Η γοητεία της καταστροφής
Ο Ολυμπιακός είχε τεράστια πίεση για το αποτέλεσμα κόντρα στη φορμαρισμένη Χάποελ Τελ Αβίβ του Δημήτρη Ιτούδη, αλλά στο τέλος κατάφερε χάρη στην άμυνα του και τον χαρακτήρα του να πάρει αυτό που ήθελε.
Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα αμυντικά βαθμολογείται με άριστα για σχεδόν 40' λεπτά, αφού έμοιαζε ακόμα και γοητευτική μπασκετικά με την σκληράδα που έβγαζε και με τον τρόπο που κατέστρεφε τον τρόπο ανάπτυξης και εκτέλεσης των αντιπάλων τους.
Προφανώς και όταν σκοράρεις 62 πόντους στην έδρα σου με «τραγικά» ποσοστά δεν έχεις κάνει τίποτα καλά στην επίθεση, αλλά αν συμπεριλάβουμε στην εξίσωση την πίεση για το αποτέλεσμα μετά την ήττα από τη Μονακό, την κούραση και την κακή κατάσταση κάποιων παικτών, τότε υπάρχουν ελαφρυντικά.
Το σημαντικό είναι πως οι Πρωταθλητές άντεξαν και στάθηκαν όρθιοι σε μία δύσκολη στιγμή στη σεζόν και σε μια βραδιά που δεν έδειξαν το παραμικρό στοιχείο από το επιθετικό μπάσκετ που τους χαρακτηρίζει και έκαναν τη δουλειά της με την άμυνα-μέγγενη να επιστρέφει στο παρκέ και στις οθόνες.
Η «διαβολοβδομάδα» που ολοκληρώθηκε στο ΣΕΦ άφησε «πληγές» στον Ολυμπιακό, ερωτηματικά, αλλά και χαμόγελο για το αποτέλεσμα με την Χάποελ, αλλά και με το γεγονός πως ο χαρακτήρας των ανθρώπων του οργανισμού παραμένει «ατσάλινος» χωρίς να λυγίζει.
Πως «καταστρέφεις» την κορυφαία άμυνα της Euroleague
Είχαμε καταγράψει μετά το ματς με τη Μονακό, πως ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να αμυνθεί υποδειγματικά, αν ήθελε να κερδίσει την Χάποελ και αυτό έπραξε.
Παρότι η επίθεση του βρέθηκε στην χειρότερη φετινή της βραδιάς με απολογισμό 62 πόντους και πολύ χαμηλά ποσοστά (47%διπ, 22.6%τριπ, 16/16 ασίστ - λάθη), τελικά βρήκε τον τρόπο να πάρει αυτό που είχε μεγάλη ανάγκη.
Δεν ήταν μόνο η θέληση και το πάθος των παικτών να κερδίσουν αυτό το παιχνίδι, αλλά κυρίως το αμυντικό πλάνο του προπονητή τους και των συνεργατών του που λειτούργησε άψογα όσον αφορά το ανασταλτικό κομμάτι.
Εκεί οι Πειραιώτες έκαναν πολύ καλή δουλειά και «διέλυσαν» κάθε προσπάθεια των Ισραηλινών να βρουν επιθετικό ρυθμό και να αναδείξουν το πολύ υψηλού επιπέδου ταλέντο των παικτών τους.
Οι γκαρντ «έσπασαν» όσα περισσότερα screen μπορούσαν, τοποθέτησαν πολύ καλά το σώμα τους στο κομμάτι των ριμπάουντ αν και συνήθως με υψηλότερους αντιπάλους και πίεσαν όσο γινόταν στο μισό γήπεδο.
Από την άλλη πλευρά οι «πλάγιοι» και ο Μιλουτίνοφ (γιατί ο Χολ ήταν «απών») κατέθεσαν κάθε ικμάδα των δυνάμεων τους, για να προστατεύσουν την weak side και τη ρακέτα.
Πόσες φορές είδαμε τις αλληλοκαλύψεις από όλους να δουλεύουν υποδειγματικά ή το πλάνο να λειτουργεί πάρα πολύ είτε στις αλλαγές, είτε στα hedge out, είτε ακόμα και στις «σκιές»; Πάρα πολλές και για αυτό στο τέλος ο Ολυμπιακός κέρδισε.
Άλλωστε οι Πρωταθλητές κατάφεραν ακόμα και με λιγότερα κλεψίματα (6-4) να κερδίσουν τη μάχη των κατοχών, αφού κυριάρχησαν στα ριμπάουντ (44-36, 12-7επ) και ανάγκασαν τους αντιπάλους τους σε περισσότερα λάθη από ασίστ (12-14).
Αυτοί οι δείκτες έφεραν και τα κακά ποσοστά στα σουτ, αφού ειδικά στο δεύτερο μέρος η Χάποελ είχε 4/21 τρίποντα, εκ των οποίων τα δύο στο φινάλε του Μίτσιτς.
Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν απόλυτα διαβασμένοι και προετοιμασμένοι για κάθε κατάσταση και για αυτό κράτησαν στους 14 πόντους με 5/21 σουτ και στις 5 ασίστ για ισάριθμα λάθη το τρομερό δίδυμο Μίτσιτς - Τζόουνς.
Η δουλειά έγινε, παρότι υπήρχε το κοινό στοιχείο με τη Μονακό πριν λίγα 24ωρα, ότι ο Ολυμπιακός δεν διέθετε «καθαρούς» MVPs, καθώς Μιλουτίνοφ και Γουόρντ βοήθησαν, αλλά όχι σε όλο το ματς και ο Βεζένκοφ είχε μόνο «ξεσπάσματα», κάτι που οου αναδεικνύει τις ξεκάθαρες αδυναμίες στην επιθετική ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Με βάση όλα αυτά και σε συνδυασμό με τον τρόπο που έχασε από τη Μονακό η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει αρκετά πράγματα να κρατήσει από τη «διαβολοβδομάδα» που μας πέρασε.
Δεν κατάφερε να αναδείξει τον two-way χαρακτήρα της, όμως έδειξε τις αρετές της και στις δύο πλευρές του παρκέ, έστω και σε διαφορετικά παιχνίδια.
Σίγουρα πολύ πιο θετικό και ελπιδοφόρο είναι το γεγονός, πως οι παίκτες κατανόησαν απόλυτα πως μόνο αν η άμυνα τους προσεγγίζει τα στάνταρ του ματς με την Χάποελ κάθε βράδυ, θα μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους.
Αυτή αποτελεί τη βάση του παιχνιδιού τους επί σχεδόν τέσσερα και πλέον χρόνια και δεν πρέπει να «αλλοιωθεί», γιατί έτσι θα «αλλοιωθεί» και ο χαρακτήρας τους ως σπουδαία ομάδα που είναι.
Η συνέχεια της Euroleague φέρνει για τον Ολυμπιακό δύο κρίσιμα ματς στα... μέτρα τους και πάλι στο ΣΕΦ με Παρτιζάν και Ζαλγκίρις.
Αμφότερες έχουν τις αρετές και τα προβλήματά τους, όμως είναι στο χέρι των «ερυθρόλευκων» να κάνουν το απαραίτητο 2-2 και να εδραιωθούν στην πρώτη θέση της κατάταξης.
Ο οργανισμός με τη συνεισφορά όλων κατάφερε να αντιδράσει και πάλι σε μία δυσκολία και επιβεβαίωσε ακόμα μία φορά, πως δεν θα είναι για κανέναν εύκολο ούτε φέτος να τον θέσει νοκ-άουτ.
Αυτό από μόνο του είναι τεράστιο ψυχολογικό κέρδος για τα δύσκολα που έρχονται...
Υ.Γ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας παραδέχθηκε το λάθος του με την είσοδο του Πίτερς στο τέλος, ενώ εξήγησε γιατί έκλεισε το παιχνίδι με τον κακό Εβάν Φουρνιέ. Για μία ακόμα βραδιά κέρδισε τη μάχη των πάγκων και ας μπορούσε να διαχειριστεί διαφορετικά κάποια πράγματα.
Υ.Γ. 2) Ο Ντόρσεϊ θα έχει και τέτοιες βραδιές, όμως αποτελεί κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. Δεν ήταν καλός από το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου και μετά, αλλά εγώ θα πήγαινα μαζί του στο τέλος και όχι με τον Φουρνιέ, αφού είναι καλύτερα σωματικά και είναι πολύ πιο «ζεστός» σε ρυθμό.
Υ.Γ. 3) Ο Μιλουτίνοφ και ο Γουόρντ θα προσφέρουν πάρα πολλά φέτος στην ομάδα, αν παραμείνουν υγιείς. Όσο για τον Ουόκαπ; Πολύ καλή εμφάνιση, ειδικά στην άμυνα, όπου ήταν ο παίκτης που έχουμε συνηθίσει.
Υ.Γ. 4) Αν γίνει το 2/2 με Παρτιζάν και Ζαλγκίρις, τότε ο Ολυμπιακός θα βάλει από νωρίς βάση για μία θέση στην τετράδα.
Υ.Γ. 5) Πολύ άσχημο αυτό που έγινε μετά τη λήξη εναντίον του φιλάθλου που ήθελε να διαμαρτυρηθεί για κάτι εκτός παρκέ. Ευτυχώς τα πνεύματα ηρέμησαν γρήγορα.
