Ένας ισορροπημένος και πειθαρχημένος ΠΑΟΚ, ήταν αυτός που δεν κέρδισε…

Πόσο μπορεί να αλλάξει την εικόνα του αγώνα ένα γκολ στο 89’; Τυπικά, πολύ. Ουσιαστικά, λιγότερο. Σημασιολογικά, ελάχιστα. Ο ΠΑΟΚ έχει κάθε λόγο να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο που σπατάλησε μια χρυσή ευκαιρία να καπαρώσει μια θέση στη συνέχεια του Europa League, δεν έχει όμως κανένα λόγο να στεναχωριέται για αυτό που παρουσίασε στον αγώνα με την Μπραν.

Δεν ήταν η πιο φαντεζί εμφάνιση. Δεν είχε φρου-φρου και κορδελάκια. Δεν επανέφερε το total football του Γιόχαν Κρόιφ και της Εθνικής Ολλανδίας. Είχε όμως όλα όσα χρειαζόταν το συγκεκριμένο βράδυ, με τον συγκεκριμένο αντίπαλο, με τους συγκεκριμένους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές, με το συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόγραμμα πριν και μετά, και με τις συγκεκριμένες συνθήκες αγώνα.

Ο Δικέφαλος για το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης έβγαλε από μέσα του το πιο ώριμο παιχνίδι της μέχρι τώρα σεζόν του. Σοβαρός, τακτικά προσηλωμένος, ισορροπημένος, πειθαρχημένος με πλάνο και συνέπεια, εφαρμόζοντας απόλυτα όλα όσα θα έπρεπε να κάνει μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Ο Ράζβαν Λουτσέσκου επέλεξε την αρχική ενδεκάδα που του επέτρεψαν οι απουσίες. Με τον Κωνσταντέλια στα πιτς, τον Πέλκα εκτάκτως εκτός και τον Ντεσπόντοφ προερχόμενο από ίωση, τα μεσοεπιθετικά κουκιά ήταν μετρημένα. Από τα τρία χαφ, επέλεξε τα δυο, άμυνα και τερματοφύλακας χωρίς κάποια έκπληξη.

Το αρχικό πλάνο προέβλεπε παιχνίδι υπομονής. Οι παίκτες του Ρουμάνου τεχνικού πέρασαν με άνεση το πρώτο 20λεπτο αυτής της φάσης του ματς. Με εξαίρεση βεβαίως ένα αχρείαστο και απρόσεκτο πέναλτι που “έδωσε” ο Μεϊτέ και “έδιωξε” ο Άγιος Παβλένκα.

Από εκεί και πέρα, ο Δικέφαλος πήρε την κατοχή της μπάλας και την πρωτοβουλία των κινήσεων, πάντα μυαλωμένα και με προσεκτική προσέγγιση προς την αντίπαλη εστία. Έφτιαξε φάσεις, δημιούργησε μαζεμένες και συνεχόμενες ευκαιρίες, πάντα όμως συμπαγής και οργανωμένος έτσι ώστε να μην απειληθεί. Και η αλήθεια είναι ότι η Μπραν περιορίστηκε σε θεατή του ματς, χωρίς κάποια απειλητική φάση προς την εστία του Παβλένκα, με ελάχιστες τελικές στο ενεργητικό της.

Με τους Τάισον και Ζίβκοβιτς να σέρνουν χέρι-χέρι τον χορό της ανάπτυξης, τον γόρδιο δεσμό έλυσε τελικά ο μέχρι τότε αδύναμος κρίκος Ιβανούσετς. Το γκολ ήρθε, ο ΠΑΟΚ – πάντα προσεκτικά και μεθοδευμένα – έψαξε ακόμα ένα για να κλειδώσει το ματς, οι αμυντικές του καλύψεις και τοποθετήσεις έπαιρναν άριστα.

Κάπου εκεί, λίγο πριν-λίγο μετά, ο Λουτσέσκου γύρισε προς τον πάγκο του. Ένας Οζντόεφ που μπήκε πρώτος, και μετά… θολούρα. Δε γινόταν να μη ρίξει στο ματς τους Ντεσπόντοφ και Τσάλοφ. Δε γινόταν να επιστρατεύσει και κάποιον άλλον. Χάθηκε έτσι η λίγη παραπάνω φρεσκάδα που είχε ανάγκη ο ΠΑΟΚ.

Ο πρώτος απόλυτα αρνητικός σε συγκέντρωση και ουσία, έστω μετά την ίωση από την οποία προέρχεται. Ο δεύτερος; Μάλλον έχουν αρχίσει να στερεύουν τα λόγια για το τι κάνει μέσα στο γήπεδο. Η επιλογή του Ρώσου στην αντεπίθεση στο 85’ ίσως είναι χαρακτηριστική. «Δεν καταλάβαινε τι έκανε. Έπαιρνε ζωές, καριέρες...».

Με αυτά και με αυτά, οι γηπεδούχοι χάλασαν στα τελευταία λεπτά την κρυστάλλινα σοβαρή, ισορροπημένη και πειθαρχημένη εικόνα που είχαν οικοδομήσει, και την πλήρωσαν με τον πιο φτηνό και απογοητευτικό τρόπο. Με ένα “βρώμικο” γκολ που είπε και ο Λουτσέσκου μετά το ματς. Δε βρώμισε την απόδοση των παικτών, βρώμισε μόνο τη χρυσή ευκαιρία που είχε η ομάδα να προκριθεί από απόψε. Δεν πειράζει. Και στη Βουλγαρία, μέρα θα είναι...