Το ίδιο «έργο» copy-paste κι ένας Παναθηναϊκός που ψάχνει ακόμα μια «μεγάλη» νίκη

Το ίδιο πράγμα ξανά… Καλό «διάβασμα», εξαιρετική εκκίνηση στο ματς, πολύ ωραίο γκολ μέσα από σουπερ ομαδική προσπάθεια (Τζούριτσιτς, Κυριακόπουλος, Σφιντέρσκι, Τζούριτσιτς, Κυριακόπουλος εκτέλεση, «ριμπάουντ» ο Πολωνός για το 0-1 στο 18’), αλλά για άλλη μία φορά κι αδυναμία στο να «σκοτώσει» ένα ματς, όταν έχει την ευκαιρία. Όταν την «στρώνει» επί της ουσίας από μόνος του αυτή τη συνθήκη ο Παναθηναϊκός, αλλά συνεχίζει να αδικεί τον εαυτό του και την προσπάθειά του...

Είναι πολύ διαφορετικό το να βλέπεις ένα ματς απ’ την εξέδρα και πολύ διαφορετικό απ’ την τηλεόραση και μόνο όσοι απ’ τους 3.500 φίλους του «τριφυλλιού» ήταν το βράδυ της Πέμπτης (23/10) στο «De Kuip» μπορούν να αντιληφθούν το πόσο «μουρμούρα» κι εκνευρισμό είχε προκαλέσει ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο στην «σκληρή» εξέδρα τη Φέγενορντ. Κι αυτός ο εκνευρισμός περνούσε και στο χορτάρι στις προσπάθειες των παικτών του Ρόμπιν φαν Πέρσι. Δεν το περίμεναν πως θα είχαν τόσα σοβαρά ζητήματα απέναντι στον Παναθηναϊκό οι Ολλανδοί κι αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο.

Κι απ’ τη μουρμούρα σε κάθε λάθος πάσα κι απ’ τα κλεψίματα σε νευραλγικούς χώρους του γηπέδου κι από το πολύ καλό «ματσάρισμα» στην ένταση που βγάζει η Φέγενορντ, ειδικά όταν παίζει στην έδρα της.

Μένει όμως και πάλι το... γαμώτο. Σε δύο φάσεις που «άλλαξαν» όλη τη σειρά και τη συνθήκη του αγώνα. Η πρώτη είναι το χαμένο τετ-α-τετ του Τετέ στο 24’. Σωστή τακτική συμπεριφορά και κλέψιμο απ’ το Τζούριτσιτς ψηλά, πάσα στο κατάλληλο σημείο, αλλά κακό πρώτο κοντρόλ απ’ τον Βραζιλιάνο, ο οποίος δυσκόλεψε εξαρχής την προσπάθειά του απ’ τον τρόπο με τον οποίο υποδέχθηκε την μπάλα και κακό τελείωμα. Σε μία φάση που θύμισε σε μεγάλο λεπτό τις καθυστερήσεις στο «Βικελίδης», με τον Τετέ να έχει ΠΑΛΙ την επιλογή της πάσας αλλά να μην «σπάει» την μπάλα προς τον Σφιντέρσκι, διότι «πνίγηκε» στο άγχος του πρώτου κοντρόλ.

Κι αντί ο Παναθηναϊκός να «κόψει» τα... πόδια των Ολλανδών και να «σκοτώσει» το παιχνίδι πριν το ημίωρο, κάνοντας στη συνέχεια πιθανότατα άλλη διαχείριση σ’ όλο το ματς, το κράτησε στο «εύθραυστο» 1-0, στο διάστημα που εκείνος ήταν καλύτερος συνολικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Διότι όπως είναι φυσιολογικό όλοι στέκονται σήμερα στην ήττα και στην «εύκολη» ανάγνωση του 3-1, ωστόσο, η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός σ’ όλο το πρώτο ημίχρονο ήταν η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο, αλλά δεν το «κεφαλαιοποίησε» αυτό. Κι όπως συμβαίνει φέτος 9 στις 10 φορές στο τέλος τον «πληρώνει» πολύ ακριβά το... λογαριασμό.

Τραγική αντίδραση πριν το ημίχρονο

Και στην προκειμένη περίπτωση τον «πλήρωσε» διότι όπως πάντα έχασε για μία στιγμή τη συγκέντρωσή του στο χειρότερο δυνατό σημείο. Λίγο πριν πάνε οι δύο ομάδες στο ημίχρονο, διότι όλοι οι παίκτες -όχι μόνο ο Σφιντέρσκι- ασχολήθηκαν για 10-15 δευτερόλεπτα με το να διαμαρτύρονται προς τον (κάκιστο και σ’ αυτό το αντάμωμά του με τον Παναθηναϊκό) διαιτητή Χαρμ Όσμερς για τη φάση όπου ζητήθηκε πέναλτι το οποίο δεν υπήρχε ποτέ! Τραγική αντίδραση ομάδας...

Κι αντί να «φύγει» με το 1-0 στα αποδυτήρια ο Παναθηναϊκός -το ελάχιστο που δικαιούταν βάσει της εικόνας του- για να «καθαρίσει» το μυαλό του και να πάει στο πλάνο β’ ημιχρόνου, δέχθηκε ένα τρομερά «παγωμένο» και ανόητο γκολ στο 45’+2’, στο δεύτερο σημείο «κλειδί» του αγώνα και πλέον τα «έχασε» όλα. Και momentum και ψυχολογία και... ψυχραιμία και πίστη.

Η «τιμωρία» όταν δεν «σκοτώνεις» ή δεν καταφέρνεις να «τελειώσεις» ένα παιχνίδι και να το στείλεις για... ύπνο. Το ίδιο και στο «De Kuip», το ίδιο και το «Βικελίδης», στο «Πανθεσσαλικό», με τους Γκόου Αχέντ Ιγκλς ή με τον Λεβαδειακό. Να προηγείται στο σκορ και να μην μπορεί (και) απ’ τη δική του ανικανότητα να πάρει αυτό που δικαιούται βάσει εικόνας μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ένα ίδιο «έργο» copy-paste που δείχνει έλλειμμα αυτοπεποίθησης και πίστης σ’ αυτό που κάνουν οι «πράσινοι». Κι αυτό είναι ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που καλείται να διορθώσει ο κόουτς Ράφα Μπενίτεθ, με το που αναλάβει πλέον τα ηνία του Παναθηναϊκού απ’ το μεσημέρι της Παρασκευής (24/10) και την πρώτη γνωριμία του με τους ποδοσφαιριστές στο Κορωπί...

Μία ομάδα που δεν μπορεί να «πιστέψει»

Στο δεύτερο ημίχρονο με το σκορ στο 1-1 πλέον και με την ψυχολογία στα... πόδια των παικτών της Φέγενορντ, τα δεδομένα άλλαξαν και η πλάστιγγα έγειρε πλέον προς την πλευρά της ολλανδικής ομάδας που από τη μέση και μπροστά είναι τρομερά ποιοτική και δεν θα μπορούσε να πει «όχι» στο «δώρο» που της είχε κάνει ο Παναθηναϊκός με το να τη διατηρήσει «ζωντανή» στο ματς. Η εξέδρα μπήκε στην «εξίσωση» κι οδήγησε σ’ άλλη μία ανατροπή σε βάρος των «πράσινων», που και πάλι θα μπορούσαν να έχουν... σώσει έναν βαθμό, αν ο Τσέριν στο 80’ λειτουργούσε πολύ πιο μυαλωμένα κι όχι επιπόλαια στο τελείωμά του, φάτσα με το τέρμα.

Κι εκεί όμως ο Παναθηναϊκός έμεινε για άλλη μία φορά με το... παραλίγο, σαν μία ομάδα που δεν μπορεί να αλλάξει λίγο τη... ζωή της και να αντιδράσει σωστά σ’ ένα «μεγάλο» παιχνίδι. Να πάρει μία «μεγάλη» νίκη που θα τον κάνει να πιστέψει, να αλλάξει την αυτοπεποίθησή του.

Βλέπουμε τον ΠΑΟΚ πως με το που νίκησε τον Ολυμπιακό στη Stoiximan Super League -και με ανατροπή στο τελευταίο ημίωρο- πήρε τρομερή ψυχολογία σαν γκρουπ και μοιάζει σαν να μην... βλέπει κανέναν. ΑΕΚ, Λιλ κ.ο.κ. Αλλά υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά. Έχει τον ίδιο προπονητή εδώ και 5 χρόνια, ενώ ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται να αλλάξει τον 6ο τεχνικό του σε 22 μήνες. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά η έλευση του Μπενίτεθ να φέρει την σταθερότητα που ως λέξη έχει γίνει άγνωστη λέξη για τους «πράσινους»...