Η επιτυχία της Παρί Σεν Ζερμέν χωρίς τον Εμπαπέ είναι μάθημα απ' το... παρελθόν

Η Παρί Σεν Ζερμέν, κατάφερε έπειτα από πέντε χρόνια να φτάσει στον τελικό του Champions League, αποκλείοντας την Άρσεναλ στα ημιτελικά.

Η ομάδα του Λουίς Ενρίκε έχει βιώσει την καθολική αποθέωση φέτος με τις εμφανίσεις της και τη μέχρι τώρα πορεία της. Στη League Phase είχε βρεθεί με το ένα πόδι εκτός συνέχειας, ωστόσο με δύο μεγάλες νίκες στις δύο τελευταίες αγωνιστικές, απέναντι σε Μάντσεστερ Σίτι και Στουτγκάρδη πήρε το εισιτήριο για τα playoffs.

Κορυφαία στιγμή των Γάλλων στο δρόμο τους για τον τελικό, ήταν αναμφίβολα η πρόκριση επί της πρωταθλήτριας Αγγλίας και εξαιρετικής φέτος Λίβερπουλ στους «16», κυριαρχώντας μάλιστα στο μεγαλύτερο κομμάτι από τα 210 λεπτά που διήρκεσε το εν λόγω ζευγάρι. 

Η Παρί απέκλεισε όλες τις αγγλικές ομάδες που βρήκε μπροστά της, καθώς μετά τη Λίβερπουλ, έστειλε... σπίτι της την Άστον Βίλα στα προημιτελικά και την Άρσεναλ στα ημιτελικά, με τον Λουίς Ενρίκε μάλιστα, να πετάει και την... σπόντα του, προς την Premier League.

Η αποχώρηση Εμπαπέ και η ραγδαία άνοδος των υπολοίπων

Το σημαντικότερο στοιχείο στην πορεία των Παριζιάνων ωστόσο, είναι το γεγονός, ότι πραγματοποιήθηκε χωρίς τον κορυφαίο επί σειρά ετών ποδοσφαιριστή της, Κιλιάν Εμπαπέ. Ο Γάλλος αστέρας αποχώρησε το περασμένο καλοκαίρι, προκειμένου να εκπληρώσει το παιδικό του όνειρο και να αγωνιστεί με τα χρώματα της Ρεάλ Μαδρίτης.

Στην επταετή παρουσία του με την Παρί Σεν Ζερμέν και έχοντας συμπαίκτη τον Νεϊμάρ και αργότερα τον Μέσι, κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα μόλις σε μία παρουσία σε τελικό Champions League, το 2020, όπου οι Γάλλοι ηττήθηκαν 1-0 απ' τη Μπάγερν Μονάχου.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ο Εμπαπέ είχε αρχίσει να έχει εγωκεντρικές συμπεριφορές, να τα βάζει με παίκτες και προπονητές, να έχει απαιτήσεις για το ποιος θα αγωνίζεται και ποιος όχι, δημιουργώντας χάος στα αποδυτήρια της Παρί, με το αντίκτυπο να φαίνεται και στον αγωνιστικό χώρο.

Το περασμένο καλοκαίρι που αποφάσισε να αποχωρήσει απ' το σύλλογο ο Γάλλος αστέρας, λίγοι πίστευαν ότι η Παρί θα μπορούσε να διεκδικήσει το τρόπαιο του Champions League. Ένας εξ' αυτών ήταν ο Λουίς Ενρίκε, ο οποίος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Θα έχουμε καλύτερη ομάδα χωρίς τον Εμπαπέ».

Αρκετοί τον χλεύασαν, όμως η ιστορία έδειξε ότι είχε απόλυτο δίκιο. Η φετινή Παρί Σεν Ζερμέν είναι «ομάδα» με όλη την έννοια της λέξης. Έχει έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα, μια πολύ σταθερή αμυντική γραμμή, δύο... μηχανάκια στη μεσαία γραμμή και πολυφωνία στην επίθεση.

Ιδιαίτερα όσον αφορά τη γραμμή κρούσης, ο Ντεμπελέ έχει απελευθερωθεί πλέον χωρίς τον Εμπαπέ, έχει... πιάσει το ταβάνι και είναι ασταμάτητος. Ο Μπαρκολά στη δεύτερη σεζόν του σύλλογο, έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση του και η έλευση του Κβίτσα Κβαρατσκέλια στα μέσα της σεζόν, έχει δώσει την απαραίτητη «ένεση» ποιότητας που είχε ανάγκη η ομάδα. Την τετράδα φωτιά, κλείνει ο Ντεσιρέ Ντουέ, ο οποίος ερχόμενο κυρίως απ' τον πάγκο συμπληρώνει άψογα τους υπόλοιπους και όντας μόλις 20 ετών, έχει μπροστά του λαμπρό μέλλον.

Την ίδια στιγμή, ο Εμπαπέ δυσκολεύτηκε αρκετά να προσαρμοστεί στη Μαδρίτη, ωστόσο η παγκόσμια κλάση του και το αστείρευτο ταλέντο τον βοήθησαν να βρει τα πατήματα του και να φτάσει στα γνωστά του στάνταρ. Αυτό όμως δεν αρκούσε για τη Ρεάλ, η οποία αποκλείστηκε απ' την Άρσεναλ στα προημιτελικά του Champions League.

Σε εγχώριο επίπεδο, η κατάσταση είναι παρόμοια για τον Εμπαπέ και τη «βασίλισσα», η οποία ηττήθηκε στον τελικό Κυπέλλου απ' τη Μπαρτσελόνα, ενώ στο πρωτάθλημα βρίσκεται τέσσερις βαθμούς πίσω απ' τους Καταλανούς, τέσσερις «στροφές» πριν το φινάλε.

Το παράδειγμα της Ίντερ με τον Ιμπραΐμοβιτς

Το καλοκαίρι του 2009, Μπαρτσελόνα και Ίντερ προχώρησαν σε... ανταλλαγή Ετό και Ιμπραΐμοβιτς, με τον Σουηδό επιθετικό να πιστεύει ότι έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να κατακτήσει το Champions League, με τους μπλαουγκράνα.

Ο Ετό, πραγματοποίησε το αντίθετο δρομολόγιο, φεύγοντας απ' την Ισπανία μετά τη σεζόν του τρεμπλ της Μπαρτσελόνα, έχοντας προβλήματα με τον Πεπ Γκουαρδιόλα και θέλοντας μια... ανανέωση σε ποδοσφαιρικό επίπεδο.

Η Ίντερ πρόσθεσε στο ρόστερ της και τον Ντιέγκο Μιλίτο, έναν εξαιρετικό επιθετικό με τρομερή έφεση στο γκολ. Το τέλος της σεζόν δικαίωσε... πανηγυρικά τους «νερατζούρι», οι οποίοι κατέκτησαν το τρεμπλ, η πρώτη ιταλική ομάδα που το κατάφερε, αποκλείοντας μάλιστα τη Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά του Champions League.

Πριν την έναρξη της σεζόν, οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι η έλευση του «Ίμπρα» στη Μπαρτσελόνα θα την έκανε ακόμη καλύτερη, ενώ παράλληλα η αποχώρηση του απ' την Ίντερ, θα αποδυνάμωνε τους Μιλανέζους, που απώλεσαν τον κορυφαίο τους ποδοσφαιριστή. Το κενό του ωστόσο καλύφθηκε επάξια από τους Μιλίτο και Ετό και η ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο τότε, πραγματοποίησε την κορυφαία σεζόν της ιστορίας της.

Η αποχώρηση του Κουτίνιο απ' τη Λίβερπουλ, που του γύρισε «μπούμπερανγκ»

Στα πρώτα χρόνια του Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο της Λίβερπουλ, ο Φελίπε Κουτίνιο, ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της ομάδας. Ο Γερμανός τεχνικός, έχτιζε σιγά - σιγά το σύνολο που επιθυμούσε, ωστόσο δεν είχε πανηγυρίσει κάποιο τρόπαιο και φαινόταν ότι κάτι έλειπε. 

Ο Κουτίνιο εντυπωσίαζε με τις εμφανίσεις του, ανέβαζε επίπεδο τους «ρεντς», ωστόσο δεν ήθελε να κάνει υπομονή μέχρι η ομάδα να φτάσει σε επίπεδο διεκδίκησης μεγάλων τίτλων και πίεσε πολύ για να αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2017. Η Λίβερπουλ τελικά τον κράτησε, αλλά η Μπαρτσελόνα καραδοκούσε και αποτελούσε διακαή πόθο του Βραζιλιάνου μεσοεπιθετικού, με αποτέλεσμα οι δύο πλευρές να έρχονται σε συμφωνία τον Ιανουάριο του 2018 και τον Κουτίνιο να γίνεται κάτοικος Βαρκελώνης.

Η συνέχεια της σεζόν ωστόσο, δεν δικαίωσε την επιλογή του Βραζιλιάνου, καθώς η Μπαρτσελόνα αποκλείστηκε στα προημιτελικά του Champions League απ' τη Ρόμα, ενώ οι «ρεντς» στην επιστροφή τους στο θεσμό έπειτα από τρία χρόνια έφτασαν ως τον τελικό, όπου ηττήθηκαν απ' τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Η μεγάλη διαφορά όμως, φάνηκε τη νέα σεζόν. Η Λίβερπουλ είχε ήδη θωρακίσει την άμυνα της, με την απόκτηση του Βίρτζιλ Φαν Ντάικ και το καλοκαίρι του 2018 έκανε δικό της και τον Άλισον από τη Ρόμα, έχοντας πλέον στο δυναμικό της και έναν τερματοφύλακα παγκόσμιας κλάσης. Η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ, χρησιμοποίησε τα χρήματα απ' την πώληση του Κουτίνιο για να χτίσει μια απροσπέλαστη άμυνα, σε συνδυασμό με το εξαιρετικό της υλικό στην επιθετική γραμμή και την τρομερή τριάδα Σαλάχ - Μανέ - Φιρμίνο.

Η σεζόν 2018/19, πρώτη ολοκληρωμένη χωρίς τον Κουτίνιο, ήταν ονειρική για τη Λίβερπουλ, η οποία κατέκτησε την «κούπα με τα μεγάλα αυτιά» για έκτη φορά στην ιστορία της και πρώτη έπειτα από 14 χρόνια, αποκλείοντας τη Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά, μετά το έπος του «Άνφιλντ», όπου επικράτησε με 4-0 των μπλαουγκράνα, έχοντας χάσει 3-0 στο «Καμπ Νου», πραγματοποιώντας μία απ' τις πιο επικές ανατροπές στην ιστορία του θεσμού.

Στις περιπτώσεις Ιμπραΐμοβιτς και Κουτίνιο, φάνηκε ότι κάποιες φορές, το να χάνεις τον κορυφαίο σου ποδοσφαιριστή, όχι μόνο δεν είναι καταστροφή, αλλά με τις σωστές κινήσεις, τον κατάλληλο προπονητή στον πάγκο, αλλά και τις ιδανικές συγκυρίες, μπορεί να αποδειχθεί και ευλογία για μια ομάδα, είτε με νέους πρωταγωνιστές να βγαίνουν στο φως, είτε με στοχευμένη επένδυση των χρημάτων για ποδοσφαιριστές που έχει ανάγκη η ομάδα.

Ένας συνδυασμός και των δύο συνέβη και στη φετινή Παρί Σεν Ζερμέν, με την αποχώρηση του Εμπαπέ, να φέρνει στην επιφάνεια την κορυφαία έκδοση της γαλλικής ομάδας και μένει να φανεί μόνο, αν θα ολοκληρωθεί η σεζόν με την κατάκτηση του μεγάλου στόχου των Παριζιάνων τα τελευταία χρόνια, το Champions League.