Ηταν που ήταν στραβό το κλίμα στον Άρη… ήρθε και έδεσε με την γρήγορη αποβολή

Για μια ομάδα που έχει τα δικά της δομικά προβλήματα στο ρόστερ, ταλανίζεται από ένα σωρό τραυματισμούς από το ξεκίνημα της σεζόν, είδε έναν ακόμη, μια μέρα πριν το ματς (τον Γένσεν) να μένει εκτός λόγω ενοχλήσεων, που έχει ένα… σκασμό παίκτες ανέτοιμους να βγάλουν υποτυπωδώς ένα 90λεπτο για πολλούς και διάφορους λόγους, που υστερεί σε ταχύτητα, εντάσεις και τρεξίματα, το να μένει απο το 24΄ με δέκα παίκτες λόγω της αποβολής του Κώστα Γαλανόπουλου, φάνηκε ότι της ήταν… too much. Για να το πούμε ελληνιστί, δύσκολο να το διαχειριστεί. Ακόμη πιο δύσκολο να επιδιώξει κάτι παραπάνω… από το να μη χάσει. 

Γιατί ήταν προφανές, κόντρα στον Αστέρα Aktor, ότι μετά την αποβολή του Έλληνα μέσου για ένα αχρείαστο μαρκάρισμα στο κέντρο του γηπέδου, ο προσανατολισμός στο γήπεδο για τους παίκτες του Άρη και το προπονητή τους ήταν να σώσουν τουλάχιστον τον βαθμό και όχι να ψάξουν πως θα κερδίσουν. Ίσως και να μην μπορούσαν γιατί και στα 24΄ πριν από την αποβολή, ο Άρης ήταν άνευρος. Αργός και καθόλου δημιουργικός και σίγουρα δεν μπήκε στο ματς, δείχνοντας ομάδα που… καιγόταν για τη νίκη μετά από πέντε σερί αγωνιστικές δίχως τρίποντο. Και θα μπορούσε νωρίς- νωρίς (μόλις στο 6΄) να μείνει πίσω στο σκορ αλλά το δοκάρι σταμάτησε το σουτ του Κετού όπως συνέβη και δυο ακόμη φορές στο ματς. Με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο, το πρώτο στην επανάληψη, μετά την είσοδο του Πέρεθ που ο Άρης έκανε και τη μοναδική μεγάλη φάση του στο ματς (την εξ επαφής κεφαλιά του Σούντμπεργκ), η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ, δεν έψαξε, δεν είχε τα κουράγια αλλά ούτε και τον τρόπο να αναζητήσει κάτι παραπάνω από το ματς. Συμβιβάστηκε με την ισοπαλία. Στο τέλος μάλιστα θα πρέπει να ευχαριστεί και τη θεά τύχη και το Σωκράτη Διούδη αφού οι Αρκάδες έκαναν φάσεις και είτε λόγω δοκαριών είτε κακής εκτέλεσης δεν μετουσίωσαν σε γκολ το αριθμητικό τους πλεονέκτημα, για να γίνει ακόμη χειρότερο το πράγμα. Γεγονός που δεν περιποιεί τιμή για ένα μεγάλο club όπως είναι ο Άρης.

Ο πήχης χαμήλωσε από τον Μανόλο

Από τις δηλώσεις του τεχνικού του Άρη μετά το ματς (περί ανάγκης μεταγραφών) καταλαβαίνει κανείς, ότι και ο ίδιος έχει χαμηλώσει αρκετά τον πήχη των απαιτήσεων από την ομάδα του. Μοιάζει κι αυτός παραδομένος στα διαδοχικά προβλήματα τραυματισμών και τις παθογένειες που έχει διαπιστώσει στο γκρουπ που κοουτσάρει, προσπαθώντας απλά να κερδίσει χρόνο, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα μπορέσει να παίξει πλήρης και, αν αντέξει, να ζητήσει από τον Ρουμπέν Ρέγες να διορθώσει αρκετές από τις ανορθογραφίες. Το είπε όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν στη συνέντευξη τύπου. Το ζήτημα είναι ότι μέχρι τον Γενάρη ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και ανηφορικός και η επίκληση για προσθήκες ως τη μοναδική λύση στο πρόβλημα, μοιάζει στην παρούσα φάση περισσότερο ως δημιουργία άλλοθι…παρότι είναι φανερό ότι χρειάζεται νέο αίμα.

Όπως το δείχνουν και κάποιες από τις επιλογές που κάνει ο Ισπανός τεχνικός. Για παράδειγμα η επιμονή του (στα όρια της εμμονής) στον Πιόνε Σίστο χωρίς ο Δανός να τον δικαιώνει ούτε στο ελάχιστο. Η η χρησιμοποίηση των Μορουτσάν και Φατιγκά σε άλλες θέσεις από τις φυσικές τους και ακόμη- ακόμη το γεγονός ότι ενώ είχε δυο winger στον πάγκο (Γιαννιώτα, Ντουντού), επέλεξε να βάλει τον Παναγίδη όταν αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Μορουτσάν. Αυτός είναι ο προπονητής, αυτός ξέρει κι αυτός κρίνεται και από τις επιλογές του. Από τα αποτελέσματα εσχάτως πάντως δεν φαίνεται να δικαιώνεται..

Μοιάζει επίσης προφανές ότι η σεζόν εξελίσσεται στο μαρτύριο της σταγόνας για τους οπαδούς του Άρη. Η πλειοψηφία των οποίων γύρισε την πλάτη της στην ομάδα επιλέγοντας να περάσει κάπου αλλού το χθεσινό ηλιόλουστο κυριακάτικο μεσημέρι ενώ όσοι πιστοί βρέθηκαν στις κερκίδες του Βικελίδης, αποδοκίμασαν στο τέλος παίκτες και Καρυπίδη, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια που υπάρχει. Ο Άρης στο τέλος της ημέρας, παραμένει έξι σερί αγωνιστικές δίχως νίκη. Με τέτοια εικόνα είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να έχει σοβαρές βλέψεις τετράδας παρότι η 4η θέση δεν απέχει μακριά. Ακόμη και η 5η θέση όμως θα τεθεί εν αμφιβόλω αν το γκρουπ συνεχίσει να μην… στρίβει και να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι…