Φως μέσα από τις ρωγμές

«Μόλις μπήκα στα αποδυτήρια και κοίταξα το τηλέφωνό μου, είδα ότι είχα 80 μηνύματα. Για τι;» .

Ήταν, μάλλον, ρητορικό το ερώτημα. Και αφού το απηύθυνε στους δημοσιογράφους στη συνέντευξη Τύπου μετά τη νίκη της Σεβίλλης επί της Μπαρτσελόνα, ο Ματίας Αλμέιδα έκανε μια παύση.

Για να συμπληρώσει αμέσως μετά ότι είναι απλά τρεις βαθμοί και τίποτα παραπάνω.

Κι ας έβαλε τέσσερα γκολ η μέχρι πριν από τρεις μήνες σχεδόν διαλυμένη ομάδα της Ανδαλουσίας στην πρωταθλήτρια.

Κι ας το έκανε με τρόπο εμφατικό κυριαρχώντας απόλυτα, δείχνοντας απόλυτη προσήλωση στο στόχο της και στη φιλοσοφία του προπονητή της.

Για τον Αργεντινό τεχνικό ήταν απλά ακόμα τρεις βαθμοί σε μια δύσκολη προσπάθεια, σε μια πολύ ιδιαίτερη σεζόν.

Για ποιο λόγο, λοιπόν, 80 μηνύματα; Επειδή η ομάδα του νίκησε, επειδή έβαλε τέσσερα γκολ στην Μπαρτσελόνα;

Μπορεί να ήταν η αφορμή για να τον θυμηθεί τόσος κόσμος. Αλλά η αλήθεια είναι ότι στο μικρό χρονικό διάστημα που ο Αλμέιδα κάθεται στον πάγκο της Σεβίλλης έχει κάνει τέτοια δουλειά, ώστε όλοι να παραδέχονται πώς κάτι καλό γίνεται.

Τέλεια προετοιμασία του παιχνιδιού από τον Αλμέιδα

Σε ό,τι αφορά το παιχνίδι με τους Καταλανούς, ο Αργεντινός φάνηκε να έχει προετοιμάσει τους παίκτες του σωστά με κάθε τρόπο. Ήξεραν οι Σεβιγιάνοι τι να περιμένουν από τους ποδοσφαιριστές του Χάνσι Φλικ στην πίεση στην κατοχή, στην κυριαρχία της μπάλας.

Ήταν σαφές ότι η Σεβίλλη μπήκε στον αγωνιστικό χώρο για να «χτίσει» τη νίκη της από το πρώτο λεπτό: με ένταση και με σκληρή δουλειά να επιτρέψει στην αντίπαλό της να ξεδιπλώσει το παιχνίδι της. Και ο Αλμέιδα ήθελε από τους παίκτες του να αξιοποιήσουν τις στιγμές που η Μπαρτσελόνα άφηνε χώρο, τις αντεπιθέσεις, και να χτυπήσουν εκεί.

«Μελετώ την Μπαρτσελόνα για χρόνια. Έχω κάνει πολύ συγκεκριμένη και λεπτομερή μελέτη. Οι ομάδες που κάθονται πίσω και περιμένουν όταν παίζουν μαζί της χάνουν στο 98% των περιπτώσεων. Οι ομάδες που της προκαλούν προβλήματα είναι οι ομάδες που μπορούν να πάρουν κάτι από το παιχνίδι» έλεγε… προειδοποιητικά πριν από την αναμέτρηση.

Πειθαρχία και ένταση. Ομαδική δουλειά. Πίεση ψηλά. Τακτική ευελιξία. Νοοτροπία νικητή.

Αυτά είχε η Σεβίλλη του Αλμέιδα κόντρα στην Μπαρτσελόνα, αυτά θέλει ο Αλμέιδα να έχει η Σεβίλλη του σε κάθε παιχνίδι.

Ώστε να γίνει μια ομάδα που δεν θα φοβάται τους «μεγάλους» αντιπάλους.

Η περήφανη Σεβίλλη σε μια καταστροφική σεζόν

Την περασμένη σεζόν, η ομάδα της Ανδαλουσίας τερμάτισε 17η στη La Liga, μόλις έναν βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Υπήρχε ανάγκη ανασύνταξης, αλλαγής νοοτροπίας και επιστροφής της ομάδας σε πιο ανταγωνιστικό επίπεδο.

Κρίθηκε ότι ο Αλμέιδα, μετά την παρουσία του στην ΑΕΚ, ήταν ο κατάλληλος για να την επαναφέρει στο σωστό δρόμο. Πήρε μια ομάδα σε φάση αποσύνθεσης, χωρίς αγωνιστική ταυτότητα και με ένα ρόστερ περιορισμένο.

Η Σεβίλλη, για χρόνια περήφανη και σκληρή, είχε χάσει το πρόσωπό της. Πάλευε να θυμηθεί ποια είναι. Ο ερχομός του Αλμέιδα δεν έφερε απλώς αλλαγές στον αγωνιστικό χώρο. «Φύτεψε» ξανά τη λέξη πίστη στα αποδυτήρια και θύμισε στους παίκτες ότι το ποδόσφαιρο παίζεται και με καρδιά.

Δεν είναι μόνο η νίκη επί της Μπαρτσελόνα. Δεν είναι μόνο το σκορ. Είναι ο τρόπος. Είναι το «μαζί». Είναι σαν ο Αλμέιδα να κοίταξε κάθε παίκτη ξεχωριστά στα μάτια και να του είπε «εμπιστεύσου με».

Είναι μεγάλη πρόκληση η διαχείριση της πίεσης, των προσδοκιών και των απαιτήσεων. Η νίκη επί της Μπαρτσελόνα έδειξε τι είναι δυνατό, αλλά οι απαιτήσεις θα είναι προφανώς μεγαλύτερες στη συνέχεια της σεζόν.

Χαρά, έκσταση, κλάμα

Υπήρξαν πολλά στιγμιότυπα από το 4-1 επί της Μπαρτσελόνα που ξεχώρισαν. Από τη μια τα πανηγυρικά του Αλμέιδα και των παικτών του, από την άλλη η απογοήτευση του Χάνσι Φλικ και των δικών του ποδοσφαιριστών.

Και υπήρξε και ένα παιδί, με ερυθρόλευκη φανέλα τις εξέδρες του «Σάντσεθ Πιθχουάν», που έκλαιγε. Από χαρά. Και το γήπεδο σειόταν σε έναν μεθυστικό, εκστατικό πανζουρλισμό για αυτό που μόλις είχε ζήσει.

Και κατόπιν σχόλια αποθέωσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για τον «Πελάδο» που έφερε ξανά το χαμόγελο στους οπαδούς της Σεβίλλης.

Και ήταν και τα 80 μηνύματα που βρήκε στο κινητό του. Αλλά δεν τους έδωσε και πολλή σημασία. Διότι ξέρει ότι δεν έχει σημασία να σε θυμούνται όλοι στις χαρές.

Είναι, εξάλλου, αυτός που κουβαλάει μέσα του τη φωτιά αυτού που πολέμησε, έπεσε, σηκώθηκε, επέστρεψε. Αυτό που θέλει να κάνει τώρα και η Σεβίλλη.