Ο Νέστα αποκαλύπτει το κλίμα στα αποδυτήρια της Μίλαν, μετά τον τελικό με Λίβερπουλ - «Ήμασταν όλοι νεκροί»

Ίσως ο επικότερος τελικός Champions League όλων των εποχών διεξήχθη το 2005 στην Κωνσταντινούπολη, με την Λίβερπουλ να ανατρέπει το εις βάρος της 3-0 του ημιχρόνου από την Μίλαν και να κατακτά στην διαδικασία των πέναλτι το πολυπόθητο τρόπαιο.

Ένας εκ των πρωταγωνιστών της επί σειρά ετών πετυχημένης πορείας των «ροσονέρι», τόσο στα κύπελλα Ευρώπης, όσο και στην Ιταλία, ο εμβληματικός Αλεσάντρο Νέστα, διηγήθηκε όσα ακολούθησαν στα αποδυτήρια των «Ιταλών» μετά την απίθανη τροπή που έλαβε ο τελικός.

Πιο συγκεκριμένα, ο πρώην κεντρικός αμυντικός τόνισε πόσο πολύ επηρέασε την ομάδα εκείνη η ήττα, μιας και το κλίμα ήταν πολύ «βαρύ» στα αποδυτήρια για μήνες. Σχολιάζοντας μάλιστα τα όσα ακολούθησαν του τελικού, ανέφερε πως έμοιαζαν όλοι τους «σαν νεκροί».

Αναλυτικά η συνέντευξή του:

«Είχα δίπλα μου στην άμυνα τον Γιαπ Σταμ, θηρίο. Αρχίσαμε στο πρώτο μέρος λέγοντας ότι θα τους σπάγαμε. Αν πανηγυρίζαμε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο με το 3-0; Όχι. Ήταν κάποιος ανόητος από την άλλη ομάδα, δεν ξέρω καν το όνομά του, που είπε αυτά τα πράγματα… Συζητούσαμε, υπήρχε ένταση, ξέραμε πως είχε δρόμο ο τελικός. Ξέρετε ποιος τους κράτησε όρθιους; Ο Τζέραρντ! Ήταν παντού, ήταν θηρίο. Πρώτα δεχτήκαμε ένα γκολ, έπειτα ένα δεύτερο που δεν καταλάβαμε πως έγινε και στο 3-2 τα χάσαμε λίγο. Στο 3-3 αρχίσαμε πάλι, έπειτα ο Ντούντεκ έκανε μία απίστευτη επέμβαση που ούτε ο ίδιος κατάλαβε πως την έκανε, άνοιξε τα χέρια του και σταμάτησε το σουτ του Σεβτσένκο από το ένα μέτρο και η μπάλα πήγε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Πήγαμε στα πέναλτι και χάσαμε. Αυτό ήταν...»

Στην συνέχεια σχολίασε το κλίμα στα αποδυτήρια τους επόμενους μήνες:

«Μετά πήγαμε στα πέναλτι και χάσαμε. Όλα πήγαν στραβά. εκτέλεσα ένα πέναλτι στο Σούπερ Καπ και σκόραρα κόντρα στον Τζιτζιόνε. Μετά από αυτό δεν με εμπιστευόντουσαν πια. Όταν πήγαμε στην Κωνσταντινούπολη προσφέρθηκα να εκτελέσω ξανά, αλλά ο προπονητής δεν με άφησε να το σουτάρω. Στα αποδυτήρια μετά από τον τελικό ουδείς μιλούσε, ουδείς τολμούσε να μιλήσει. Ήμασταν όλοι νεκροί. Ο Μαλντίνι είπε τις πιο σωστές λέξεις, χωρίς να μιλήσει πολύ 'Ας σηκώσουμε τα μανίκια, ξεκινάμε ξανά'. Ο Ρίνο(σ.σ. Τζενάρο Γκατούζο) ήταν νεκρός, πρέπει να αυτομαστιγώθηκε όλο το καλοκαίρι».