Σημασία τώρα για τον Αρη έχει να κερδίζει, όχι πως κερδίζει

Ο Μανόλο Χιμένεθ, πέρα από τις δυο πολύ σημαντικές νίκες που πήρε η ομάδα του στα δικά του δυο πρώτα ματς στον πάγκο του Άρη, σε πρωτάθλημα και κύπελλο, έχει πετύχει κάτι ακόμη πιο σημαντικό. Έχει καταφέρει να ενεργοποιήσει σχεδόν το σύνολο του διαθέσιμου ρόστερ που έχει παραλάβει. Αν εξαιρέσουμε τους τραυματίες στους οποίους δεν μπορεί ακόμη να υπολογίζει (Πέρεθ, Δώνη, Γιένσεν, Αλφαρέλα, Μάικιτς), στους οποίους προστέθηκαν Άλβαρο και Καντεβέρε που όμως αγωνίστηκαν στο Περιστέρι, έχει καταφέρει σε δυο μόλις παιχνίδια να χρησιμοποιήσει 20 ποδοσφαιριστές. Ο μοναδικοί δυο που δεν έχουν πάρει ακόμη το βάπτισμα του πυρός είναι ο Σούντμπεργκ και ο Παναγίδης από όσους είναι διαθέσιμοι. 

 Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί όλο αυτό και τι θα φέρει το επόμενο διάστημα, αφού οι επιλογές των προπονητών, καθορίζονται από τα αποτελέσματα, βλέπω όμως στο ξεκίνημα μια αλλαγή κλίματος. Ένα μήνυμα που πέρασε και με το χθεσινό παιχνίδι κυπέλλου ο Ισπανός τεχνικός, ότι δεν περισσεύει κανείς και ότι ξεκάθαρα βάζει μια τελεία σε ό,τι συνέβαινε πριν των ημερών του.  Ότι όλοι θα αξιολογηθούν και όλοι θα αξιοποιηθούν στο μέτρο του δυνατού και ανάλογα των αναγκών και των εκάστοτε συνθηκών. Ειδικά στο διάστημα αυτό που τα ματς είναι ανά 3-4 μέρες. Λογικό στην πορεία να κλείσει το ροτέισον. 

Δεν είναι όμως μικρό πράγμα, στο δεύτερο μόλις παιχνίδι του στον κιτρινόμαυρο πάγκο, να προχωρά σε τόσο σαρωτικό ροτέισον. Σε παιχνίδι μάλιστα που αν ο Αρης το έχανε, θα έμπαινε σε μπελάδες και θα έβαζε περιττό άγχος σε ένα θεσμό που διαχρονικά αποτελεί μεγάλο στόχο του. Δείτε τι έπαθε ο ΠΑΟΚ. 

 Δεν άλλαξε 2-3 παίκτες αλλά προχώρησε σε οκτώ συνολικά αλλαγές, δίνοντας τη ευκαιρία σε μικρούς και μεγάλους να παίξουν. Μετά τους Ντουντού και Σίστο το περασμένο Σάββατο, χθες έβγαλε από τη ναφθαλίνη άλλους δυο που ήταν εξαφανισμένοι από το κάδρο. Τον φευγάτο Ρόουζ και τον Μαμαντού Νινγκ. Συν φυσικά τον Μισεχόι τον οποίο όμως αδίκησε βάζοντάς τον φορ. Μόλις τον πέρασε αριστερά έγινε αμέσως απειλητικός. Θυσίασε την ομοιογένεια, έχασε ένα ημίχρονο, μπορεί θέαμα να μην είδαμε, αλλά το βασικό που ήθελε να πετύχει το πέτυχε. Δεν απειλήθηκε παρά ελάχιστα, κράτησε το μηδέν και προϊόντος του χρόνου, έριξε μερικά από τα βαριά χαρτιά στο χορτάρι (Μορόν, Μόντσου, Γιαννιώτα), παίρνοντας στο φινάλε το τρίποντο. 

Στην οικονομία του θεσμού, με το νέο φορμάτ που αυτός διεξάγεται, η νίκη στο Αγρίνιο ενδέχεται να αποδειχθεί κομβική γιατί όχι μόνο δίνει ένα μεγάλο προβάδισμα πρόκρισης αρκεί ο Αρης να κερδίσει Μαρκό και Αιγάλεω αλλά με νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ να του δώσει και την απευθείας πρόκριση στα προημιτελικά. Αλλά ας μην προτρέχουμε. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Σημασία έχει ότι ο Αρης με τις νίκες, όπως και αν έρχονται, φτιάχνει την ψυχολογία του, δημιουργεί καλό κλίμα στο εσωτερικό του γκρουπ και έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί ότι αν επιστρέψουν και οι τραυματίες και αρχίσουν τα ντέρμπι με τον ανταγωνισμό, θα μπορέσουμε να δούμε το ταβάνι του…