Η αντιμετώπιση της κούρασης, απαιτεί γνώση!

Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να φύγει αλώβητος σε αυτό το σερί αγώνων από το οποίο βασικοί παίκτες του απουσιάζουν με τραυματισμό, αλλά τι ποιο λογικό;

Αρχικά να πούμε ότι το πρόγραμμα των αγώνων, όπως έχει διαμορφωθεί δοκιμάζει όλες τις αντοχές των παικτών και την όρεξη τους να παίζουν μπάσκετ. Επίσης βάζει στον τάκο κάθε προπονητική παρέμβαση, αφού χρόνος για παρέμβαση δεν υπάρχει… Ομως, ποιος μπορεί να πει ότι ευθύνεται κάποιος άλλος για αυτό πέραν των ομάδων, που και την αύξηση των ομάδων ψήφισαν, καθώς και το συνεπαγόμενο πολλαπλασιασμό των αγώνων.

Από την άλλη πλευρά, η κούραση είναι για όλους κι όχι προνόμιο μόνο των ηττημένων. Κουρασμένοι είναι (αν είναι) κι αυτοί που νικούν… Δυστυχώς για τους παίκτες και τους προπονητές πρέπει (είναι υποχρεωμένοι να) βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουν και αυτό το εμπόδιο. Οπως θα το κάνουν κι αυτοί που τελικά νικούν.

Το καλό για τον Ολυμπιακό και για όλες τις ομάδες της EuroLeague είναι το γεγονός ότι αυτό το «Every game matters» ήταν απλά ένα (κοπιαρισμένο) εμπορικό τσιτάτο για να έχουμε να λέγαμε. Κάθε παιχνίδι είναι σημαντικό για τις εθνικές ομάδες που παίζουν σε ομίλους των «6» ή των «4»… Κάθε παιχνίδι είναι σημαντικό στο BCL. Κάθε παιχνίδι ήταν στο Eurocup στο προηγούμενο σύστημα διεξαγωγής του. Σε έναν μαραθώνιο 38 αγωνιστικών τα στραβοπατήματα αρχίζουν και μετρούν από τη μέση της σεζόν και μετά… Κι αν…

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ, που όντως είχε γαλουχηθεί με την ιδέα της αποστροφής στην ήττα, πλέον διδάσκει τις ομάδες ότι οφείλουν να τις αποδέχονται, διότι δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Τέλος πάντων, ας μην το ανοίξουμε αυτό.

Για την κούραση των παικτών υπάρχουν κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης. Πέραν των επιστημονικών και της πληθώρας των ποιοτικών παικτών, ένας από αυτούς τους τρόπους είναι και η γνώση… Η ακριβής και απόλυτα συγκεκριμένα υιοθέτηση της πληροφορίας που έρχεται στους παίκτες από τους προπονητές. Ώστε ο καθένας να ξέρει ανά πάσα στιγμή τι κάνει, να μην ξοδεύεται ενέργεια σε στιγμές που δεν πρέπει, από ανθρώπους που δεν είναι δουλειά τους να την ξοδέψουν. Είναι αλήθεια ότι πλέον, οι κόουτς έχουν μειώσει τα πάντα: Τον όγκο της προπόνησης, τον όγκο των αλλαγών που κάνουν στη φιλοσοφία τους μέσα στο παιχνίδι, τον όγκο των πληροφοριών που διαθέτουν στους παίκτες… Ειδικά τα data προς τους παίκτες είναι απολύτως κωδικοποιημένα πια. Λιγοστές σημαντικές πληροφορίες για να μένουν στο συνειδητό του παίκτη.

Πάμε όμως, στο ΣΕΦ…

Ρίξτε μία ματιά στις κατοχές των δύο ομάδων στα πρώτα 3-4 λεπτά της 2ης περιόδου… Στην άμυνα του Ολυμπιακού, σε κάποιες συνεργασίες στον primary ball handler, αλλά κυρίως στις αντιδράσεις της δεύτερης ζώνης άμυνας, επικρατεί η απόλυτη ασυνεννοησία.

Και η γλώσσα τους σώματος αποδεικνύει ότι κάποιοι παίκτες δεν ξέρουν τι να κάνουν. Η δεν έχουν καταλάβει.

Και τώρα πάμε στην αντίπαλη άμυνα: Υπήρξαν (πάντα θα υπάρχουν, σε όλες τις ομάδες) στιγμές που και στην άμυνα της Εφές, παρατηρήθηκαν επικοινωνιακά χάσματα.

Ας δούμε όμως μία διαφορά στην αντιμετώπιση… Οταν η Εφές δέχεται καλάθι μέσα από το ζωγραφιστό, διότι στην περιστροφή ο Ντοζίερ δεν έβαλε το κορμί του να σταματήσει την κίνηση του ψηλού, αμέσως σήκωσε το χέρι του, ζητώντας συγγνώμη από τον προπονητή του.

Στον Ολυμπιακό (αλλά και στον Παναθηναϊκό) το αμυντικό πλάνο δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο… Στους παίκτες! Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι οι προπονητές έχουν πάρα πολυ ξεκάθαρη στόχευση. Και τη μεταδίδουν. Για κάποιο λόγο όμως, η πληροφορία δεν περνάει στο σύνολό της, στο συνειδητό των παικτών. Κι αυτο είναι ένα ζήτημα! Που πρέπει να λυθεί άμεσα. Διότι και ο παίκτης για να διορθώσει ένα λάθος πρεπει να ξέρει, να κατανοήσει ότι το κάνει…

Αυτό δε σημαίνει ότι οι προπονητές δεν έχουν ξεκάθαρες αρχές… Έχουν. Πρέπει όμως να αντιληφθούν και να δουλέψουν στο γεγονός ότι οι παίκτες δεν το υλοποιούν όπως πρέπει.

Από εκεί και πέρα, στη δική της άμυνα, η Εφές στο ΣΕΦ είχε πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό της και τα κατάφερε… Οι αλλαγές στα σκριν πάνω στον Σάσα Βεζένκοφ αδρανοποίησαν την κυκλοφορία της μπάλας για τον Ολυμπιακό που για ακόμα μία φορά έψαξε αρκετές προσωπικές φάσεις. Το οποίο είναι απόλυτα λογικό. Απλά αυτό δε βγήκε.

Πιονέρος και με τρομερή ενέργεια σε αυτό ήταν ο Τάισον Γουόρντ που ήδη έχει κερδίσει τα πιο κολακευτικά των ευσήμων από τον προπονητή του, ο οποίος μίλησε ήδη για έναν παίκτη που θα παίξει χρόνια στον Ολυμπιακό.

Ο Γουόρντ έχει αθλητικότητα κι ενέργεια μέσα του, έχει απόφαση κι έχει επίσης υλοποίηση.

Αυτό δε σημαίνει ότι δε χωρά βελτίωση ακόμα και στην κορυφαία φετινή μεταγραφή του Ολυμπιακού, που δίνει ακόμα μία διάσταση στο παιχνίδι του. Οπως για παράδειγμα οι βοήθειες που δίνει όταν έρχεται ως τελευταίος παίκτης από τη αδύνατη πλευρά. Και η προσωπικές άμυνες…

Ενα λάθος που ανήκει στην πρώτη κατηγορία, πρόσφερε στην Εφές ένα ανοιχτό τρίποντο του Κορντινιέ 1.25΄΄ πριν τη λήξη (76-77) και μία χαμένα προσωπική μονομαχία στα ίσα από τον ίδιο παίκτη μετέτρεψε στα 42’’ σε 78-79! Πέντε πόντοι σε ένα λεπτό για έναν παίκτη που θεωρείται στυλοβάτης της αμυντικής φιλοσοφίας είναι πολλοί.

Ομως… Ναι! Εκεί, είναι πολύ πιθανό να έχει παίξει ρόλο η κούραση.