Ένας Παναθηναϊκός ξανά πολύ «λίγος», αλλά κι ανίκανος μπροστά σε... 17,87 τετραγωνικά μέτρα

Έτσι για να τον αποτρελάνουν μια και καλή τον κόσμο τους, πριν μπει καλά-καλά ο Νοέμβρης... Και να υποβάλουν όσους χιλιάδες έκαναν το ταξίδι ως το Βόλο, αλλά κι όσους είδαν το ματς απ’ την τηλεόραση, για άλλη μία φορά σε ένα ατελείωτο μαρτύριο της... σταγόνας. Όλες οι «παθογένειες» του Παναθηναϊκού μέσα σε 96 λεπτά αγώνα, σ’ ένα γήπεδο που φέτος εξελίχθηκε σε τόπος μαρτυρίου για τους «πράσινους», με ντροπιαστική ήττα κι από τον Βόλο με 1-0, ενάμισι μήνα μετά (και) το... χαστούκι της 14ης Σεπτεμβρίου απ’ την Κηφισιά.

Γκολ αντιπάλου στην πρώτη ευκαιρία για... 117η φορά σε αγώνα του Παναθηναϊκού σε τελευταία χρόνια. Σε ματς που ο Βόλος δεν ξανάκανε φάση! Φάση όμως ή υποψία ευκαιρίας! Ένα γκολ και τέλος, διότι οι «πράσινοι» κλώτσησαν όλες τις δικές τους φάσεις.

Μισό... τσουβάλι ευκαιρίες πάλι «διάολε» και τέσσερις ευκαιρίες απ’ αυτές που όντως ρε φίλε, απλώς δεν χάνονται. Μία τέτοια χαμένη ευκαιρία βλέπεις σ’ ένα ματς και τραβάς τα μαλλιά του, όχι τέσσερις σε 96 λεπτά... Ο Τετέ, ο Τουμπά, ο Τετέ ξανά, ο Τζούριτσιτς...

Μια ομάδα ξανά και ξανά και ξανά πολύ «λίγη» κι ανίκανη μπροστά στην ευθύνη της στιγμής και στην κρίσιμη απόφαση. Μία ομάδα όπου όλοι (μα όλοι πια) «λυγίζουν» όταν βρεθούν μπροστά από... 17,87 τετραγωνικά μέτρα. Τόση είναι η επιφάνεια που καλύπτει μία εστία τέρματος (7,32 μ. επί 2,44 μ.) και οι «πράσινοι» μοιάζουν σαν να έχουν... τσακωθεί μαζί της μέχρι εκεί που δεν παίρνει.

Μπαίνει ο Παναθηναϊκός «καλά» στο ματς, κυκλοφορεί ωραία την μπάλα στο 8ο λεπτό με τον Τσέριν και τον Τζούριτσιτς, «σαστίζει» η άμυνα του Βόλου και δεν διώχνει καλά, αλλά ο Τετέ «κρεμάει» ξανά την ομάδα του. Στο 8ο λεπτό, αντί να πάρει προβάδισμα στο σκορ το «τριφύλλι» σε μία θεωρητικά «εύκολη» φάση, αρχίζει να... κυνηγάει την ουρά του.

«Βαρύς» ο χαρακτηρισμός; Αλήθεια; Σόρρυ μάγκες, αλλά όταν παίρνεις το δεύτερο πιο ακριβό συμβόλαιο στην Ιστορία του Παναθηναϊκού (2,8 εκατ. ευρώ ετησίως), υπάρχει κι ένα μίνιμουμ απαιτήσεων.

Κι ο Τετέ τον Παναθηναϊκό τον «κρέμασε» ξανά στον Βόλο, όπως τον «κρέμασε» και στο «Βικελίδης» όπου πήγε μόνος του στις καθυστερήσεις στο τετ-α-τετ, αντί να την «σπάσει» προς τον Τζούριτσιτς και να μπει ο Σέρβος με την μπάλα στα... δίχτυα. Όμως τον «κρέμασε» και στο 24’ του αγώνα με τη Φέγενορντ στην Ολλανδία, όπου αντί να δει πάλι τη γωνία πάσας προς τον Σφιντέρσκι στο ανεπανάληπτο τετ-α-τετ για να γίνει το 0-2, κράτησε τους Ολλανδούς μέσα στον αγώνα κι εκείνοι με την ποιότητά τους «τιμώρησαν» το «τριφύλλι».

Υπάρχουν ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ από όλους. Και για να μην λέμε μόνο για τον Τετέ, ο οποίος αγγίζει πλέον το όριο του... εξοργιστικού. Πάλι 17,87 τ.μ. είχε μπροστά του κι ο Τζούριτσιτς στη φάση του 61ου λεπτού, αλλά πλάσαρε κεντρικά στα πόδια του Σιαμπάνη και του στόπερ που άπλωσε το κορμί του. Θέλετε να μετρήσουμε πόσα γκολ έχει «χάσει» αντίστοιχα ο Πελίστρι, ο Τσέριν, ακόμη κι ο Σφιντέρσκι (ειδικά με τους Γκόου Αχέντ Ιγκλς μετά το 1-0) που είναι κι ο μοναδικός (σχετικά) αξιόπιστος φέτος στον Παναθηναϊκό όσον αφορά το σκοράρισμα...

Για όσους έκαναν... τσάμπα 700 χλμ

Είναι αποκαρδιωτικό, πρώτα απ’ όλα για τον κόσμο της ομάδας που παρά τα «σκωτσέζικα ντους» πήγε ξανά στον Βόλο μαζικά, κάνοντας στο νερό 700 χιλιόμετρα πήγαιν’-έλα και δίνοντας στην... ξεφτίλα με βενζίνες, διόδια (κάθε 10 χλμ διόδια διάολε) κι ένα φαγητό, τουλάχιστον ένα 150άρι ο καθένας. Σε εποχές που ο κόσμος μετράει και το πεντάευρω και δεν του περισσεύει.

Γιατί; Γιατί ψάχνουν ακόμη και στους πιο χαλεπούς καιρούς της σύγχρονης ιστορίας του Παναθηναϊκού, κάπου για να πιαστούν, μία «σπίθα» για να νιώσουν ότι αυτή η ομάδα μπορεί να κάνει μία διαφορετική αρχή. Και το μόνο που «εισπράττει» είναι απογοήτευση και ξενέρωμα.

Είναι δυνατόν να έχει υποστεί ο Παναθηναϊκός άλλο ένα τέτοιο «κάζο» και να έχει ηττηθεί από μία ομάδα η οποία του έκανε μία φάση για γκολ (και το έβαλε βεβαίως), να «βράζει» ο κόσμος και να αποδοκιμάζει κι ο μοναδικός που να νιώθει και να έχει την ευθιξία να ζητήσει «συγνώμη» από τον κόσμο, να είναι ο Ράφα Μπενίτεθ που βρίσκεται μόλις 9 μέρες στην ομάδα; Αλήθεια τώρα;

Και μετά μιλάμε για προσωπικότητες;

Που είναι οι άλλες «προσωπικότητες»;

Κι επειδή πιάσαμε και το «θέμα» με τις προσωπικότητες: Τώρα που λείπει λόγω τραυματισμού ο Τάσος Μπακασέτας, ο μοναδικός που έχει το ηθικό και ψυχικό ανάστημα να σταθεί στις «στραβές» και να «μιλήσει» μέσα στα αποδυτήρια, όπως πρέπει να μιλάει ένας παίκτης με «κάκαλα» και προσωπικότητα, που είναι όλοι οι υπόλοιποι;

Πόσο θα «κρύβονται (και) οι ποδοσφαιριστές απ’ την ουσία των ευθυνών τους και το ρόλο που θα έπρεπε να έχουν στον Παναθηναϊκό;

Πως είναι δυνατόν μία ομάδα ακριβοπληρωμένη, ακόμη και με τις όποιες ελλείψεις και παθογένειες κουβαλάει, να έχει γίνει «κομπάρσος» και να έχει «τελειώσει» ουσιαστικά απ’ το πρωτάθλημα με το που συμπληρώθηκε μόλις το 1/3 της κανονικής περιόδου; Ρητορικά ερωτήματα, στα οποία ουδείς παίρνει απάντηση καιρό τώρα στον Παναθηναϊκό.

Οκέι, επειδή όμως ο Ράφα Μπενίτεθ δεν ήρθε εδώ για να «παίξει» κι επειδή τα «κανονάκια» τελείωσαν πια για όλους, ο καθένας (τους) ας αναλογιστεί κι ας αναλάβει τις ευθύνες του. Διότι οι «δικαιολογίες» στέρεψαν κι ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ μπορεί να μένει άλλο πίσω...