Το γαλλικό masterclass και ο κλειδοκράτορας των ελπίδων του Παναθηναϊκού

Στην παγκοσμιοποιημένη εποχή της πληροφόρησης οι εικόνες και οι ήχοι μεταδίδονται με εξοντωτικά γρήγορο ρυθμό. Ο παλμός και η πίστη 12 χιλιάδων οπαδών, που αφιέρωσαν χρόνο, αλλά κυρίως φωνή και ψυχή για να εμφυσήσουν στήριξη και πίστη στους παίκτες του Εγκίν Αταμάν, είναι δεδομένο ότι μέσω βίντεο και κινητών τηλεφώνων γιναν replay κάμποσες φορές στα αποδυτήρια τη Εφές. Πολλοί θα ήταν αυτοί που ζήλεψαν. Όχι μόνο στην Πόλη. Σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Εδώ μέχρι και ο συνήθως poker face, Κέντρικ Ναν, υποκλίθηκε. Οι ρόλοι άλλαξαν. Συνηθέστερα, οι χιλιάδες Ιππότες του ΟΑΚΑ έκλιναν το γόνυ στον Βασιλιά. Να σου, όμως, που στη σύγχρονη εποχή συμβαίνει και το αντίθετο. Και το έκανε ο Κ-Ναν, σαν ένας απλός και ταπεινός έφεδρος, νιώθοντας αυτόν τον άνεμο υποστήριξης, να απομακρύνει από το συνειδητό του τις μοίχεις σκέψεις που (δίχως την παραμικρή αμφιβολία) τον καταδίωξαν στα δύο πρώτα ματς.

Πως θα ένιωθες αν ήσουν παίκτες της Εφές μπροστά στο κυριακάτικο θέαμα των εξεδρών του ΟΑΚΑ; Θαυμασμό! Αρχικά! Και μετά; Μα φυσικά κίνητρο! Κίνητρο για να ρίξεις στο καναβάτσο μία ομάδα με πολύ ισχυρό culture code το οποίο ορίζεται και από τη σχέση οπαδικού πυρήνα-ομάδας!

Ας κρατήσουμε αυτό! Το κίνητρο αποτελεί την υπέρτατη πηγή άντλησης ενέργειας, ακόμα και από δεξαμενές που μπορεί να μοιάζουν αδειανές.

Θα με ρωτήσεις: Λες να μην είχε κίνητρο έτσι κι αλλιώς η Εφές, να συμμετάσχει στο Φάιναλ Φορ; Η απάντηση είναι εύκολη: Φυσικά και είχε. Πλέον, ένα επιπλέον! Δεν την ενοχλεί. Είχε ανάγκη κι από ένα φρέσκο.

Και τώρα τι γίνεται;

Τα (πολύ) καλά νέα είναι ότι (και) στη φετινή Ευρωλίγκα, ομάδες υψηλού επιπέδου όπως αυτές που προκρίθηκαν στα πλέι οφς, δεν υπάρχει έδρα που δεν μπορούν να κάνουν μία νίκη.

Τα (όχι και τόσο) κακά νέα είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει δύο ευκαιρίες. Όχι περισσότερες.

Το ερώτημα είναι αν ο Αταμάν, οι συνεργάτες του και οι παίκτες είναι σε θέση να φέρουν τα νέα πάνω στο παρκέ, καθότι στο glass floor τα έκαναν λίγο μούσκεμα.

Η κυρίαρχη άποψη αναφέρει ότι ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε καλά στο Game 2 και ηττήθηκε. Για να βρεθούμε όμως, γενικά, εκεί που θέλουμε να φτάσουμε, πρέπει να ξέρουμε που είμαστε. Και ο Παναθηναϊκόις δεν ηττήθηκε γιατί δεν έπαιξε άσχημα. Έχασε από μία ομάδα που έπαιξε καλύτερα και βρήκε τον τρόπο να τον “φιμώσει”, να τον απενεργοποιήσει. Αν και το δεύτερο σηκώνει συζήτηση. Όχι αναφορικά με το αποτέλεσμα, αλλά με τις αιτίες. Θα εξηγηθώ!

Τρία βασικά σημεία φαίνεται έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των Τούρκων και αυτά όπου ο Αταμάν πρέπει να ρίξει το βάρος του για να γείρει ο ζυγός στα δυτικά.

Ποια είναι:

1. Στον τρόπο σκέψης του Κέντρικ Ναν

2. Στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ των Τούρκων

3. Στην απόφαση

Πριν αναλύσουμε τους τρεις πυλώνες που στα θεμέλια τους κρύβουν τις ρίζες της επιτυχίας του Παναθηναϊκού, ας υπογραμμίσουμε και κάτι που είναι σχετικό με το …”Που είναι η ομάδα του Αταμάν τη δεδομένη στιγμή;”.

Ο Ντοζίερ είναι υπερθετικά χρήσιμος, ο Λάρκιν σκοράρει με την προσωπικότητα του και όχι με τα χέρια, ο Μπράιαντ είναι πολυδιάστατος. Ο τύπος που κάνει όμως, τη μεγάλη διαφορά, την που μεγάλη διαφορά στις αναμετρήσεις των δύο ομάδων είναι ο Βινσάν Πουαριέ. Ο γάλλος, είναι ο απόλυτος στυλοβάτης του πλάνου που εκπόνησε ο Λούκα Μπάνκι για να αφοπλίσει τον Κέντρικ Ναν. Σε συνεργασία φυσικά με τα γκαρντ, αλλά ο Τρικολόρ γίγαντας, μόνος του παραδίδει ένα high end masterclass στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζει την αντιμετώπιση στις πικ εν ρολ συνεργασίας του Ναν. Δεν κάνει hedge out, ούτε παίζει drop για να περιμένει. Σε έναν συνδυασμό λογικών show και flat, αυτό που κάνει ο Γάλλος είναι να κρατά πάντα την ιδανική απόσταση από τον Ναν μετα το πικ. Σπέσιαλ ιδανική όμως. Σε τέτοιο σημείο, που ο Αμερικάνος του Παναθηναϊκού, ξέρει πως (έχοντας και τον προσωπικό αντίπαλό του να τον καταδιώκει, έχοντας περάσει πάνω από το σκριν) με τον Γάλλο μπροστά του, ούτε να περάσει μπορεί, ούτε όμως και να εκτελέσει. Ο Πουαριέ -με την ασφάλεια του δεύτερου παίκτη, αλλά και του τρίτου που θα δώσει βοήθεια ακόμα και από τη δυνατή πλευρά αν ο Ναν δοκιμάσει να περάσει- δίνει ένα αμυντικό ρεσιτάλ, το οποίο δε χρειάζεται σπουδαίο ικανότητα στα πλάγια βήματα, ούτε υπερφυσική αθλητικότητα. Το μέγεθος, αλλά και η συγκέντρωσή του είναι αρκετά.

Η Εφές, λοιπόν, υψώνοντας …γαλλικό τείχος, κατάφερε πολλά διαδοχικά πλήγματα. Το πιο βασικό εκ των οποίων, ήταν να αποδιοργανώσει τον Ναν από τη συνοχή της σκέψης του.

Το πνευματικό πρόβλημα και η δουλειά του Αταμάν

Το πρόβλημα του MVP δεν είναι αθλητικό. Είναι πνευματικό! Και η δουλειά του Αταμάν δεν είναι αρχικά να διδάξει στο γήπεδο τον Ναν τι πρέπει να κάνει για να βάλει τη μπάλα στο καλάθι. Είναι δουλειά του να τον πείσει, ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ακόμα κι αν δεν τη βάλει. Ίσως να είναι και καλύτερα. Ο τίτλος του MVP, η μαϊμού που κουβαλάει στον ώμο του ο Ναν, δε θα εξαφανιστεί αν αυτός σκοράρει 30. Θα εξαφανιστεί αν ο Ναν συνδράμει το ταλέντο και την αντίληψή του, για να νικήσει ο Παναθηναϊκός. Και πως θα αυξηθούν οι πιθανότητες; Το πρόβλημα του Ναν δεν είναι η weak defense (ονομάζεται η άμυνα όπου ο αμυντικός δίνει το αδύναμο χέρι στον χειριστή), ούτε το γεγονός ότι καλείται να πάρει pick n roll με το δεξί χέρι. Σιγά τα ωά! Έτσι κι αλλιώς με το repick που γίνεται συχνά, η μπάλα έρχεται στο αριστερό. Όχι!

Το πρόβλημα είναι ότι ο Κέντρικ Ναν, έχοντας πάντα 2.5 παίκτες τριγύρω του, που πολλές φορές γίνονται 3 να τον καταδιώκουν, δεν ξεφορτώνεται νωρίτερα τη μπάλα από τα χέρια του. Με 2.5 παίκτες πάνω του σχεδόν πάντα, σημαίνει ότι 3 παίκτες του Παναθηναϊκού είναι ανοιχτοί. Και συνήθως αυτοί (με βάση τη διάταξη της άμυνας της Εφές), είναι ο παίκτης της strong side γωνίας, και ο ψηλός που δίνει το pick.

Ο Ναν κρατάει τα κλειδιά της επιτυχίας του Παναθηναϊκού στα χέρια του και ο γρίφος θα ξεκλειδωθεί, όταν ο ίδιος αποφασίσει ότι ο MVP μπορεί και να μην σκοράρει, αλλά και όταν αποφασίσει με ταχύτητα που πρέπει να πασάρει, θα προσφέρει πλεονέκτημα στην ομάδα του.

Στόχος νούμερο 1 λοιπόν: Πόσες λιγότερες ντρίμπλες θα κάνει ο Ναν μετά το πικ και πόσο γρήγορα θα πασάρει για να διατηρηθεί το flow της επίθεσης.

Βάζουμε ένα στοίχημα; Όταν ο Ναν (ειδικά όταν παίζει στην ίδια πλευρά με Γκραντ, ή Μπράουν) ξεφορτωθεί τη μπάλα πιο γρήγορα και όσο πιο επιθετικοί γίνουν οι συμπαίκτες του, τόσες περισσότερες καθαρές ευκαιρίες θα έχει ο ίδιος να σκοράρει μετά από λιγοστά δευτερόλεπτα. Το βάζετε;

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως, για να συμβεί αυτό είναι οι τέλειες αποστάσεις μεταξύ των παικτών. Ενώ ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που τηρεί σχεδόν ευλαβικά το positioning στα plays του, με την Εφές, σε πολλές περιπτώσεις οι αποστάσεις ήταν απλά …στενάχωρες. Και σε συναίσθημα αλλά και σε χώρους. Αποστάσεις λοιπόν!

Υπάρχει κι ένα παρελκόμενο… Όταν ο Ναν πασάρει πιο γρήγορα, όταν η άμυνα της Εφές θα χρειαστεί να τρέξει για να μαρκάρει, δημιουργώντας αρκετές ανισορροπίες, θα εμφανιστούν στο πάλκο οι υπόλοιποι δημιουργοί του Παναθηναϊκού και κυρίως ο Σλούκας, ο οποίος με την αργή κυκλοφορία της μπάλας μοιάζει να είναι εξίσου εγκλωβισμένος όσο ο Ναν… Και ούτε σε αυτόν παίζει τόσο ρόλο το γεγονός ότι η Εφές τον παίζει στο αδύναμο χέρι του.

Με τις προηγούμενες αράδες καλύψαμε το 1 (το μυαλό του Ναν) και το 3 (Πόσο γρήγορες αποφάσεις θα πάρει με τη μπάλα στα χέρια).

Ένα πράγμα που πρέπει να (ξανά)διδάξει ο Αταμάν, στο παρκέ αυτή τη φορά, αναγνωρίζοντας τη δυσκολία της κατάστασης, είναι οι γωνίες πάσας που θα προσφέρουν οι συμπαίκτες του στον Ναν, ώστε μετά το pick να μην νιώθει εγκλωβισμένος. Ειδικά ο ψηλός, που δίνει το pick πρέπει να είναι σε εγρήγορση να προσφέρει στον Ναν πεδίο πάσας, είτε για να γίνει handoff ή repick, είτε να μεταφερθεί η μπάλα στην απέναντι πλευρά. Ο Παναθηναϊκός έτσι κι αλλιώς δεν έχει και λίγους δημιουργούς.

Πάμε τώρα και στο 2… Αντιμετώπιση pick n roll…

Οι ψηλοί της Εφές, ταχύτατοι rollers δίνουν στην ομάδας τους αυτό που δεν μπορούν οι ψηλοί του Παναθηναϊκού: Το γρήγορο roll. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε πρόβλημα στη συνεννόηση, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις δεν ήταν ξεκάθαρος ο ρόλος των παικτών στο αμυντικό μισό. Για παράδειγμα: Ο Χουάντσο, βρέθηκε και πάλι σε αρκετές περιπτώσεις όπου, ως παίκτης της weak side, χρειάστηκενα μαρκάρει το roll του Πουαριέ ή του Οτούρου. Εντούτοις, ο δικός του παίκτης (που κατά κανόνα είναι καλός εκτελεστής), μένει στην περιφέρεια. Έτσι για τον Χουάντσο είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ο Παναθηναϊκός, από το πρώτο λεπτό επιχείρησε να παίξει (πολύ) κλειστά και οι παίκτες του περίμεναν μέσα στη ρακέτα τις συνεργασίες και τα dive των ψηλών, όσο και το low post παιχνίδι του Ντοζίερ ή του Οσμάνι. Πολύ γρήγορα όμως, αυτή η ισορροπία χάνεται.

Με τον Μήτογλου στο “5” (ή και στο 4) ο Παναθηναϊκός παίζει hedge out, με τον Γιουρτσεβέν ακολουθεί την τακτική του flat ή του drop. Ο Γιούρτσεβεν δεν είναι αρνητικός στις τοποθετήσεις του. Πολλές φορές όμως, δεν έχει τα σωστά στηρίγματα από την αδύνατη πλευρά.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν εμφανές στη δεύτερη περίοδο, όταν ο κόουτς του Παναθηναϊκού αποφάσισε να αλλάξει την άμυνα του Γιούρτσεβέν από show σε flat/drop, το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ θετικό. Μέχρι που σταμάτησε, γιατί εμφανίστηκαν άλλους είδους προβλήματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο δεύτερο παιχνίδι, σε τρεις σερί φάσεις, ο Παναθηναϊκός δέχεται καλάθι από το pick n roll αλλά με βασική ευθύνη περισσότερο του Χουάντσο, όχι του Τούρκου. Για αυτό και αμέσως μετά ο Αταμάν απέσυρε και τους δυο παίκτες.
Η παρουσία ωστόσο, του Γκαμπριέλ θα έλυνε αρκετά από τα θέματα των πράσινων και ο Αταμάν θα προσπαθήσει να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί από τον Νοτιοσουδανό ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.

Και τώρα που φτάσαμε στο τέλος, ας μην ξεχάσουμε την αρχή. Ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει στην Πόλη με αέρα τις ανάσες των 12 χιλιάδων φίλων του που δημιούργησαν μία θεσπέσια ατμόσφαιρα στην προπόνηση της Κυριακής. Η Εφές, όμως, εξαιτίας και αυτής της ατμόσφαιρα, παίζοντας στην έδρα της, μόνο επιπλέον κίνητρο μπορεί να έχει. Όχι φόβο!