Μια ισοπαλία δεν υποκαθιστά τη νίκη αλλά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι συνθήκες

Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα που αφήνει στον Άρη η χθεσινή ισοπαλία με τον Ολυμπιακό. Ανάμεικτα γιατί η ομάδα της Θεσσαλονίκης ναι μεν δεν κέρδισε σε ένα ακόμη ντέρμπι (το πέμπτο φέτος) και έχει μόλις μια νίκη στα δέκα τελευταία ματς, αλλά αν ληφθούν υπόψη οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αγωνίστηκε η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ τότε και ο βαθμός της ισοπαλίας, δεν μοιάζει και δεν είναι άσχημη εξέλιξη. Και για ένα ακόμη παιχνίδι στο Κλεάνθης Βικελίδης, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να τον κερδίσει, γνωρίζοντας μάλιστα πριν ξεκινήσει το ματς, το στραβοπάτημα του ΠΑΟΚ.

Παρά τα προβλήματα και τις περιορισμένες λύσεις που είχε, ο Άρης ήταν ανταγωνιστικός στο ματς. Όπως, για να είμαστε ειλικρινείς, συνηθίζει να είναι στα ντέρμπι. Ειδικά όταν αυτά παίζονται με κανονικούς διαιτητές και όχι Σέρβους ταλιμπάν, όπως στην Τούμπα. Έβγαλε ενέργεια, είχε τις εντάσεις που απαιτεί ένα ντέρμπι και τον Αθανασιάδη να τον κρατάει στο ματς όταν τον χρειάστηκε, έστω και με ανορθόδοξο τρόπο κάποιες φορές. Με εξαιρετικούς τους Ράτσιτς και Γένσεν στον άξονα, τον Λορέν Μορόν πιο δραστήριο σε σχέση με προηγούμενα ματς, αφού βγήκε αλώβητος στο πρώτο ημίωρο και το καλό διάστημα του Ολυμπιακού, ο Άρης απείλησε χάνοντας αυτός τρεις καλές ευκαιρίες με Πέρεθ, Μορόν αλλά και την κεφάλια του Γένσεν στο ξεκίνημα της επανάληψης.

Σίγουρα κομβική στιγμή η γρήγορη αποκατάσταση της αριθμητικής ισορροπίας στο ματς, μετά την πρώτη αποβολή του Ντάνι Γκαρθία στο 50΄. Ο Άρης στο δεκάλεπτο που μεσολάβησε ως την αποβολή του Φατινγκά, κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο, έκλεισε τον Ολυμπιακό στην περιοχή του και έμοιαζε ζήτημα χρόνου να προηγηθεί. Το βελάκι έδειχνε ξεκάθαρα Άρης και έχω την αίσθηση ότι αν δεν έμεναν τόσο γρήγορα με δέκα παίκτες και οι γηπεδούχοι, ίσως να είχαν παραπάνω πιθανότητες να κερδίσουν το ματς. Από την αποβολή του Φατινγκά και μετά ο Ολυμπιακός, έχοντας την δυνατότητα να φέρει φρέσκα και ποιοτικά πόδια στο χορτάρι, πίεσε τον Άρη που αντίστοιχα είχε αρχίσει να ξεμένει από δυνάμεις και δεν είχε την πολυτέλεια να διαθέτει το ίδιο βάθος στον πάγκο (ενδεικτικό ότι στην 23άδα ήταν ο… φευγάτος Σίστο).

Ένα ρόστερ στα όριά του

Είναι φανερό ότι η ομάδα του Χιμένεθ παίζει καιρό τώρα κυριολεκτικά στα όριά της. Δεν είναι μόνο οι ποδοσφαιριστές που κάθε φορά λείπουν και είναι πολλοί και σημαντικοί, αλλά είναι και το γεγονός ότι και αρκετοί που παίζουν, σφίγγουν τα δόντια για να βγάλουν το 90λεπτο, και μερικοί εξ αυτών αναγκάζονται να αγωνιστούν σε άλλες θέσεις από τις κανονικές τους. Το ότι άντεξε, δεν παρέδωσε πνεύμα και είχε τις στιγμές του για να πάρει και το κάτι παραπάνω είναι σίγουρα αυτό που πρέπει να κρατήσει από το χθεσινό ματς.

Η ισοπαλία δεν είναι σε καμία περίπτωση νίκη και ο Άρης οφείλει να παίζει μόνο για τη νίκη. Δεν λύνει τα προβλήματα που έχει ο Άρης, ούτε βελτιώνει στην ουσία την βαθμολογική του θέση. Τον κρατάει χαμηλά και στο μείον οκτώ από τον Λεβαδειακό. Του δίνει όμως την αίσθηση ότι αν καταφέρει με οιονδήποτε τρόπο να φύγει με νίκη από την Τρίπολη στην τελευταία υποχρέωση πριν από την διακοπή που φαντάζει ως βάλσαμο αυτή τη στιγμή για το γκρουπ, με την επιστροφή των τραυματιών, συν κάποιες προσθήκες τον Γενάρη, θα καταφέρει να μαζέψει τη διαφορά από την 5η θέση που είναι ξεκάθαρα αυτή τη στιγμή ο πιο ρεαλιστικός στόχος στο πρωτάθλημα. Μόνο εύκολο βέβαια δεν θα είναι αφού θα πάει στην Τρίπολη με μείον δυο ακόμη παίκτες, τους τιμωρημένους Ράτσιτς και Φατινγκά.

Την προηγούμενη Κυριακή ο Άρης ούρλιαζε για τη διαιτησία του απίθανου Παρτιζάνου και του τιμωρημένου Ιταλού VARίστα, που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα της Τούμπας και καθόρισαν, με το έτσι θέλω, τον νικητή. Ούρλιαζε για το παρασκήνιο του ορισμού ενός διδύμου που καθόρισε τον νικητή στον αγώνα της Τούμπας. Ο Ολυμπιακός δεν είναι καμία αμελητέα ποσότητα και ο Λανουά δεν είναι ο Πάπας. Μιλάμε για μια ΕΠΟ και μια ΚΕΔ, υπό τον Λανουά, που είναι στη σέντρα από την ΑΕΚ. Αν είναι όντως στη σέντρα και από τον Ολυμπιακό, λογικά δεν τους απομένουν πολλές ημέρες. Γιατί όμως δεν πείθομαι πολύ; Είναι η άψογη συνεργασία Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ που με κάνει δύσπιστο; Θα φανεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσοι ήθελαν να αντιδράσουν έγκαιρα για τα παρατράγουδα Λανουά, είχαν χρόνο να το κάνουν όταν στήθηκε η φαρσοκωμωδία με τον Παρτιζάνο και τον Ιταλό VARίστα.

ΥΓ Η χθεσινή ισοπαλία είναι αφιερωμένη σε όσους συλλήβδην προεξοφλούσαν ένα εύκολο πέρασμα του Ολυμπιακού από το Βικελίδης, ποντάροντας μάλιστα και το δώρο Χριστουγέννων στο διπλό και αδυνατούν να καταλάβουν ότι ο έστω και μισός ο Άρης δεν εξυπηρετεί συμφέροντα τρίτων. Παίζει για την πάρτη του και ζει και πεθαίνει αποκλειστικά με τα δικά του λάθη, τα καλά και τα… στραβά του!