Οι μεγάλες προκλήσεις του κόουτς Αταμάν

Πριν από 103 χρόνια, ένας προπονητής/αναλυτής της μάλλον πρωτόγονης (σε σχέση με σήμερα) τακτικής προσέγγισης του αθλήματος που ονομάζεται μπάσκετ, έκανε την πρώτη γραπτή αναφορά στο pick n roll, ή σε κάτι που έμοιαζε με αυτό. Ο Νέιθαν Χόφμαν, στο βιβλίο του “Επιστημονικό μπάσκετ” αναφέρεται σε μία “θαυμάσια συνεργασία” όπου δύο φόργουορντ εργάζονται αρμονικά μεταξύ τους. Ο ένας κόβει το δρόμο (cut off γράφει χαρακτηριστικά) του αμυντικού που μαρκάρει τον χειριστή, κι αυτός είτε σουτάρει ελεύθερος είτε πασάρει στον συμπαίκτη του που έκανε το σκριν.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο κόουτς Χόφμαν ήταν αδύνατον να φανταστεί ότι 103 χρόνια αργότερα αυτή η συνεργασία, που είναι όντως θαυμάσια, θα αποτελούσε τον μεγαλύτερο αμυντικό πονοκέφαλο των προπονητών όλου του κόσμου. Ο κόουτς Αταμάν είναι ένας από αυτούς.

Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα και ανάμεσα σε αρνητικά συναισθήματα υπάρχει ένα εξαιρετικά χαρμόσυνο νέο: Άπαντες εντός και γύρω από τον οργανισμό του Παναθηναϊκού έχουν μία ευκαιρία να νιώσουν γήινοι! Όχι ανίκητοι, όχι άτρωτοι, όχι πρωίμως εστεμμένοι πρωταθλητές, όπως τους βλέπουν σε διάφορα power rankings επαϊοντες και μη.

Οι πράσινοι, μπορεί να έχουν το καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα, όπως είπε κάποιος παίκτης πρόσφατα, ή να αποτελούν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, αλλά είναι φτιαγμένοι από σάρκα, οστά και αίμα. Όχι από ατσάλι και σίδερο.

Αήττητη ομάδα στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας υπήρξε μόνο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Ντούντα, το 2005 και στο τέλος βολεύτηκε με την τιμητική 4η θέση στο Φάιναλ Φορ που έγινε και στο σπίτι της μάλιστα. Το μήνυμα είναι σαφέστατο.

“Ο Παναθηναϊκός είναι σε έναν μεγάλο μπελά” είπε ο Αταμάν στη συνέντευξη Τύπου μετά το καταλανικό δίδαγμα. Και μπορεί να έχει δίκιο, αλλά αυτός ο μπελάς είναι ένας σπονδυλωτός καμβάς με ξεχωριστά προβλήματα, τα οποία όμως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ενώνονται μεταξύ τους.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χρόνος υπάρχει άπλετος. Ώρα για προπόνηση δεν υπάρχει για αυτό το σπάνιο ψηφιδωτό ατομικού ταλέντου, αλλά εδώ που τα λέμε, και πότε υπήρξε από το 2016 και εντεύθεν;

Ποια είναι όμως τα ζητήματα στα οποία ο Αταμάν πρέπει να βρει την άκρη όχι ενός, αλλά διαφορετικών νημάτων και να ξεμπλέξει κόμπους που είτε προϋπήρξαν είτε δημιουργήθηκαν;

Ζήτημα Νούμερο 1: Αμυνα!

Εκεί πάει το μυαλό των πάντων μετά την 103άρα που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός από τα τιμημένα γερόντια της Μπαρτσελόνα, σε ένα ματς όπου εις εκ των 35άρηδων, ο γκαούτσο Λαπροβίτολα, διάβαζε ακόμα και φάσεις που γράφονταν με αόρατο μελάνι, δίνοντας ρεσιτάλ ορθών αποφάσεων και επιλογών.

Το πρόβλημα (που ειλικρινά είναι μάλλον άδικο να το βαφτίσουμε έτσι κι ενώ διανύεται μόλις η 2η αγωνιστική) είναι τουλάχιστον τριμερές. Κι ας αρχίσουμε από τα πιο απλά:

Ακόμα και παίκτες με προδιαγραφές και αρετές να παίξουν πολύ δυναμικά και αθλητικά στην άμυνα (π.χ. Οσμάν) χάνουν όλες τις φάσεις 1 εναντίον 1. Κι όταν ο Τούρκος “ρόμποκοπ” με ανθρώπινο δέρμα, χάνει τις προσωπικές μάχες από τους αντιπάλους του, τι μπορεί να ζητήσει κανείς από τον Κώστα Σλούκα (που ήταν υπόδειγμα θάρρους και αυταπάρνησης by the way κόντρα στους Βαρκελωνέζους); Με λίγα λόγια, τούτη τη στιγμή, ο Παναθηναϊκός δεν σταματάει κανέναν στον 1 vs 1 παίχνίδι.

Ο Χολμς αγωνίστηκε 14 λεπτά και σε αυτό το ματς, αλλά ήταν αρκετό για να αντιληφθεί κανείς ότι χρειάζεται πολύ εντατικό φροντιστήριο. Μέχρι εξαντλήσεως. Αφενός γιατί δεν έχει κατανοήσει καθόλου την όποια τακτική έχει ο Παναθηναϊκός στις αμυντικές συνεργασίες κι αφετέρου έχει ανάγκη περισσότερων πληροφοριών κι εμπειριών για και από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όταν ο Χολμς μπερδεύεται, όλη η ομάδα δέχεται πολλαπλά ρήγματα.

Και πάμε στο πιο σύνθετο θέμα, το οποίο αφορά αποκλειστικά και μόνο στον κόουτς Αταμάν. Ο Παναθηναϊκός επί της εποχής του εμπιστεύεται σχεδόν δογματικά την άμυνα hedge ή drop. Και είναι πολύ οκ αυτό, από τη στιγμή που ο κόουτς έχει τη συγκεκριμένη φιλοσοφία. Αυτό που πρέπει να διασαφηνιστεί άμεσα είναι γιατί ο Παναθηναϊκός, είτε με τον Γιουρτσεβέν, είτε με τον Χολμς, είτε με τον Μήτογλου στο 5, παίζει hedge;

Θέλει απλά να καθυστερήσει την αντίπαλη επίθεση;

Θέλει να προστατεύσει τους ψηλούς του και να αποφύγει την αλλαγή κάνοντας hedge μέχρι να έρθει ο περιφερειακός στον παίκτη του μετά το σκριν;

Θέλει να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του χειριστή;

Θέλει να ασκήσει πίεση και να αποκόψει από τον χειριστή τις πάσες που θα αδρανοποιήσουν την άμυνα;

Ο κόουτς Αταμάν πρέπει να αποφασίσει, διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της άμυνας του Παναθηναϊκού ξεκινά από την αντιμετώπιση του αρχικού pick n roll. Κι αυτό γιατί όποιος κι αν είναι ο στόχος του, δεν πετυχαίνει κανέναν από τους προαναφερθέντες. Με τον τρόπο που λειτουργεί ο Παναθηναϊκός, ούτε πίεση άσκησε στον Λαπροβίτολα, ούτε το παιχνίδι της Μπάρτσα καθυστέρησε, ούτε ανακόπηκε η κυκλοφορία τη μπάλας. Ναι, εν τελεί έφευγε από τα χέρια των χειριστών, αλλά πήγαινε με πολύ μεγάλη ευκολία, ακριβώς στον παίκτη που έπρεπε νίτε για να εκτελέσει ένα ανοιχτό τρίποντο, είτε για να συνεχίσει το passing game που θα έβγαζε με μαθηματική ακρίβεια ένα ανοιχτό σουτ. Άρα, το ξεκαθάρισμα του αμυντικού στόχου στο pick n roll είναι πάρα πολύ βασικό για να υπάρξει οποιαδήποτε βελτίωση στα μετόπισθεν. Επίσης οι πράσινοι πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν καλά τα χέρια τους σε αυτή την κατάσταση, ώστε να περιορίζεται η ¨θέα¨και οι γωνίες πάσας του χειριστή, αλλά αυτή είναι λεπτομέρεια για αργότερα

Ζήτημα Νούμερο 2: Σορτς!

Η υπόθεση του Τι Τζεν Σορτς δεν είναι καν ζήτημα αλλά συζητιέται πάρα πολύ. Ως εκ τούτου είναι σκόπιμο να αναφέρουμε κάποιες βασικές αρχές. Ο Σορτς προς το παρόν το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι η ανετοιμότητά του λόγω της πρόσφατης περιπέτειας με την υγεία του. Ο Αμερικάνος δεν είναι καν στο επίπεδο που πρέπει να κριθεί. Πριν υπάρξει κριτική για όσα προσφέρει ο Σορτς στην ομάδα του, αρχικά πρέπει να αναλογιστούμε τι προσφέρει η ομάδα του στον Σορτς…

Και στα δύο παιχνίδια του στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός έχει ηττηθεί κατά κράτος στη μάχη των αμυντικών ριμπάουντ. Για να αποδειχθεί χρήσιμος ο Σορτς, είναι απολύτως απαραίτητο να πάρει κάποιος το ριμπάουντ και να δώσει την πρώτη πάσα για να επιβάλει ο Σορτς τον ρυθμό. Οι πράσινοι κόντρα στην Μπαρτσελόνα είχαν 16 αμυντικά ριμπάουντ, επιτρέποντας 18 επιθετικά;
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τα αμυντικά ριμπάουντ που έχασε δεν είχαν καμία σχέση με τις αμυντικές περιστροφές που έφεραν πιο κοντούς παίκτες να μαρκάρουν ψηλότερους. Τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν στα ίσα. Κι αυτό είναι πραγματικό πρόβλημα (συγκέντρωσης).

Το πρώτο βήμα είναι το ριμπάουντ κι αυτό που πρέπει να λυθεί άμεσα.

Το επόμενο βήμα, αφού ο Σορτς αρχίσει να παίζει στο ρυθμό που μπορεί, είναι να αξιολογήσει ο Αταμάν αν θα στήσει μία ομάδα που θα τρέχει ακόμα και μετά από καλάθι του αντιπάλου, ή μόνο μετά από ριμπάουντ; Η διαφορά είναι πολύ σημαντική αναφορικά με την προσφορά που μπορεί να έχει ο Τι Τζει Σορτς.

Ο Παναθηναϊκός έχει τεράστιο ταλέντο κι έναν προπονητή που ταιριάζει απόλυτα στο υλικό του. Ο Αταμάν γνωρίζει καλά τι πρέπει να κάνει και σίγουρα θα το δοκιμάσει. Όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα, χρόνος υπάρχει.