Τι θέλουν τα παιδιά; Απλά να παίζουν...
Δεν είμαστε διόλου συνηθισμένοι σε αυτό που είδαμε στο «Χάμπτεν Παρκ». Σκεφτείτε το... Ο 23χρονος Τζόλης πάσαρε στον 22χρονο Κωνσταντέλια που βρήκε μόνο του τον 17χρονο Καρέτσα, ο οποίος σκόραρε για το 0-2!
Κάτι πιτσιρίκια που πήγαν στη Σκωτία σαν σε πενταήμερη, που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και όχι απλά δεν φοβήθηκαν, αλλά με νεύρο, με τσαμπουκά, άνιωθα σχεδόν, έκαναν ό,τι ήθελαν τους αντιπάλους τους.
Πιτσιρίκια με μια σαγηνευτική, μια σαρωτική γοητεία στον τρόπο παιχνιδιού τους, ακόμα και αν τελικά δεν έβαζαν τρία γκολ, ακόμα κι αν δεν νικούσαν, θα μας κέρδιζαν όλους. Και το έκαναν με την παρόρμηση της νιότης του, παρασύροντάς μας μαζί τους σε έναν ξέφρενο ρυθμό, σχεδόν ανατριχιαστικό και μαγικό αν σκεφτούμε το μέλλον.
Μια σπουδαία φουρνιά παικτών με εξαιρετικό ταλέντο μετά από τόσα χρόνια. Μια γενιά που έρχεται απολαυστική και ψυχωμένη. Αποφασισμένη να «αρπάξει» την ευκαιρία που της δόθηκε.
Να γράψεις για τον αμούστακο Καρέτσα που ήρθε ένας... ξένος στα 17 του και μας έκανε να παραμιλάμε; Φυσικά.
Να γράψεις για τον Μουζακίτη με τα κοκκινισμένα μάγουλα που στο «Χάμπτεν Παρκ» έδειξε την κλάση του με μυα κυριαρχική εμφάνιση στη μεσαία γραμμή; Φυσικά.
Να γράψεις για τον Γιάννη Κωνσταντέλια, ο οποίος έκανε μια εμφάνιση πραγματικό... κέντημα; Φυσικά και γι' αυτόν.
Να μην ξέρεις για ποιον να πρωτογράψεις. Αυτό μας «ανάγκασε» η εθνική ομάδα που με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο της δείχνει και ότι θέλει και ότι μπορεί.
Πριν από ένα χρόνο, η Μπαρτσελόνα έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ που… κατέβασε ενδεκάδα σε παιχνίδι νοκ άουτ φάσης με δύο παίκτες ηλικίας 17 ετών και κάτω! Και όχι μόνο πήρε τη νίκη και την πρόκριση, αλλά έδειξε για άλλη μια φορά τον δρόμο της ανάδειξης ποδοσφαιρικών… διαμαντιών, πως αναδεικνύεις νέους παίκτες αντί να περιμένεις να γίνουν 25 για να είναι «ώριμοι» να αγωνιστούν.
Όπως έχει πει και ο σπουδαίος σερ Ματ Μπάσμπι: «If they are good enough, they are old enough». Τόσο απλά!
«Το ποδόσφαιρο δεν έχει ηλικία. Πρόκειται για παίκτες με ξεχωριστό ταλέντο. Η ευθύνη που έχουμε όλοι είναι να αναγνωρίσουμε την ποιότητα που υπάρχει σε αυτόν τον σύλλογο και να την αναδείξουμε. Οι νεαροί παίκτες πρέπει να ευχαριστιούνται το παιχνίδι, η ευθύνη δεν είναι δική τους, αλλά δική μας» έλεγε τότε ο Ντέκο, αθλητικός διευθυντής των Καταλανών.
Τότε βλέπαμε την Μπαρτσελόνα και τρίβαμε τα μάτια μας. Και σχολιάζαμε αρνητικά ότι εμείς εδώ στην Ελλάδα αφήνουμε τους νεαρούς, ταλαντούχους παίκτες μας να «ωριμάσουν», για χρόνια περιμένοντας στον πάγκο πριν τους δοθεί η ευκαιρία να μπουν στο γήπεδο και να δείξουν την αξία τους.
Εμείς εδώ είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τους συλλόγους να αγοράζουν ξένους 20χρονους, 22χρονους, 25χρονους και να αφήνουν «θαμμένα» τα δικά τους… διαμάντια.
Ίσως χάσαμε πολλές ευκαιρίες. Ίσως πέρασαν παίκτες που δεν τους «εκμεταλλευτήκαμε». Μάθαμε από το πάθημά μας; Μάλλον ναι.
Και έτσι μετά από μερικά χρόνια θα μπορούμε να μνημονεύουμε αυτή την βραδιά της Γλασκώβης σαν την απαρχή για κάτι σπουδαίο. Για κάτι που άλλαξε την ιστορία.
Διότι δώσαμε στα παιδιά αυτό που θέλουν... Απλά να παίζουν!
