Γκάουντλοκ: «Υπήρξε ενδιαφέρον από ελληνικές ομάδες, ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να με υπογράψει»

Ο Κολοσσός Ρόδου κατάφερε να επιβιώσει στη μάχη των Play-out της Stoiximan GBL και να παραμείνει στην πρώτη κατηγορία. Ο πιο χαρισματικός σκόρερ του, Άντριου Γκάουντλοκ, προχώρησε σε δηλώσεις στο podcast «Man to Man», μιλώντας για την πορεία του στα παρκέ, το NBA αλλά και το ενδιαφέρον που έχουν δείξει στο παρελθόν οι δύο «αιώνιοι» έτσι ώστε να αποσπάσουν την υπογραφή του. 

Αναλυτικά τα όσα μοιράστηκε ο Αμερικανός άσσος:

«Όταν ήμουν στην EuroLeague, κάθε χρόνο ήταν από τις ομάδες που ενδιαφέρονταν. Ο Παναθηναϊκός σίγουρα προσπάθησε να με υπογράψει, αλλά το budget τους τότε δεν ήταν όπως είναι τώρα. Οπότε, οι προσφορές τους δεν πλησίαζαν καν αυτά που μου έδιναν ομάδες από την Κίνα ή η Μακάμπι ή άλλες αντίστοιχες», ανέφερε για το ενδιαφέρον που υπήρξε από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.

«Η διαδρομή μου ήταν αυτή που ήταν. Αν ήταν γραφτό να παίξω στο NBA, τότε εκεί θα ήμουν. Πιστεύω πως θα μπορούσα άνετα να παίξω – είμαι εξίσου καλός με πολλούς από αυτούς που παίζουν εκεί. Το ξέρω σίγουρα. Κάθε καλοκαίρι όταν γυρνάω σπίτι, παίζω με παίκτες όπως ο Άντονι Έντουαρντς και κάνω ακριβώς τα ίδια πράγματα που κάνω κι εδώ. Δεν είναι ότι δεν μπορώ, απλά έτσι ήρθαν τα πράγματα. Και είμαι ευγνώμων για τη διαδρομή που είχα, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να δω τον κόσμο, να γνωρίσω διαφορετικές κουλτούρες. Και η οικογένειά μου επίσης. Κάναμε μια καλή ζωή. Οπότε, όχι, δεν έχω μετανιώσει. Προφανώς, θα ήθελα να είχα πάρει έναν από εκείνους τους παχυλούς μισθούς του NBA – θα ήταν υπέροχο. Αλλά κι έτσι έχουμε βγάλει καλά λεφτά, έχουμε ζήσει σε ωραία μέρη, και δεν έχω κανένα παράπονο. 

 Υπέγραψα στο Πουέρτο Ρίκο για καλά λεφτά, γύρω στα 100.000 δολάρια. Επιστρέψαμε από μια εκτός έδρας αποστολή και όλοι έβλεπαν τηλεόραση. Μου λέγανε, “Άκουσες για τον Κόμπι;” Βάζουμε την τηλεόραση και τον βλέπουμε να κλαίει. Είχε κόψει τον αχίλλειο. Και λέω, “Ωχ, τι κρίμα”.

 Την επόμενη μέρα ξυπνάω και με παίρνει ο μάνατζέρ μου και μου λέει, ‘Οι Λέικερς μας πήραν τηλέφωνο, πρέπει να είσαι εκεί αύριο.” Και ήμουν σε φάση, “Τι;!’ Είχα ολόκληρη σεζόν στη D-League χωρίς να με καλέσει κανείς. Είχα πάρει το MVP, τα είχα κάνει όλα τέλεια και ήμουν πολύ απογοητευμένος. Και τότε ήρθε το τηλεφώνημα. Νομίζω ήμουν από τους τελευταίους που κάλεσαν εκείνη τη χρονιά. Ήταν τρέλα, αλλά και υπέροχο συναίσθημα», είπε σχετικά με την παρουσία του στα παρκέ του «μαγικού πλανήτη».

Σε ότι έχει να κάνει με την παρουσία του στη Ρόδο και τον Κολοσσό, ανέφερε τα εξής: 

Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στη Ρόδο, είναι οι άνθρωποι. Είναι πολύ φιλικοί. Στις περισσότερες περιπτώσεις που πηγαίνουμε κάπου, ούτε καν χρειάζεται να πληρώσουμε. Νιώθεις ότι αυτός είναι ο τρόπος ζωής που πρέπει να έχεις. Στην Αμερική είναι λίγο διαφορετικά. Όταν ήρθαμε στη Ρόδο, είπαμε: “Έτσι πρέπει να ζούμε”. Οπότε, ναι, έτσι νιώθουμε. 

«Νομίζω σίγουρα είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Και το ότι έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και δεν με απασχολεί πραγματικά ποιος είναι απέναντί μου ή ποιος είναι στην ομάδα μου ή τι έχει κάνει κάποιος άλλος στο παρελθόν. Δεν με νοιάζει. Για μένα, το μπάσκετ ήταν πάντα ένας τρόπος έκφρασης. 

Θα ήθελα πολύ να παραμείνω στη Ρόδο. Αν ήταν στο χέρι μου, αυτό θα γινόταν. Θα έπαιρνα ένα σπίτι στη Ρόδο. Θέλω να αποκτήσω ένα ακίνητο εκεί, σίγουρα. Δεν ξέρω πού ακριβώς θα ζήσω, αλλά θέλω να έχω ένα μέρος εκεί. Θέλω να επιστρέφω. Η οικογένειά μου, η γυναίκα μου, το λατρεύουν αυτό το μέρος. Αν ήταν στο χέρι μου, θα έκλεινα την καριέρα μου εκεί και μετά… Θα δούμε τι θα φέρει η ζωή».

«Όπως κι αν νιώθω, όταν πατάω στο γήπεδο, είμαι σαν παιδί. Αλλάζω τελείως όταν μπαίνω στο παρκέ. Και πάντα είχα αυτή την αίσθηση ότι πρέπει να αποδείξω πράγματα. Δεν είχα πολλές προτάσεις από κολέγια, ούτε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το NBA όταν τελείωσα το κολέγιο. Πάντα ήμουν κάπως υποτιμημένος, ας πούμε. Αυτό με κρατάει ενεργό. Και με έχει φτάσει μέχρι εδώ», τόνισε σχετικά με το χαρακτηριστικό που τον έκανε να ξεχωρίσει στην καριέρα του.

Σε ότι έχει να κάνει με το ελληνικό πρωτάθλημα και την δυναμική που έχει αποκτήσει, είπε τα εξής:

«Πολλοί πολύ καλοί παίκτες περνούν από το ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν ήξερα καν ότι ο Κέβιν Πάντερ είχε παίξει εδώ. Ο Μάικ Τζέιμς το ίδιο. Φαίνεται πως πολλοί μεγάλοι πέρασαν από την Ελλάδα κάποια στιγμή. Είναι πολύ δυνατή λίγκα. Είναι πολύ δύσκολο να κερδίσεις εκτός έδρας. Και, ναι, η υποστήριξη από τους φιλάθλους σε όλες τις ομάδες είναι καλή. Ήθελα εδώ και καιρό να έρθω στην Ελλάδα, οπότε χάρηκα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία πέρυσι».

Αναφορικά με την Euroleague, το ρεκόρ τριπόντων που έσπασε και τον πιο απαιτητικό προπονητή που είχε ποτέ, τοποθετήθηκε ως εξής:

Όταν έφυγα από τις ΗΠΑ δεν ήξερα τίποτα για τα ρεκόρ εδώ. Δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για την Ευρωλίγκα, για το Eurocup. Δεν ήξερα τίποτα, απολύτως τίποτα. Έπαιζα απλώς το παιχνίδι όταν έβαλα 10 τρίποντα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο, οπότε ένιωθα απλά ότι “παίζω καλά”. Κανείς δεν μου είπε ότι πλησιάζω κάποιο ρεκόρ ή ότι είμαι δύο τρίποντα μακριά. Δεν είχα ιδέα. Μετά τον αγώνα, όταν πήγα στα αποδυτήρια, άρχισαν να μου λένε ότι έσπασα το ρεκόρ και είπα: ‘Α, πολύ ωραίο'. 

Πιο απαιτητικός προπονητής που είχα ποτέ ήταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. 100%, χωρίς αμφιβολία»