Ο Καπίνο στο Athletiko: «Δεν ήθελα να φύγω από τον Παναθηναϊκό, αυτά τα δύο πράγματα θα άλλαζα στην καριέρα μου»

Ο Στέφανος Καπίνο έχει διανύσει μια πορεία γεμάτη εμπειρίες, προκλήσεις και επανεκκινήσεις. Από το ντεμπούτο του στον Παναθηναϊκό σε ηλικία μόλις 17 ετών, μέχρι τη σημερινή του παρουσία στην Ελβετία με τη φανέλα της Βίντερτουρ, στην οποία διανύει εξαιρετική πορεία. 

Στη συνέντευξή του στο Athletikο, ο 31χρονος Έλληνας τερματοφύλακας μιλάει με ωριμότητα και ειλικρίνεια για την καθημερινότητά του στην οργανωμένη Ελβετία, τη ρομαντική Βίντερτουρ, τα διδάγματα από την πορεία του σε Γερμανία και Αγγλία, αλλά και την αίσθηση ότι διανύει την πιο ώριμη φάση της καριέρας του.

Ο άλλοτε πορτιέρε του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αναφέρεται με ένταση στη σημασία των Ακαδημιών για το ελληνικό ποδόσφαιρο, στον τρόπο της απομάκρυνσης του από τους «πράσινους», τα δύο πράγματα που θα άλλαζε εάν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, τη δύσκολη στιγμή που έπρεπε να δει αν θα σταματήσει το ποδόσφαιρο και ξεκαθαρίζει πως σήμερα, η επιστροφή του στην Ελλάδα δεν είναι στα πλάνα του.

Πως είναι η ζωή στην Ελβετία;

«Για εμένα ήταν η καλύτερη επιλογή να έρθω εδώ. Και από θέμα χώρας και από θέμα ομάδας. Είναι μια πανέμορφη χώρα. Οργανωμένη σε όλα, με ένα πάρα πολύ όμορφο πρωτάθλημα. Είναι πανάκριβη βέβαια, αλλά σου αρέσει να ζεις εδώ. Είναι από τις όμορφες χώρες που έχω πάει και παίξει».

Πώς είναι το ποδόσφαιρο εκεί;

«Είναι πολύ κοντά στο γερμανικό. Γι’ αυτό και άμα δεις στη Γερμανία τα περισσότερα ταλέντα τα παίρνουν από εδώ. Εδώ του αρέσει στο ποδόσφαιρο να έχουν μικρούς σε ηλικία παίκτες. Αυτή είναι η βάση τους. Αυτό είναι κατά βάση το ποδόσφαιρό τους. Μετά φυσικά υπάρχουν και οι μεγάλες ομάδες, όπως είναι η Γιουνγκ Μπόις και η Βασιλεία, οι οποίες το μοντέλο τους είναι να βγάζουν παίκτες αλλά και όχι μόνο. Είναι ένα πρωτάθλημα που είναι δύσκολο να προβλέψεις.

«Η Βίντερτουρ είναι ρομαντική, όχι για επενδυτές»

Ολοι μπορούν να κερδίσουν όλους. Μέχρι το τέλος δεν ξέρεις ποιος θα βγει πρωταθλητής, ποιος θα πέσει. Εχει ένα τέτοιο σασπένς. Και σχεδόν όλες οι ομάδες είναι κοντά στα οικονομικά. Δεν διαφέρουν πολλές μεταξύ τους. Εμείς, στην ομάδα μας, είμαστε πιο ρομαντικοί. Δεν θέλουμε επενδυτές. Είναι ένα στιλ Σεντ Πάουλι η Βίντερτουρ. Οι περισσότερες ομάδες έχουν ξένους επενδυτές, όπως η INEOS η οποία έχει τη Γιουνάιτεντ, τη Λωζάνη. Στη Σερβέτ από πίσω είναι η ROLEX και γενικά οι περισσότερες, έχουν από πίσω κάποιον».

Είσαι σε μια ομάδα που παλεύει για την παραμονή στην κατηγορία. Πως το βιώνεις αυτό;

«Η ομάδα είναι πιο ρομαντική. Και στα οικονομικά ακόμα που είμαστε πιο χαμηλά από τις υπόλοιπες. Αλλά είναι μία ομάδα η οποία έχει ένα απίστευτο σύνολο. Ένα γήπεδο που δεν πέφτει καρφίτσα, ακόμα και σε φιλικό ματς. Είναι και σε μια όμορφη πόλη, δίπλα στη Ζυρίχη. Και είναι μια ωραία εμπειρία, μου αρέσει πολύ αυτή η ομάδα και θα είναι πολύ σημαντικό να παραμείνουμε κατηγορία.

Πέρυσι τα παιδιά εδώ έκαναν μια απίστευτη σεζόν και βγήκαν και στα Playoffs, αλλά πέρυσι δεν ήταν δυνατές πολλές ομάδες. Όπως η Βασιλεία, η Λωζάνη. Φέτος δυναμώσανε πάρα πολύ. Για εμένα τώρα, κάνω μια πάρα πολύ καλή σεζόν. Ο στόχος μου είναι να καταφέρουμε και να παραμείνουμε κατηγορία. Στα τελευταία ματς είμαστε πολύ κοντά στο να πετύχουμε τον στόχο».

«Η Bundesliga μου ταίριαξε, η Championship ήταν… χαλαρή»

Πάμε λίγο στην εμπειρία σου στην Αγγλία. Πως θα συνέκρινες την εμπειρία σου εκεί σε σχέση με τα όσα έζησες στη Γερμανία αλλά και τώρα στην Ελβετία;

«Στην Αγγλία έμεινα λίγο. Ηταν Championship, η ομάδα δεν πήγαινε για τίποτα. Η Νότιγχαμ είχε σωθεί τότε. Οπότε ήταν μια πιο… relax κατάσταση. Αλλά σήμερα τα οικονομικά δεδομένα στη Championship είναι πολύ διαφορετικά ακόμα και από αυτές στη Γερμανία.

Στη Bundesliga που ήμουν πολλά χρόνια εκεί, το ποδόσφαιρο έχει και αυτό το ρομαντισμό του, γεμάτα γήπεδα. Οι περισσότερες ομάδες είναι αυτό που λένε το 51-49%. Το μεγαλύτερο ποσοστό το έχει ο κόσμος στους συλλόγους. Στις περισσότερες περιπτώσεις βέβαια. Οπότε κι αυτό ήταν ένα πρωτάθλημα που μου αρέσει πολύ».

Πώς πήρες την απόφαση μετά να πας στη Γερμανία και τη Βέρντερ;

«Όλα ξεκίνησαν όταν έφυγα από τον Παναθηναϊκό και πήγα στη Μάιντς. Αυτή η απόφαση ήταν περισσότερο του Παναθηναϊκού, παρά δική μου. Ηθελε η ομάδα τότε να πάρει κάποια χρήματα εκείνη την εποχή. Δεν ήταν ο Παναθηναϊκός που είναι τώρα. Ουσιαστικά τότε εγώ δεν ήθελα να φύγω από τον Παναθηναϊκό, αλλά τα χρήματα ήταν πολύ καλά και η ομάδα θεώρησε ότι έπρεπε να φύγω. Υπήρχε και η πρόταση της Σπόρτινγκ τότε, αλλά θεώρησα ότι η πρόταση της Μάιντς ήταν καλύτερη.

Αλλά δεν ήμουν έτοιμος ψυχολογικά και σαν ‘’Στέφανος’’ να κάνω αυτό το βήμα, γιατί ήμουν πολύ μικρός και η Γερμανία δεν είναι μια χώρα για να προσαρμοστείς γρήγορα και δεν ήταν κοντά στα δικά μου δεδομένα. Ωστόσο, έπειτα όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό για τη Βέρντερ, ήμουν πολύ συνειδητοποιημένος.

Ημουν καλύτερα και εγώ. Και ψυχολογικά και στην ομάδα τον δεύτερο χρόνο, ήμουν μέσα στους αρχηγούς κι ας μην έπαιζα τόσο. Γιατί μπροστά μου ήταν ο Παβλένκα, ο οποίος έκανε καταπληκτικές εμφανίσεις. Αλλά ήταν μια ωραία εμπειρία η Γερμανία, γενικά».

Για ένα παιδί που στην ηλικία που το έκανες εσύ, βρίσκεται να παίζει βασικός στον Παναθηναϊκό, πόσο εύκολο είναι να παραμείνει συγκεντρωμένο στο στόχο του;

«Ηταν κι άλλες εποχές. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και ο τρόπος που συμπεριφέρονται στους ποδοσφαιριστές και αυτοί στον εαυτό τους. Το πόσο επαγγελματίες έχουν γίνει από μικρές ηλικίες. Τότε ψιλοπηγαίναμε στον αυτόματο. Δεν είχαμε τις γνώσεις και τις βάσεις που υπάρχουν τώρα. Γενικά για ένα παιδί στην Ελλάδα, νομίζω, ότι είναι ακόμα πιο δύσκολο. Γιατί είναι και το θέμα της ομάδας για το πώς θα διαχειριστεί μία τέτοια κατάσταση.

Δηλαδή, ένας 18χρονος, 19χρονος ή 20χρονος στη Γερμανία θα διαχειριστεί διαφορετικά τα πράγματα, από ένα αντίστοιχο παιδί στην Ελλάδα. Ειδικά τότε. Αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά είναι και στο χέρι σου.

Όταν σου λέει η ομάδα ότι πρέπει να φύγεις, γιατί αυτά τα 2,5-3 εκατομμύρια που πήρε ο Παναθηναϊκός τότε, ήταν σωτήρια γι’ αυτούς, δεν μπορούσα εγώ να κάνω κάτι διαφορετικό».

«Ο Ολυμπιακός έχει χτίσει ένα πρότυπο με τις Ακαδημίες του»

Θεωρείς το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στις Ακαδημίες «πληγώνει» όλο και περισσότερο το πρωτάθλημα;

«Ναι, 100%. Αλλά το παράδειγμα του Ολυμπιακού αλλά και του ΠΑΟΚ, ο οποίος έχει βγάλει αρκετά παιδιά από τις Ακαδημίες, είναι κάτι το σημαντικό. Ειδικά ο Ολυμπιακός αυτό που κάνει είναι εκπληκτικό. Πόσω μάλλον όταν κερδίζεις το Conference με αυτά τα παιδιά, τα οποία παίρνουν συνεχώς συμμετοχές. Πρωταγωνιστούν και είναι από τους καλύτερους παίκτες. Ο Ρέτσος είναι από τις Ακαδημίες, ο Τζολάκης έχει γίνει εκπληκτικός τερματοφύλακας, βγαλμένος από τις Ακαδημίες κι αυτός. Ο Μουζακίτης, ο Κωστούλας, επίσης. Μιλάμε για παιδιά πολύ νεαρά και κάνουν τη διαφορά στην πρώτη ομάδα.

Οπότε είναι πολύ ωραίο μοντέλο που έχει παρουσιάσει ο Ολυμπιακός. Και ο ΠΑΟΚ έχει αρκετά παιδιά στην πρώτη ομάδα από τις Ακαδημίες. Εχει αλλάξει πολύ, νομίζω, τα τελευταία χρόνια. Οι ομάδες γνωρίζουν πλέον, πώς να τους διαχειριστούν και πώς να τους πουλήσουν μετά. Από την άλλη, ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, δεν ξέρω πώς έχασε τον δρόμο του σε αυτό το κομμάτι. Ηταν από τις ομάδες που έβγαζε πολλά ταλέντα, που έπαιζαν στην πρώτη ομάδα και πρωταγωνιστούσαν.

Απλά, άλλαξε αυτό το μοντέλο. Και έχουν επενδύσει πολλά και επιτυχίες δεν έχουν έρθει στην ομάδα. Δυστυχώς. Εμείς τότε ήμασταν παιδιά από την Ακαδημία, καταφέραμε πήραμε και το Κύπελλο, βγήκαμε και δεύτεροι. Ουσιαστικά το μπάτζετ τότε ήταν όχι το μισό, το μισό του μισού».

Εσύ τι θεωρείς καλύτερο για μια ομάδα, να επενδύσει σε νεαρά παιδιά από Ακαδημίες ή να πάει σε μία εντελώς φιλοσοφία αποκτώντας «μεγάλα» ονόματα;

«Νομίζω ότι όλα τα μοντέλα στο τέλος είναι το πόσο επιτυχημένος είσαι. Δυστυχώς. Ειδικά στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτές τις ομάδας για να πουν ότι παίρνουν νεαρούς ποδοσφαιριστές από Ακαδημίες. Αν και πιστεύω ότι ο κόσμος θα το εκτιμούσε.

Θα προτιμούσε να χάσει με δικά του παιδιά, από το να επενδύσει σε παίκτες. Αλλά νομίζω ότι ειδικά για μεγάλες ελληνικές ομάδες, είναι πολύ δύσκολο να πάνε σε ένα πρότζεκτ τέτοιο. Δηλαδή, με Ακαδημίες, επένδυση στο μέλλον, ίσως να μην έρχονται τίτλοι κτλπ. Αλλά και το άσκοπο χρήμα σε παίκτες που δεν θα αποδώσουν στο τέλος, δεν ξέρω αν είναι σωστό.

Πάντα όμως κρίνεσαι από το αποτέλεσμα. Σίγουρο το μοντέλο που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός φαίνεται το καλύτερο αλλά και αυτό κρίνεται βάσει αποτελεσμάτων».

«Στη Βίντερτουρ είναι η πιο ώριμη και γεμάτη χρονιά της καριέρας μου»

Στη Βίντερτουρ ζεις μια χρονιά ορόσημο, έχεις ήδη δύο αποκρούσεις πέναλτι, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην καριέρα σου. Τι σημαίνει για εσένα αυτό το επίτευγμα;

«Τα πέναλτι είναι τα τελευταία που με ενδιαφέρουν. Σαν στατιστικά πάντα. Το θέμα είναι ότι νιώθω πολύ καλά. Είμαι ο Στέφανος που ξέρω που ξέρω ότι μπορώ να είμαι. Αγωνιστικά τουλάχιστον. Εχω βρει μια κατάσταση που είναι υγιής. Εχω βρει έναν καταπληκτικό προπονητή τερματοφυλάκων που είναι πολύ σημαντικό αυτό. Και αυτό είναι κάτι το οποίο σε πολλές ομάδες, ακόμα και στην Ελλάδα δεν είναι τόσο δυνατό.

Είναι μια ξεχωριστή οντότητα αυτό και είναι κάτι το οποίο δεν κοιτάει καθόλου ο κόσμος. Σίγουρα άμα πέσει η ομάδα, δεν υπάρχει πιθανότητα να παραμείνω εδώ. Αλλά είμαι αισιόδοξος για το μέλλον, γιατί με αυτή τη χρονιά που έχω κάνει, θεωρώ ότι θα βρεθεί κάτι πολύ αξιόλογο. Αν και στόχος μου είναι να παραμείνει η ομάδα κατηγορία και θα ήθελα να κάτσω εδώ πολλά χρόνια. Μου αρέσει».

Νιώθεις ότι αυτή είναι μια από τις πιο ώριμες ποδοσφαιρικές περιόδους σου;

«Ναι. Είμαι πολύ καλά στο κεφάλι μου και σωματικά και ξέρω και τι θέλω. Είναι η καλύτερη σεζόν της καριέρας μου. Αν τα βάλεις κάτι αντικειμενικά».

Θεωρείς πως η παρουσία σου εκεί μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα σου;

«Σίγουρα στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελα να επιστρέψω. Αλλά και γενικά πόσες πιθανότητες θα υπήρχαν να γυρίσω. Νομίζω είναι ένα κομμάτι που έχει κλείσει για εμένα, το ελληνικό ποδόσφαιρο. Βέβαια, ειδικά στις δικές μας εποχές, η ηλικία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.

Παλιά ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Ηθελαν τους έμπειρους τερματοφύλακες, τώρα είναι το αντίστροφο και το καταλαβαίνω. Εγώ νιώθω καλά με τον εαυτό μου και αυτό είναι το πιο σημαντικό στο τέλος».

Πέρυσι αγωνίστηκες στον Παναιτωλικό με γεμάτη σεζόν. Μετά από εκεί υπήρξαν συζητήσεις με άλλες ελληνικές ομάδες; Έπαιξε ποτέ «ζεστά» κάποια επιστροφή σε Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό;

«Όχι δεν με προσέγγισε κανείς. Γιατί δεν ήθελα και εγώ να συνεχίσω με τίποτα στην Ελλάδα, μετά τον Παναιτωλικό. Η περυσινή χρονιά για εμένα ήταν λίγο περίεργη. Δεν ήταν έτσι όπως την είχα φανταστεί, σε γενικές γραμμές. Αλλά ήμουν ξεκάθαρος ότι ήθελα να φύγω στο εξωτερικό.

Δεν σου λέω ότι άμα δεν ερχόταν πρόταση από εκεί, θα έλεγα ‘’όχι’’ στην Ελλάδα. Θα έπρεπε τότε να τα ζυγίσω. Ηθελα να γυρίσω στην κεντρική Ευρώπη. Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία. Σε αυτές τις αγορές που μου αρέσουν».

«Δεν ήθελα να φύγω από τον Παναθηναϊκό, αλλά τότε δεν είχα επιλογή»

Έχεις περάσει από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, αλλά και από αρκετές ομάδες του εξωτερικού. Ποιο από αυτά τα βήματα θεωρείς το πιο καθοριστικό στην εξέλιξή σου;

«Όλα κάτι σου δίνουν και δεν μετανιώνω για κανένα βήμα στην καριέρα μου. Γιατί και πάλι πίσω να γύρναγα τον χρόνο δεν θα άλλαζα το μυαλό μου και πάλι τα ίδια θα έκανα. Οπότε δεν μπορώ να σου πω ότι μετανιώνω για κάτι. Σίγουρα όμως ένα καθοριστικό βήμα το οποίο θα μπορούσε να είχε αλλάξει την καριέρα μου, ήταν να μην φύγω από τον Παναθηναϊκό και να φύγω τόσο μικρός στο εξωτερικό. Γιατί δεν ήμουν σε καμία περίπτωση έτοιμος.

Θα με ωφελούσε άλλη μία χρονιά στον Παναθηναϊκό. Παίζαμε και Ευρώπη τότε. Οπότε σίγουρα αν έμενα τότε στην ομάδα εκείνη την περίοδο, που αναγκάστηκα να φύγω, θα ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα για εμένα».

«Δεν ήθελα να συνεχίσω στην Ελλάδα μετά τον Παναιτωλικό»

Κοιτώντας πίσω, θεωρείς πως ο τρόπος που αποχώρησες τόσο από τον Παναθηναϊκό αλλά και από τον Ολυμπιακό σε αδίκησε;

«Δεν με αδίκησε ο Παναθηναϊκός. Εντάξει το καταλαβαίνω. Πήραν αρκετά χρήματα. Στον Ολυμπιακό τώρα. Είναι μια μεγάλη ομάδα, κρίνεσαι από τα αποτελέσματα. Εγώ είχα μια κακή περίοδο τότε, καταλαβαίνω την ομάδα. Οπότε δεν μπορώ να έχω παράπονο. Πολλά λάθη έχουν γίνει τα οποία μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο και να πεις γιατί έγινε αυτό. Αλλά δεν είναι σίγουρα αυτό. Ένα λάθος ήταν γιατί έμεινα στη Βέρντερ τόσα χρόνια, χωρίς να παίξω.

Αυτό είναι ένα ακόμα λάθος που έχω μετανιώσει. Γενικά αυτά τα δύο. Το ότι έπρεπε να μείνω στον Παναθηναϊκό άλλον έναν χρόνο και ότι έπρεπε να είχα φύγει από τη Βέρντερ νωρίτερα. Αλλά όταν στη Βρέμη σε ανταμείβουν με καινούριο συμβόλαιο στους έξι μήνες, περιμένεις ότι με τις χρονιές που κάνει ο Παβλένκα θα φύγει κάποια στιγμή και ότι είσαι σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στη Γερμανία, δεν είναι και τόσο εύκολο να πάρεις την απόφαση να φύγεις. Οπότε αυτά τα δύο είναι τα πράγματα που αν μπορούσα να αλλάξω, θα το έκανα».

«Στην Ελλάδα, ομάδες έχουν 800 εφημερίδες και 300 ραδιόφωνα. Σε επηρεάζει τι θα πουν»

Ο τερματοφύλακας ζει έντονα κάθε στιγμή, και συχνά απομονώνεται. Πώς έχεις μάθει να διαχειρίζεσαι την πίεση και τα λάθη;

«Δεν είναι εύκολο, αλλά όσο μεγαλώνεις είναι αυτό που λένε. Ότι η εμπειρία φαίνεται στον τερματοφύλακα. Γιατί αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κόσμος είναι ότι ο τερματοφύλακας μπορεί να κάνει λάθη. Και θα φανεί. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τους υπόλοιπους παίκτες στο γήπεδο. Το θέμα είναι να μην του μείνει καρφωμένο στο μυαλό και να μπορέσει την επόμενη αγωνιστική να το αλλάξει.

Αυτό είναι κάτι το οποίο όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι καλύτερα. Ειδικά στην Ελλάδα άμα δεν είσαι προσηλωμένος 100% στο ότι δεν με νοιάζει τι θα πει ο καθένας και στα Μέσα, όπου κάθε ομάδα έχει 800 εφημερίδες και 300 ραδιόφωνα, όσο να είναι σε επηρεάζει. Οπότε και χάνεσαι. Αυτό με την εμπειρία και τα χρόνια, άμα μπορείς να κλείνεις τα αυτιά σου είναι το πιο σημαντικό για έναν τερματοφύλακα».

«Πέρυσι είπα ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσω»

Υπήρξαν στιγμές στην καριέρα σου που σκέφτηκες να τα παρατήσεις; Έχεις πει ποτέ “φτάνει, ως εδώ, δεν πάει άλλο”;

«Από την κριτική όχι. Αλλά ναι σε κουράζει. Για εμένα πέρυσι ήταν ένα πολύ κομβικό σημείο. Μετά τον Παναιτωλικό, κουράστηκα με την κατάσταση. Όταν γύρισα στην Ελλάδα, την περίμενα διαφορετική. Στο τέλος δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω αλλά είπα ότι θα αλλάξω το μυαλό μου, αλλιώς δεν έχει νόημα να το κάνεις όλο αυτό. Είναι πολύ ψυχοφθόρο. Ευτυχώς κοίταξα πρώτα τον Στέφανο, γιατί ως Στέφανος είχα κάνει αρκετά λάθη και το σύμπαν με αντάμειψε.

Με έφερε σε μια ομάδα που είναι πάρα πολύ υγιής. Και ήρθαν τα πράγματα όπως ήρθαν. Γενικά πρέπει να κοιτάζεις περισσότερο τον εαυτό σου. Ψυχικά, σωματικά. Πρέπει να δώσεις και το 200% κάποιες φορές και στην Ελλάδα είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό. Όχι λόγω της ζωής, αλλά κυρίως λόγω των καταστάσεων ειδικά άμα δεν είσαι σε μεγάλες ομάδες».

«Εχει κλείσει ο κύκλος μου στην Ελλάδα»

Αν ερχόταν πρόταση από μεγάλη ομάδα της Super League, θα την άκουγες ή ο κύκλος σου στην Ελλάδα έχει κλείσει;

«Για να είμαστε ρεαλιστές νομίζω ότι δύσκολα θα έρθει από κάποια μεγάλη ομάδα. Εχουν γεμάτα ρόστερ και ηλικιακά νομίζω ότι δεν κολλάω στα πλάνα τους. Δεν το έχω σκεφτεί, αλλά θα ήθελα να μείνω στο εξωτερικό».

Υπάρχει κάποιος προπονητής που δεν που πιστεύεις πως δεν πίστεψε ποτέ πραγματικά σε σένα;

«Δεν το ένιωσα αυτό στην καριέρα μου. Το ποδόσφαιρο είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας μας. Δεν είναι εύκολο πρότζεκτ, αλλά όχι να μην πίστεψε σε μένα κάποιος προπονητής δεν υπήρξε. Σίγουρα, όμως επηρεάστηκαν πολλοί άνθρωποι από πράγματα τα οποία δεν ίσχυαν».

Θα ήθελες να κλείσεις την καριέρα σου σε κάποια από τις ομάδες που αγάπησες;

«Εχω πάψει να είμαι τόσο ρομαντικός πλέον. Δεν ξέρω πώς θα τα φέρει η ζωή αλλά έχω δει τα πάντα στην καριέρα μου, οπότε παύει το οτιδήποτε να με εκπλήσσει. Κοιτάω μέρα με τη μέρα τα πράγματα και ότι βρέξει ας κατεβάσει. Θα δούμε…»