Ο Ρέγες είναι υπέρβαση αλλά και ένα στοίχημα για club και Καρυπίδη

Ο Θεόδωρος Καρυπίδης είναι γενικά των άκρων και των εκπλήξεων και το απέδειξε για μια ακόμη φορά με την επιλογή του Ρουμπέν Ρέγες για τη θέση του τεχνικού διευθυντή. Το ζήτημα για μένα βρίσκεται στο βαθύτερο νόημα της απόφασης να επιστρέψει σε ένα μοντέλο με το οποίο λειτουργεί η πλειοψηφία των ομάδων παγκοσμίως, αλλά ο ίδιος το είχε αποδυναμώσει. Θεωρούσε ότι δεν το είχε ανάγκη η ομάδα αλλά ούτε και ο ίδιος ως ιδιοκτήτης. Την τελευταία διετία και τα πιο πολλά από τα δέκα συνολικά χρόνια που βρίσκεται στο διοικητικό τιμόνι του Άρη, πορεύτηκε, βασιζόμενος σε ένα προσωποκεντρικό μοντέλο, λαμβάνοντας ο ίδιος την πλειονότητα των αποφάσεων και δεν αναφέρομαι τόσο σε διοικητικές αποφάσεις αλλά σε εκείνες που άπτονται του αγωνιστικού. 

Άρα η επιλογή να φέρει ένα άνθρωπο που η βασική του ευθύνη θα είναι το ποδοσφαιρικό τμήμα και η στελέχωσή του σε όλα τα επίπεδα, είναι μια σημαντική αλλαγή πλεύσης. Η ουσία και ίσως και το εχέγγυο της επιτυχίας βρίσκεται στο αν είναι και συνειδητή. Αν είναι προϊόν ώριμης σκέψης και μιας απόφασης να αλλάξει το μοντέλο. Γιατί, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, το να φέρεις ένα τεχνικό διευθυντή, είναι μια κίνηση που δεν σου εγγυάται την επιτυχία από μόνη της, αν δεν συνοδεύεται και από στήριξη. 

Δυο πράγματα με κάνουν να ελπίζω ότι η επιλογή του Ρουμπέν Ρέγες είναι βασισμένη σε ένα γενικότερο πλάνο αγωνιστικής ανακατεύθυνσης. Το πρώτο έχει να κάνει με αυτή καθ΄ αυτή την επιλογή του προσώπου. Ο Ρέγες είναι ενεργός, είναι νεαρός, τεχνοκράτης, φιλόδοξος και προέρχεται από ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα στον κόσμο. Δεν έβγαλε κάποιον από τη… ναφθαλίνη ή τη σύνταξη δηλαδή, ούτε εμφάνισε κάποιον για να ρίξει απλά στάχτη στα μάτια του κόσμου. 

Το δεύτερο έχει να κάνει με το κασέ του Ισπανού. Αν τα νούμερα που μαθαίνουμε είναι αληθινά τότε εκτός από σοβαρή επιλογή, πρόκειται και για σοβαρή οικονομική επένδυση. Για μια, τρόπον τινά υπέρβαση, για ένα πόστο που ουδέποτε είχαν δαπανηθεί τόσα χρήματα. Για να αποφασίσει ένας ιδιοκτήτης και εν προκειμένω ο Καρυπίδης, να προσφέρει γη και ύδωρ στον Ρέγες και να τον πείσει να αφήσει τη LaLiga για την ελληνική Σούπερ Λιγκ, δυο πράγματα επίσης συμβαίνουν. 

Το πρώτο ότι τον πιστεύει. Ότι βλέπει σε αυτόν μια πραγματική ευκαιρία να οργανωθεί το club, τουλάχιστον όσον αφορά το αγωνιστικό του σκέλος. Ότι έχει πειστεί με κάποιον τρόπο, ότι ο 46χρονος Ισπανός… θα του φέρει πίσω, σε επιτυχίες, μεταγραφές, πωλήσεις κτλ, τα χρήματα που θα του κοστίσει.

Το δεύτερο- και για μένα πιο σημαντικό- να έχει αποφασίσει να του δώσει ελευθερία κινήσεων να θέσει σε εφαρμογή το αγωνιστικό transformation του Άρη και την πρώτη πρόκληση που είναι και σύντομα, την συμμετοχή στη League Phase του Conference League. Να τον στηρίξει συνειδητά, να τον βοηθήσει, να τον ενισχύσει και να μην του βάζει εμπόδια. Φαντάζομαι ότι και ο ίδιος ο Ρέγες θα έχει καταλάβει ότι τα μεγέθη της LaLiga με αυτά της Σούπερ Λιγκ δεν συγκρίνονται και ότι θα πρέπει να κάνει κάποιες εκπτώσεις στα θέλω του. Όπως είμαι σίγουρος ότι, λόγω πίεσης χρόνου, ξέρει ότι θα πρέπει να προσαρμοστεί γρήγορα στις νέες συνθήκες. 

Σε αυτές, κομβικό ρόλο θα παίξει η συνεργασία του με τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Χωρίς προκατάληψη και με γνώμονα ότι για πρώτη φορά, μετά από αρκετό καιρό, φαίνεται ότι η pre season ξεκινάει από τη σωστή αφετηρία. Με ένα ιδιοκτήτη που αποφάσισε να επενδύσει σε ένα… κανονικό και πολλά υποσχόμενο (στη θεωρία πάντα) αθλητικό διευθυντή, που έρχεται από κορυφαίο πρωτάθλημα και έναν από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές που έχει και ευρωπαϊκή εμπειρία.