Η κυριαρχία της Φενέρμπαχτσε είναι η νίκη του σύγχρονου μπάσκετ

Αυτή η κούπα βάφτηκε... κίτρινη. Η Φενέρμπαχτσε δεν είχε Εκπέ Γιούντο, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, Λιούιτζι Ντατόμε στο παρκέ και Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο, αλλά είχε χαρακτήρα και καθοδήγηση από τον «μαθητή» του Ζοτς, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και τους Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις, Ουέιντ Μπόλντουιν, Ταρίκ Μπιμπέροβιτς να της δίνουν τον τόνο όλη τη σεζόν.

Η Φενέρ κατάφερε να φτάσει στον τίτλο διότι στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, εκεί που κρινόταν η επιτυχία με την αποτυχία, όχι απλώς παρουσιάστηκε έτοιμη, αλλά ήξερε από πριν και τι έπρεπε να κάνει και κυρίως πώς να πάρει αυτό που ήθελε.

Δεν ήταν απόδειξη μόνο το τριήμερο στο Άμπου Ντάμπι. Η «σκούπα» που πήρε στη σειρά των Playoffs κόντρα στην Παρί, η οποία απέναντι στις υπόλοιπες 3 ομάδες του Final 4 μετρούσε 4 νίκες και 2 ήττες (με εντός και εκτός έδρας επιτυχίες κόντρα στον Παναθηναϊκό και «διπλά» σε ΣΕΦ και Μόντε Κάρλο) ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα πως η περσινή αφέλεια της κρίσιμης στιγμής άνηκε στο παρελθόν.

Το φετινό ρόστερ της Φενέρμπαχτσε ξεχείλιζε ποιότητα και προσωπικότητα. Ο Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις έπαιζε με την στόφα του καλύτερου 3αριού στην Ευρώπη, ο Μπιμπέροβιτς ήταν πραγματικός «φονιάς» όλη τη σεζόν, ο Μπόλντουιν από τη στιγμή που άφησε πίσω τους τραυματισμούς ήταν ηγέτης στην περιφέρεια, ο Γκούντουριτς ήταν η ήρεμη δύναμη του γκρουπ και ο παίκτης που ένωνε τις τελείες.

Πραγματική πολυτέλεια για κάθε προπονητή να έχει τόσους χαρισματικούς παίκτες. Και ο Σάρας όχι απλώς τους είχε, αλλά φρόντισε να βάλει τα κομμάτια στη σωστή θέση, για να φτιάξει το παζλ που ήθελε ο ίδιος.

Στα χρόνια που βρισκόταν στην Μπαρτσελόνα ο Γιασικεβίτσιους επικρίθηκε πολύ. Κι ας έφτασε τους Καταλανούς σε 3 διαδοχικά Final 4. Από την αποχώρηση του Λιθουανού κόουτς άλλωστε έχουν οι Μπλαουγκράνα να βρεθούν σε ραντεβού τίτλου. Κάτι που αν μη τι άλλο έχει τη σημασία του. Στην Πόλη όμως ο Σάρας βρήκε έναν οργανισμό που του έδωσε τα κλειδιά να δουλέψει όπως εκείνος ήθελε. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν ,με την Φενέρ να μετράει 4 τίτλους επί των ημερών του. Saras effect στα καλύτερά του.

Η Φενέρμπαχτσε κατάφερε να φτάσει στον τίτλο γιατί ήταν πανέτοιμη πνευματικά και έβγαζε τεράστια θέληση και δίψα για τον τίτλο. Έφτασε στην κούπα όμως γιατί έπαιξε σύγχρονο μπάσκετ, αποδεικνύοντας πως συμβαδίζει με τα «πρέπει» του σημερινού μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα. Έπαιξε γρήγορα, είχε στόχευση και την κρίσιμη ώρα ο Γκούντουριτς έβαλε τα μεγάλα σουτ που «ξεκλείδωσαν» την άμυνα της Μονακό. 

Κάπως έτσι η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, με μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία και κυριαρχία της Φενέρμπαχτσε. Που αποτυπώνει το μπάσκετ του 2025 σε όλο το μεγαλείο του. Το μπάσκετ των πρωταθλητών Τουρκίας το χαιρόσουν που το έβλεπες, δεν ήθελες να.. αλλάξεις κανάλι όταν πετύχαινες παιχνίδι της. Κάτι που πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Λιθουανός άφησε κατά μέρος τα άγχη και σε αυτό το Final 4 έδειξε πως μπορεί να κυριαρχήσει στους πάγκους, παίρνοντας το μάξιμουμ από κάθε παίκτη του.

Πάντως για να καταλάβετε τι σήμαινε η επιτυχία αυτή για τον οργανισμό, αρκεί η εικόνα του δακρυσμένου Νικόλο Μέλι. Αυτή ήταν η πιο δυνατή στιγμή όλης της βραδιάς. Αυτό είναι το μπάσκετ άλλωστε, στιγμές που μένουν βαθιά χαραγμένες...

ΥΓ. Αν 2 μήνες πριν έλεγε κάποιος πως η Φενέρμπαχτσε θα έπαιρνε Euroleague με τον 37χρονο ΜακΚόλουμ, τον Κεμ Μπιρτς και τον Ντέβον Χολ που πέρασε και δεν.... ακούμπησε στο «νεκροταφείο» της Αρμάνι Μιλάνο, πόσοι θα το πίστευαν; Κι όμως οι τρεις παίκτες ήταν κομβικοί και έκαναν φανερή, αλλά και αθόρυβη δουλειά. Έργο Σάρας...

ΥΓ1. Και τώρα κρατηθείτε γιατί έρχονται τελικοί ελληνικού πρωταθλήματος. 10 πολύ έντονες μέρες μας περιμένουν. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι έντονες στο παρκέ και μόνο, αν και το ιστορικό των δύο κλαμπ δεν προμηνύει κάτι τέτοιο.