Το φάντασμα της Μαδρίτης έχει «στοιχειώσει» την Παρτιζάν

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και η Παρτιζάν διανύουν μία ακόμα σεζόν που κανείς στις τάξεις της ομάδας δεν θα θέλει να θυμάται για πολύ. To Athletiko κάνει μία ανασκόπηση των περιπετειών της σερβικής ομάδας, σε βάθος τριετίας…

Σας πάμε αρκετά πίσω, στο μακρινό για την εποχή που διανύουμε 2023. Η Παρτιζάν έχει κάνει την επιστροφή της στην Euroleague μετά το 2014, το οποίο φαντάζει τόσο παλιό που στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, υπήρχε ακόμα «καθεστώς» ομίλων. Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχοντας στην σύνθεσή της αστέρια όπως οι Λεσόρ, Έξουμ, Μαντάρ, Λεντέι, Πάντερ και Νάναλι, θα διανύσει μία εξαιρετική αγωνιστική περίοδο κατά την οποία πήρε τεράστιες νίκες και έκανε όλη την λίγκα να παραληρεί. Βασικότερο όπλο των Σέρβων υπήρξε η σχεδόν αδιαπέραστη Stark Arena, που ήταν φόβος και τρόμος για οποιοδήποτε σύνολο τολμούσε να πατήσει μέσα και να ονειρευτεί πως μπορεί να διεκδικήσει την οποιαδήποτε αξίωση.

Η Παρτιζάν τελείωσε την κανονική διάρκεια της Euroleague έχοντας ρεκόρ 20-14 και τερματίζοντας στην 6η θέση της κατάταξης. Κατά συνέπεια, η πορεία της αυτή έφερε στον δρόμο της την χειρότερη δυνατή αντίπαλο που θα μπορούσε να φανταστεί. Ο λόγος για την Ρεάλ Μαδρίτης του πρωτοεμφανιζόμενου τότε ως head coach, Τσους Ματέο. Η «βασίλισσα» κατέκτησε τότε την 3η θέση, επομένως είχε και το πλεονέκτημα έδρας κόντρα στην Σερβική ομάδα. Αυλαία η σειρά άνοιξε στις 25/4 και το αποτέλεσμα του πρώτου παιχνιδιού ήταν η Παρτιζάν να κάνει break, νικώντας στην Μαδρίτη με buzzer-beater τρίποντο του Κέβιν Πάντερ, στέλνοντας ολόκληρη την αποστολή της ομάδας στα ουράνια από τον ενθουσιασμό. Η δεύτερη μεταξύ τους αναμέτρηση, ήταν και εκείνη που σημαδεύει μέχρι σήμερα την ομάδα του «Ζοτς». Πάμε να θυμηθούμε τι έγινε εκείνη την νύχτα.

Το γεγονός του ότι το σκορ ήταν στο 95-80 υπέρ των φιλοξενούμενων, οι οποίοι βρίσκονταν μισή ανάσα πριν το 0-2 και το απόλυτο πλεονέκτημα, μένει για λίγο στην άκρη διότι εκείνα που ακολούθησαν κατέληξαν να αναστατώσουν μία και καλή την σειρά. Ο Κέβιν Πάντερ κατεβάζει την μπάλα και έχει απέναντι του τον Σέρχιο Γιούλ. Ο Ισπανός, «παλιοσειρά» στις τάξεις της Ρεάλ Μαδρίτης και ακατάδεκτος στο κομμάτι των αποτυχιών, έχει εκνευριστεί και η άμυνα που παίζει στον Αμερικανό γκαρντ υπερβαίνει τα όρια του φυσιολογικού. Ο Πάντερ δεν δείχνει να μπορεί να διαχειριστεί την πίεση και τον ενθουσιασμό της στιγμής και πιάνεται στα χέρια με τον Γιούλ. Ένας αδιανόητος καυγάς ξεσπά και τα αίματα «ανάβουν» για τα καλά. Οι αναπληρωματικοί και όλα τα στελέχη των ομάδων «την μπαίνουν» ο ένας στον άλλον και το ξύλο μαίνεται.. Αν μπορούσε κάποιος να ξεχωρίσει μία από όλες τις άσχημες στιγμές που είδαμε εκείνο το βράδυ στην Μαδρίτη, θα ήταν το κεφαλοκλείδωμα του Γιαμπουσέλε στον Έξουμ και ο άσχημος τραυματισμός στον ώμο στον οποίο ουσιαστικά τον ανάγκασε. Τα πνεύματα ηρεμούν, το παιχνίδι τελειώνει με το 95-80 υπέρ της Παρτιζάν, η οποία γυρίζει «σπίτι» έχοντας δύο «match ball» στα χέρια της αλλά και πολλή ένταση & απουσίες να διαχειριστεί.

Γιατί αναφέρθηκε η λέξη ‘απουσίες’; Μετά την σύρραξη της Μαδρίτης η διοργανώτρια αρχή τιμώρησε όσους παίκτες από τις δύο μεριές θεώρησε υπαίτιους, με αποβολή από ορισμένα παιχνίδια της σειράς μεταξύ των δύο ομάδων. Πιο συγκεκριμένα, για την Παρτίζαν στο τρίτο παιχνίδι της σειράς δεν έδωσαν το παρόν οι Λεσόρ και Πάντερ και σε σχέση με την Ρεάλ, τιμωρήθηκαν οι Ντεκ και Γιαμπουσέλε (ο Γάλλος δεν αγωνίστηκε ξανά το 2023 στην Euroleague).

Όλοι πίστευαν πως οι προημιτελικοί μεταξύ των δύο είχαν λάβει τέλος. Η ομάδας της Ισπανίας παρέπαιε και η εκείνη της Σερβίας έπαιζε καταπληκτικό μπάσκετ, έχοντας ταυτόχρονα από εκείνη την στιγμή και για τα δύο επόμενα παιχνίδια στην διάθεσή της, το κατάμεστο γήπεδό της. Η «βασίλισσα» όμως… είναι «βασίλισσα». Καμία άλλη ομάδα δεν θα μπορούσε να το κάνει όπως εκείνη. Game 3: 80-82 στο Βελιγράδι, Game 4: 78-85 στο Βελιγράδι. Οι ομάδες στο «Χ» και το πλεονέκτημα είναι και πάλι στα χέρια των «μερένχες».

Η καρδιά των αιώνιων πρωταθλητών και των 11 κατακτήσεων του τροπαίου της Euroleague μίλησαν, οι Ροντρίγκεζ, Ρούντι, Γιούλ που βουτούσαν για κάθε μπάλα μίλησαν, το Winzik Center... ούρλιαξε. Αποτέλεσμα, η σειρά τούμπα, η Ρεάλ στο 3-2 και στο Final-Four.

Το τέλος εκείνης της χρονιάς βρήκε την Ρεάλ πρωταθλήτρια Ευρώπης, κερδίζοντας σε έναν από τους πιο συγκλονιστικούς τελικούς της ιστορίας της Euroleague τον Ολυμπιακό, με σκορ 79-78 έπειτα από νικητήριο καλάθι του Σέρχιο Γιούλ.

Οι δυσάρεστες αναμνήσεις δεν έχουν αφήσει ακόμα ήσυχη την Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς

Από το 2023 και την δραματική αυτή σειρά των playoffs μεταξύ της Ρεάλ και της Παρτιζάν, η δεύτερη δεν υπήρξε ποτέ ξανά η ίδια. Το 2024 οι Σέρβοι τερμάτισαν στην 11η θέση του βαθμολογικού πίνακα, μη μπορώντας καν να συμμετάσχουν στα play-in της Euroleague. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε να διαχειριστεί την αποχώρηση των Έξουμ, Λεσόρ και Μαντάρ, των οποίων αντικαταστάτης δεν βρέθηκε ποτέ. Η Παρτιζάν όχι μόνο δεν συνέχισε στην post-season των εκτός συνόρων υποχρεώσεών της, αλλά ηττήθηκε και στους τελικούς της Αδριατικής λίγκας από τον Ερυθρό Αστέρα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, τελειώνοντας την χρονιά της βυθισμένη στην εσωστρέφεια και την απογοήτευση.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, η Παρτιζάν ήταν η ομάδα που πραγματοποίησε τις περισσότερες μεταγραφικές κινήσεις από κάθε άλλη, κάνοντας ένα ολικό rebuilt και στοχεύοντας και πάλι στην κορυφή. Μπόνγκα, Τζόουνς (Ταϊρίκ και Καρλίκ), Μπράουν, Ντέιβις και λοιποί, αποτέλεσαν τεράστιες επενδύσεις από τους διοικούντες της με το αποτέλεσμα να είναι και πάλι όμως απογοητευτικό. Οι «ασπρόμαυροι» ξεκίνησαν την ευρωπαϊκή πορεία τους με το κάκιστο 2-8 στις πρώτες 10 αναμετρήσεις, το οποίο δεν μπόρεσαν εν τέλει ποτέ να ανατρέψουν. Η ανταγωνιστικότητα και το υψηλό επίπεδο της Euroleague είναι από ότι φαίνεται σε στάνταρ που η Παρτιζάν αδυνατεί αυτή τη στιγμή να φτάσει, αφού είναι και μαθηματικά εκτός play-in και η μόνη κορυφή που κυνηγά, είναι αυτή του εγχώριου πρωταθλήματός της.

Οι δέκα μέρες που μεσολάβησαν από την πρώτη μέχρι και την τρίτη νίκη της Ρεάλ κόντρα στην Παρτιζάν, ώστε να γίνει η ανεπανάληπτη αυτή ανατροπή, «στοιχειώνουν» το ταλαιπωρημένο κλαμπ μέχρι και σήμερα, μη μπορώντας να βρει με τίποτα τις ισορροπίες του. Το πάρε-δώσε των παικτών που προέκυψε, ο δύσκολος και ατελείωτος δρόμος του σχεδιασμού αλλά και οι άσχημες αναμνήσεις από το «θαύμα» των Μαδριλένων, βρίσκονται ακόμα βαθιά χαραγμένα στο μυαλό του κόσμου και της ομάδας της Παρτιζάν, η οποία παραπαίει και αναζητά επειγόντως λύσεις, αν θέλει και πάλι να πρωταγωνιστήσει.