Ο αποκλεισμός από την Ευρώπη να μην… κάψει πρόωρα και τους ποδοσφαιριστές

Δέκα σχεδόν μέρες μετά από τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Αράζ και ο Αρης εξακολουθεί να ζει μέσα σε ένα σύννεφο εσωστρέφειας, αλληλοκατηγοριών και επίρριψης ευθυνών. Γενικά δεν το λες και το ιδανικότερο κλίμα δυο εβδομάδες πριν από την έναρξη των επίσημων εγχώριων διοργανώσεων και ήρθε και το έκανε… λύσσα και η εύκολη «τεσσάρα» της Ομόνοιας επί της ομάδας από το Αζερμπαϊτζάν, αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο το επίπεδο της ανετοιμότητας του Άρη στα δυο ματς με τους Αζέρους και φυσικά το μέγεθος της αποτυχίας.

Να ξεκαθαρίσω κάτι χωρίς καμία διάθεση λαϊκισμού. Ο αφοσιωμένος κόσμος του Άρη έχει όλα τα δίκια με το μέρος του να νιώθει απογοήτευση, πίκρα, στενοχώρια και οργή για το γεγονός ότι η ομάδα του για ένα ακόμη καλοκαίρι δεν κατάφερε να εξαργυρώσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο που με τόσο κόπο εξασφάλισε και μάλιστα κατάφερε να αποκλειστεί από μια άσημη ομάδα που τυγχάνει να είναι και πρωτάρα στην Ευρώπη. Την οποία μια απλά σοβαρή και εύστοχη στις φάσεις που δημιούργησε Ομόνοια, διέσυρε, καθαρίζοντας την πρόκριση από το πρώτο ματς. Τα μεγάλα καράβια έχουν και μεγάλες φουρτούνες και οι μεγάλες ομάδες πρέπει να μάθουν να ζουν και με την αυστηρή κριτική στις μεγάλες αποτυχίες τους.

Το θέμα είναι το από εδώ και πέρα γιατί η χρονιά μπορεί να ξεκίνησε με μια… ξεγυρισμένη σφαλιάρα που τσαλάκωσε το ίματζ του club, είναι όμως ακόμη στην αρχή της αφού δεν έχουν εκκινήσει οι εγχώριες διοργανώσεις. Και το πιο επικίνδυνο από όλα θα ήταν, αυτή η καινούργια ομάδα να κριθεί εκ προοιμίου… άχρηστη και ανίκανη πριν καλά-καλά γίνει ΟΜΑΔΑ. Να αποδομηθούν οι πάντες και κυρίως οι ποδοσφαιριστές, όταν μόλις πριν από λίγες μέρες γινόταν λόγος για επιλογές από το πάνω ράφι.

Ότι και αν γίνει, ακόμη και να φύγει ο Ουζουνίδης ή ο Ρέγες που λέει ο λόγος, οι ποδοσφαιριστές θα μείνουν και με αυτούς θα πορευτεί ο Άρης μέσα στη χρονιά. Αυτοί θα κληθούν να υποστηρίξουν τους στόχους που θα οριοθετηθούν. Αυτοί θα λάβουν το χειροκρότημα ή τις αποδοκιμασίες στο τέλος της ημέρας. Πριν συμβεί αυτό όμως ας τους επιτρέψουμε να μας δείξουν αν μπορούν από αγκάθι να βγάλουν ρόδο και μια τεράστια αποτυχία να την μετατρέψουν σε πείσμα και κίνητρο για δουλειά που θα εμφανίσει στο χορτάρι μια καλή ομάδα. Ο Αρης έχει… κάψει στο παρελθόν με μεγάλη ευκολία ποδοσφαιριστές από μια και μόνο εμφάνιση. Αρκετούς δεν τους έχουμε καν δει ακόμη (Μισεχόι, Καντεβέρες, Σούντμπεργκ), κάποιους άλλους ελάχιστα (Πέρεθ, Δώνη, Μορουτσάν, Τεχέρο, Γιένσεν, Ράτσιτς, Μάικιτς, Αθανασιάδη) ενώ θα προστεθούν και 1-2 ακόμη.

Καλοί, κακοί, μέτριοι, θα κριθούν σε λίγο καιρό όταν και θα μας αποδείξουν αν αυτή η ενδιαφέρουσα σύνθεση αγωνιστικών χαρακτηριστικών που διαθέτουν θα φτιάξει και μια ενδιαφέρουσα ομάδα στο χορτάρι. Μια ομάδα στην οποία θα προσδώσουν μια συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα, γιατί στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί να έχεις μόνο καλούς παίκτες. Είναι πολύ σημαντική και η χημεία που θα αναπτύξουν μεταξύ τους. Μετά τον αποκλεισμό, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι επί εννιά μέρες άπαντες στρώθηκαν στη δουλειά, καθώς όλοι αντιλήφθηκαν ότι ο χρόνος που υπάρχει ως την έναρξη του πρωταθλήματος, για τον κόσμο μπορεί να είναι ένα μαρτύριο μετά το στραπάτσο του αποκλεισμού, για τους ίδιους όμως είναι ένα κρίσιμο διάστημα για να γίνουν γκρουπ. Να μάθει ο ένας τον άλλον, να καλύψουν το χαμένο έδαφος σε τρεξίματα, να βρει ο προπονητής τον τρόπο που θα τους ταιριάξει μεταξύ τους. Γνωρίζοντας, δυστυχώς για αυτούς, ότι η πίεση είναι μεγάλη και η πίστωση χρόνου μηδαμινή…