Σαράντα χρόνια μετά, 39 σκιές «τριγυρίζουν» στο Χέιζελ (video)

Η τραγωδία του Χέιζελ, που συνέβη στις 29 Μαΐου 1985 στο Στάδιο Χέιζελ των Βρυξελλών, αποτελεί μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μεταξύ της Γιουβέντους και της Λίβερπουλ στιγματίστηκε από βίαια επεισόδια που οδήγησαν στον θάνατο 39 φιλάθλων και τον τραυματισμό πάνω από 600 ατόμων.

Μια σπίθα βίας άναψε στη δυτική εξέδρα. Οπαδοί, παραδομένοι στον φανατισμό, ξεχύθηκαν για να συγκρουστούν μεταξύ τους. Στον πανικό που ακολούθησε, τοίχοι κατέρρευσαν, κορμιά ποδοπατήθηκαν, ψυχές παραδόθηκαν στον θάνατο και 39 άνθρωποι δεν γύρισαν ποτέ στα σπίτια τους. Άλλοι 600 έμειναν για πάντα με τις πληγές εκείνης της νύχτας.

Το στάδιο σίγησε. Ο κόσμος έμεινε να κοιτάζει βουβός. Οι κραυγές σβήστηκαν κάτω από σωρούς από σώματα.

Και όμως, ο αγώνας παίχτηκε. Μια σκιώδης παράσταση κάτω από την αυλαία της τραγωδίας. Για πολλούς, εκείνη η νύχτα δεν είχε νικητή. Για όλους, είχε μόνο χαμένους.

«Η εικόνα που δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου είναι αυτή του πεδίου μάχης στις κερκίδες. Αφημένα παπούτσια, ρούχα, μπουκάλια... έμοιαζε με σεισμό» θα πεί ένας Ιταλός φίλαθλος.

«Πηδήξαμε πάνω από έναν μικρό φράχτη και ήρθαν κατά πάνω μας. Μετά, πολλοί άλλοι ακολούθησαν. Είχαν κομμάτια από τσιμέντο, μπουκάλια, πέτρες και ακόμη και μαχαίρια. Όλοι πανικοβλήθηκαν» θυμάται ένας επιζών από το Λίβερπουλ.

«Είδα χέρια να προεξέχουν, σωρούς από σώματα, αστυνομικούς, πυροσβέστες και διασώστες να προσπαθούν να βοηθήσουν ανθρώπους, να επαναφέρουν κάποιους, να βάζουν επιδέσμους» είναι η ανάμνηση ενός Βέλγου διασώστη.

«Το ποδόσφαιρο ως θεαματικό άθλημα υπέστη σοβαρό πλήγμα χθες το βράδυ στις Βρυξέλλες. Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μεταξύ Λίβερπουλ και Γιουβέντους, ένα παιχνίδι που υποσχόταν να εκπροσωπήσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο στην καλύτερή του μορφή, υπέκυψε σε αυτό το άλλο σύγχρονο φαινόμενο, τη βία των φιλάθλων» έγραψε την επόμενη ημέρα ο βρετανικός Guardian.

Ένας φωτογράφος που βρισκόταν στο στάδιο εκείνη τη νύχτα περιέγραψε: «Είδα μια σειρά από σώματα στοιβαγμένα ψηλά. Οι εικόνες από εκείνη τη νύχτα είναι τα φαντάσματά μου».

Μέσα σε αυτό το σκηνικό θανάτου, η UEFA αποφάσισε: ο αγώνας θα διεξαχθεί κανονικά. Για να μην προκληθούν χειρότερα, είπαν. Κι έτσι, οι δύο ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο, μπροστά σε ένα κοινό που είχε μόλις δει το ποδόσφαιρο να πεθαίνει.

Ο Μισέλ Πλατινί, αρχηγός της Γιουβέντους, σημείωσε το μοναδικό γκολ του αγώνα στο 58’ με πέναλτι. Έτρεξε να πανηγυρίσει, είπε μετά ότι δεν ήξερε τι είχε συμβεί.

Η Γιουβέντους πήρε το κύπελλο εκείνο το βράδυ, ένα τρόπαιο που όμως κανείς δεν σήκωσε ψηλά. Ήταν πολύ βαρύ για να το κρατήσει άνθρωπος.

Ο Ρόκο Ατσέρα, ο Μπρούνο Μπάλι, ο Αλφόνς Μπος, ο Τζιανκάρλο Μπρουσκέρα, ο Αντρέα Καζούλα, ο Τζιοβάνι Καζούλα, ο Νίνο Τσερούλο, ο Βίλι Σιέλενς, ο Τζιουζεπίνα Κόντι, ο Ντιρκ Ντενέκι, ο Ντιονίζιο Φάμπρο, ο Ζακ Φρανσουά, ο Εουτζένιο Γκαλιάνο, ο Φραντσέσκο Γκάλι, ο Τζιανκάρλο Γκονέλι, ο Φραντσέσκο Γκάλι, ο Τζιανκάρλο Γκονέλι, ο Αλμπέρτο Γκουαρίνι, ο Τζιοβαίνιο Λαντίνι, ο Ρομπέρτο Λορεντίνι, ο Μπάρμπαρα Λούσι, ο Φράνκο Μαρτέλι, ο Λόρις Μεσόρε, ο Τζιάνι Μαστρολάκο, ο Σέρτζιο Μπαστίνο Ματσίνο, ο Λουτσιάνο Ρόκο Παπαλούκα, ο Λουίτζι Πιντόνε, ο Μπέντο Πιστολάτο, ο Πάτρικ Ράντκλιφ, ο Ντομένικο Ραγκάτσι, ο Αντόνιο Ρανιανέζε, ο Κλοντ Ρομπέρ, ο Μάριο Ρόνκι, ο Ντομένικο Ρούσο, ο Ταρτσίζιο Σάλβι, ο Τζιανφράνκο Σάρτο , ο Αμεντέο Τζιουζέπε Σπαλαόρε, ο Μάριο Σπάνου, ο Ταρτσίζιο Βεντουρίν, ο Ζαν Μισέλ Βαλά και ο Κλαούντιο Τζαβαρόνι δεν ήταν εκεί για να πανηγυρίσουν.