Ο Αρης έκανε την καλύτερή του εμφάνιση αλλά «πέταξε» δυο βαθμούς

Το χθεσινό ματς του Αρη με τον Πανσερραϊκό είναι ξεκάθαρα από αυτά που όταν ο διαιτητής σφυρίζει για τελευταία φορά και αρχίζεις να αποχωρείς από το γήπεδο, προσπαθείς να κοντρολάρεις τα συναισθήματά σου γιατί δεν ξέρεις τι να νιώσεις. Τι είναι αυτό που στο τέλος υπερισχύει. Ικανοποίηση για μια γεμάτη εμφάνιση που όμως δεν στέφθηκε με το απόλυτο των βαθμών ή απογοήτευση για την απώλεια δυο βαθμών απέναντι σε μια από τις χειρότερες ομάδες που πέρασαν από το Βικελίδης μέχρι τώρα, που έκανε 1,5 φάση στο ματς και όμως αυτό της ήταν αρκετό για να… τσιμπήσει ένα βαθμό; 

Απέναντι σε αυτό ο Αρης είχε να αντιπαρατάξει 23 τελικές, οι περισσότερες βέβαια εκτός εστίας, συντριπτική κατοχή (περίπου στο 73%), 10 κόρνερ, 20 σουτ εντός και εκτός περιοχής και μια συνολικά καλή εμφάνιση που ανάγκασε το αλάνθαστο κριτήριο του κόσμου στο τέλος να προβεί σε ένα αυθόρμητο χειροκρότημα για την ομάδα του. Είναι αυτό το άτιμο το ποδόσφαιρο που πολλές φορές δεν αποδίδει δικαιοσύνη στο χορτάρι. Λίγες μέρες νωρίτερα, με χειρότερες εμφανίσεις, μέτριο ποδόσφαιρο και μερικές φορές πολύ κουραστικό, ο Αρης βγήκε νικητής από το γήπεδο… τρέχοντας ένα σερί τεσσάρων νικών.

Χθες που έκανε την καλύτερη εμφάνισή του με τον Χιμένεθ στον πάγκο, έφυγε σχεδόν με άδεια χέρια, γιατί αυτή η ισοπαλία, απέναντι σε ένα κακό αντίπαλο, μπορεί στην οικονομία της σεζόν να κοστίσει, με το club να έχει ήδη καταγράψει μια ακόμη εκτός προγράμματος εντός έδρας απώλεια με τον Παναιτωλικό. Μετά απο μόλις πέντε αγωνιστικές στη σεζόν δηλαδή έχει απωλέσει πέντε πολύτιμους βαθμούς στο γήπεδό του και χωρίς κάποιο από αυτά να είναι ντέρμπι. 

Ματς-απάντηση στην γκρίνια για τις φτωχές εμφανίσεις

Είναι και παράλληλα το ματς-απάντηση σε όσους γκρίνιαζαν για τις φτωχές εμφανίσεις στο προηγούμενα παιχνίδια που όμως έφεραν βαθμούς. Δεν είναι λίγοι που από χθες αναρωτιόντουσαν τι είναι το καλύτερο. Να παίζεις καλά και να μην κερδίζεις ή να είσαι μέτριος αλλά να παίρνεις το αποτέλεσμα; Προφανώς ο συνδυασμος τν δυο θα ήταν το ιδανικό. Το επόμενο διάστημα θα μας κάνει σοφότερους, αν δηλαδή η χθεσινή εμφάνιση προόδου του γκρουπ, θα φέρει κάπου αλλού τους χαμένους βαθμούς με τον Πανσερραϊκό. 

Γιατί είναι η αλήθεια ότι ο χθεσινός Αρης δεν άξιζε να πάρει ένα μόνο βαθμό. Ηταν και στα δυο ημίχρονα η καλύτερη ομάδα. Αυτή που έψαξε με κάθε δυνατό τρόπο το γκολ. Με σουτ εντός ή εκτός περιοχής. Με στατικές φάσεις. Με συνδυαστικό ποδόσφαιρο, ειδικά μέχρι να βγει ο Μορουτσάν που μαζί με τον MVP χθες Τεχέρο και τον Μόντσου, συνέθεσαν μια εξαιρετική τριάδα που συνεπικουρούμενη από τον Ράτσιτς του πρώτου ημιχρόνου έκανε πραγματάκια στο γήπεδο, δίχως να εκβιάζει καταστάσεις. Ο Αρης κεφαλαιοποίησε την υπεροχή του με ένα γκολ στο 43΄ από τον Μόντσου. Ακόμη και το φτωχό 1-0 όμως στην ανάπαυλα σου έδινε την αίσθηση ότι ο Αρης, εύκολα ή δύσκολα θα κέρδιζε το ματς. Ακόμη και όταν στη μοναδική φάση του Πανσερραικού ισοφαρίστηκε στο 51΄.  Υπήρχε πολύς χρόνος ακόμη αλλά όσο αυτός περνούσε, έβγαζαν μάτι οι περιορισμένες επιλογές που είχε ο Αρης στην επίθεση. Ενδεια που γινόταν μεγαλύτερη με τον Μορόν ουσιαστικά απόντα από το ματς. Πάλι καλά που έγινε η φάση στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων για να καταλάβουμε ότι ο πρώτος σκόρερ του Αρη ήταν στο γήπεδο. 

Ο Αρης το προσπάθησε, κυρίως με τον Γιαννιώτα στο τέλος, αλλά δεν είχε την ποιότητα όταν έφθανε η μπάλα στην περιοχή να πετύχει το… buzzer beater, ενώ σταδιακά η κόπωση άρχιζε να επηρεάζει κομβικούς παίκτες όπως οι Μόντσου, Ράτσιτς, Τεχέρο, Γαλανόπουλο (αναγκαστικά εμεινε στο ματς παραπάνω από όσο μπορούσε) και τον συγκινητικό χθες Φρίντεκ, τη στιγμή που στον πάγκο οι λύσεις εξαντλούνταν στην πιτσιρακαρία, ένα στόπερ και τον Δώνη πουο Χιμένεθ αποφάσισε να μην ρισκάρει τη συμμετοχή του σε ένα ματς που είχε εξελιχθεί σε ροντέο. Είναι προφανές ότι η πρόοδος που εμφάνισε σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού του ο Αρης θα έχει πραγματική αξία όταν αρχίσουν να επιστρέφουν σιγά-σιγά  οι τραυματίες της μεσοεπιθετικής γραμμής. Κάποιους από αυτούς να είχε χθες ο Αρης θα αύξανε κατά πολύ τις πιθανότητές του να πάρει το τρίποντο.

Για να τα λέμε όλα όμως είχε να αντιμετωπίσει και μια ομάδα που με κάθε τρόπο επεδίωκε να ροκανίσει με καθυστερήσεις τον καθαρό χρόνο παιχνιδιού, με ποδοσφαιριστές που υποδύονταν τον τραυματία σε κάθς αφορμή (ειδικά ο τερματοφύλακας ) αφού της το επέτρεπε ένας κακός διαιτητής. Ο Ευαγγέλου σφύριζε με πολύ μεγαλύτερη ευκολία τα φάουλ υπέρ των φιλοξενούμενων, παριστάνοντας τον διαιτητή μπάκσετ, βοηθώντας με τον τρόπο του να σπάσει ο ρυθμός των γηπεδούχων και να επέλθει και ένας εκνευρισμός που δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος.

ΥΓ. Υπάρχει μια φάση στο τέλος με το σπρώξιμο του Αλβαρο που αναγκαστικά πέφτει πάνω στον Παναγίδη στην οποία θα μπορούσε να γίνει χρήση VAR. Να φωνάξει δηλαδή ο Παπαπέτρου τον Ευαγγέλου να το δει. Περιμένουμε να δούμε τι θα πει και ο Λανουά...