Ραγίζει καρδιές η ομιλία του Τιάγκο Σίλβα - Εβαλε τα κλάματα για την απώλεια του πατριού του

Ο Τιάγκο Σίλβα δεν είναι απλώς ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της γενιάς του. Είναι ένας ηγέτης που εμπνέει όχι μόνο με τις επεμβάσεις του στο γήπεδο, αλλά και με το ήθος και τη συναισθηματική του ωριμότητα.

Ο λόγος του Βραζιλιάνου στους συμπαίκτες του πριν τον αγώνα με την Ίντερ για το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων δεν ήταν απλώς ένα μήνυμα εμψύχωσης. Ήταν μια βαθιά προσωπική εξομολόγηση, μια υπενθύμιση για το τι πραγματικά έχει σημασία αλλά και ένας καθρέφτης της ψυχής ενός ηγέτη που δεν διστάζει να δείξει την ευαλωτότητά του μπροστά στην ομάδα.

«Μην περιμένετε να τελειώσει το ματς για να πείτε ‘τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει διαφορετικά;’ ΟΧΙ! Συγκινούμαι… θα καταλάβετε γιατί…

Το 2014 έπαιζα στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Βραζιλία. Σε μια μέρα ρεπό γύρισα σπίτι. Εκεί εμφανίστηκε ο πατριός μου — ο άνθρωπος που με διαμόρφωσε. Ήταν άρρωστος. Δεν ήξερα πόσο σοβαρά».

Στη συνέχεια της ομιλίας του, ο Τιάγκο Σίλβα επιστρέφει στις μνήμες του Μουντιάλ της πατρίδας του. Τότε που πίστευε ότι όλος ο κόσμος είναι στα πόδια του. Κι όμως, στο παρασκήνιο, ένα οικογενειακό δράμα ξετυλιγόταν. Ο πατριός του έδινε τη δική του μάχη στο νοσοκομείο.

«Γύρισα στην εθνική. Τα πράγματα τελείωσαν όπως τελείωσαν. Εκείνος μπήκε στο νοσοκομείο. Εγώ έπρεπε να επιστρέψω στο Παρίσι για την προετοιμασία… Μετά από έναν από τους πρώτους αγώνες, η γυναίκα μου με πήρε τηλέφωνο: ‘Ο πατριός σου πέθανε".

Ξέρετε τι εννοώ; Δεν πήγα να τον δω στο νοσοκομείο γιατί νόμιζα πως θα γίνει καλά. Ότι θα τα καταφέρει κι έτσι γύρισα στο Παρίσι…

Αυτό θέλω να σας πω: Μην αφήνετε πράγματα για αργότερα όταν μπορείτε να τα κάνετε τώρα. Στο παρόν. Μην περιμένετε — μπορεί να μην υπάρξει χρόνος.

Απολαύστε τη στιγμή, χαρείτε τη με χαρά αλλά και με υπευθυνότητα. Και κάτι ακόμα: πρέπει να τελειώσουμε τον αγώνα με 11 παίκτες. Μην το κάνετε άδικο, μείνετε πιστοί στην ομάδα. Ανταγωνιστείτε. Ο Θεός να μας ευλογεί. Πάμε».

Με αυτόν ηγέτη η Φλουμινένσε απέκλεισε την Ίντερ και συνεχίζει στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων. Μετά το σφύριγμα της λήξης έπεσε στα γόνατα. Κοίταξε στον ουρανό. Και έβαλε ξανά τα κλάματα. Άλλη μια προσευχή που εκπληρώθηκε.