Ο Νταρίντα απέδειξε ότι ο σεβασμός κερδίζεται στο γήπεδο και δεν αρκεί μόνο το βιογραφικό

Το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν για τον Άρη κόντρα στον Αστέρα ήταν όπως έπρεπε. Και νικηφόρο -αν και χωρίς βαθμολογικό κίνητρο- και με μια τελευταία καλή εμφάνιση που είχε ζητήσει ο Ουζουνίδης, από μια ενδεκάδα μάλιστα που αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές που, αρκετοί από αυτούς δεν θα βρίσκονται στο ρόστερ τη νέα σεζόν. Με ένα πρωταγωνιστή (Ντουντού) που με την εμφάνισή του δεύτερου ημιχρόνου, σκόρπισε υποσχέσεις για το αύριο και ένα τιμώμενο πρόσωπο (Νταρίντα) που άξιζε και με το παραπάνω ένα τέτοιο συγκινητικό φινάλε.

Ο Τσέχος κέρδισε με το… σπαθί του και τα αμέτρητα χιλιόμετρα που διένυσε στο γήπεδο τα 2,5 χρόνια που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα, ένα standing ovation από τον κόσμο που ξέρει να αναγνωρίζει όσους προσφέρουν με ανιδιοτέλεια. Τέτοια καθολική αποδοχή για ένα παίκτη που ποτέ δεν ζήτησε να πέσουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, είχαμε καιρό να ζήσουμε στο Κλεάνθης Βικελίδης. Όχι μόνο από τον κόσμο αλλά και από τους ίδιους τους συμπαίκτες του.

Είμαι βέβαιος ότι ο προπονητής του Άρη, θα ήθελε να έχει 1-2 σαν αυτόν στο ρόστερ της νέας σεζόν που… στριφογυρίζει ήδη στο μυαλό του. Ποδοσφαιριστές που τιθασεύουν το εγώ τους και το βάζουν κάτω από το συμφέρον της ομάδας. Που θα κυνηγήσουν κάθε μπάλα σε κάθε σπιθαμή του γηπέδου. Που ένα θα τους πει ο προπονητής… δέκα θα κάνουν στο χορτάρι. Ο Νταρίντα μπορεί να αποχωρεί, αλλά ίσως είναι η πρώτη φορά που ένας ποδοσφαιριστής σε τόσο σύντομη παρουσία, αφήνει μια σπουδαία παρακαταθήκη και δείχνει τον δρόμο για την επόμενη μέρα. Αυτή που έχει ως αρχή της, ότι ο σεβασμός στο γήπεδο κερδίζεται και δεν θεωρείται, a priori, δεδομένος.

Φαντάζομαι ότι ανάλογες σκέψεις στριφογυρίζουν και στο μυαλό των φίλων του Άρη που χάρηκαν χθες όταν είδαν ένα παιδί των τμημάτων υποδομής (Χαρούπα) να περνάει ως αλλαγή, αλλά ξέρουν- και πιο πολύ περιμένουν- ότι για να μπορέσει η ομάδα τους να διεκδικήσει περισσότερα πράγματα, θα πρέπει από σήμερα κιόλας να τεθεί σε εφαρμογή το πλάνο συνολικής αναβάθμισης του club. Από όσα λέει το τελευταίο διάστημα και επανέλαβε χθες ο Μαρίνος Ουζουνίδης, έχει γίνει απολύτως κατανοητό σε όλους, ότι έρχονται σαρωτικές αλλαγές.

Θα πει κάποιος και σωστά, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο στον Άρη. «Θερμό» καλοκαίρι είχαμε και πέρσι αλλά η πρόθεση σημαντικών αλλαγών και φέτος, αποτελεί, εμμέσως πλην σαφώς και μια παραδοχή, ότι αρκετά από αυτά δεν πήγαν όπως είχαν αρχικά σχεδιαστεί.
Άρα περιμένουμε να δούμε το επόμενο διάστημα τη φιλοσοφία πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί η ομάδα της επόμενης σεζόν, με τον κρυφό πόθο μιας διάκρισης στην Ευρώπη, εφόσον τελικά ο Άρης εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στο Conference League.

Το άσχημο είναι ότι στο τελευταίο σενάριο, με παιχνίδι στις 24 Ιουλίου, ο χρόνος δεν είναι πολύς, αφού σε ένα μήνα και κάτι οι ποδοσφαιριστές θα πρέπει να επιστρέψουν στο γήπεδο. Άρα είναι σημαντικό να έχει γίνει ήδη μια προεργασία και το κυριότερο να υπάρξει ένα αίσθημα ενότητας και κοινής γραμμής, μεταξύ όσων θα λάβουν τις τελικές αποφάσεις για τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ.

Ο κόσμος, που δεν σταμάτησε χθες να τραγουδάει, να το χαίρεται και να διατρανώνει την αφοσίωσή του στην ομάδα, ξέρει να αναγνωρίζει. Όπως αναγνώρισε με το ζεστό του χειροκρότημα στο Σάββα Παντελίδη και τη δική του προσφορά στον Άρη, τα πρώτα χρόνια της επιστροφής στη μεγάλη κατηγορία.