Καλύτερη ομάδα ο Ολυμπιακός κι ας μην είναι στο 100%

Ο Ολυμπιακός το βράδυ της Κυριακής στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» απέδειξε, χωρίς καμία αμφιβολία, πως όταν έχει καθαρό μυαλό και ρυθμό, είναι ομάδα άλλου επιπέδου. Το τελικό 2-0 επί της ΑΕΚ δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα του αγώνα, καθώς οι «ερυθρόλευκοι» του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν «καθαρίσει» το ματς πολύ νωρίτερα ή και να δώσουν άλλη έκταση στο σκορ.

Στα δικά μου μάτια, ο Ολυμπιακός ήταν ανώτερος σε όλα τα επίπεδα. Από την τακτική προσέγγιση μέχρι τη νοοτροπία για τους τρεις βαθμούς σε ένα καθοριστικό για τη συνέχεια ματς.

Κι όμως, μετά το τέλος του αγώνα, οι δηλώσεις του προπονητή της ΑΕΚ με εξέπληξαν. Δεν γίνεται, σε τέτοιο επίπεδο, να σταθείς στις «δύο ημέρες ξεκούρασης παραπάνω» που είχε ο Ολυμπιακός. Όταν η ΑΕΚ έχει δώσει στην έδρα της ένα ευρωπαϊκό ματς... προπόνηση, με 6-0 επί της Άμπερντιν, «καθαρίζοντας» το παιχνίδι από το πρώτο ημίχρονο, δεν μπορείς να το χρησιμοποιείς ως άλλοθι. Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός πάλευε στη Βαρκελώνη απέναντι στην Μπαρτσελόνα, ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο δυσκολίας και έντασης. Είναι άλλο πράγμα να αντιμετωπίζεις τη Μπαρτσελόνα και άλλο να έχεις απέναντί σου μια σκωτσέζικη ομάδα που κατέρρευσε…

Η δικαιολογία περί ξεκούρασης για μένα δεν στέκει. Και αυτό γιατί, στο χορτάρι, φάνηκε ξεκάθαρα ποιος είχε τα τρεξίματα, ποιος είχε πλάνο και ποιος μπήκε με τη σωστή νοοτροπία. Ο Ολυμπιακός δεν είχε την πίεση του παρελθόντος, δεν έδειχνε άγχος. Είχε έναν ρυθμό που θύμιζε ομάδα με αυτοπεποίθηση, γνώριζε πώς να διαχειριστεί τις στιγμές και σου δινόταν η αίσθηση πως το γκολ είναι θέμα χρόνου.

Κάλλιστα το σκορ στο 30’ θα μπορούσε να ήταν ήδη 2-0, αλλά οι δύο αποκρούσεις του Στρακόσια στον Ελ Κααμπί ήταν εξαιρετικές. Το πέναλτι στο χέρι του Βίντα ήρθε από την κεφαλιά του Ταρέμι, ο Ελ Κααμπί εκτέλεσε ψύχραιμα για το 1-0. Ο Ιρανός φορ πάντως που το κέρδισε, απέδειξε γιατί είναι φορ κλάσης. Βλέπετε, πέρα από το κερδισμένο πέναλτι, σφράγισε τη βραδιά με ένα γκολ που δεν το βάζουν πολλοί. Στο 2-0, η κίνηση και η εκτέλεσή του ήταν φοβερή. Προηγήθηκε μια εξαιρετική ντρίμπλα του Ποντένσε στον Μάνταλο, με τον Πορτογάλο να κάνει μια έξοχη εκτέλεση φάουλ. Ασίστ και… τέλος.

Ακούω από πολλούς πως ο Ποντένσε «δεν κάνει τη διαφορά όπως παλιά», αλλά εγώ άλλο βλέπω. Εξακολουθεί να προσφέρει, θα μπορούσε να σκοράρει και στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου με βολέ, κάθε του ενέργεια έχει ουσία, δημιουργεί ρήγματα, ξεσηκώνει το γήπεδο, όλα αυτά μετρούν.

Η νίκη αυτή δεν είναι σημαντική μόνο για τους τρεις βαθμούς. Είναι κυρίως μια νίκη ψυχολογίας για τους «ερυθρόλευκους». Ο Ολυμπιακός προερχόταν από τρεις ήττες στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια, βρισκόταν σε μια δύσκολη φάση, μια δοκιμασία, έστω και αν οι δύο ήττες ήταν από την Άρσεναλ και την Μπαρτσελόνα εκτός έδρας. «Χρωστούσε» μια «απάντηση» και αυτή, ήρθε με εμφατικό τρόπο, από μια ομάδα που έδειξε ότι ξέρει που πατάει και πού στηρίζεται. Δεν έχασε ποτέ τον έλεγχο του ματς, είχε συνέπεια ως το τέλος και… σβηστά έβγαλε ένα δύσκολο ματς από το πρόγραμμα.

Αντίθετα, η ΑΕΚ απογοήτευσε. Όχι γιατί έχασε, αλλά γιατί δεν αντέδρασε ποτέ. Να φτάνει η πρώτη της τελική προς την εστία στο 91ο λεπτό; Είδα περισσότερο μια ομάδα που ήθελε απλώς να «κρατήσει» το σκορ και να ψάξει ένα λάθος του αντιπάλου στο φινάλε. Καμία επιθετικότητα, καμία διάθεση να ρισκάρει. Ίσως να πίστεψε ότι θα αντέξει το 1-0 και θα βρει ευκαιρία στο τέλος. Μόνο που έτσι, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό, να… αντέξει ως το τέλος της διαδρομής.

Και το παράδοξο, είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν εκμεταλλεύτηκε πλήρως τις αμυντικές αδυναμίες της ΑΕΚ. Ο Ρέλβας και ο Βίντα δεν ήταν οι χειρότεροι του γηπέδου, αντιθέτως πήραν μονομαχίες, δεν έκαναν λάθη με την μπάλα κάτω υπό πίεση. Και παρότι πήγε με ένα ενισχυμένο κέντρο, από εκεί φάνηκε να… προδόθηκε ο Νίκολιτς.

Στα ευχάριστα νέα για τον Ολυμπιακό, η εξαιρετική εμφάνιση του Κοστίνια. Ο Πορτογάλος μπακ έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει πολλά, με ενέργεια, σωστές τοποθετήσεις και βοήθειες μπροστά. Η επιστροφή του Ροντινέι επίσης φέρνει ισορροπία και ανάσες στο κομμάτι της διαχείρισης, ενώ η αμυντική λειτουργία συνολικά λειτούργησε άψογα. Ο Τζολάκης κράτησε το «0» στο τέλος, θεατής πάντως στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.

Συνοψίζοντας, ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν ομάδα που είχε ταυτότητα, που ήξερε τι ήθελε. Είχε πλάνο, πειθαρχία και έβγαλε πίστη για τη νίκη. Γι’ αυτό και την πήρε. Αντίθετα, η ΑΕΚ έδειξε να μένει πίσω, όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και πνευματικά. Στα δικά μου μάτια, φάνηκε… αγνώριστη για τους παίκτες που έχει μπροστά, την ποιότητα.

Ο Ολυμπιακός, με αυτή τη νίκη, δείχνει πως βρίσκει τα πατήματά του, την ψυχολογία του. Είναι ανώτερος της ΑΕΚ, καλύτερη ομάδα, κι ας μην είναι στο 100% αυτών που μπορούμε να δούμε. Έχει αφήσει πίσω του την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, είναι στο -1 από τον ΠΑΟΚ, από τον οποίο έχασε στην Τούμπα. Κάνει μια διαχείριση μεταξύ δύσκολων αγώνων στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα κι έχει ένα πρόγραμμα που πρέπει να ανταπεξέλθει. Με Κύπελλο την Τετάρτη, αλλά και δύσκολα ματς με Άρη το Σάββατο και Αϊντχόφεν στις 4 του Νοέμβρη. Το τελευταίο μάλιστα, μπορεί να του δώσει… οξυγόνο στη διοργάνωση, στη League Phase του Champions League, μαζί και κίνητρο για τη συνέχεια