«Όταν κάνεις παιδιά, νεαρέ, θα καταλάβεις»

Πριν από οχτώ χρόνια, κάπου στο 2017, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους βρισκόταν στον πάγκο της Ζαλγκίρις. Είχε καταφέρει ο αθεόφοβος έχοντας ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ στην Ευρώπη, να την οδηγήσει στο Final Four. Αφήνοντας εκτός με μειονέκτημα έδρας τον Ολυμπιακό. Από τότε έλαμπε το άστρο του Σάρας στην προπονητική.

Ένας... μπασκετάνθρωπος όσο λίγοι στην Ευρώπη. Ένας θρύλος του ευρωπαϊκού μπάσκετ που κατέκτησε σαν παίκτης τέσσερις φορές την Ευρωλίγκα, δύο με τη Μακάμπι, μία με τον Παναθηναϊκό και μία με την Μπαρτσελόνα. Που φέτος πήγε για έκτη φορά ως προπονητής σε Final Four και κατάφερε να το κατακτήσει. Ακολουθώντας τα βήματα του δασκάλου του: του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η Φενέρμπαχτσε δεν ήταν μια μπασκετική δύναμη, ανέκαθεν ο σύλλογος στηριζόταν στο ποδόσφαιρο. Όμως το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια προσφέρει μονάχα στεναχώριες στη μεγάλη μάζα οπαδών που υπάρχει.

Από το 2014 έχει να πάρει το πρωτάθλημα. Την ίδια στιγμή που το μπασκετικό τμήμα βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης δύο φορές την τελευταία επταετία. Το 2017 με τον Ζοτς. Και το 2025 με τον Σάρας. Οι δυο τους είχαν κατακτήσει την Ευρωλίγκα μαζί στον Παναθηναϊκό το 2009 στο Βερολίνο, με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο και τον Γιασικεβίτσιους στο παρκέ.

Ο Σάρας υπήρξε σπουδαίος αθλητής και εξελίσσεται και σε σπουδαίο προπονητή. Αλλά πριν απ' όλα τα υπόλοιπα, είναι σπουδαίος άνθρωπος. Και αυτό τον οδηγεί σε όλη του τη ζωή. Ένας σούπερ σταρ με ταπεινότητα, ένας άνθρωπος που έχει πολύ ψηλά το άθλημα που του δίνει... ψωμί να φάει, αλλά που καταλαβαίνει πως υπάρχουν στη ζωή και πιο σημαντικά πράγματα. Το είχε δείξει σε μια συνέντευξη Τύπου σε ημιτελικό της λιθουανικής λίγκας, σε ματς της Ζαλγκίρις. Τότε που ένας δημοσιογράφος τον είχε ρωτήσει για την αποχώρηση του Αουγκούστο Λίμα που δεν αγωνίστηκε στα ματς για να είναι δίπλα στη σύζυγό του που γεννούσε.

Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

Γιασικεβίτσιους: Τι πιστεύω; Εγώ του έδωσα άδεια για να πάει.

Δημοσιογράφος: Ναι αλλά είναι φυσιολογικό για έναν παίκτη να αποχωρεί στη μέση των ημιτελικών;

Γιασικεβίτσιους: Έχεις παιδιά;

Δημοσιογράφος: Όχι

Γιασικεβίτσιους: Όταν θα αποκτήσεις παιδιά μικρέ θα καταλάβεις! Διότι αυτή είναι η πιο δυνατή εμπειρία στη ζωή ενός ανθρώπου. Ουάου, αυτή είναι μία πραγματικά καλή ερώτηση. Πιστεύεις ότι το μπάσκετ είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή; Ένας ημιτελικός είναι σημαντικός; Ένας ημιτελικός, σημαντικός για ποιον; Την Ζαλγκίρις… Είδες τον αριθμό των φιλάθλων; Όταν δεις το πρώτο σου παιδί τότε θα καταλάβεις ποιο είναι το σημαντικό πράγμα στη ζωή. Έλα και πες μου τότε! Διότι καμία στιγμή στη ζωή δεν μπορεί να θεωρηθεί πιο μαγική από τη γέννηση ενός παιδιού. Πίστεψε με. Ούτε οι τίτλοι, ούτε τίποτα! Ο Λίμα βρίσκεται στα ουράνια από την ευτυχία και εμένα αυτό με κάνει χαρούμενο.

Ο Αουγκούστο Λίμα, μάλιστα, ακούγοντας τα λόγια του προπονητή του είχε απαντήσει: «Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα και τον ευχαρίστησε. Του έστειλα ένα μήνυμα, αφού εσύ προστατεύσεις την οικογένειά μου, τότε κι εγώ θα προστατεύσω τη δική σου».

Έναν χρόνο αργότερα, ο Γιασικεβίτσιους είχε οδηγήσει την ομάδα του στο Final Four και ο Λίμα για ακόμα μια φορά είχε την ανάγκη να θυμηθεί εκείνα τα λόγια.

«Πριν από ένα χρόνο έκανες αυτό και σήμερα είσαι στο Final 4 με την Ζαλγκίρις. Σού εύχομαι καλή τύχη απόψε και σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά για τα λόγια αυτά. Θα μείνεις πάντα στο μυαλό μου».

Η χαρά ενός ανθρώπου σαν τον Σάρας, όχι μόνο γιατί τον ζήσαμε αλλά γι' αυτά που πρεσβεύει σαν άνθρωπο, θα είναι και δική μας χαρά. Υπάρχουν προπονητές και προπονητές, υπάρχουν παίκτες και παίκτες, υπάρχουν εκείνοι που θα συμπαθήσεις και αυτοί που θα αντιπαθήσεις. Υπάρχει και ο Σάρας. Που χτυπιέται στον πάγκο, αλλά πέφτει στην μπανιέρα για να πανηγυρίσει την πρόκριση στο Final Four. Που τρελαίνεται για μία άμυνα που δε βγήκε, αλλά τρέχει πρώτος να αγκαλιάσει τον Μέλι και να κλάψουν μαζί. Που θα τρέξει να πανηγυρίσει με τον Χέιζ Ντέιβις, αλλά ταυτόχρονα θα δει τον Παπαγιάννη συντετριμμένο στον πάγκο και θα πάει να τον παρηγορήσει.

Του αξίζει όλο αυτό που ζει του Σάρας. Του αξίζουν και τα επόμενα, που σίγουρα θα έρθουν.