Λάθος προσέγγιση Γιοβάνοβιτς, κίνηση-ματ ο Καρέτσας, υπάρχει υλικό για Εθνική-όνειρο
Αντιλαμβάνομαι τους λόγους που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς προτίμησε τη συγκεκριμένη ενδεκάδα για το πρώτο ματς κόντρα στη Σκωτία, θα συμφωνήσουμε, όμως, πως αυτό που είχε φανταστεί δεν του βγήκε στο χορτάρι έως την ανάπαυλα.
Φαντάζομαι ότι ο εκλέκτορας της Εθνικής πόνταρε στην καλή τεχνική των Μάνταλου, Κωνσταντέλια, έχοντας την ασφάλεια που παρέχει το μηχανάκι Σιώπης στον άξονα, αλλά το ίδιο το παιχνίδι απέδειξε στην εξέλιξή του πως ήθελε λίγο περισσότερο ρίσκο.
Ο Ιβάν, όπως όλοι οι προπονητές σε αυτόν τον πλανήτη, έχει αδυναμία σε ορισμένους ποδοσφαιριστές. Ένας από αυτούς ο Φώτης Ιωαννίδης. Τον προτίμησε από τον Παυλίδη, έδωσε τις μάχες του ο διεθνής φορ, πάλεψε πολύ κόντρα στα θηρία, δεν του βγήκε το ματς, είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Γενικά, η τριάδα της μεσαίας γραμμής θα έπρεπε να είναι πιο γρήγορη, λειτουργική και να ψάξει το άμεσο παιχνίδι ανάμεσα στις γραμμές των Σκωτσέζων που έδειξαν όντως πολύ συμπαγείς όπως είχε επισημάνει ο κόουτς και την παραμονή της αναμέτρησης. Γι' αυτό το ματς θα ήταν ταμάμ θεωρώ ο Μουζακίτης, αντί του Μάνταλου, ο οποίος έχει το απίθανο προσόν να ξέρει πού θα πασάρει πριν κάνει κοντρόλ και ειδικά σε αυτό το ματς θα μπορούσε να αξιοποιήσει καλύτερα την επιθετική τριάδα.
Είναι δεδομένο ότι ο Γιοβάνοβιτς δεν ήθελε να αφαιρέσει και κάποιους πιο έμπειρους παίκτες από το αρχικό σχήμα, όπως ο αρχηγός της ΑΕΚ, ή ο Μασούρας, πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού, ωστόσο, το αρχικό σχήμα δεν τον δικαίωσε και είμαι βέβαιος πως αν είχε την ευκαιρία να ξεκινήσει εκ νέου τον αγώνα θα είχε πάρει άλλες αποφάσεις.
Ο Καρέτσας και η μεγάλη εικόνα
Κάτι μου λέει, πάντως, ότι ο έξυπνος και πολύπειρος Ιβάν, βλέπει περισσότερο τη μεγάλη εικόνα απ' ότι τα δύο παιχνίδια με τη Σκωτία, παρότι είναι σημαντικό να μπουμε στη League A. Έχει καταλάβει, πρώτος απ' όλους πως στα χέρια του βρίσκεται μία από τις πιο προικισμένες φουρνιές του ελληνικού ποδοσφαίρου και έχει αρχίσει ήδη το... ζύμωμα.
Ήδη έριξε στα βαθιά τον Τζολάκη, τον Κωνσταντέλια και τον Τζόλη, έφερε από τον πάγκο τον «υδραυλικό» Καρέτσα και τον Ζαφείρη, είναι έτοιμος να βάλει στο κόλπο Μουζακίτη, Κωστούλα, Βαγιαννίδη, χωρίς να ξεχνάμε και τους λίγο πιο παλιούς που μπορούν να δημιουργήσουν παρέα ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.
Μεταξύ μας, δεν είδα κάτι ιδιαίτερο από τη Σκωτία στο Φάληρο. Μια καλά οργανωμένη ομάδα εμφανίστηκε στο «Γ. Καραϊσκάκης», μια ομάδα που όταν η Εθνική μας πάτησε γκάζι, εμφανίστηκε εξαιρετικά παθητική. Το πως κράτησαν το μηδέν είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο. Μπάλα είναι κάνει και θα κάνει τα κόλπα της.
Δεν νομίζω, όμως, ότι κρίθηκε το παραμικρό σε ό,τι αφορά την τελική επικράτηση. Θα είναι απίθανο να μη δεχθούν γκολ οι Σκωτσέζοι σε δεύτερο στη σειρά παιχνίδι κι ας έχουν τη ρεβάνς στην έδρα τους. Αυτή η Εθνική, για να μην ξεχνιόμαστε πήγε και καθάρισε την Αγγλία μέσα στο σπίτι της, άρα έχουμε ψωμί ακόμη μπροστά μας.
Πέρα, όμως, από το ματς της Κυριακής, έχει τεράστια σημασία, το τεχνικό τιμ να ενώσει τα κομμάτια αυτού του πολύ όμορφου παζλ που πάει να δημιουργηθεί στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Όλη η πιτσιρικαρία που μαζεύτηκε τελευταία, ξέρει καντάρια μπάλα. Είναι σύγχρονοι ποδοσφαιριστές, προικισμένοι με ατελείωτο ταλέντο που μόλις βρεθούν στο γήπεδο θα... ξεράνουν κόσμο.
Μια ενδεκάδα-όνειρο που έρχεται από το μέλλον...
Μια Εθνική ομάδα με (υποθετικά μιλώντας) ενδεκάδα Τζολάκη, Βαγιαννίδη, Τσιμίκα, Μαυροπάνο ή Ρέτσο, Κουλιεράκη, Μουζακίτη, Ζαφείρη, Τζόλη, Κωνσταντέλια, Καρέτσα και Παυλίδη ή Ιωαννίδη, αν δέσει σωστά, μοιραστούν όπως πρέπει οι ρόλοι κι όλοι βάλουν το «εγώ» κάτω από το εμείς, μπορεί να έχει εξέλιξη ανάλογη με εκείνης του 2004, χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.
Ασφαλώς και καθρέφτης για όλους και για όλα είναι το γήπεδο, ωστόσο, αν δεν κάνω μεγάλο λάθος, ο Γιοβάνοβιτς έχει αρχίσει να δουλεύει λίγο όπως πριν από μερικά χρόνια ο Λουίς Ενρίκε στην Εθνική Ισπανίας. Όλα τα μωρά στην πίστα. Κι όταν αυτά τα «μωρά» γίνουν... άντρες, δεν ξέρω πολλές Εθνικές ομάδες που έχουν πολλά περισσότερα να παρουσιάσουν έστω από πλευράς ταλέντου και ποιότητας.
Πρώτο ζητούμενο να ετοιμαστεί η Εθνική για μάχη μέχρι τελικής πτώσης στη Γλασκώβη κι όλα τα άλλα θα τα δούμε προσεχώς... Για την ιστορία, πάντως, σε αυτό το 0-1 η Εθνική μας είχε 24 τελικές και δέχθηκε 8, διπλάσιες επιθέσεις (37-18) και 58% κατοχή μπάλας. Η στατιστική πολλές φορές δεν λέει την αλήθεια στο ποδόσφαιρο, αλλά σίγουρα αυτή η απεικόνιση, κάτι δείχνει...
