Έφυγε από την ζωή ο Δημήτρης Χατζηχρήστος, ιστορικός ηγέτης των οπαδών της ΑΕΚ

Στα 67 χρόνια του, ένα χρόνο μετά τα 100 χρόνια της αγαπημένης του ΑΕΚ, ο Δημήτρης Χατζηχρήστος έφυγε από την ζωή. Πάλεψε πολύ, γενναία, όπως έκανε πάντα για την ΑΕΚ δεκαετίες. Όμως ο καρκίνος στο τέλος τον νίκησε, αφού τον κατέβαλε και τον καθήλωσε εσχάτως στο νοσοκομείο. 

Η ΑΕΚ όπως έλεγε, ήταν το πιο γλυκό λάθος της ζωής του. Αυτή την είχε αφιερώσει εξ’ ολοκλήρου στα τρία μαγικά γράμματα της ζωής του. Με καταγωγή από τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, ήρθε με την οικογένεια του μωρό στην Αθήνα. Μεγάλωσε στο κέντρο, Γκύζι-Εξάρχεια κοντά. Τα αδέρφια του πατέρα του προσπάθησαν να τον κάνουν Παναθηναϊκό μα δεν τα κατάφεραν, αφού ο μπαμπάς του κέρδισε το στοίχημα και τον έκανε ΑΕΚτζή. Αγνό ΑΕΚτζή. Παιδί διαφορετικό, αγνός οπαδός. Για τον λόγο αυτό σύσσωμο το ελληνικό ποδόσφαιρο και οι αντίπαλοι οργανωμένοι υποκλίνονται τώρα στο φευγιό του. Old school όλης της χώρας τον αποχαιρετούν με σεβασμό. Και αυτό λέει πολλά. 

Μακριά από βία και χουλιγκανισμό πάντα, για τον λόγο αυτό ήταν η υπογραφή στα κείμενα του στο ιστορικό εφημεριδάκι της Original 21 «Αντιχούλιγκαν». Επικοινωνούσε για χρόνια μέσα από αυτό και καθημερινά από το μήνυμα του στον τηλεφωνητή 6463403... 

Έφτιαξε την Original 21 μέσα από την ανάγκη αρχές του 1980 να στεγαστεί ο κόσμος της ΑΕΚ ανά την χώρα. Έφτιαξε με προσωπικές επαφές κλαμπ σε κάθε πιθανό και απίθανο μέρος της Ελλάδας. Παντού. Γιγάντωσε το οπαδικό κίνημα της ΑΕΚ σε δύσκολες εποχές για την ομάδα. Μαζί και τη δυναμική της ομάδας. Ήταν παντού. Και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, αργότερα και στο χάντμπολ. Για να σωθεί η Ερασιτεχνική, έκανε και τον πρόεδρο αναγκαστικά κάποια στιγμή και ας σιχτίριζε. Κράτησε ψηλά το φρόνημα του οπαδού στην Ελλάδα, ήταν παράδειγμα για όλες τις ομάδες, είχε τον σεβασμό όπου και να πήγαινε.

Ορκισμένος εχθρός του Ντούσαν Μπάγεβιτς μετά τα όσα έγιναν το 1996 και ας τον αγάπησε πολύ, τόσο που το μηχανάκι του είχε πάντα το όνομα «Ντούσαν». Του άρεσε πολύ να είναι στις δύσκολες στιγμές μπροστά. Και της ομάδας και των οπαδών. Σε κάθε τμήμα. Σε κάθε πόλη. Εκεί. Μπροστά να μιλήσει, να νουθετήσει, να βοηθήσει, να βάλει στη ζούλα στο πούλμαν παιδιά που δεν είχαν χρήματα. Μιλούσε πολύ και... μαγικά κάθε Παρασκευή βράδυ στο αγαπημένο του Δωματιάκι, στην πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας στην Λεωφόρο. Κάτω από το σπίτι του ακριβώς.

Για τους παλαιότερους ΑΕΚτζήδες, πλέον η ΑΕΚ και το οπαδικό κίνημα είναι διαφορετικό. Λείπει από την εξέδρα εκεί που οργάνωνε και ξεσήκωνε τον κόσμο. Λείπει από τη Νέα Φιλαδέλφεια, από την Λεωφόρο και το Δωματιάκι. Λείπει και από τον μάταιο τούτο κόσμο πια. Μα η ψυχή του και η κληρονομιά του είναι εδώ. Κάπου στη Νέα Φιλαδέλφεια, πέριξ του γηπέδου της ΑΕΚ περπατά…