Ραγίζει καρδιές το «αντίο» του Ρόμπερτσον στον Ζότα - «Κάναμε πλάκα ότι ήταν Ιρλανδός»

Η είδηση του θανάτου του Ντιόγκο Ζότα έχει σκορπίσει στην θλίψη ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, ο 28χρονος ταξίδευε με το supercar του, μαζί με τον μικρότερο αδερφό του, Αντρέ, 26 ετών, όταν έσκασε το λάστιχο του και βγήκε εκτός δρόμου στην Τσερναδίγια κοντά στη Ζαμόρα τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής (03/07).

Ο τραγικός θάνατος του 28χρονου προκάλεσε άφθονους φόρους τιμής από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, συμπεριλαμβανομένων του Κριστιάνο Ρονάλντο και του πρώην προπονητή του στη Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ αλλά και του Άρνε Σλοτ, οι οποίοι άφησαν την είδηση ​​συντετριμμένη.

Ο Άντι Ρόμπερτσον έμεινε άναυδος όταν άκουσε τα θλιβερά νέα και έστειλε το δικό του μήνυμα, σκεπτόμενος την οικογένεια του Ζότα, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.

Ο Σκωτσέζος, μοιράστηκε υπέροχες αναμνήσεις από τα πέντε χρόνια που πέρασε με τον Πορτογάλο, εστιάζοντας στο πώς ήταν ως άνθρωπος και όχι ως παίκτης και αποκαλώντας τον «τον πιο Βρετανό ξένο παίκτη» που είχε γνωρίσει ποτέ, καθώς έδωσε το παρατσούκλι στον πρώην παίκτη των Γουλβς «Ντίογκο ΜακΖότα».

«Αυτά που σκέφτομαι περισσότερο αυτή τη στιγμή είναι η οικογένεια», έγραψε ο Ρόμπερτσον στο Instagram.

«Η απώλειά τους είναι αβάσταχτη. Λυπάμαι πολύ που έχασαν δύο τόσο πολύτιμες ψυχές - τον Ντιόγκο και τον Αντρέ. Εμείς, η ομάδα και ο σύλλογος, θα προσπαθήσουμε να το αντιμετωπίσουμε αυτό μαζί... όσο καιρό κι αν πάρει.

Εγώ θέλω να μιλήσω για τον φίλο μου. Τον φίλο μου. Τον τύπο που αγαπούσα και θα μου λείψει πάρα πολύ. Θα μπορούσα να μιλάω για αυτόν ως παίκτη για ώρες, αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή.

Είναι ο άνθρωπος. Το άτομο. Ήταν τόσο καλός άνθρωπος. Ο καλύτερος. Τόσο γνήσιος. Απλώς φυσιολογικός και αληθινός. Γεμάτος αγάπη για τους ανθρώπους που νοιαζόταν. Γεμάτος διασκέδαση.

Ήταν ο πιο Βρετανός ξένος παίκτης που έχω γνωρίσει ποτέ. Αστειευόμασταν ότι ήταν πραγματικά Ιρλανδός... Προσπαθούσα να τον παρουσιάσω ως Σκωτσέζο, προφανώς. Τον αποκαλούσα μάλιστα Ντιόγκο ΜακΖότα.

Παρακολουθούσαμε μαζί τα βελάκια, απολαμβάναμε τις ιπποδρομίες. Το να πάμε στο Τσέλτεναμ αυτή τη σεζόν ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές μας. Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής του - η μέρα του γάμου του. Θέλω να θυμάμαι το ασταμάτητο χαμόγελό του από εκείνη τη μαγική μέρα. Πόση αγάπη ξέσπασε για τη γυναίκα του και την οικογένειά του.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι λέμε αντίο. Είναι πολύ νωρίς και πονάει τόσο πολύ. Αλλά σε ευχαριστώ που είσαι στη ζωή μου, φίλε – και που την κάνεις καλύτερη. Σ' αγαπώ, Ντιόγκο».