Το φαινόμενο της «καθίζησης»: Ο Παναθηναϊκός έχασε 7 βαθμούς με 4 γκολ από το 79' ως το 94'

Δεν είναι «σύμπτωση» και δεν μπορεί να είναι πλέον «σύμπτωση». Όχι μόνο γιατί το... κακό «τρίτωσε» για τον Παναθηναϊκό, αλλά επειδή το μοτίβο είναι πλέον συγκεκριμένο κι επαναλαμβανόμενο...

Και στα τρία ματς πρωταθλήματος που έχει δώσει ως τώρα στην Stoiximan Super League, ο Παναθηναϊκός μπήκε στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα, όντας μπροστά στο σκορ.

Με τον Λεβαδειακό είχε ανοίξει το σκορ απ’ το 1ο λεπτό (Τζούριτσιτς), έχασε έναν... σκασμό ευκαιρίες χωρίς να σκοράρει δεύτερη φορά και στο δεύτερο ημίχρονο δεν... βγήκε καν να παίξει, δεχόμενος γκολ ισοφάρισης στο 86’ απ’ τον Βέρμπιτς.

Με την Κηφισιά δέχθηκε γκολ με το «καλησπέρα» (7’ Τεττέη), κατάφερε με ισχυρές δόσεις τύχης να το... γυρίσει (15’ Σφιντέρσκι από χαζό πέναλτι του Σιμόν, 53’ ξανά Σφιντέρσκι από τεράστια γκέλα του γκολκίπερ Ραμίρες), αλλά δέχθηκε δύο γκολ στο 79’ απ’ τον Παντελίδη και στο 90’+4’ απ’ τον στόπερ Ούγκο Σόουζα, με τον Τεττέη να κάνει ότι... θέλει την «πράσινη» άμυνα.

Και με τον Ολυμπιακό, απ’ το 60’ και μετά το σκηνικό άλλαξε άρδην μετά το τέρμα του Ντέσερς (48’) και ήρθε γκολ ισοφάρισης απ’ τον Ελ Κααμπί στο 90’+2’ κι ενώ δύο λεπτά νωρίτερα ο Τουμπά είχε σώσει στα πόδια του Μαροκινού, άλλο ένα γκολ.

Το φαινόμενο της (αγωνιστικής) «καθίζησης» ξανά και ξανά και ξανά... Είναι (μόνο) θέμα μυαλού, πνευματικής κόπωσης και διάθεσης «αυτοσυντήρησης» για να υπερασπιστεί το υπέρ της σκορ μία ομάδα, η οποία ήταν και παραμένει τρομακτικά «εύθραυστη» μέσα στο γήπεδο και στις ψυχολογικές μεταπτώσεις της εν ώρα αγώνα; Είναι «σκασμένη» και δεν έχει εντάσεις και δυνάμεις για να βγάλει με κανονικό τρόπο έναν αγώνα, υστερώντας σε φρεσκάδα απ’ τους αντιπάλους της;

Η ανησυχητική επισήμανση του Κόντη

Πιθανότατα είναι συνδυασμός και των δύο παραπάνω συνθηκών, αν και δεύτερο (η κόπωση και η έλλειψη αντοχών) είναι ξεκάθαρο πως επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την πρώτη συνθήκη και ισχυροποιεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Διότι όταν βλέπεις πως δεν έχεις δυνάμεις, το πρώτο που περνάει απ’ το μυαλό σου, είναι το πώς θα κρατήσεις ένα προβάδισμα κι όχι πως θα το μεγαλώσεις...

Και το πλέον ανησυχητικό ήταν αυτό που επισήμανε κι ο Χρήστος Κόντης στη συνέντευξη Τύπου μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τονίζοντας πως «...το δεύτερο ημίχρονο είχαμε πολλούς παίκτες με κράμπες. Αυτό είναι τρελό για μένα, ειδικά όταν έρχεται στην αμυντική γραμμή.

Κάναμε αναγκαστικές αλλαγές ενώ θέλαμε να φρεσκάρουμε μεσοεπιθετικά την ομάδα. Είναι κάτι που δεν μπορώ να διανοηθώ. Εκεί ο Ολυμπιακός πήρε μέτρα, μας έκλεισε. Μέχρι το 60'-70' δεν είχε φάσεις βέβαια. Εμείς με τον Σιώπη και με τον Σάντσες προσπαθήσαμε να διαχειριστούμε λίγο καλύτερα το παιχνίδι, αλλά ερχόταν το ένα πρόβλημα μετά το άλλο. Ο Τζούριτσιτς μετά το 70' έπαιζε κι αυτός με κράμπες, χάναμε παίκτες κι ενέργεια.

Ο Ολυμπιακός κέρδιζε μέτρα, εμείς χάναμε, άρα πρακτικά κάναμε αλλαγές αναγκαστικές. Δεν διαχειριστήκαμε σαν προπονητές το παιχνίδι με την σκέψη μας, ακολουθήσαμε αυτό που μας έδινε το παιχνίδι. Στην φάση του γκολ έγιναν και κάποια λαθάκια που μας στοίχισαν. Αυτό όμως ήταν το μεγάλο πρόβλημα στο δεύτερο ημίχρονο, η έλλειψη ενέργειας».

Δεν έχει λογική να μην έχει δυνάμεις…

Διότι εκεί το πρόβλημα είναι πλέον ακόμα μεγαλύτερο. Ο καλοκαιρινός σχεδιασμός απ’ το προηγούμενο προπονητικό τιμ, έγινε στοχευμένα (σε θεωρητική βάση) για να εμφανιστεί η ομάδα «φρέσκια» και σε καλό επίπεδο από πλευράς φυσικής κατάστασης και δυνάμεων στα καλοκαιρινά ευρώ-προκριματικά. Και ήταν...

Στα 6 ματς με Ρέιντζερς, Σαχτάρ και Σαμσουνσπόρ, αν είχε κάτι ο Παναθηναϊκός αυτό ήταν δυνάμεις κι ένταση, έχοντας παίξει στα «κόκκινα» και παράταση (και πέναλτι) με τους Ουκρανούς.

Κι όσο κι αν η στόχευση στο κομμάτι της ετοιμότητας και των δυνάμεων ήταν σε πρώτη φάση τα προκριματικά και το πρώτο κομμάτι της χρονιάς, δείχνει τουλάχιστον... παράταιρο να βγάζουν οι «πράσινοι» ζητήματα εντάσεων κι αντοχών σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Λιγότερο από ένα μήνα μετά τη ρεβάνς με τη Σαμσουνσπόρ στη Σαμσούντα. Θα είχε μία σχετικά λογική εξήγηση, αν είχαμε φτάσει στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου.

Τώρα, δεν έχει λογική όλο αυτό, όσο κι αν το τελικό ρόστερ της ομάδας, άλλαξε σημαντικά και -σε σχέση με τα πρώτα ματς των προκριματικών- μπήκαν πολλοί «νέοι» παίκτες στην ενδεκάδα, ιδίως στο φίνις του μεταγραφικού «παραθύρου».

Και γι’ αυτό ο Κόντης έδειξε τόσο απορημένος στις δηλώσεις στο θέμα των δυνάμεων και των εντάσεων της ομάδας, καθώς εκτός απ’ όλα τα άλλα, θα κληθεί να διαχειριστεί και αυτό το κομμάτι μέσα στις επόμενες εβδομάδες, έχοντας ματς σε Ευρώπη και Ελλάδα ανά τρεις ημέρες...