο ψυχρό και αν ακούγεται η Εθνική πρέπει να τα αφήσει όλα πίσω. Αντικειμενικά η Φινλανδία δεν της ταιριάζει ως ομάδα αλλά το διακύβευμα είναι μεγάλο καθώς ένα χάλκινο μετάλλιο δεν είναι και λίγο μετά από 16 χρόνια ξηρασίας. 

H απογοήτευση υπάρχει και είναι λογικό και επόμενο. Τα παιδιά αυτά όμως είναι επαγγελματίες (όλοι τους), δουλεύουν επί μήνες γι αυτό το τουρνουά και το κρίμα θα είναι να αδικήσουν την προσπάθειά τους. Προφανώς μία τέτοια ήττα με κάτω τα χέρια δεν χαροποιεί κανένα αλλά η δουλειά δεν έχει τελειώσει...και το στοίχημα είναι μεγάλο.