Μαρέσκα: Ο θρίαμβος ενός προπονητή που μιλάει με πράξεις και όχι με λόγια

Με ένα ονειρικό πρώτο ημίχρονο, όπου πέτυχε τρία γκολ κι έχασε ευκαιρίες για άλλα τόσα, η Τσέλσι κέρδισε με 3-0 την Παρί Σεν Ζερμέν στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων και κατέκτησε το τρόπαιο!
Προσπάθησε μανιωδώς στο β' ημίχρονο η Παρί Σεν Ζερμέν να ξαναμπεί στην διεκδίκηση του ματς αλλά δεν βρήκε το γκολ που έψαχνε και έτσι η ομάδα του Μαρέσκα πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου! Ο Ιταλός τεχνικός χάρισε αθόρυβα στην Τσέλσι την πρώτη ιστορική έκδοση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων της FIFA.
Από την αποτυχία της Πάρμα στην αφάνεια
Και ακριβώς αυτή η «σιωπή» πρέπει να εκτιμηθεί. Ο Έντσο Μαρέσκα, όπως συμβαίνει με πολύ λίγους προπονητές στο ποδόσφαιρο στις μέρες μας, αφήνει τις πράξεις του να μιλήσουν από μόνες τους. Καμία ανοησία τύπου «το ποδόσφαιρό μου», καμία ψευδοφιλοσοφική συλλογιστική ή παρεξηγημένη επαναστατική στάση. Ίσως γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο Μαρέσκα, που μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια δεν είχε καθίσει ποτέ στον πάγκο ομάδας της Serie A, έχει βιώσει μια απολύτως παράδοξη «αφηγηματική» διαδρομή.
Η πρώτη του εμπειρία ως «πρώτος προπονητής», στον πάγκο της Πάρμα, ήταν στην πραγματικότητα ένα μισό… καταστροφικό εγχείρημα. Και αυτό διότι κλήθηκε να ανεβάσει τους «Δουκικούς» στη Serie A, αλλά η θητεία του στον πάγκο κράτησε μόλις δεκατρείς αγωνιστικές. Μετά από μία ισοπαλία στην έδρα τους με την Κοζέντσα, η ομάδα της Εμίλια αποφάσισε να τον αντικαταστήσει με τον Ιακίνι.
Από δεξί χέρι του Πεπ στην λύτρωση
Παρότι η χρονιά κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή υπήρξε, για τον Μαρέσκα και τον τρόπο που αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρο έγινε πολύς λόγος. Πιθανότατα δυσανάλογος σε σχέση με αυτά που είχε πραγματικά δείξει ο πρώην μέσος της Γιουβέντους και της Σεβίλλης, μεταξύ άλλων. Ωστόσο, επιστρέφοντας στη Μάντσεστερ Σίτι από την «μεγάλη πόρτα», αυτή τη φορά ως βοηθός του Πεπ Γκουαρδιόλα, ο Μαρέσκα είχε την ικανοποίηση να κατακτήσει το Champions League και να «αγγίξει τον ουρανό με το δάχτυλο».
Ακριβώς τότε όμως, η επιθυμία του να ξορκίσει την απογοητευτική εμπειρία της Πάρμα υπερίσχυσε της πολυτελούς «ζώνης άνεσης» που του προσέφερε η Σίτι. Έτσι, ως φρέσκος πρωταθλητής Ευρώπης, αποφάσισε με ταπεινότητα να ξαναρχίσει, αυτή τη φορά από τη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας, εκεί όπου η Λέστερ, που ήθελε απεγνωσμένα να επιστρέψει στην Premier League, του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης.
Και εκεί στον πάγκο των «αλεπούδων» ξεκίνησε η δεύτερη φάση της καριέρας του Μαρέσκα, που αναδεικνύει το παράδοξο: η αντίφαση ανάμεσα στα αποτελέσματα που πέτυχε και στον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από τα Μέσα. Ίσως επειδή ο Μαρέσκα προτίμησε να αφήσει τα αποτελέσματα να μιλούν για αυτόν και χωρίς... θόρυβο κυριάρχησε στην Championship, οδηγώντας τη Λέστερ στην άνοδο και κερδίζοντας εκτίμηση από μισό πλανήτη, ενώ όσοι στην Ιταλία τον είχαν εξυψώσει νωρίτερα, τώρα αντιμετώπισαν την επιτυχία του με χλιαρή αμηχανία.
Η αναγέννηση της Τσέλσι
Αλλά ο Μαρέσκα, που δεν χόρτασε και δείχνει ξεκάθαρα φιλόδοξος, αποδέχθηκε σύντομα αυτό που τότε ίσως ήταν η πιο δύσκολη αποστολή για κάθε προπονητή: να βάλει τάξη σε μια Τσέλσι που ποτέ δεν είχε βρεθεί σε τέτοια κατάσταση. Μια ομάδα με υπεράριθμο ρόστερ, χαοτική και ανίκανη να πάρει αποτελέσματα. Ηταν 3 Ιουνίου της περασμένης χρονιάς όταν ο Μαρέσκα ανακοινώθηκε ως προπονητής των «μπλε».
Σήμερα, μόλις δεκατρείς μήνες μετά, η Τσέλσι βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου, μετά από έναν μεγαλειώδη τελικό με αντίπαλο την Παρί Σεν Ζερμέν. Κατέκτησε το Conference League και είναι έτοιμη να επιστρέψει στο Champions League, μετά την ανέλπιστη τέταρτη θέση που πήρε στην Premier League, έπειτα από δύο καταστροφικές σεζόν.
Χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς «μαθήματα ζωής ή ποδοσφαίρου», αφήνοντας – και με το παραπάνω – τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν έχει όλα τα φώτα των Μέσων πάνω του.