Ο ΠΑΟΚ ξυπνά μνήμες, δίνει ελπίδα στη δική του... βραδιά ζωής

Η οικογένεια του ΠΑΟΚ έχει ανάγκη μια επιτυχία στο μπάσκετ και σήμερα στον τελικό του FIBA Europe Cup μπορεί να την φέρει. Το ίδιο και η πόλη της Θεσσαλονίκης. Μια πόλη που δεν ακολούθησε απλώς το μπάσκετ — το διαμόρφωσε, το αγκάλιασε, το έκανε δικό της. Μια πόλη που έμαθε στο πανελλήνιο τι σημαίνει να ζεις για μια πορτοκαλί μπάλα. Η μπασκετομάνα!

Η ελληνική καλαθοσφαίριση απογειώθηκε το 1987 με το Ευρωμπάσκετ, αλλά στη Θεσσαλονίκη η παράδοση είχε ήδη ξεκινήσει. Από τη δεκαετία του ’80, ΠΑΟΚ και Άρης μετέτρεψαν την πόλη σε επίκεντρο του αθλήματος. Ήταν οι κυρίαρχοι — εντός κι εκτός συνόρων. Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια, αλλά και έχασε σπουδαίες ευκαιρίες, όπως εκείνη η πικρή ήττα στο Final Four της Ευρωλίγκας στο ΣΕΦ. Ίσως αν είχε σηκώσει την κούπα τότε, να είχε αλλάξει ολόκληρη η τροχιά του συλλόγου. Και ίσως και του ελληνικού μπάσκετ.

Πλέον, τα φώτα είναι στραμμένα αλλού. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μονοπωλούν την κορυφή. Και ναι, το FIBA Europe Cup δεν είναι η Ευρωλίγκα. Όμως όποιος σπεύσει να υποτιμήσει τη σημασία αυτής της διαδρομής, βλέπει το άθλημα με κοντόφθαλμη ματιά. Γιατί κάποτε, μόνο ο ΠΑΟΚ και ο Άρης υπήρχαν. Κάποτε, κι αυτοί ξεκινούσαν από χαμηλότερα.

Το μπάσκετ του σήμερα μπορεί να είναι πιο εμπορικό, πιο “brand-oriented” να μετριέται σε followers στο instagram και να παίζεται πάνω σε γυάλινες οθόνες, ωστόσο το «στόρι» της φετινής ομάδας του ΠΑΟΚ «μαγνητίζει».

Η ομάδα με το χαμηλότερο μπάτζετ που όλοι έλεγαν θα υποβιβαστεί, σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης και ακόμη μέσα στα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Μία διαδρομή που είναι ικανή να προσελκύσει φιλάθλους στην ομάδα αλλά και στο άθλημα γενικότερα. Η μάχη Δαυίδ με Γολιάθ δεν άφησε ποτέ κανέναν ασυγκίνητο.

Οι ομάδες χτίζονται από χαρακτήρα

Η ουσία του αθλητισμού λοιπόν παρά την απουσία των φαντασμαγορικών φώτων της διάσημης Euroleague παραμένει: οι ομάδες χτίζονται από χαρακτήρα. Κι αυτός ο ΠΑΟΚ είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύνολο παικτών. Είναι μια οικογένεια. Ένα σκληροτράχηλο σύνολο, χωρίς σταρ, χωρίς «ονόματα», αλλά με προπονητή και παίκτες που δίνουν την ψυχή τους. 

Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη ένα σημείο αναφοράς στο μπάσκετ. Όχι μόνο για να θυμηθούν οι παλιοί, αλλά για να μάθουν οι νέοι. Αυτό το τρόπαιο, εφόσον έρθει, θα είναι πολλά περισσότερα από μια γραμμή σε μια λίστα κατακτήσεων. Θα είναι αφορμή. Έμπνευση. Επανεκκίνηση.

Γιατί το μπάσκετ δεν είναι μόνο τίτλοι. Είναι ιστορία, συναίσθημα, ταυτότητα. Και ο ΠΑΟΚ, με τη φετινή του πορεία, ξαναδίνει στη Θεσσαλονίκη τη φλόγα που κάποτε την έκανε να ζει και να αναπνέει για το άθλημα. Και φυσικά αν σήμερα το βράδυ έρθει και ο τίτλος απο την ομάδα του Μάσιμο Καντσελιέρι, θα κάνει όλη αυτήν την πορεία ανεξίτηλη στον χρόνο.