Η επόμενη ημέρα για Ολυμπιακό και ΟΦΗ…

Δεν ήταν το φαβορί κόντρα στο αουτσάιντερ λόγω ονομάτων. Δεν ήταν απλά το μεγάλο όνομα (Ολυμπιακός) κόντρα στην επαρχιακή ομάδα (ΟΦΗ) και γι’ αυτό δεν ήταν εύκολο να τα καταφέρει το αουτσάιντερ.

Ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ δεν έχει μόνο το όνομα, έχει και την χάρη. Ο Βάσκος κρατάει σε όλη τη χρονιά μια ομάδα σε εγρήγορση, πιστή στις αρχές της, στα θέλω της μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα πριν ένα μήνα, αλλά αυτόν τον μήνα δεν άλλαξε τίποτα. Δεν χαλάρωσε, δεν ησύχασε, δεν ημέρεψε. Μπήκε στον αγωνιστικό χώρο πεινασμένος. Μπορεί να μην ήξεραν πολλοί από τους παίκτες πόσα τρόπαια έχει ο σύλλογος, πόσα Κύπελλα έχει πάρει, πόσα νταμπλ έχει κάνει, αλλά ήξεραν με βεβαιότητα ότι ήθελαν ένα ακόμη και δεν θα το άφηναν.

Καμία υποτίμηση στον αντίπαλο, καμία χαλαρότητα, καμία αίσθηση ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα το πάρουμε κι’ αυτό. Διάθεση για να διεκδικήσουν κάθε μπάλα, διάθεση για να κερδίσουν κάθε μονομαχία, να μην αφήσουν τον αντίπαλο να πάρει ανάσα. Ο ΟΦΗ προσπαθούσε με build up δεν έβγαινε κάτι, δοκίμαζε με μακρινές μεταβιβάσεις, πάλι δε συνέβαινε τίποτα που να ενοχλεί τον Ολυμπιακό, ο Ράσταβατς προσπαθούσε να φέρει τον Νους στο ένας με έναν με τον Κοστίνια, ο Πορτογάλος έβγαινε πάντα νικητής. Ότι κι’ αν δοκίμαζαν οι παίκτες του ΟΦΗ ο Ολυμπιακός είχε απάντηση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά είχε διαβάσει και όλες τις αδυναμίες. Ο Ρίκο, ο συνεργάτης του Μεντιλίμπαρ είχε διαγνώσει την αδυναμία του ΟΦΗ στα στημένα που δεν τοποθετούσε παίκτη στις παρυφές τις μεγάλης περιοχής. Εστησε μια κομπίνα που δούλεψε τέλεια και με το καλημέρα ο Ολυμπιακός πήρε το προβάδισμα. Μετά για τον ΟΦΗ το… βουνό που έπρεπε να ανέβει ήταν μεγαλύτερο και από τον Ψηλορείτη.

Η επόμενη ημέρα για τον Ολυμπιακό…

Ο Ολυμπιακός πήρε και αυτό το ματς, πήρε και αυτή τη νίκη και αυτό το τρόπαιο. Σε λιγότερες από 365 ημέρες κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο, πρωτάθλημα και Κύπελλο. Ο Μεντιλίμπαρ την κάνει την δουλειά καταπληκτικά. Δεν χρειάζεται κανείς να πειράξει τίποτα απλώς να γίνουν τρία τέσσερα πραγματάκια. Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι του χρόνου στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι αλλιώς και ότι αυτή η ομάδα δεν θα μπορέσει να κάνει πολλά γιατί το επίπεδο είναι διαφορετικό. Δεν συμφωνώ. Τα ίδια άκουγα και πέρυσι το καλοκαίρι ή τον Σεπτέμβριο. Που πάει χωρίς Ποντένσε, χωρίς Φορτούνη, χωρίς χωρίς. Ε πήγε στο νταμπλ και από ατυχία δεν έφτασε ακόμη πιο μακριά και στο Europa League, στους οκτώ ή ακόμη και στα ημιτελικά. Ηταν εντελώς μέσα στις δυνατότητες αυτής της ομάδας που ήταν μία καλύτερη ομάδα από την Μπόντο Γκλιμτ και αποκλείστηκε από τους Νορβηγούς από ατυχία και λόγω των ειδικών συνθηκών.

Προφανώς και το Τσάμπιονς Λιγκ είναι ακόμη πιο δύσκολο επίπεδο, προφανώς και εκεί δεν μπορούμε να συζητάμε για ημιτελικούς, αλλά ακόμη κι’ έτσι αυτός ο Ολυμπιακός έχει την ομάδα για να περάσει τουλάχιστον στην επόμενη φάση. Προφανώς και θέλει ενίσχυση. Έναν ή δύο εξτρέμ, ένα κεντρικό χαφ, έναν στόπερ αν όντως φύγει ο Κάρμο, αλλά αυτό, 4-5 αλλαγές στο ρόστερ όχι κάτι άλλο. Μεταγραφές ποιότητας για να δυναμώσει το έτσι κι’ αλλιώς δυνατό ρόστερ. Μην ξεχνάτε ότι την επόμενη σεζόν ο Κωστούλας και ο Μουζακίτης θα είναι πιο έτοιμοι, ότι ο Γιάρεμτσουκ δεν θα χρειαστεί προσαρμογή, ότι ο Γιαζίτσι δεν θα είναι τραυματίας, ότι ο Πιρόλα θα ξέρει όλους τους παρτενέρ του με το καλημέρα, ότι ο Μπρούνο θα έχει κάνει προετοιμασία με την ομάδα, ότι ο Γκαρσία θα είναι από την πρώτη ημέρα ο Γκαρσία του δεύτερου μισού της εφετινής σεζόν.

Η επόμενη ημέρα για τον ΟΦΗ…

Τα πρώτα συναισθήματα στον ΟΦΗ είναι λογικό να είναι αυτά της μεγάλης πίκρας, της απογοήτευσης, της στενοχώριας. Δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρατήσουν πάνω από μία δύο ημέρες. Ο ΟΦΗ δεν μπορεί να πιστεύει ότι θα μεγαλώσει μόνο μέσα από τις κατακτήσεις τροπαίων. Αν περίμενε κάτι τέτοιο δεν θα μεγάλωνε ποτέ. Και όμως μεγαλώνει. Είχε 35 χρόνια να κάνει κάτι σπουδαίο και μόλις το έκανε, κατάλαβε όλη η Ελλάδα και το μέγεθος και τη δυναμική αυτής της ομάδας. Νομίζω ότι εμείς από μακριά το βλέπουμε πιο καθαρά. Πρέπει να το δουν και από μέσα.

Ένα «Γεντί Κουλέ» που θα είναι μονίμως γεμάτο δεν είναι δύσκολο να γίνει πλέον. Ο κόσμος που ταξίδεψε στο ΟΑΚΑ κατάλαβε ότι το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και ότι η ομάδα του ο ΟΦΗ μπορεί να συμμετέχει ως ισότιμο μέλος. Καιρός λοιπόν να βοηθήσει να γίνει ο ΟΦΗ αυτό που πραγματικά μπορεί. Καιρός να βοηθήσει και η διοίκηση του Μιχάλη Μπούση. Με αυτόν η ομάδα έκανε βήματα μπροστά, βρήκε την σταθερότητα που χρειάζεται, έλυσε όλα τα βασικά προβλήματα της, άρχισε να λειτουργεί σαν ένα κανονικό club, ήρθε η ώρα και για το παραπάνω βήμα. Ηρθε η ώρα για μία μικρή επένδυση στο αγωνιστικό κομμάτι, μία καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα, που δεν θα ονειρεύεται ότι μπορεί να φτάσει σε έναν ακόμη τελικό και να τον κερδίσει, αλλά να είναι ένας ρεαλιστικός στόχος. Η διοίκηση του ΟΦΗ και ο κόσμος αυτό τον δρόμο πρέπει να τον διαβούν παρέα.

Πιθανότατα αρκετοί φίλοι της ομάδας για να ταξιδέψουν στην Αθήνα για τον τελικό, χάλασαν τόσα χρήματα, όσα κοστίζει ένα διαρκείας της επόμενης σεζόν για να δουν όλους τους εντός έδρας αγώνες του ΟΦΗ. Και δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι και η συμπαράσταση, η στήριξη, η φωνή, το τραγούδι. Ο ΟΦΗ είναι από τις ελάχιστες ομάδες στην Ελλάδα που μπορούν να μεγαλώσουν και να αλλάξουν μέγεθος με τις δυνάμεις του και μόνο με αυτές. Χωρίς υπερβολές, χωρίς τεράστιες επενδύσεις. Μετά μπορούν να έρθουν και αυτές, ένα νέο καλύτερο γήπεδο για παράδειγμα, αλλά πριν από αυτό, πρέπει η βραδιά του τελικού του ΟΑΚΑ να επιβεβαιώσει το σύνθημα που τραγουδούσαν 17 χιλιάδες φίλοι του. Η φωτιά άναψε, καιρός να την κρατήσουν αναμμένη…