Την καρδιά αν ρωτήσεις, θα πει…

Το αποτύπωμα του στον μάταιο τούτο κόσμο σπάνιο. Ο Δημήτρης Χατζηχρήστος ήταν διαφορετικός. Από όλους μας, από όλους τους οπαδούς στην Ελλάδα. Και πέτυχε γιατί ήταν οραματιστής και ήθελε το καλό να μεγαλώνει, να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται. Έτσι, δημιούργησε από το μηδέν την Original 21. Ένας από τους λόγους για τους οποίους μεγάλωσε η ΑΕΚ από το 1980 μέχρι σήμερα, ήταν και η Original 21. Το παιδί του Δημήτρη…

Από χθες όλη η Ελλάδα γράφει δύο λόγια για τον ιστορικό αρχηγό. Οι σύνδεσμοι οπαδών των αντιπάλων της ΑΕΚ υποκλίνονται. Είπαμε ήταν διαφορετικός, από σπάνια φτιαξιά του Θεού. Ήθελε οπαδούς όλων των ομάδων, σε όλα τα γήπεδα. Και το έκανε πράξη. Για την ΑΕΚ του… σπατάλησε την ζωή του. «Το πιο γλυκό λάθος» του, όπως παραδεχόταν πάντα.

Στα δύσκολα ήταν πάντα εκεί. Σε επεισόδια οπαδών έβγαινε πάντα μπροστά για να σβήσει την φωτιά, να κατευνάσει τους θερμόαιμους. Με ένα μαγικό τρόπο, όταν άρχιζε να μιλά σε καθήλωνε. Έτσι τον γνωρίσαμε κάποιες σκόρπιες Παρασκευές στο Δωματιάκι. Ο καθένας έχει μία ιστορία μαζί του. Τουλάχιστον μία όλοι, οι περισσότεροι πολλές.

Εγώ κάποτε τον περίμενα έξω από το Δωματιάκι για συνέντευξη για το «Score» και έκανε 1,5 ώρα να έρθει. Μόλις έφτασε μου λέει «ανέβα». Ανέβηκα στο αγαπημένο του παπάκι, τον «Ντούσαν» και κάναμε γύρα την Αθήνα. Να σταματά σε κάθε στενό να πουλά τηλεκάρτες ως courier σε μίνι μάρκετ και περίπτερα και όταν οδηγούσε να απαντά στις ερωτήσεις μου. Η συνέντευξη έγινε πάνω στο μηχανάκι. Είπαμε διαφορετικός.

«Είμαι 30 χρονών και είμαι δεμένος στο άρμα της ΑΕΚ. Με σέρνει. Δεν μπορώ να κάνω πίσω με τίποτα. Στο ξανάπα, είναι ένα γλυκό λάθος».

Μέσα από το δημιούργημα του «χτίστηκαν» αμέτρητες φιλίες, οικογένειες, «αδέρφια» σε όλη τον πλανήτη. Με κεντρικό άξονα την μάνα, την ΑΕΚ. Αυτό και αν είναι κληρονομιά. Άφησε παρακαταθήκη για γενιές και οι τωρινοί πρέπει να τα διαφυλάξουν όλα με ευλάβεια.

Είχε όραμα, άποψη, αμετανόητα ιδεολόγος με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, με προσωπικότητα, χαμηλών τόνων, αγνός με ιδανικά και αξίες και ερωτευμένος με την ΑΕΚ. Δεν είχε σκληρή φάτσα, δεν έκανε τσαμπουκά αν δεν είσαι ΑΕΚ, δεν μίλαγε άσχημα. Το πιθανότερο είναι αν μιλούσε ένα παιδί μαζί του για ώρα, να άλλαζε άποψη και ομάδα. Το είχε καταφέρει και αυτό.

Στο φευγιό του αντιλαμβάνεσαι το αποτύπωμα που αφήνει στην ΑΕΚ και στο οπαδικό κίνημα της χώρας. Ένα σύμβολο που θα πρέπει να διδάσκεται για να φροντίσουμε στην ζωή μας να είμαστε περισσότερο «Χατζηχρήστος» και όχι τοξικοί.

Δυστυχώς ζούμε το φινάλε μιας γενιάς που γέμιζε τα γήπεδα όλης της χώρας, ταξίδευε παντού και υποστήριζε την ομάδα του. Πίστευε ότι είχε χρέος απέναντι στην ομάδα του, όχι το αντίθετο. Ο τελευταίος τέτοιος ήταν ο Δημήτρης… Ο αρχηγός. Η καρδιά του έπαψε να χτυπά. Μα θα χτυπά πάντα, αιώνια. Και αν την ρωτήσεις θα πει, μοναχά Ενωσις!