Ποια ήταν η τελευταία φορά που Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν συναντήθηκαν σε τελικούς

Λαμβάνονταν μέρος στην ίδια κατηγορία και έχοντας ακριβώς τους ίδιους στόχους, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκόςταλαιπωρούν ο ένας τον άλλον στο παρκέ εδώ και δεκαετίες.

Είναι χαρακτηριστικό πως τα τελευταία 32 χρόνια είτε ο ένας «αιώνιος», είτε ο άλλος, έχουν κατακτήσει όλα τα εγχώρια πρωταθλήματα με μόνο μία εξαίρεση -που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ήταν η στέψη της ΑΕΚ το 2002 που χάλασε το σερί. Κατά τα άλλα από το 1993 και μετά, την επόμενη χρονιά από την κατάκτηση του ΠΑΟΚ, το… χώμα βάφτηκε «ερυθρόλευκο» ή φύτρωσε πράσινο τριφύλλι.

Η εξαίρεση και ο κανόνας

Αρκεί βέβαια να βγάλουμε εκτός συναγωνισμού τη σεζόν 2018/19 κατά τη διάρκεια της οποία ο Ολυμπιακός αποχώρησε από το πρωτάθλημα, αλλά και τις δύο επόμενες που αγωνίστηκε «οικειοθελώς» στην Α2 κατηγορία ως Ολυμπιακός Β’, με ένα είδος αναπτυξιακής ομάδας, διατηρώντας όμως το original σύνολό του για την Euroleague. Οι Πειραιώτες το αποφάσισαν και το έπραξαν, ως ένδειξη διαμαρτυρίας και για τους λόγους τους, θεωρώντας πως… κάτι δεν πήγαινε καλά εντός των συνόρων, σε σχέση με την διαιτησία όταν το πρόγραμμα τον έστελνε απέναντι στον Παναθηναϊκό.

Η κρίση αυτή ξεπεράστηκε (κατά κάποιον τρόπο) και διαγράφοντας από τη λίστα εκείνες τις τρεις φορές που ο Παναθηναϊκός έπαιξε… μόνος του και νίκησε στην τελική σειρά τον Προμηθέα, την ΑΕΚ και το Λαύριο, για να εντοπίσουμε την τελευταία φορά που ένας από τους δύο δεν κατάφερε να φθάσει μέχρι τον τελικό, πρέπει να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο 20 φορές. Και να φθάσουμε στις σελίδες του ημερολογίου που έδειχναν 2005.

Τότε που ο Ολυμπιακός είχε τερματίσει όγδοος στην κανονική διάρκεια με ένα σύνολο που αγωνιστικά διαχειριζόταν ο κόουτς Γιόνας Καζλάουσκας και στο παρκέ βρίσκονταν ως κεντρικά πρόσωπα οι Μαρκί Πέρι, Λάζαρος Αγαδάκος, Ιβάν Ζορόσκι, Ντούσαν Βούκτσεβιτς, Μπόρις Γκόρενς, Ίβιτσα Γιούρκοβιτς, ο Μίλαν Τόμιτς από την παλιά φρουρά και ο 20άχρονος Γιώργος Πρίντεζης.

Η συνάντηση με την ΑΕΚ

Στον πρώτο γύρο οι «ερυθρόλευκοι» συνάντησαν τον Παναθηναϊκό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ένα σύνολο με αστέρια τον Διαμαντίδη, τον Κουτλουάι, τον Λάκοβιτς, τον Μπατίστ, τον Τσαρτσαρή, τον Χατζηβρέττα και γενικά μία ομάδα που ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να περιορίσει. Έχασε στο ΣΕΦ με τρεις πόντους διαφορά το πρώτο ματς (77-74) και στο ΟΑΚΑ βίωσε τον -αναμενόμενο για τα δεδομένα της εποχής- αποκλεισμό (95-77).

Ο Παναθηναϊκός συνέχισε ακάθεκτος. Βέβαια, του βγήκε η… ψυχή στον δεύτερο γύρο κόντρα στον Πανιώνιο, το εμπόδιο του οποίου ξεπέρασε στο Game 5. Στον τελικό συνάντησε την ΑΕΚ του Φώτη Κατσικάρη, που αν και έκτη στην κανονική περίοδο έφθασε μέχρι το τέλος της διαδρομής ξεπερνώντας δύο εμπόδια με μειονέκτημα έδρας: Του Άρη και του Αμαρουσίου. 

Με πρωταγωνιστές τους Νίκο Χατζή και Νίκο Ζήση, τον Μιχάλη Πελεκάνο, τον Σάντρο Νέντοβιτς και τον Τόμπι Μπέιλι, οι «κιτρινόμαυροι» αντιστάθηκαν αλλά... ως εκεί. Πήραν μία νίκη στο δεύτερο ματς στο κλειστό του Γαλατσίου που αποτελούσε την έδρα τους και έχασαν τα υπόλοιπα τρία ματς. Έτσι ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα της Α1 σε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που απέναντί του δεν ήταν παρατεταγμένος ο Ολυμπιακός.