Pizzicato Slouka! Ο Παγκανίνι χωρίς δοξάρι!

Ευτυχώς το μπάσκετ ουδέποτε ταλαιπωρήθηκε από κάποιους τύπος δογματισμού που συνόδευσαν τη μουσική δημιουργία των προηγούμενων αιώνων… Τότε που οι αριστερόχειρες μαέστροι δεν είχαν ακριβώς την ίδια αποδοχή με τους δεξιόχειρες διότι… «Μπέρδευαν τους μουσικούς» όπως λεγόταν.

Στην Πόλη, ο Ιγκόρ Κοκόκοφ είδε πολύ γρήγορα δύο βασικές χορδές του, να σπάνε. Δυστυχώς, για τον Γιώργο Παπαγιάννη, μίας και ο Οσμάνι φαίνεται ότι πολύ γρήγορα θα είναι πίσω στη δράση, τα μαντάτα ήταν πολύ δυσάρεστα. Υπομονή και πείσμα Γιώργο. Κι όλα θα πάνε καλά.

Ο Εργκιν Αταμαν έκανε μία μικρή έκπληξη στο ξεκίνημα του αγώνα, δίνοντας το χρίσμα του μαέστρου στον Σλούκα, για να εκμεταλλευτεί την αδυναμία της Εφές στην pick n roll άμυνα.

Λίγο αργότερα ο Κοκόσκοφ, είχε πολλούς, ακόμα περισσότερους γρίφους να λύσει λόγω της απώλειας Οσμάνι και Παπαγιάννη.

Ο αρχικός σχεδιασμός για ice στους χειριστές του pick n roll με τον Σμιτς να φοράει τον μανδύα του σέντερ, χωρίς να είναι, δεν λειτούργησε. Ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικά διαβασμένος κι έστω χωρίς τον Ναν, που θυμήθηκε τον κακό περσινό εαυτό του στις αναμετρήσεις των πλέι οφς με την Εφές, έβρισκε πάντα τις σωστές γωνίες για να γίνουν τελικά τα σκριν, να γίνει το roll και ο μαέστρος της ορχήστρας να βρει πάντα και παντού τις σωστές επιλογές. Ο Κώστας Σλούκας είχε ήδη αρχίσει να παραδίδει τα πρώτα κεφάλαια ενός μοναδικού masterclass για τον τρόπο με τον οποίο παίζεται η θέση του πόιντ γκαρντ στο μπάσκετ.

Όταν στο δεύτερο ημίχρονο η Εφες προσπάθησε να εφαρμόσει άμυνα weak, οδηγώντας τον Σλούκα στο δεξί χέρι, στο αδύνατο, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το ίδιο… Η Εφες έχει σπουδαίο προσωπικό για να υπηρετήσει πάρα πολλά και διαφορετικά σχήματα (μία βλέπαμε τον Κορτνινιέ να έχει το ρόλο του πόιντ γκαρντ και λίγο πιο μετά έπαιζε στο «4»), αλλά δεν είχε το κατάλληλο δυναμικό για να σταματήσει την ευφυΐα του Σλούκα. Είτε με το δεξί, είτε με το αριστερό χέρι, ο Σλούκας, που παραμένει ο καλύτερος pick n roll παίκτης στην Ευρώπη είχε το δικό του τέμπο pizzicato.

Στη χειροκρατία της μουσικής που κυριαρχούσε το 18ο αιώνα, αντιστάθηκε δημιουργικά ο αριστερόχειρα βιολιστής και συνθέτης, Νίκολο Παγκανίνι, αναπτύσσοντας μία εξαιρετικά σπάνια δεξιοτεχνία.

Το δικό του αριστερό pizzicato, που ο ίδιος καθιέρωσε σε μία εποχή που οι αριστερόχειρες μουσικοί πιέζονταν να χρησιμοποιούν ως κυρίαρχο το δεξί χέρι, δεν ήταν ακριβώς μία αντίσταση στη χειροκρατία, αλλά μία κραυγή υπέρβασης.

Ο Παγκανίνι δεν ανακάλυψε το pizzicato, αλλά με τον τρόπο που το εφάρμοσε στο αριστερό χέρι του, ουσιαστικά επαναπροσδιόρισε την τεχνική του.

Pizzicato είναι η τεχνική στο βιολί (και άλλα έγχορδα) όπου ο εκτελεστής παίζει τις χορδές με τα δάχτυλα του αριστερού χεριού, ενώ συνεχίζει να χρησιμοποιεί το δοξάρι στο δεξί.

Το ηχόχρωμα που παρήγαγε ήταν σπάνιο και πολλές φορές ο ακροατής πίστευε ότι ακούει ταυτόχρονα δύο βιολιά να παίζουν.

Με δεξί, αυτό που κρατά το δοξάρι να παίζει το βασικό ρυθμό και το αριστερό, σε κάθε τσίμπημα της χορδής να παίζει δημιουργικότητα, ευφυία, ταλέντο, αισθητική, πολυφωνία, ένστικτο…

Ακριβώς όπως ο Σλούκας χρησιμοποιεί τα δύο δικά του χέρια όταν μία ομάδα προσπαθεί να του περιορίσει την pick n roll δραστηριότητα. Όμως, η ευφυΐα και η φαντασία δεν περιορίζεται. Κάπως έτσι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού σημείωσε 6 πόντους και άλλους 26 μέσα από τις τελικές πάσες του.

Ο Σλούκας εξισώνοντας το ρόλο των δύο χεριών αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού. Όπως ακριβώς ο Νικολο Παγκανίνι, που ανέτρεψε τους όρους της «χειροκρατίας» και της «δεξιοκρατίας», με την δεξιοτεχνία (του αριστερού χεριού).

Την ίδια στιγμή που ο Αταμαν ακολουθούσε το masterclass του Σλούκα με τις επιλογές των σχημάτων του και της τακτικές προσαρμογές στα επιβεβλημένα, αλλά καθόλα απαιτητικά lineups του Κοκόσκοφ, ο Παναθηναϊκός στην Πόλη έκανε άλματα προόδου στην άμυνα.

Η απόφαση του Τούρκου κόουτς να εμπιστευτεί τη φιλοσοφία των αλλαγών στα χρονικά διαστήματα που βρισκόταν στο παρκέ ο Ρισόν Χολμς, δικαιώθηκε σε απόλυτο βαθμό. Η Εφες είχε μεν τους χειριστές να τρέξουν τα pick n roll μα άλλες φορές δεν είχε τις προϋποθέσεις να τρέξει την εξέλιξη της συνεργασίας, (με τον Σμιτς στο 5, είναι δύσκολο), κι άλλες τη δυνατότητα, καθώς όταν γινόταν η αλλαγή και ο Χολμς έπεφτε στον χειριστή, η μοναδική επιλογή ήταν παιχνίδι 1vs1. Κι αυτό το παιχνίδι όχι μόνο δεν πλήγωσε τον Παναθηναϊκό, αλλά του έδωσε σημαντικό αβαντάζ. Συνάμα με τον Χολμς, ο Καλαϊτζάκης έκανε εξαιρετική δουλειά στην πίεση πάνω στην μπάλα, αλλά και στην αλλαγή με ψηλότερη παίκτη. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η Εφές να βγει από κάθε λογική συνεργασίας και να τρέξει επιθέσεις που είχαν πάρα πολύ παιχνίδι προσωπικής πρωτοβουλίας. Κι εκεί η Εφες έχασε κατά κράτος.

Ο Τσέντι Οσμάν ήταν απλά απίθανος και βρίσκεται σε όλα τα σχήματα του Αταμάν που είχαν τον καλύτερο συντελεστή πόντων ανά κατοχή στο ματς της Πόλης, έτρεξε το γήπεδο και παίζοντας ως “4” για μεγάλο διάστημα όχι μόνο χτύπησε, αλλά και πήρε pick n roll για να στείλει τη μπάλα στο δίχτυ με pull up.

Οι δυο τους, ο Σλούκας, και ο Οσμάν, συνέθεσαν το δικό του ορχηστρικό «Pizzicato Polca». Όπως οι αδελφοί Στράους το 1870.

Όπως δήλωσε αμέσως μετά ο Οσμαν… «Αισθάνομαι πάρα πολύ καλά μετά το Ευρωμπάσκετ». Ο Τούρκος είναι ένα υψηλής αξίας asset στο ρόστερ του Εγκίν Αταμάν. Κι όταν πια, θα υιοθετηθεί και ο Τι Τζέι Σορτς από τη φιλοσοφία του κόουτς, τότε οι δυο τους θα μπορούν πραγματικά να δώσουν μία εντελώς διαφορετική διάσταση στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τις δράσεις που θα τρέχουν στο ανοιχτό γήπεδο.

Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρνει να στέκεται και να μακιγιάρει τις αδυναμίες του όταν ο Αταμάν, κόντρα σε όλα, πηγαίνει με χαμηλά line ups τριών γκαρντ, όταν στο 5 vs 5 είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ευρωλίγκα, αν καταφέρει να δημιουργήσει συντεταγμένη απειλή και με τον τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο έχοντας τον γρηγορότερο ποιοτικό γκαρντ και τον ταχύτερο ποιοτικό φόργουορντ, τότε οι γρίφοι για τους αντιπάλους θα είναι δυσεπίλυτοι.

Πόσο μάλλον από τη στιγμή που Χολμς παρουσιάζεται ολοένα και περισσότερο βελτιωμένος σε κάθε παιχνίδι της ομάδας του και ο Γιουρτσεβέν αποδεικνύει ότι έχει πραγματική αξία και δεν του αξίζει να είναι στη συζήτηση περί ανταλλαγών.