Το εύκολο είναι να «κράξεις», το πιο δύσκολο είναι να «δεις» την αλλαγή στον Παναθηναϊκό

Για τον Παναθηναϊκό που εδώ και πολλά χρόνια πέριξ του οργανισμού του ευδοκιμεί και «πουλάει» η γκρίνια επί παντός ζητήματος, ήταν άλλο ένα... συνηθισμένο βράδυ, που έδωσε «ψωμάκι» σε όλους όσοι ψάχνουν την ευκαιρία να κράξουν τους πάντες και τα πάντα.
Ήττα με 2-0 απ’ τη Ρέιντζερς στον πρώτο αγώνα του β’ προκριματικού του Champions League «ψαλίδισμα» στα όρια της... φόδρας, των ελπίδων του Παναθηναϊκού για να περάσει στον επόμενο γύρο και να εξασφαλίσει μίνιμουμ τη συμμετοχή του στη League Phase του Europa League και για... γαρνιτούρα οι αμέτρητες ευκαιρίες που έχασαν οι «πράσινοι» ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, μέχρι να πέσει η... καραμούζα απ’ το πρώτο κιόλας παιχνίδι της σεζόν. Και να βγάλουν πολλοί και διάφοροι τη χολή τους για άλλη μία φορά προς τον Παναθηναϊκό.

Εδώ ΔΕΝ θα ωραιοποιήσουμε καμία κατάσταση, ΟΥΤΕ θα στρογγυλέψουμε τις γωνίες. Ο καθένας έχει την άποψή του και ειδικά στα social media γίνεται (ξανά) απ’ το βράδυ της Τρίτης (22/7) του... Κουτρούλη ο γάμος. «Τσάμπα» κι ανέξοδο είναι το «κράξιμο», ότι πιο εύκολο για να καταθέσει κανείς σ’ ένα βράδυ που η ήττα του Παναθηναϊκού στο Ibrox ήταν ο ορισμός της «μαγικής εικόνας». Ο ορισμός! Με ευθύνη βεβαίως, πρώτα απ’ όλα των ίδιων των παικτών του «τριφυλλιού» που έχασαν κυριολεκτικά τα... άχαστα σε 5 κλασικές ευκαιρίες, αδυνατώντας να στείλουν μέσα την μπάλα σε μία επιφάνεια 17,87 τετραγωνικών μέτρων (7,32μ.Χ2,44μ. οι διαστάσεις του).

Εάν οι «πράσινοι» δεν... βλέπονταν στο γήπεδο, θα ήταν όλα πολύ πιο λογικά και σε μεγάλο βαθμό ίσως και δικαιολογημένα. Υπήρξαν αγώνες στο πρόσφατο παρελθόν, που ο Παναθηναϊκός ήταν όντως θλιβερός και πήρε εντέλει στο γήπεδο ότι του άξιζε. Τούτη τη φορά, όχι, δεν του έδωσε η μπάλα αυτό που έπρεπε να του δώσει... Ξαναγράφω πως η ευθύνη είναι πρώτα απ’ όλα των ίδιων των «πράσινων» που δεν σκόραραν στο εξαιρετικό πρώτο ημίχρονό τους. Όπου και την πλάτη να είχες γυρισμένη στο γήπεδο, έφταναν οι φωνές... αγωνίας των οπαδών της Ρέιντζερς στην εξέδρα σε κάθε «πράσινο» κλέψιμο και συνδυασμό, για να καταλάβεις πως κάτι καλό έπρεπε να κάνουν εκείνη την ώρα οι τύποι με τις λευκές φανέλες και τα πράσινα σορτσάκια. Μόνο που -όπως αποδείχθηκε- στο τέλος της ημέρας ακόμη κι αυτό το υποδειγματικό πρώτο ημίχρονο δεν έφτανε, διότι παρά την κυριαρχία τους σε όλες τις μονομαχίες οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν κατάφεραν να νικήσουν ένα και μόνο πράγμα (δύο μάλλον, μαζί με τον τρομερό Μπάτλαντ): Την παροιμιώδη αναποτελεσματικότητά τους.

Ξαναγράφω, το να «κράξει» κανείς, είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, ειδικά όταν στέκεται (όπως όλοι οι Έλληνες) μόνο στο αποτέλεσμα. Το πιο δύσκολο, εντούτοις, είναι να καθίσεις να «δεις» (παρά τη ζοχάδα απ’ την ήττα και τον τρόπο με τον οποίο αυτή ήρθε) την αλλαγή στον Παναθηναϊκό.

Θα στο «δώσει» πίσω η μπάλα

Το πρώτο ημίχρονο, κόντρα σε μία παραδοσιακή ευρωπαϊκή ομάδα και μάλιστα στην έδρα της, δεν έχει καμία απολύτως σχέση σχεδόν με οτιδήποτε άλλο έχουμε δει απ’ τον Παναθηναϊκό τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και κάτι. Πάρα πολύ καλός ο Τσιριβέγια (και ανασταλτικά και στο μοίρασμα της «τράπουλας»), εξαιρετικό ματς ο Μπακασέτας στα κάθετα «ταΐσματα», κίνδυνος-θάνατος η δεξιά πλευρά με τους Βαγιαννίδη και Πελίστρι.
«Άσε σε μας ρε φίλε, η ουσία είναι πως το... κοντέρ έγραψε 2-0» θα πουν πολλοί διαβάζοντας αυτές τις γραμμές. Είπαμε, ο καθένας έχει τη γνώμη του, όσον αφορά το πώς θέλει να προσεγγίσει και μέχρι που θέλει να «δει» το άθλημα και το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Ειδικά στον Παναθηναϊκό, όπου η πίεση για το αποτέλεσμα και οι πάμπολλες αποτυχίες των προηγούμενων ετών «βαραίνουν» τα πάντα, πριν καν αρχίσει η σεζόν, πολλοί, πάρα πολλοί δεν θέλουν να «δουν» πέρα απ’ το αποτέλεσμα. Σεβαστό...
Η αλλαγή στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού είναι όμως εκεί, είναι σε εξέλιξη... Κι αυτό δεν μπορεί να το «κρύψει» μία ήττα, ακόμη κι αν ήρθε με τον πιο σκληρό τρόπο. Στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου για μία ώρα αγώνα, υπήρχε σχέδιο, ξεκάθαρο πλάνο, αγωνιστική φιλοσοφία (με σήμα... κατατεθέν το pressing) και ταυτότητα.
Και να θυμάστε πως όταν δουλεύεις σωστά κι έχεις πια ξεκάθαρες ιδέες πάνω στο τι θέλεις να κάνεις, έρχεται αργά ή γρήγορα η ώρα που η ρημάδα η μπάλα θα σου... δώσει πίσω αυτό που δικαιούσαι. Κι όσοι έχουν ήδη «τελειώσει» τον Παναθηναϊκό, απλά να έχουν στο μυαλό τους πως έχει και... ρεβάνς. Όσο κι αν το σε βάρος σου 2-0, ήταν, είναι και θα είναι πάντα το πιο δύσκολο σκορ για να το «γυρίσεις».

Ας προβληματιστούν πρώτα οι ίδιοι...

Για την ώρα, σ’ αυτές τις 8 μέρες που μεσολαβούν ως τη ρεβάνς του ΟΑΚΑ, το μόνο που χρειάζεται στο Κορωπί είναι περισυλλογή. Και προβληματισμός απ’ όλους, για το πώς είναι δυνατόν να χάνονται τόσο, μα τόσο... εύκολα, τόσα πολλά γκολ. Ο Τζούριτσιτς έχει βάλει δέκα φορές πιο δύσκολα τέρματα, απ’ τις άστοχες επιλογές που είχε στο 9’ και στο 56’. Ο Πελίστρι έχει κάνει... πάρτι στο πρώτο ημίχρονο με την αριστερή πλευρά της Ρέιντζερς, έχει καλύψει εξαιρετικά τον Βαγιαννίδη και στο ανασταλτικό σκέλος και αστοχεί σαν... πρωτάρης απ’ τα δύο μέτρα.

Συγνώμη κιόλας, αλλά η κλάση και η ποιότητα των μεσοεπιθετικών κι επιθετικών του Παναθηναϊκού δεν είναι για «μηδέν» στο φωτεινό πίνακα, σε ματς που έχουν τελειώσει τον αγώνα με 2,46 xGoals. Είναι θέμα καθαρού μυαλού στην ώρα της κρίσιμης απόφασης κι αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να διορθωθεί στη ρεβάνς. Εάν το καταφέρει, η πρόκριση θα παραμείνει ανοικτή, εις πείσμα πολλών...

Υ.Γ.: Και κάτι τελευταίο... Όχι πως έπαιξε τον πιο σημαντικό ρόλο στο πρώτο ματς με τη Ρέιντζερς και στην ήττα με 2-0 απ’ τους Σκωτσέζους, αλλά σίγουρα αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα γι’ αυτό που είδαμε ως το τέλος.

Ο Λιθουανός διαιτητής Ντονάτας Ρούμσας ΔΕΝ σφύριζε στο ματς με τα ίδια κριτήρια και τις δύο ομάδες. Στην πρώτη κάρτα που δίνεται στον Βαγιαννίδη, μπορεί να μην φαίνεται πως υπάρχει πέναλτι, αλλά δεν πέφτει με βουτιά, υπάρχει επαφή και χάνει την ισορροπία του για να πέσει. Μην τρελαθούμε κιόλας. Στη δε δεύτερη που του βγάζει ο Λιθουανός με περισσή... χαρά, ήταν τόσο «εύκολη» και υπερβολική, που έμοιαζε σαν να περίμενε για ώρα προκειμένου να βρει μία «αφορμή». Κι αυτό ενώ έχει αφήσει στο γήπεδο τον Σούταρ ο οποίος έχει κάρτα απ’ το 28’ κι έχει «δείρει» όλο το γήπεδο, με τον Ρούμσας να του «χαρίζεται» σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις. Ο Ρούμσας, ο οποίος για τρίτο σερί καλοκαίρι «σφυρίζει» σε προκριματικό γύρο αγώνα της Ρέιντζερς. Αλήθεια τώρα;

Ακόμη μία πολύ «πονηρή» διαιτησία στην Ευρώπη σε βάρος του Παναθηναϊκού, που εδώ και μία τριετία «σφάζεται» με το... μπαμπάκι από κάθε απίθανο διαιτητή. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει μία πολύ πιο δυναμική αντίδραση κι από το ίδιο το κλαμπ.

Από πού να το πιάσει κανείς: Πράγα; Μπράγκα; Βιγιαρεάλ; Άγιαξ; Λανς; Φλωρεντία; Μεγαλώνει το... γαϊτανάκι και η... μύτη ορισμένων μεγαλοστελεχών, που λένε πως «κόπτονται» για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Άντε να δούμε, τι θα δούμε κι απ’ τον Ιταλό Σιμόνε Σότσα την Τετάρτη (30/7) στο ΟΑΚΑ...