Η θέση του τεχνικού διευθυντή στον Αρη δεν ήταν ποτέ στρωμένη με ροδοπέταλα

Η τελευταία απόπειρα του Άρη να καλύψει τη θέση του τεχνικού διευθυντή, πριν από δυο χρόνια ήταν περίπου τραυματική. Ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα ήρθε και πριν καλά-καλά προσαρμοστεί, έφυγε κακήν κακώς. Έχουμε να τον θυμόμαστε για τις επιλογές των Πάβισιτς, Τζούρασεκ και Αηδόνη και για κάποιες αποφάσεις που… έμειναν στην ιστορία και φυσικά τις πλήρωσε ο Αρης. Μια από αυτές ήταν η επιμονή του ότι ο Αρης δεν χρειάζεται να μεταβεί στο εξωτερικό για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας του. Το προσπερνώ ασχολίαστο. Και φυσικά η συναίνεσή του στο πείραμα να καθίσει στον πάγκο ο άπειρος Τόλης Τερζής, υποθηκεύοντας ουσιαστικά τη χρονιά. Κανείς τεχνικός διευθυντής που σέβεται τον εαυτό του, δεν θα ξεκινούσε με τέτοιο… αυτογκόλ. 

Μόλις έφυγε και δεν αντικαταστάθηκε ουδέποτε, δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι ο Θεόδωρος Καρυπίδης δεν σκόπευε να στελεχώσει τη συγκεκριμένη θέση. Το άφηνε να εννοηθεί και ο ίδιος μάλιστα ότι το club δεν χρειάζεται τεχνικό διευθυντή, παίρονοντας πάνω του όλο το βάρος του σχεδιασμού μαζί με τους στενούς του συνεργάτες. Επομένως  η επικείμενη πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, συνιστά μια αλλαγή πλεύσης. Σε ποια κριτήρια βασισμένη θα φανεί το επόμενο διάστημα και είναι σημαντικό να το μάθουμε. Να αποτελεί δηλαδή μια απολύτως συνειδητή επιλογή που θα εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλάνο αναδιοργάνωσης του ποδοσφαιρικού τμήματος και όχι ένα… πυροτέχνημα. 

Από αυτά που μαθαίνουμε για το προφίλ του ανθρώπου που προορίζεται για τη θέση, μοιάζει με σοβαρή επιλογή. Ανθρωπος που δούλεψε τα τελευταία χρόνια σε ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (τη LaLiga) φτιάχνοτας το βιογραφικό του και φυσικά την ατζέντα του. Προφανώς και με το αντίστοιχο κασέ. Επομένως δεν προχωράς σε μια τέτοια κίνηση που συνιστά και οικονομική υπέρβαση, αν πρώτον δεν έχεις πειστεί για τις ικανότητές του και δεύτερον αν δεν είσαι αποφασισμένος να του προσφέρεις τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται για να βοηθήσει τον Αρη να χτίσει σε στέρεες βάσεις την ομάδα της επόμενης σεζόν. 

Εδώ έρχεται και το δεύτερο κρίσιμο σημείο. Της συνεργασίας με τον Μαρίνος Ουζουνίδης. Οι δυο τους, με την επιστασία φυσικά του Καρυπίδη που θα καθορίσει το μπάτζετ, θα επωμιστούν το βάρος της επιλογής των ποδοσφαιριστών που θα υπηρετήσουν το νέο αγωνιστικό πλάνο. Τη φιλοσοφία που θα έχει η ομάδα. Την αγωνιστική της ταυτότητα. Είναι κρίσιμο λοιπόν να ταιριάξουν τα… χνώτα τους. Να βρουν γρήγορα κώδικες επικοινωνίες, αφού ο χρόνος που θα έχουν στη διάθεσή τους, συγκριτικά με τις προσθήκες που θα γίνουν, δεν είναι αρκετός. Τον Ουζουνίδη τον ξέρουμε λίγο-πολύ, όπως γνωρίζουμε και ότι θέλει να έχει λόγο στην επιλογή των παικτών, χωρίς να κάνεις εκπτώσεις. Να ταιριάζουν στα αγωνιστικά θέλω του, ειδικά εφόσον μιλάμε για έλληνες που τους ξέρει καλά, αφού στο τέλος της μέρας ξέρει ότι ο πρώτος που πληρώνει το μάρμαρο αν κάτι δεν πάει καλά είναι ο προπονητής. Επιδιώκει δηλαδή να μειώσει όσο γίνεται το περιθώριο λάθους.

Οπως γνωρίζουμε και την ενεργό συμμετοχή του ιδιοκτήτη. Πάνε πια δέκα χρ΄όνια που βρίσκεται στο τιμόνι.  

Πρόκειται λοιπόν για μια άκρως ενδιαφέρουσα συνύπαρξη, τριών διαφορετικών ανθρώπων. Από την καλή ή κακή χημεία μεταξύ τους θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και η επιτυχία του εγχειρήματος. Περισσότερα όταν ανακοινωθεί και ο τεχνικός διευθυντής…