Η ΑΕΚ αξίζει ένα τελευταίο χειροκρότημα

Ο δεύτερος ημιτελικός στη Sunel Arena πέρασε με μια διακύμανση και μια εξέλιξη που λίγο-πολύ όλοι περίμεναν. Από τη μία ο Ολυμπιακός που βρισκόταν σε ρυθμό προετοιμασίας για το Final 4 του Άμπου Ντάμπι, από την άλλη η ΑΕΚ που ερχόταν από δικό της Final 4 και μετρούσε 3 πολύ σημαντικές απουσίες.

Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του είχε εκτός τους Παπανικιολάου, Φουρνιέ και Γκος, αλλά διαθέτει τόσο βαθύ ρόστερ που σε τέτοιους αγώνες έχει τον τρόπο να καλύπτει αυτές τις απουσίες. Γι αυτό άλλωστε διαθέτει μπάτζετ που ξεπερνάει τα 20 εκατ. ευρώ συνολικά και έχει φτάσει έως εδώ.

Από την άλλη η Ένωση δεν είχε στη διάθεσή της έναν από τους ηγέτες της (Κουζμίνσκας), τον πιο συνεπή αμυντικό της (Μπράις) και έναν παίκτη που έχει τον τρόπο να αλλάζει τον ρυθμό (Καράμπελας). Προφανώς και σε ένα ρόστερ που το μπάτζετ φτάνει στο 1,8 εκατ. ευρώ αυτές οι απουσίες θα δημιουργήσουν μεγαλύτερο κενό και θα κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο απ' ότι εκείνες στον Ολυμπιακό. Κάτι που φάνηκε και στην εξέλιξη του αγώνα.

Η προσέγγιση της Ένωσης ήταν παθητική κάτι που μεταφράστηκε στο 4-18 του πρώτου 4λεπτου. Μέχρι το τέλος του ημιχρόνου η εικόνα βελτιώθηκε, χάρη σε Χέιλ και Νετζήπογλου, ενώ δυνάμεις υπήρχαν μέχρι το 25'. Έπειτα κάτι τα κενά στο ρόστερ, κάτι η αστοχία, κάτι οι απουσίες, έκαναν τη σεμνή τελετή να ολοκληρωθεί.

Προφανώς δεν περίμενε κανείς αυτό το παιχνίδι για να κρίνει τη σεζόν της ομάδας του Ντράγκαν Σάκοτα εάν είναι επιτυχημένη ή όχι. Είναι επιτυχημένη, έχοντας καταφέρει να ξεπεράσει το ταβάνι της πολλές φορές, ειδικά στην Ευρώπη. Η μεγάλη της ευκαιρία στη σειρά με τους Πειραιώτες χάθηκε στο Game 1 του ΣΕΦ. Ο Τάκερ δεν έβαλε το εξ' επαφής, χάθηκε το παιχνίδι και με τον Ολυμπιακό σαφώς πιο φρέσκο και με περισσότερες λύσεις (και τον Βεζένκοφ σε τέτοιο βράδυ), τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.

Την Δευτέρα ολοκληρώνεται η σεζόν και τυπικά. Από την Τρίτη θα μπούμε σε διαδικασία off-season και θα ανοίξει κουβέντα για την επόμενη μέρα του γκρουπ, σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι τότε όμως η Ένωση έχει ένα... last dance μπροστά στον κόσμο της, ολοκληρώνοντας τη σεζόν όπως ακριβώς την ξεκίνησε την 1η Οκτωβρίου, κόντρα στη Μακάμπι Ραμάτ Γκαν.

Αυτή η ομάδα αξίζει ένα γήπεδο-καμίνι για τελευταία φορά, για να λάβει το χειροκρότημα από τον κόσμο. Δεν προσέφερε λίγες αξέχαστες στιγμές άλλωστε. Δεδομένα θα υπάρχει αυτό το «αχ...» για τον ημιτελικό με την πανίσχυρη Μάλαγα, αλλά ακόμα κι έτσι η σεζόν είναι επιτυχημένη και χάρισε πάρα πολλές μεγάλες στιγμές. Και φυσικά άξιζε να ολοκληρωθεί μπροστά στο κοινό της ΑΕΚ, που αποτέλεσε τον έκτο της παίκτη σε όλη τη διάρκεια, αλλά πολύ περισσότερο από τον Γενάρη και μετά, όταν το τσιπάκι γύρισε για τα καλά.

Για το τέλος μια αναφορά στην διαιτησία. Δεν θα πει κάποιος ότι η ΑΕΚ έχασε λόγω διαιτησίας από τον Ολυμπιακό. Είναι απορίας άξιο όμως με τι σκεπτικό χρέωσαν με τεχνική ποινή τον Ντράγκαν Σάκοτα οι διαιτητές ενώ εκείνος ζητούσε να δουν φάση στο instant replay. Πραγματικά με κάποιες αποφάσεις νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα, αλλά έρχονται κάποιες ακόμα πιο... κουφές για να σου δείξουν πως έχεις να δεις κι άλλα ακόμα. Και για να το ξεκαθαρίσουμε, γιατί υπάρχουν και.... εξυπνούληδες, όχι δεν θα άλλαζε κάτι στον ρου του αγώνα. Πράγμα που κάνει ακόμα πιο αδιανόητη την απόφαση.

ΥΓ. Το τραγούδι για τον Ντράγκαν Σάκοτα, αλλά και το.... πάρτι του κόσμου με το πέρας του αγώνα, ενώ όλα είχαν τελειώσει αποτυπώνουν στο έπακρο το τι έχει πετύχει αυτή η ομάδα φέτος. Γιατί ο κόσμος έχει κριτήριο και αναγνωρίζει ακόμα και στις άσχημες βραδιές και καταστάσεις.

ΥΓ2. Πρέπει να είναι μονόδρομος και αυτοσκοπός για την ΑΕΚ η μεταγραφή ενός καθαρού και δυναμικού σέντερ που θα «γεμίζει» την ρακέτα. Όπως έχω ξαναγράψει μέσα στη σεζόν, ο Γκόλντεν κάνει πάρα πολλές δουλειές, όμως δεν αποκτήθηκε για να «σαρώνει» τα ριμπάουντ και η έλλειψη 5αριού με όγκο και δύναμη οδηγεί στο να φάει άδικο «ανάθεμα» ο Αμερικανός, που όλη τη σεζόν ήταν στρατιώτης της ομάδας.