Ο τελικός του «Χάμπντεν Παρκ»

Ήταν πολύ βαριά η σφαλιάρα που έριξαν οι Δανοί στο μάγουλο της Εθνικής Ελλάδας το βράδυ της Δευτέρας στο Καραϊσκάκη. Μια απότομη προσγείωση που έκανε εκκωφαντικό θόρυβο κυρίως στα αυτιά των ίδιων των παικτών και του προπονητή, οι οποίοι τρεις μέρες νωρίτερα μας είχαν χαρίσει μια ποδοσφαιρική παράσταση απέναντι στη Λευκορωσία.

Με πέντε γκολ, ωραίο ποδόσφαιρο και πολλές τελικές προσπάθειες. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο και κυρίως μια διαδικασία που έχει δύο ματς μέσα σε τρία βράδια. Το ένα βράδυ μπορεί να σου βγουν τα πάντα, το άλλο να μη σου βγει τίποτα. Έχει να κάνει και με τον αντίπαλο.

Όσο κι αν υπερενθουσιαζόμαστε με αυτή τη φουρνιά της Εθνικής ομάδας, με το αστείρευτο και μάλλον ατελείωτο ταλέντο που έχουμε μπροστά μας, είναι σίγουρο ότι δεν παίζουμε μόνοι μας. Η Δανία είναι μια ομάδα με παίκτες που αγωνίζονται στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Και διαθέτουν διαχρονικά ένα σύνολο ικανό να κερδίσει κάθε αντίπαλο.

Μην ξεχνιόμαστε: είναι ο αντίπαλος που πήραμε από το πρώτο γκρουπ δυναμικότητας, άρα και το φαβορί του ομίλου. Όσα κι αν μας «είπε» η πρώτη αγωνιστική, θα έπρεπε και θα πρέπει να πορευόμαστε με το σκεπτικό ότι οι Σκανδιναβοί είναι εκείνοι που παραμένουν το φαβορί. Και να διατηρήσουμε την ταπεινότητά μας.

Θα έρθουν τα άσχημα βράδια για την Εθνική, δε γίναμε ξαφνικά η Εθνική Βραζιλίας που θα τους κερδίζει όλους. Αλλά αυτό που πρέπει να διατηρηθεί ακέραιο είναι η ψυχραιμία σε όλους. Κυρίως μέσα στην ομάδα, κάτι το οποίο προσωπικά δεν το φοβάμαι. Και ο Γιοβάνοβιτς και οι συνεργάτες του είναι άνθρωποι που μπορούν να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις.

Όλο το ζήτημα πια έχει να κάνει με την αντίδραση της ομάδας στα παιχνίδια του επόμενου μήνα και κυρίως αυτό της Γλασκώβης απέναντι στη Σκωτία. Εκεί κρίνονται σχεδόν τα πάντα για την Ελλάδα σε έναν μήνα από σήμερα, στις 9 Οκτωβρίου στο «Χάμπτνεν Παρκ». Εκεί που πριν από μερικούς μήνες ξεκινήσαμε να βλέπουμε την Ελλάδα που μας έκανε να ονειρευόμαστε... μεγαλεία, με το 0-3 που μας έφερε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία του Nations League.

Το ματς απέναντι στους Σκωτσέζους παίρνει πλέον τον χαρακτήρα του τελικού για την Ελλάδα. Στο σενάριο που δεν πάνε καλά τα πράγματα, τότε θα δυσκολέψει αφάνταστα ακόμα και η δεύτερη θέση. Γιατί θα βρεθούμε στο μείον τέσσερα και από τη Σκωτία και από τη Δανία, πράγμα που σημαίνει ότι δε θα έχουμε κανένα απολύτως περιθώριο στη συνέχεια για απώλεια. Θα χρειαζόμαστε μονάχα το τρία στα τρία όχι για την πρώτη, αλλά για τη δεύτερη θέση!

Είναι λοιπόν απολύτως απαραίτητο πια να πάει η Ελλάδα στη Γλασκώβη και να πάρει αποτέλεσμα, ώστε να έχει το δικαίωμα και να μπει σε ρόλο φαβορί για τη δεύτερη θέση και να παίξει ματς πρωτιάς στην Κοπεγχάγη με τη Δανία. Αλλά κυρίως το πρώτο. Να ξέρει ότι είναι εκείνη που έχει στα χέρια της τη δεύτερη θέση του ομίλου, που αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι ο μίνιμουμ στόχος της.

Ένας όμιλος με τέσσερις ομάδες έχει αυτή την ιδιαιτερότητα: είναι λίγα τα ματς και δεν υπάρχει ο χρόνος να διορθώσεις τα κακώς κείμενα και ένα αποτέλεσμα που σου στράβωσε. Οφείλεις να αντιδράσεις, να σηκωθείς και να κερδίσεις. Αυτό δηλαδή που έκαναν οι Δανοί μετά το 0-0 με τη Σκωτία. Σηκώθηκαν, ήρθαν στην Ελλάδα, έπαιξαν το ποδόσφαιρό τους και κέρδισαν.

Αυτή την αντίδραση οφείλουμε να έχουμε κι εμείς. Το ότι μεσολαβεί ένας μήνας από το επόμενο ματς είναι κάτι που μάλλον καλό θα κάνει στην Εθνική, γιατί οι παίκτες θα έχουν περισσότερα παιχνίδια στα πόδια τους και θα είναι σε μεγαλύτερο βαθμό ετοιμότητας απ' ότι στις αρχές Σεπτεμβρίου που άλλοι δεν είχαν καθόλου ματς και άλλοι μερικά... σκόρπια.

Η ήττα από τη Δανία και κυρίως ο τρόπος που ήρθε μπορεί να πόνεσαν, αλλά ο στόχος παραμένει εκεί ορθάνοιχτος και ολοζώντανος.